(see below), which he believes woul

(see below), which he believes would also reduce the true
effect size, and concludes that “the difference became
large enough to be clinically important only in the very
small minority of patient populations with severe major
depression.” He further claims that although antidepressants
appear to show better efficacy with increasing severity
of depression in some studies, he views this as
attributable to placebos having decreased efficacy, rather
than antidepressants being more effective by comparison.
Ioannidis argues that antidepressant have essentially
no efficacy because:
(Point 1) The drug companies suppress negative studies,
biasing the literature.
(Point 2) Drug-placebo differences are small, and
presumably vanish because of this suppressed evidence
and because of methodological imperfections
in clinical trials:
i) Studies have outcomes that are “non-relevant
outcomes”, too small an improvement to be
clinically relevant.
ii) Studies are too short.
iii) The statistics used to analyze data falsely
exaggerate drug-placebo differences.
iv) Using too many exclusion criteria might
inflate drug-placebo differences.
v) Placebo lead-in periods falsely inflate the
drug-placebo differences.
vi) The use of multiple active treatment groups
(several groups versus one placebo group) is
unethical and might reduce the drug-placebo
difference.
(Point 3) The drug-placebo difference is larger in the
more severely depressed subgroups and in the older
studies, which included more severely depressed
patients, so for the majority of patients the effect
size must be negligible.
(Point 4) Since the cause of depression is complex
and multifactorial with both biological and non-biological
etiology, you would not expect a large antidepressant
effect size.
(Point 5) Antidepressants have unknown risks.
(Point 6) Depression is over-medicalized and overtreated.
Ioannidis sometimes phrases his conclusions as conditional
statements: “if most of the antidepressants efficacy
is simply the placebo effect....” or “these agents may be of
clinical use only in severely depressed people.” These and
other statements plus the title that antidepressant efficacy
is a myth all suggest that Ioannidis is asserting that antidepressants
do not help depressed patients at all except for
his hedge, that it may help “a very small minority.” He
then states some of the implications of this lack of efficacy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(ดูด้านล่าง)
ซึ่งเขาเชื่อว่ายังจะช่วยลดความจริงขนาดผลและสรุปว่า"ความแตกต่างกลายเป็นขนาดใหญ่พอที่จะมีความสำคัญทางคลินิกเฉพาะในมากน้อยของประชากรผู้ป่วยที่มีสำคัญอย่างรุนแรงภาวะซึมเศร้า." เขาบอกต่อไปว่าถึงแม้จะซึมเศร้าดูเหมือนจะแสดงประสิทธิภาพที่ดีขึ้นกับความรุนแรงที่เพิ่มขึ้นของภาวะซึมเศร้าในการศึกษาบางอย่างที่เขามองว่านี่เป็นส่วนที่หลอกได้ลดลงประสิทธิภาพค่อนข้างกว่าซึมเศร้าที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นโดยการเปรียบเทียบ. Ioannidis ระบุว่ายากล่อมประสาทที่มีหลักมีประสิทธิภาพไม่ได้เพราะ: (จุด 1) ยาเสพติด บริษัท ปราบปรามการศึกษาเชิงลบbiasing วรรณคดี. (จุด 2) ความแตกต่างของยาเสพติดได้รับยาหลอกมีขนาดเล็กและน่าจะหายไปเพราะหลักฐานการปราบปรามนี้และเพราะความไม่สมบูรณ์ของวิธีการในการทดลองทางคลินิก: i) การศึกษามีผลที่ "ไม่เกี่ยวข้องผล" ขนาดเล็กเกินไปการปรับปรุงให้เป็นที่เกี่ยวข้องทางคลินิก. ii) การศึกษาสั้นเกินไป. iii) สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลเท็จเกินจริงความแตกต่างของยาเสพติดที่ได้รับยาหลอก. iv) การใช้หลักเกณฑ์การยกเว้นมากเกินไปอาจขยายความแตกต่างของยาเสพติดที่ได้รับยาหลอก. โวลต์) นำไปหลอก ระยะเวลา -in ตู่ขยายความแตกต่างของยาเสพติดที่ได้รับยาหลอก. vi) การใช้กลุ่มการรักษาที่ใช้งานหลาย(หลายกลุ่มเมื่อเทียบกับกลุ่มที่ได้รับยาหลอกอย่างใดอย่างหนึ่ง) เป็นผิดจรรยาบรรณและอาจจะลดยาเสพติดที่ได้รับยาหลอกแตกต่าง. (จุด 3) ความแตกต่างกับยาเสพติดได้รับยาหลอกมีขนาดใหญ่ ในกลุ่มย่อยมากขึ้นตกต่ำอย่างรุนแรงและอายุการศึกษาซึ่งรวมถึงการเพิ่มเติมตกต่ำอย่างรุนแรงผู้ป่วยเพื่อให้ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีผลขนาดจะต้องเล็กน้อย. (จุด 4) เนื่องจากสาเหตุของภาวะซึมเศร้ามีความซับซ้อนและmultifactorial กับทั้งทางชีวภาพและไม่ใช่ -biological สาเหตุคุณจะไม่คาดหวังว่ายากล่อมประสาทที่มีขนาดใหญ่ขนาดผล. (จุด 5) ซึมเศร้ามีความเสี่ยงที่ไม่รู้จัก. (จุด 6) อาการซึมเศร้าเป็นมากกว่า medicalized และ overtreated. Ioannidis วลีบางครั้งข้อสรุปของเขาเป็นเงื่อนไขงบ: "ถ้าส่วนใหญ่ของซึมเศร้า ประสิทธิภาพเป็นเพียงผลของยาหลอก.... "หรือ" สารเหล่านี้อาจจะมีการใช้งานทางคลินิกเฉพาะในคนที่มีภาวะซึมเศร้าอย่างรุนแรง. "เหล่านี้และงบอื่น ๆ รวมทั้งชื่อที่มีประสิทธิภาพยากล่อมประสาทที่เป็นตำนานทั้งหมดขอแนะนำว่าIoannidis จะอ้างว่าซึมเศร้าไม่ช่วยให้ผู้ป่วยมีความสุขที่ทุกคนยกเว้นสำหรับการป้องกันความเสี่ยงของเขาว่ามันอาจช่วยให้ "น้อยมาก." เขานั้นระบุบางส่วนของผลกระทบของการขาดประสิทธิภาพนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( ดูที่ด้านล่าง ) ซึ่งเขาเชื่อว่าจะลดผลกระทบจริง
ขนาด และสรุปได้ว่า " ความแตกต่างกลายเป็น
ขนาดใหญ่พอที่จะทางการแพทย์ที่สำคัญในคนไข้ส่วนน้อยขนาดเล็กของประชากรมาก

