We investigate the existence of any

We investigate the existence of any asymmetric effects in the US consumer credit. In doing so, we utilize the asymmetric cointegration methods proposed by Breitung (2001, 2002) and Enders and Siklos (2001). Furthermore, we tend to explore two additional dimensions in this literature. First, whether asymmetries (if any) are persistent over-time in the credit demand model. Second, whether the Great recession contributed to any asymmetric impacts on the credit demand. Our results revealed that the long-run relationship of consumer credit (credit, income, wealth and interest rate on personal loans) is asymmetric. While it is difficult to identify the direct sources of this asymmetric result, our intuition is that it is linked to the structural breaks in the rate of personal loans encountered in the early 1980s. Moreover, we find no strong evidence that much of the asymmetric impacts in consumer credit were experienced in the Great recession. Neither have we attained evidence that asymmetric impacts on credit demand are persistent over-time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราตรวจสอบการดำรงอยู่ของผลใด ๆ ไม่สมมาตรในเครดิตของผู้บริโภคสหรัฐฯ ในการทำเช่นนั้น เราใช้วิธี cointegration สมมาตรที่เสนอ โดย Breitung (2001, 2002) และสาขาและ Siklos (2001) นอกจากนี้ เรามักจะสำรวจสองขนาดในวรรณคดีนี้ แรก ว่า asymmetries (ถ้ามี) เป็นการถาวรเกินเวลาในรูปแบบความต้องการสินเชื่อ ที่สอง ว่าภาวะถดถอยดีส่วนการใด ๆ กระทบต่อเครดิตสมมาตรความต้องการ ผลของเราเปิดเผยว่า ความสัมพันธ์ระยะยาวของสินเชื่อผู้บริโภค (สินเชื่อ รายได้ ความมั่งคั่ง และอัตราดอกเบี้ยสินเชื่อส่วนบุคคล) เป็นสมมาตร ในขณะที่มันเป็นเรื่องยากที่จะระบุแหล่งที่มาโดยตรงนี้ผลสมมาตร สัญชาตญาณของเราคือ ว่า มันเชื่อมโยงกับการแบ่งโครงสร้างในอัตราสินเชื่อส่วนบุคคลที่พบในต้นทศวรรษ 1980 นอกจากนี้ เราหาหลักฐานไม่ว่า มากของผลกระทบไม่สมมาตรในสินเชื่อผู้บริโภคผู้มีประสบการณ์ในภาวะถดถอยดี เราได้บรรลุหลักฐานที่ไม่สมมาตรส่งผลกระทบต่อเครดิตตามเวลามากกว่าแบบถาวรได้ไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราจะตรวจสอบการดำรงอยู่ของผลกระทบที่ไม่สมมาตรใด ๆ ในเครดิตของผู้บริโภคสหรัฐ ในการทำเช่นเราใช้วิธีการระยะยาวระหว่างสมมาตรเสนอโดย Breitung (2001, 2002) และเอ็นเดอร์และ Siklos (2001) นอกจากนี้เรามีแนวโน้มที่จะสำรวจสองมิติเพิ่มเติมในวรรณคดีนี้ ครั้งแรกไม่ว่าจะเป็นความไม่เท่าเทียมกัน (ถ้ามี) ถาวรมากกว่าเวลาอยู่ในรูปแบบความต้องการสินเชื่อ ประการที่สองไม่ว่าจะเป็นภาวะถดถอยที่ดีมีส่วนทำให้ผลกระทบที่ไม่สมมาตรใด ๆ ตามความต้องการสินเชื่อ ผลของเราพบว่ามีความสัมพันธ์ระยะยาวของเครดิตของผู้บริโภค (เครดิตรายได้ความมั่งคั่งและอัตราดอกเบี้ยเงินให้สินเชื่อส่วนบุคคล) ไม่สมมาตร ในขณะที่มันเป็นเรื่องยากที่จะระบุแหล่งที่มาโดยตรงจากผลสมมาตรนี้สัญชาตญาณของเราก็คือว่ามันเชื่อมโยงกับการแบ่งโครงสร้างในอัตราของเงินให้สินเชื่อส่วนบุคคลพบในช่วงต้นทศวรรษที่ 1980 นอกจากนี้เรายังไม่พบหลักฐานที่มากของผลกระทบที่ไม่สมมาตรในเครดิตของผู้บริโภคได้รับประสบการณ์ในภาวะถดถอยครั้งใหญ่ เราได้บรรลุทั้งหลักฐานที่แสดงว่าผลกระทบที่ไม่สมมาตรตามความต้องการสินเชื่อที่อยู่ถาวรในช่วงเวลา