The Future of U.S.-Chinese Relation

The Future of U.S.-Chinese Relations
Conflict Is a Choice, Not a Necessity
By Henry A. Kissinger


In Tiananmen Square. (Ed-meister / flickr)
On January 19, 2011, U.S. President Barack Obama and Chinese President Hu Jintao issued a joint statement at the end of Hu’s visit to Washington. It proclaimed their shared commitment to a “positive, cooperative, and comprehensive U.S.-China relationship.” Each party reassured the other regarding his principal concern, announcing, “The United States reiterated that it welcomes a strong, prosperous, and successful China that plays a greater role in world affairs. China welcomes the United States as an Asia-Pacific nation that contributes to peace, stability and prosperity in the region.”
Since then, the two governments have set about implementing the stated objectives. Top American and Chinese officials have exchanged visits and institutionalized their exchanges on major strategic and economic issues. Military-to-military contacts have been restarted, opening an important channel of communication. And at the unofficial level, so-called track-two groups have explored possible evolutions of the U.S.-Chinese relationship.
Yet as cooperation has increased, so has controversy. Significant groups in both countries claim that a contest for supremacy between China and the United States is inevitable and perhaps already under way. In this perspective, appeals for U.S.-Chinese cooperation appear outmoded and even naive.
The mutual recriminations emerge from distinct yet parallel analyses in each country. Some American strategic thinkers argue that Chinese policy pursues two long-term objectives: displacing the United States as the preeminent power in the western Pacific and consolidating Asia into an exclusionary bloc deferring to Chinese economic and foreign policy interests. In this conception, even though China’s absolute military capacities are not formally equal to those of the United States, Beijing possesses the ability to pose unacceptable risks in a conflict with Washington and is developing increasingly sophisticated means to negate traditional U.S. advantages. Its invulnerable second-strike nuclear capability will eventually be paired with an expanding range of antiship ballistic missiles and asymmetric capabilities in new domains such as cyberspace and space. China could secure a dominant naval position through a series of island chains on its periphery, some fear, and once such a screen exists, China’s neighbors, dependent as they are on Chinese trade and uncertain of the United States’ ability to react, might adjust their policies according to Chinese preferences. Eventually, this could lead to the creation of a Sinocentric Asian bloc dominating the western Pacific. The most recent U.S. defense strategy report reflects, at least implicitly, some of these apprehensions.
No Chinese government officials have proclaimed such a strategy as China’s actual policy. Indeed, they stress the opposite. However, enough material exists in China’s quasi-official press and research institutes to lend some support to the theory that relations are heading for confrontation rather than cooperation.
U.S. strategic concerns are magnified by ideological predispositions to battle with the entire nondemocratic world. Authoritarian regimes, some argue, are inherently brittle, impelled to rally domestic support by nationalist and expansionist rhetoric and practice. In these theories -- versions of which are embraced in segments of both the American left and the American right -- tension and conflict with China grow out of China’s domestic structure. Universal peace will come, it is asserted, from the global triumph of democracy rather than from appeals for cooperation. The political scientist Aaron Friedberg writes, for example, that “a liberal democratic China will have little cause to fear its democratic counterparts, still less to use force against them.” Therefore, “stripped of diplomatic niceties, the ultimate aim of the American strategy [should be] to hasten a revolution, albeit a peacefulone, that will sweep away China’s one-party authoritarian state and leave a liberal democracy in its place.”
On the Chinese side, the confrontational interpretations follow an inverse logic. They see the United States as a wounded superpower determined to thwart the rise of any challenger, of which China is the most credible. No matter how intensely China pursues cooperation, some Chinese argue, Washington’s fixed objective will be to hem in a growing China by military deployment and treaty commitments, thus preventing it from playing its historic role as the Middle Kingdom. In this perspective, any sustained cooperation with the United States is self-defeating, since it will only serve the overriding U.S. objective of neutralizing China. Systematic hostility is occasionally considered to inhere even in American cultural and technological influences, which are sometimes cast as a form of deliberate pressuredesigned to corrode China’s domestic consensus and traditional values. The most assertive voices argue that China has been unduly passive in the face of hostile trends and that (for example, in the case of territorial issues in the South China Sea) China should confront those of its neighbors with which it has disputed claims and then, in the words of the strategic analyst Long Tao, “reason, think ahead and strike first before things gradually run out of hand . . . launch[ing] some tiny-scale battles that could deter provocateurs from going further.”