หลัก depression รุนแรง . " เขายังกล่าวว่าแม้ว่า antidepressants
ปรากฏเพื่อแสดงประสิทธิภาพการเพิ่มความรุนแรง
ดีกว่า ของภาวะซึมเศร้า ในบางการศึกษา เขามอนี้
ข้อมูล placebos ที่มีประสิทธิภาพลดลง มากกว่า
กว่า antidepressants เป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้นโดยเปรียบเทียบ .
ioannidis ระบุว่า ยังไม่มีประสิทธิภาพ เพราะมีหลัก
:
( จุดที่ 1 ) บริษัท ยายับยั้งการศึกษาลบ
ความลำเอียงในวรรณคดี .
( จุดที่ 2 ) ซึ่งเป็นยาที่มีขนาดเล็กและ
น่าจะหายไปเนื่องจากการนี้ ระงับหลักฐาน
และเนื่องจากความไม่สมบูรณ์ในการทดลองทางคลินิก :

i ) การศึกษาผลที่ " ไม่เกี่ยวข้อง
ผล " น้อยเกินไป ปรับปรุงให้

2 ) การศึกษาทางคลินิกที่เกี่ยวข้อง สั้นเกินไป .
3 ) สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลเท็จ
ฝอยยา placebo
4 ) โดยใช้เกณฑ์ความแตกต่าง ยกเว้นมากเกินไปอาจพองยายาหลอก

ความแตกต่าง5 ) ระยะเวลาเป็นผู้นำหลอกเท็จพอง
ยา placebo ความแตกต่าง .
6 ) ใช้หลายกลุ่มงานรักษา
( หลายกลุ่มเมื่อเทียบกับหนึ่งกลุ่มยาหลอก )
จรรยาบรรณและอาจลดยา placebo
ความแตกต่าง .
( จุดที่ 3 ) ยา placebo ความแตกต่างขนาดใหญ่ใน
มากขึ้นอย่างรุนแรงและหดหู่ในกลุ่มย่อย การศึกษาแก่

ซึ่งรวมมากขึ้นอย่างรุนแรงซึมเศร้าผู้ป่วยดังนั้นสำหรับส่วนใหญ่ของผู้ป่วยที่ผล
ขนาดต้องกระจอก .
( 4 จุด ) เนื่องจากสาเหตุของภาวะซึมเศร้าและซับซ้อน
multifactorial ทั้งทางชีววิทยาและไม่ใช่สาเหตุทางชีวภาพ
, คุณจะไม่คาดหวังผลยาแก้เศร้า

ขนาดใหญ่ ( จุดที่ 5 ) โรคซึมเศร้ามีความเสี่ยงที่ไม่รู้จัก .
( จุดที่ 6 ) ภาวะซึมเศร้ามากกว่า medicalized overtreated
และ .ioannidis บางครั้งวลีข้อสรุปของเขาเป็นงบตามเงื่อนไข
: " ถ้าส่วนใหญ่ของที่มีประสิทธิภาพ
เป็นเพียงยาหลอก . . . . . . . " หรือ " ตัวแทนเหล่านี้อาจจะใช้ทางคลินิกในรุนแรงหดหู่

คน " เหล่านี้ และงบอื่น ๆรวมทั้งชื่อเรื่องที่ Antidepressant )
เป็นเรื่องทั้งหมดแสดงให้เห็นว่า ioannidis จะยืนยันว่า antidepressants
ไม่ช่วยผู้ป่วยซึมเศร้าที่ทั้งหมดยกเว้น
เก็งกำไรของเขา มันอาจช่วยให้ " ชนกลุ่มน้อยขนาดเล็กมาก . " เขา
แล้วรัฐบางส่วนของผลกระทบของการขาดประสิทธิภาพ .