The Story of My Life is the story o

The Story of My Life is the story of one young woman’s emergence from the most extreme isolation possible. It is not a story of an “emerging woman” in the usual sense of the term; there is no discussion of sexuality, of women’s place in society, or of societal attitudes. Rather, young Helen was an emerging human being. This is a story of a young woman learning to reach out to the world.

Apart from a few short opening chapters relating to Keller’s vague memories of her early childhood, the tone of this book is largely one of joy. Every new word, every new concept, is a major revelation. A long passage describes her discovery that all objects are associated with words, and a special emphasis is placed on water, the first concept that the young Helen learned to refer to with both speech and sign.

Above all, there is a focus on the essential importance of language. Keller clearly believes that abstract thought is impossible without language, that language is the single most important factor that sets human beings apart from other animals. More than anything else, the author recounts her efforts to use human languages and her emergence as a “real person” as a result of this newfound ability.

There is more than one way to interpret this emphasis. Most people take language for granted. Children who have normal senses of sight and hearing and adequate intelligence do not have to be taught to speak. They learn by listening and watching, by imitation. This path was closed to the little girl trapped in a dark and silent world. It is natural that she should focus on her process of learning to communicate with the outside world.

Keller learned to read and write several foreign languages. At the end of the book, there are references to her emerging love of the works of William Shakespeare, the Greek classics, and other great works of literature. There is a long discussion about her early attempts at becoming a writer herself, at the age of twelve. In later life, Keller would indeed become a successful writer, among other things. At the time that The Story of My Life was written, however, she was still in the process of learning to communicate, and there is very little said about what she would later wish to communicate to the outside world. Language, in itself, is the essential theme of the book.

In this regard, it is necessary to consider The Story of My Life in context. When she wrote this book, Keller was a student in one of the greatest centers of learning in the world. Being graduated from Radcliffe College with honors is far from an easy task, even for someone with a normal sensory system. There is a sense of Keller’s fierce determination, but it is always tempered with love and understanding and with great praise for the various people who helped her, especially Anne Sullivan, her teacher in childhood and her helper in later life.