THE PAST NEED NOT BE PROLOGUE
Is there, then, a point in the quest for a cooperative U.S.-Chinese relationship and in policies designed to achieve it? To be sure, the rise of powers has historically often led to conflict with established countries. But conditions have changed. It is doubtful that the leaders who went so blithely into a world war in 1914 would have done so had they known what the world would be like at its end. Contemporary leaders can have no such illusions. A major war between developed nuclear countries must bring casualties and upheavals impossible to relate to calculable objectives. Preemption is all but excluded, especially for a pluralistic democracy such as the United States.
If challenged, the United States will do what it must to preserve its security. But it should not adopt confrontation as a strategy of choice. In China, the United States would encounter an adversary skilled over the centuries in using prolonged conflict as a strategy and whose doctrine emphasizes the psychological exhaustion of the opponent. In an actual conflict, both sides possess the capabilities and the ingenuity to inflict catastrophic damage on each other. By the time any such hypothetical conflagration drew to a close, all participants would be left exhausted and debilitated. They would then be obliged to face anew the very task that confronts them today: the construction of an international order in which both countries are significant components.
The blueprints for containment drawn from Cold War strategies used by both sides against an expansionist Soviet Union do not apply to current conditions. The economy of the Soviet Union was weak (except for military production) and did not affect the global economy. Once China broke off ties and ejected Soviet advisers, few countries except those forcibly absorbed into the Soviet orbit had a major stake in their economic relationship with Moscow. Contemporary China, by contrast, is a dynamic factor in the world economy. It is a principal trading partner of all its neighbors and most of the Western industrial powers, including the United States. A prolonged confrontation between China and the United States would alter the world economy with unsettling consequences for all.
Nor would China find that the strategy it pursued in its own conflict with the Soviet Union fits a confrontation with the United States. Only a few countries -- and no Asian ones -- would treat an American presence in Asia as “fingers” to be “chopped off” (in Deng Xiaoping’s graphic phrase about Soviet forward positions). Even those Asian states that are not members of alliances with the United States seek the reassurance of an American political presence in the region and of American forces in nearby seas as the guarantor of the world to which they have become accustomed. Their approach was expressed by a senior Indonesian official to an American counterpart: “Don’t leave us, but don’t make us choose.”
China’s recent military buildup is not in itself an exceptional phenomenon: the more unusual outcome would be if the world’s second-largest economy and largest importer of natural resources did not translate its economic power into some increased military capacity. The issue is whether that buildup is open ended and to what purposes it is put. If the United States treats every advance in Chinese military capabilities as a hostile act, it will quickly find itself enmeshed in an endless series of disputes on behalf of esoteric aims. But China must be aware, from its own history, of the tenuous dividing line between defensive and offensive capabilities and of the consequences of an unrestrained arms race.
China’s leaders will have their own powerful reasons for rejecting domestic appeals for an adversarial approach -- as indeed they have publicly proclaimed. China’s imperial expansion has historically been achieved by osmosis rather than conquest, or by the conversion to Chinese culture of conquerors who then added their own territories to the Chinese domain. Dominating Asia militarily would be a formidable undertaking. The Soviet Union, during the Cold War, bordered on a string of weak countries drained by war and occupation and dependent on American troop commitments for their defense. China today faces Russia in the north; Japan and South Korea, with American military alliances, to the east; Vietnam and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อนาคตของความสัมพันธ์สหรัฐฯ -จีนความขัดแย้งเป็นตัวเลือก ไม่จำเป็นโดย A. เฮนรีคิสซินเจอร์ ในซซี (Ed meister / flickr)บน 19 มกราคม 2011, Barack Obama ประธานาธิบดีสหรัฐฯ และประธานาธิบดีจีนหูจินเทาออกแถลงการณ์เมื่อสิ้นสุดของหูเยือนวอชิงตัน มันประกาศความทุ่มเทร่วมเป็น "ค่าบวก สหกรณ์ และครอบคลุมสหรัฐจีนสัมพันธ์" แต่ละฝ่ายมั่นอื่น ๆ เกี่ยวกับความกังวลของเขาหลัก ประกาศ "สหรัฐฯ ย้ำว่า ยินดีต้อนรับจีนแข็งแกร่ง เจริญ และประสบความสำเร็จที่มีบทบาทมากขึ้นในกิจการของโลก จีนยินดีต้อนรับสหรัฐอเมริกาเป็นประเทศเอเชีย-แปซิฟิกเป็นที่จัดสรรเพื่อความสงบสุข ความมั่นคง และความเจริญรุ่งเรืองในภูมิภาค "ตั้งแต่นั้น มีตั้งรัฐบาลสองเกี่ยวกับการปฏิบัติตามวัตถุประสงค์ระบุไว้ ด้านเจ้าหน้าที่สหรัฐอเมริกาและจีนมีแลกเปลี่ยนเยี่ยมชม และ institutionalized การแลกเปลี่ยนในประเด็นยุทธศาสตร์ และเศรษฐกิจที่สำคัญ ทหารทหารติดต่อการเริ่ม เปิดช่องทางสื่อสารสำคัญ และระดับไม่เป็นทางการ กลุ่มติดตามสองเรียกว่ามีอุดมวิวัฒนาการทั้งเป็นไปได้ของความสัมพันธ์สหรัฐฯ -จีนยังเป็นความร่วมมือเพิ่มขึ้น เพื่อให้ได้ถกเถียง กลุ่มสำคัญในทั้งสองประเทศอ้างว่า ประกวดสำหรับมไหศวรรย์ระหว่างจีนและสหรัฐอเมริกาแล้วอาจจะเดินทาง และหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในมุมมองนี้ อุทธรณ์สำหรับความร่วมมือสหรัฐ-จีนปรากฏ ขำน่า outmoded และแม้แต่Recriminations ซึ่งกันและกันเกิดขึ้นจากการวิเคราะห์คู่ขนาน