The Field of SleepThe friends walke

The Field of Sleep
The friends walked as fast as they could. As they walked,
they looked at all the beautiful things around them.
Brightly colored birds were flying about and singing in the
trees. The ground was covered with yellow, white, blue and
purple flowers. There were lots of bright-red poppies too.
"The poppies are the most beautiful flowers," Dorothy
said. "They are so bright and their scent46 is beautiful."
"I have always loved flowers," said the Cowardly Lion.
"But these are more beautiful than the ones in the forest."
"I would like them more, if I had brains," said the
Scarecrow.
"And I would love them too, if I had a heart," said the Tin
Man.
There were more and more poppies now. Their scent was
very strong and Dorothy began to feel sleepy. Toto was sleepy
too. Dorothy was in danger, but she did not know it. If she
fell asleep in the poppy field, she might never wake up again.
"I'm very tired," Dorothy said. "I must sleep."
"No, you can't sleep here, my dear," the Tin Man told her.
29
7
"We must get back to the yellow brick road before dark."
But it was too late. Dorothy's eyes had closed.
"What shall we do?" the Tin Man asked.
"If we leave her here, she will never wake again," the
Lion replied. "You are safe, but I'm made of flesh. I'm
becoming sleepy too."
"Then run as fast as you can," the Scarecrow said to the
Lion. "The Tin Man and I will carry Dorothy and Toto out of
the field. But we can't carry you! Go quickly!"
The Cowardly Lion began to run through the poppy field
and the friends carried the girl and her dog between them.
They walked on through the poppies. Near the end of
the field, they found the Cowardly Lion. He was fast asleep.
"We can't carry him. He is too heavy," the Tin Man said
sadly. "He will sleep here for ever. Perhaps he will dream
that he has courage."
"I'm sorry to leave him," the Scarecrow replied. "He was a
coward, but he was a good friend. He helped us all."
Dorothy and Toto were fast asleep too. The Scarecrow
and the Tin Man carried them out of the poppy field and put
them down on the grass. Then they waited for Dorothy to

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สาขาการนอนหลับ
เพื่อนเดินให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ขณะที่พวกเขาเดิน
พวกเขามองในทุกสิ่งที่สวยงามรอบตัวพวกเขา.
นกสีสันสดใสกำลังบินเกี่ยวกับการร้องเพลงใน
ต้นไม้ พื้นดินถูกปกคลุมด้วยสีเหลือง, สีขาว, สีฟ้าและ
ดอกไม้สีม่วง มีจำนวนมากดอกป๊อปปี้สีแดงสดใสเกินไป.
"ดอกป๊อปปี้เป็นดอกไม้ที่สวยที่สุด" โดโรธี
กล่าวว่า "พวกเขามีความสว่างมากและ scent46 ของพวกเขาเป็นสิ่งที่สวยงาม."
"ผมรักเสมอดอกไม้" กล่าวว่าสิงโตขี้ขลาด.
"แต่เหล่านี้มีความสวยงามมากขึ้นกว่าคนที่อยู่ในป่า."
"ผมอยากให้พวกเขามากขึ้นถ้าฉันมีสมอง "กล่าวว่า
หุ่นไล่กา.
"และฉันจะรักพวกเขามากเกินไปถ้าผมมีหัวใจ" กล่าวว่าดีบุก
Man.
มีดอกป๊อปปี้มากขึ้นตอนนี้ กลิ่นหอมของพวกเขาคือ
ความแข็งแรงมากและโดโรธีเริ่มรู้สึกง่วงนอน โตโต้เป็นง่วงนอน
มากเกินไป โดโรธีตกอยู่ในอันตราย แต่เธอก็ไม่ทราบว่ามัน ถ้าเธอ
ผล็อยหลับไปในทุ่งนางาดำ, เธออาจจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง.
"ฉันเหนื่อยมาก" โดโรธีกล่าวว่า "ผมต้องนอนหลับ."
"ไม่ได้คุณไม่สามารถนอนหลับได้ที่นี่ที่รักของฉัน" ดีบุกบอกเธอ.
29
7
"เราจะต้องกลับไปที่ถนนอิฐสีเหลืองก่อนมืด."
แต่มันก็สายเกินไป ดวงตาของโดโรธีได้ปิด.
"สิ่งที่เราจะทำอย่างไรดี" ดีบุกถาม.
"ถ้าเราปล่อยให้เธออยู่ที่นี่เธอจะไม่ตื่นอีกครั้ง"
สิงโตตอบ "คุณมีความปลอดภัย แต่ฉันทำจากเนื้อ. ฉัน
กลายเป็น. ง่วงนอนมากเกินไป "
"จากนั้นทำงานเป็นอย่างที่คุณสามารถทำได้" หุ่นไล่กาตรัสกับ
สิงโต "ดีบุกและฉันจะดำเนินโดโรธีและโตโต้ออกจาก
สนาม. แต่เราไม่สามารถดำเนินการให้คุณไปได้อย่างรวดเร็ว! "
สิงโตขี้ขลาดเริ่มวิ่งผ่านทุ่งนางาดำ
และเพื่อนดำเนินสาวและสุนัขของเธอระหว่างพวกเขา
พวกเขาเดินผ่านดอกป๊อปปี้ ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของ
ข้อมูลที่พวกเขาพบสิงโตขี้ขลาด เขาเป็นคนที่หลับไปอย่างรวดเร็ว.
"เราไม่สามารถดำเนินการให้เขา. เขาเป็นหนักเกินไป" ดีบุกกล่าวว่า
เศร้า "เขาจะนอนที่นี่ไปตลอดกาล. บางทีเขาอาจจะฝัน
ว่าเขามีความกล้าหาญ. "
"ฉันขอโทษที่จะปล่อยให้เขาว่า" หุ่นไล่กาตอบ "เขาเป็น
คนขี้ขลาด แต่เขาก็เป็นเพื่อนที่ดี. เขาช่วยพวกเราทุกคน. "
โดโรธีและโตโต้หลับไปอย่างรวดเร็วเกินไป หุ่นไล่กา
และดีบุกพาพวกเขาออกจากสนามงาดำและใส่
พวกเขาลงบนพื้นหญ้า แล้วพวกเขาก็รอให้โดโรธี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้านนอน
เพื่อนเดินเร็วเท่าที่จะเร็วได้ ขณะที่พวกเขาเดิน
พวกเขามองที่สวยงามทั้งหมดสิ่งรอบ ๆ นกบิน กับแจ๊ด