Keller uses language in two quite different ways in The Story of My Life. She makes the reader very much aware of how the world appears to someone who passes through life deaf and blind. On the other hand, she also makes use of visual and auditory images that she could not have experienced, doing so quite convincingly. These two uses of language underscore the reality of the author’s roles as a person who experienced the world in a unique way and as a successful author who could relate to the way in which other people experience life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องราวของฉันชีวิตเป็นเรื่องของผู้หญิงสาวหนึ่งเกิดจากแยกมากที่สุดมากที่สุด ไม่มีเรื่องราวของการ "ผู้หญิงเกิด" ความคำ ปกติ ไม่สนทนา ของเพศ สถานที่ของผู้หญิงในสังคม หรือทัศนคตินิยมอยู่ ค่อนข้าง เฮเลนหนุ่มมีมนุษย์เกิดขึ้น นี่คือเรื่องราวของหญิงสาวเพื่อเข้าถึงโลกการเรียนรู้จากกี่เปิดสั้นบทที่เกี่ยวข้องกับความทรงจำที่คลุมเครือของเคลเลอร์ของปฐมวัยของเธอ เสียงของหนังสือเล่มนี้เป็นส่วนใหญ่หนึ่งจอย ทุกคำใหม่ ทุกแนวคิดใหม่ จะเปิดเผยหลักการ เธอค้นพบว่า วัตถุทั้งหมดเกี่ยวข้องกับคำ และให้ความสำคัญอยู่ในน้ำ อธิบายความยาว ๆ แนวคิดแรกที่เฮเลนหนุ่มเรียนรู้อ้างถึงคำพูดและเครื่องหมายเหนือทั้งหมด มีอยู่เน้นความสำคัญความสำคัญของภาษา เคลเลอร์ชัดเจนเชื่อว่า ไม่ไม่ใช้ภาษาคิดนามธรรม ว่า ภาษาเป็นปัจจัยสำคัญหนึ่งที่มนุษย์แตกต่างจากสัตว์อื่น ๆ มากกว่าสิ่งอื่น ผู้เขียน recounts ของเธอพยายามที่ใช้ภาษามนุษย์และเกิดขึ้นของเธอเป็น "คนจริง" จากความสามารถนี้ newfoundThere is more than one way to interpret this emphasis. Most people take language for granted. Children who have normal senses of sight and hearing and adequate intelligence do not have to be taught to speak. They learn by listening and watching, by imitation. This path was closed to the little girl trapped in a dark and silent world. It is natural that she should focus on her process of learning to communicate with the outside world.Keller learned to read and write several foreign languages. At the end of the book, there are references to her emerging love of the works of William Shakespeare, the Greek classics, and other great works of literature. There is a long discussion about her early attempts at becoming a writer herself, at the age of twelve. In later life, Keller would indeed become a successful writer, among other things. At the time that The Story of My Life was written, however, she was still in the process of learning to communicate, and there is very little said about what she would later wish to communicate to the outside world. Language, in itself, is the essential theme of the book.ในการนี้ จำเป็นต้องพิจารณาเรื่องของฉันชีวิตในบริบท เมื่อเธอเขียนหนังสือเล่มนี้ เคลเลอร์เป็นนักเรียนของศูนย์มากที่สุดในโลกที่เรียนรู้ การจบศึกษาจากวิทยาลัยแรดคลิฟฟ์เกียรตินิยมเป็นมากอย่างละเอียด แม้สำหรับผู้ที่มีระบบรับความรู้สึกปกติ มีความมุ่งมั่นรุนแรงของเคลเลอร์ แต่มันเป็นอารมณ์เสมอ ด้วยความรักและความเข้าใจ และดีสรรเสริญสำหรับบุคคลต่าง ๆ ที่ช่วยให้เธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งแอนน์ซัลลิแวน ครูของเธอในวัยเด็กและผู้ช่วยของเธอในชีวิตภายหลังเคลเลอร์ใช้ภาษาสองวิธีที่แตกต่างในเรื่องของของฉันชีวิต เธอทำให้ผู้อ่านมากมายว่าโลกปรากฏให้คนที่ผ่านชีวิตหูหนวก และตาบอด บนมืออื่น ๆ เธอยังทำให้การใช้รูปภาพ และหูที่เธออาจไม่มีประสบการณ์ convincingly ดังนั้นค่อนข้างทำ สองเหล่านี้ใช้ภาษาขีดจริงบทบาทของผู้เขียน เป็นผู้มีประสบการณ์โลกในลักษณะเฉพาะ และ เป็นผู้เขียนประสบความสำเร็จที่อาจเกี่ยวข้องกับวิธีที่คนอื่นมีประสบการณ์ชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องราวของชีวิตเป็นเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่เกิดขึ้นหนุ่มจากแยกที่มากที่สุดที่เป็นไปได้ มันไม่ได้เป็นเรื่องราวของ "ผู้หญิงที่เกิดขึ้นใหม่" ในความหมายปกติของคำ; มีการอภิปรายของเพศไม่มีสถานที่ของผู้หญิงในสังคมหรือทัศนคติของสังคม แต่หนุ่มสาวเฮเลนเป็นมนุษย์ที่เกิดขึ้นใหม่ นี่คือเรื่องราวของหญิงสาวที่เรียนรู้ที่จะยื่นมือออกไปทั่วโลก. นอกเหนือจากการเปิดบทสั้น ๆ ไม่กี่ที่เกี่ยวข้องกับความทรงจำที่คลุมเครือของเคลเลอร์ในวัยเด็กของเธอเสียงของหนังสือเล่มนี้เป็นส่วนใหญ่หนึ่งของความสุข ทุกคำใหม่ทุกแนวคิดใหม่คือการเปิดเผยที่สำคัญ ทางยาวอธิบายถึงการค้นพบวัตถุทั้งหมดที่มีความเกี่ยวข้องกับคำและเน้นเป็นพิเศษวางอยู่บนน้ำแนวความคิดแรกที่หนุ่มเฮเลนได้เรียนรู้ในการอ้างถึงคำพูดกับทั้งสองและลง. เหนือสิ่งอื่นใดที่มีการมุ่งเน้นที่สำคัญ ความสำคัญของภาษา เคลเลอร์อย่างชัดเจนเชื่อว่าการคิดที่เป็นนามธรรมเป็นไปไม่ได้โดยไม่ต้องใช้ภาษาภาษาที่เป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดเพียงอย่างเดียวที่ทำให้มนุษย์แตกต่างจากสัตว์อื่น ๆ มากกว่าสิ่งอื่นใดที่ผู้เขียนเล่าความพยายามของเธอที่จะใช้ภาษาของมนุษย์และการเกิดขึ้นของเธอว่าเป็น "คนจริง" เป็นผลมาจากความสามารถที่เพิ่งค้นนี้. มีมากกว่าหนึ่งวิธีที่จะแปลความหมายความสำคัญนี้ คนส่วนใหญ่ใช้ภาษาที่ได้รับ เด็กที่มีความรู้สึกปกติของการมองเห็นและการได้ยินและสติปัญญาเพียงพอไม่จำเป็นต้องได้รับการสอนที่จะพูด พวกเขาเรียนรู้ด้วยการฟังและดูโดยการเลียนแบบ เส้นทางนี้ถูกปิดไปสาวน้อยติดอยู่ในโลกมืดและเงียบ มันเป็นธรรมชาติที่เธอควรจะมุ่งเน้นไปที่กระบวนการของเธอเรียนรู้ที่จะสื่อสารกับโลกภายนอก. เคลเลอร์ได้เรียนรู้การอ่านและเขียนภาษาต่างประเทศหลาย ในตอนท้ายของหนังสือเล่มนี้มีการอ้างอิงถึงความรักที่เกิดขึ้นใหม่ของเธอในผลงานของวิลเลียมเช็คสเปียร์คลาสสิกกรีกและผลงานที่ดีอื่น ๆ ของวรรณกรรม มีการอภิปรายนานเกี่ยวกับความพยายามในช่วงต้นของเธอที่กลายเป็นนักเขียนเป็นตัวเองตอนอายุสิบสอง ในชีวิตต่อมาเคลเลอร์จริงจะกลายเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จในสิ่งอื่น ๆ ในขณะที่เรื่องราวของชีวิตที่เขียน แต่เธอก็ยังคงอยู่ในขั้นตอนของการเรียนรู้ที่จะสื่อสารและมีน้อยมากกล่าวว่าเกี่ยวกับสิ่งที่เธอก็จะต้องการที่จะสื่อสารกับโลกภายนอก ภาษาในตัวเองเป็นรูปแบบที่สำคัญของหนังสือเล่มนี้. ในเรื่องนี้มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะต้องพิจารณาเรื่องราวของชีวิตในบริบท เมื่อเธอเขียนหนังสือเล่มนี้เคลเลอร์เป็นนักเรียนในหนึ่งในศูนย์การเรียนรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก การจบการศึกษาจากวิทยาลัยคลิฟด้วยเกียรตินิยมอยู่ไกลจากเรื่องง่ายแม้สำหรับคนที่มีระบบประสาทสัมผัสปกติ มีความรู้สึกของความมุ่งมั่นที่รุนแรงเคลเลอร์ แต่มันเป็นอารมณ์เสมอด้วยความรักและความเข้าใจและด้วยการสรรเสริญที่ดีสำหรับหลายคนที่ช่วยให้เธอโดยเฉพาะอย่างยิ่งแอนซัลลิแวนครูของเธอในวัยเด็กและผู้ช่วยของเธอในชีวิตในภายหลัง. เคลเลอร์ใช้ภาษาในสอง วิธีการที่แตกต่างกันมากในเรื่องของชีวิตของฉัน เธอทำให้ผู้อ่านมากรู้ว่าโลกจะปรากฏขึ้นเพื่อคนที่ผ่านหูหนวกตาบอดและชีวิต ในทางกลับกันเธอยังทำให้การใช้ภาพที่มองเห็นและได้ยินว่าเธออาจจะไม่ได้มีประสบการณ์การทำเช่นนั้นค่อนข้างประทับใจ ทั้งสองใช้ภาษาขีดความเป็นจริงของบทบาทของผู้เขียนเป็นคนที่มีประสบการณ์ระดับโลกในทางที่ไม่ซ้ำและเป็นผู้เขียนประสบความสำเร็จที่อาจเกี่ยวข้องกับวิธีการที่คนอื่นได้สัมผัสกับชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องราวของชีวิต เป็นเรื่องราวของหญิงสาวงอกจากมากที่สุดแยกไปได้ นี่ไม่ใช่เรื่องของการ " เกิดใหม่ผู้หญิง " ในความหมายเดิมของคำว่า ไม่มีการอภิปรายของเพศ , สถานที่ของผู้หญิงในสังคมหรือทัศนคติทางสังคม แต่สาวเฮเลนเป็นเกิดใหม่เป็นมนุษย์ นี่คือเรื่องราวของผู้หญิงเรียนรู้ที่จะเอื้อมมือออกไปทั่วโลก .