แต่แตกต่างกันในแต่ละประเทศ บาง thinkers กลยุทธ์อเมริกันโต้เถียงว่า นโยบายจีน pursues เป้าหมายระยะยาวสอง: ฎพยัคฆ์สหรัฐอเมริกาเป็นอำนาจพระองค์ในแปซิฟิกตะวันตก และรวมเอเชียเข้าค่ายการ exclusionary กลเม็ดจีนเศรษฐกิจและนโยบายต่างประเทศสนใจ ในความคิดนี้ ถึงแม้ว่ากำลังทหารของจีนแน่นอนไม่อย่างเป็นกิจจะลักษณะเท่ากับของประเทศสหรัฐอเมริกา ปักกิ่งครบถ้วนสามารถก่อให้เกิดความเสี่ยงที่ไม่สามารถยอมรับความขัดแย้งกับวอชิงตัน และจะพัฒนาหมายถึงมีความซับซ้อนมากขึ้นเมื่อต้องการยกเลิกข้อดีของสหรัฐอเมริกาแบบดั้งเดิม ความสามารถการนิวเคลียร์ second-strike ของ invulnerable จะในที่สุดจับคู่กับการขยายตัวของขีปนาวุธข้ามทวีป antiship และความ asymmetric ในโดเมนใหม่ไซเบอร์สเปซและพื้นที่ จีนสามารถจองตำแหน่งเรือหลักผ่านชุดของเกาะโซ่บนของยสปริง บางกลัว และเมื่ออยู่หน้าจอ เพื่อนบ้านของจีน ไม่แน่นอนของสหรัฐอเมริกาความสามารถในการตอบสนอง และขึ้นอยู่กับบนค้าจีนอาจปรับเปลี่ยนนโยบายตามลักษณะจีน ในที่สุด นี้อาจนำไปสู่การสร้างของค่ายเอเชีย Sinocentric อำนาจเหนือแปซิฟิกตะวันตก ล่าสุดสหรัฐอเมริกาป้องกันกลยุทธ์รายงานสะท้อน น้อยนัย ของ apprehensions เหล่านี้ไม่มีเจ้าหน้าที่รัฐบาลจีนได้ประกาศกลยุทธ์ดังกล่าวเป็นนโยบายที่แท้จริงของจีน แน่นอน พวกเขาเครียดตรงข้าม อย่างไรก็ตาม วัสดุเพียงพออยู่ในกดกึ่งราชการของจีน และสถาบันวิจัยการยืมทฤษฎีสนับสนุนบางความสัมพันธ์ที่มีหัวเรื่องสำหรับการเผชิญหน้ามากกว่าความร่วมมือสหรัฐกังวลจะขยาย โดย predispositions อุดมการณ์การต่อสู้กับโลก nondemocratic ทั้งหมด ระบอบประเทศ บางทะเลาะ มีความเปราะ impelled ไปแรลลี่ภายในประเทศสนับสนุนชาตินิยมของและ expansionist สำนวนและปฏิบัติ ในทฤษฎีเหล่านี้ - รุ่นซึ่งถูกโอบล้อมในเซ็กเมนต์ของอเมริกันซ้ายและขวาอเมริกัน - ความตึงเครียดและความขัดแย้งกับจีนที่เติบโตจากโครงสร้างภายในประเทศของจีน สันติภาพสากลจะมา จะเป็น คน จากชัยชนะของประชาธิปไตยสากล แทน จากอุทธรณ์สำหรับความร่วมมือ นักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองที่ Aaron Friedberg เขียน ตัวอย่าง ที่ "จีนเป็นประชาธิปไตยเสรีนิยมจะมีน้อยทำให้กลัวของประชาธิปไตยคู่ น้อยปล้ำกับพวกเขา" ดังนั้น "เปลื้อง niceties ทูต จุดมุ่งหมายสูงสุดของกลยุทธ์อเมริกัน [ควรจะ] เร่งปฏิวัติ แม้ว่า peacefulone ที่จะปัดทิ้งรัฐประเทศพรรคหนึ่งของประเทศจีน และทำให้ระบอบเสรีประชาธิปไตยในสถานที่ นั้น"ทางด้านจีน ตีความ confrontational ตามตรรกะการผกผัน พวกเขาดูสหรัฐอเมริกาเป็นมหาอำนาจได้รับบาดเจ็บขึ้นการเพิ่มขึ้นของชาลเลนเจอร์ใด ๆ ซึ่งจีนเป็นน่าเชื่อถือมากที่สุด ไม่ว่าเจี๊ยบจีน pursues ร่วม จีนบางโต้เถียง วัตถุประสงค์ถาวรของวอชิงตันจะได้เม้มในจีนเติบโต โดยทหารและสนธิสัญญาผูกพัน จึง ทำให้สามารถเล่นบทบาทของประวัติศาสตร์เป็นอาณาจักรกลาง ในมุมมองนี้ ความร่วมมือใด ๆ sustained กับสหรัฐอเมริกาจะเอาชนะตนเอง เนื่องจากมันจะทำให้วัตถุประสงค์เราต้องเอาชนะของ neutralizing จีน ระบบศัตรูบางครั้งถือ inhere แม้ในอเมริกันวัฒนธรรม และเทคโนโลยีที่มีอิทธิพลต่อ ซึ่งบางครั้งมีโยนเป็นแบบของ pressuredesigned โดยเจตนากร่อนมติในประเทศจีนและค่า ทะเลาะเสียงมากที่สุดทำให้ จีนได้รับ unduly แฝงหน้าแนวโน้มศัตรูและที่ (ตัวอย่าง กรณีปัญหาดินแดนในทะเลจีนใต้) จีนควรเผชิญหน้าผู้ ของบ้านซึ่งก็ได้มีข้อโต้แย้งอ้าง แล้ว ในคำพูดของนักวิเคราะห์กลยุทธ์ยาวเต่า "เหตุผล คิดล่วงหน้า และนัดหยุดงานครั้งแรกก่อนสิ่งค่อย ๆ ใช้ปลาย...