และร้องเพลงในต้นไม้ พื้นดินถูกปกคลุมไปด้วยสีเหลือง สีขาว สีฟ้าและ
ดอกไม้สีม่วง มีหลายดอกสีแดงสว่างเกินไป .
" ดอกจะสวยที่สุดดอกไม้ " โดโรธี
กล่าว" พวกเขาจะสดใสมากและ scent46 ของเขาที่สวยงาม . "
" ฉันชอบดอกไม้”สิงโตขี้ขลาดพูด .
" แต่เหล่านี้จะสวยงามกว่าอยู่ในป่า "
" ฉันต้องการพวกเขามากขึ้น ถ้าฉันมีมันสมอง ' '

" และฉันหุ่นไล่กา จะรักพวกเขามากเกินไป ถ้าฉันไม่มีหัวใจ ' ' ชายดีบุก
.
มีมากขึ้นและป๊อปปี้แล้ว กลิ่นของพวกเขา
แรงมาก และโดโรธี ก็เริ่มรู้สึกง่วงโตโต้ง่วง
ด้วย โดโรธี อยู่ในอันตราย แต่เธอไม่รู้ ถ้าเธอ
ผล็อยหลับไปในทุ่งปอปปี เธออาจจะไม่ได้ตื่นขึ้นมาอีกเลย .
" ฉันเหนื่อย " โดโรธีกล่าว ฉันต้องนอน "
" ไม่ คุณจะไม่นอนที่นี่ ที่รักของผม " ชายดีบุกบอกเธอ .
29
7
" เราต้องกลับไปที่ถนนอิฐสีเหลืองเข้มก่อน "
แต่มันสายไปแล้ว โดโรธีตาถูกปิด .
" ทำไงดี ? " ชายดีบุกถาม
" ถ้าเราปล่อยให้เธออยู่ที่นี่ เธอจะไม่มีวันตื่นขึ้นมาอีกแล้ว "
" สิงโตกล่าว คุณจะปลอดภัย แต่ผมทำเนื้อ ผมเป็นเหมือนกัน
.
" แล้ววิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่คุณสามารถ " หุ่นไล่กาพูด
สิงโต " ชายดีบุกและผมจะอุ้มโดโรธีกับโตโต้ออกจาก
ฟิลด์ แต่เราไม่สามารถแบกคุณ ไปเร็ว ! "
สิงโตขี้ขลาดเริ่มวิ่งผ่านทุ่งปอปปี
และเพื่อนอุ้มหญิงสาวและสุนัขของเธอระหว่างพวกเขา .
พวกเขาเดินผ่านดอกปอปปี ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของ
สนาม พวกเขาพบสิงโตขี้ขลาด เขาหลับสนิท
" เราไม่สามารถแบกมัน เขาหนักเกินไป " ชายดีบุกพูด
เศร้า " . เขาจะนอนที่นี่เลย บางทีเขาอาจจะฝันว่าเขามีความกล้า
.
" ขอโทษที่ต้องปล่อยให้เขา”หุ่นไล่กาตอบ " . เขาเป็น
ขี้ขลาดแต่เขาก็เป็นเพื่อนที่ดี เขาช่วยเราทุกคน "
โดโรธี โตโต้ก็หลับเหมือนกัน หุ่นไล่กา มนุษย์กระป๋อง
และหามออกจากสนามและใส่ป๊อปปี้
พวกเขาลงบนหญ้า แล้วก็รอ ให้โดโรธี