นอกเหนือจากไม่กี่สั้นเปิดบทเกี่ยวข้องกับเคลเลอร์คลุมเครือความทรงจำวัยเด็กของเธอ เสียงของหนังสือเล่มนี้ส่วนใหญ่เป็นหนึ่งของความสุข ใหม่ทุกคำ ทุกแนวคิดใหม่ เป็นการใหญ่ ทางเดินยาวอธิบายเธอค้นพบว่าวัตถุทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับคำและเน้นเป็นพิเศษ จะอยู่ในน้ำแนวคิดแรกที่สาวเฮเลนได้อ้างถึงทั้งคำพูดและสัญลักษณ์

ทั้งหมด มีการเน้นความสำคัญที่สำคัญของภาษา เคลเลอร์อย่างชัดเจน เชื่อว่าเป็นไปไม่ได้โดยไม่ต้องคิดเป็นภาษา ภาษานั้นเป็นปัจจัยเดียวที่สําคัญที่สุดที่ทำให้มนุษย์แตกต่างจากสัตว์อื่น ๆ มากกว่าสิ่งอื่นใดผู้เขียนเล่าความพยายามของเธอที่จะใช้ภาษาของมนุษย์และวิวัฒนาการของเธอเป็น " คน " จริงผลของความสามารถนี้ใหม่

มีมากกว่าหนึ่งวิธีที่จะตีความความสำคัญนี้ คนส่วนใหญ่ใช้ภาษาให้ เด็กที่มีประสาทสัมผัสปกติของสายตาและการได้ยินและปัญญาเพียงพอ ไม่ต้องสอนให้พูด เรียนรู้โดยการฟังและดู โดยการเลียนแบบเส้นทางนี้ถูกปิดเด็กผู้หญิงติดอยู่ในโลกมืด และเงียบ มันเป็นธรรมชาติที่เธอควรเน้นกระบวนการของการเรียนรู้ที่จะสื่อสารกับโลกภายนอก

เคลเลอร์เรียนรู้ที่จะอ่านและเขียนได้หลายภาษาต่าง . ในตอนท้ายของหนังสือเล่มนี้ มีการอ้างอิงถึงความรักของเธอเกิดขึ้นจากผลงานของวิลเลียมเชกสเปียร์ , คลาสสิกของกรีก และงานอื่น ๆที่ดีของวรรณคดีมีการอภิปรายเกี่ยวกับความพยายามแรกของเธอที่ยาวเป็นนักเขียนเอง ตอนอายุสิบสอง ในชีวิตต่อมา เคลเลอร์ แน่นอนจะเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จในหมู่สิ่งอื่น ๆ ในเวลาที่เรื่องราวชีวิตของฉันถูกเขียน แต่เธอยังอยู่ในกระบวนการของการเรียนรู้ที่จะสื่อสารและมีน้อยมากพูดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอจะต้องการที่จะสื่อสารกับโลกภายนอก ภาษาในตัวเอง เป็นรูปแบบที่สำคัญของหนังสือ

ในการนี้ จะต้องพิจารณาเรื่องของชีวิตในบริบท เมื่อเธอเขียนหนังสือเล่มนี้ เคลเลอร์เป็นนักศึกษาแห่งหนึ่งในศูนย์การเรียนรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกการจบการศึกษาจากแรดคลิฟฟ์วิทยาลัย เกียรตินิยมอยู่ไกลจากงานที่ง่ายแม้สำหรับคนที่มีระบบรับความรู้สึกปกติ นั่นคือความรู้สึกของชายที่ดุร้ายกำหนด แต่มันเป็นอารมณ์ที่มีความรัก ความเข้าใจ และสรรเสริญมากสำหรับหลายๆ คนที่ช่วยเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แอนน์ ซัลลิแวน ครูของเธอในวัยเด็ก และผู้ช่วยของเธอในชีวิต

เคลเลอร์ใช้ภาษาในสองวิธีที่แตกต่างกันมากในเรื่องของชีวิต เธอทำให้ผู้อ่านทราบมากของโลก ปรากฎว่า คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของคนหูหนวกและตาบอด บนมืออื่น ๆที่เธอยังทำให้ใช้ภาพภาพและเสียงที่เธอจะไม่ต้องมีประสบการณ์ ทำให้ค่อนข้าง convincingly .สองคนนี้ใช้ภาษาหลักความเป็นจริงของบทบาทของผู้เขียนเป็นคนที่เผชิญโลกในทางที่ไม่ซ้ำกันและเป็นผู้เขียนที่ประสบความสำเร็จที่อาจเกี่ยวข้องกับวิธีการที่คนอื่น ๆประสบการณ์ชีวิต
.