เปิด [กำลัง] ต่อสู้บางขนาดเล็ก ๆ ที่สามารถขัดขวาง provocateurs จากไป เพิ่มเติม"อดีตไม่ต้องช่วงมี แล้ว จุด ในการแสวงหาความสัมพันธ์สหรัฐฯ -จีนร่วมมือ และนโยบายที่ออกแบบมาเพื่อให้มันได้อย่างไร แน่ใจ เพิ่มขึ้นของอำนาจมีอดีตมักจะนำไปสู่ขัดแย้งกับประเทศที่จัดตั้งขึ้น แต่มีการเปลี่ยนแปลงเงื่อนไข หนี้สงสัยสูญที่ผู้นำคนนั้นฝ่ายสงครามโลก 1914 จะเสร็จพวกเขารู้จักโลกอย่างเช่นที่จุดสิ้นสุดได้ ผู้นำร่วมสมัยได้ไม่เช่นภาพลวงตา สงครามใหญ่ระหว่างประเทศพัฒนานิวเคลียร์ต้องนำผู้บาดเจ็บและไปเกี่ยวข้องกับวัตถุประสงค์ calculable upheavals Preemption ทั้งหมดแต่ไม่รวม โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับประชาธิปไตย pluralistic เช่นสหรัฐอเมริกาถ้าท้าทาย สหรัฐอเมริกาจะทำอะไรที่มันต้องการการรักษาความปลอดภัยของ แต่ก็ไม่ควรนำมาใช้เผชิญหน้าเป็นกลยุทธ์ที่เลือก ในประเทศจีน ประเทศสหรัฐอเมริกาจะพบปฏิปักษ์ผู้เชี่ยวชาญมากกว่าอื่น ๆ ในการใช้ความขัดแย้งนานเป็นกลยุทธ์ และหลักคำสอนเน้นมาทางจิตวิทยาของฝ่ายตรงข้าม ในความขัดแย้งเกิดขึ้นจริง ทั้งสองด้านมีความสามารถและการประดิษฐ์คิดค้นเมจกับความเสียหายรุนแรงกัน โดยเวลา conflagration สมมุติเช่นวาดให้ใกล้ชิด ร่วมจะต้องถูกปล่อยจนเหน็ดเหนื่อย และ debilitated พวกเขาแล้วจะหน้าที่หน้านั้นใหม่มากงานที่ลนำมาพูดวันนี้: สร้างใบสั่งระหว่างประเทศซึ่งทั้งสองประเทศเป็นส่วนประกอบสำคัญพิมพ์เขียวบางส่วนสำหรับการบรรจุออกจากกลยุทธ์สงครามเย็นทั้งสองด้านกับ expansionist ที่สหภาพโซเวียตใช้ไม่สามารถใช้กับสภาพปัจจุบัน เศรษฐกิจของสหภาพโซเวียตอ่อนแอ (ยกเว้นการผลิตทหาร) และไม่ส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจโลก เมื่อจีนยากจนปิดเสมอ และออกประการโซเวียต บางประเทศยกเว้นเหล่านั้นดูดซึมบังคับให้เข้าสู่วงโคจรโซเวียตมีเดิมพันหลักในความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจกับมอสโก ประเทศจีนร่วมสมัย เป็นตัวแบบไดนามิกในเศรษฐกิจโลกโดยคมชัด เป็นคู่ค้าหลักของบ้านนั้นและส่วนใหญ่ของอำนาจอุตสาหกรรมตะวันตก รวมทั้งสหรัฐอเมริกา เผชิญหน้าระหว่างจีนและสหรัฐอเมริกาเป็นเวลานานจะเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจโลก มีผลกระทบก่อกวนทั้งหมด หรือจะจีนพบว่า กลยุทธ์ที่จะติดตามตัวเองขัดแย้งกับสหภาพโซเวียตเหมาะกับการเผชิญหน้ากับสหรัฐอเมริกา เพียงไม่กี่ประเทศ -และคนเอเชียไม่ - จะรักษาสถานะการอเมริกันในเอเชียเป็น "นิ้ว" ไปเป็น "สับปิด" (ในเต็ง Xiaoping วลีกราฟิกเกี่ยวกับตำแหน่งโซเวียตไปข้างหน้า) อเมริกาเอเชียแม้ผู้ที่ไม่ใช่สมาชิกของพันธมิตรกับสหรัฐอเมริกา แสวงหาที่ reassurance ของสถานะทางการเมืองเป็นอเมริกันในภูมิภาค และกองทัพในทะเลบริเวณใกล้เคียงเป็นผู้ค้ำประกันของโลกที่พวกเขาได้กลายเป็นคุ้นเคย วิธีการของพวกเขาได้แสดงออก โดยทางการอินโดนีเซียอาวุโสเพื่อกันการอเมริกัน: "อย่าทิ้งเรา แต่ไม่ทำให้เราเลือก"เสริมกองกำลังทหารของจีนที่ล่าสุดไม่อยู่ในตัวเองเป็นปรากฏการณ์พิเศษ: ถ้าสองที่ใหญ่ที่สุดในโลกเศรษฐกิจและผู้นำเข้าทรัพยากรธรรมชาติได้ไม่แปลของอำนาจทางเศรษฐกิจกำลังทหารบางเพิ่มผลผิดปกติมากขึ้นจะ ปัญหาคือ ว่า ว่าโลหิตเปิดสิ้นสุดลง และเพื่อวัตถุประสงค์ใดมันอยู่ ถ้าสหรัฐอเมริกาปฏิบัติล่วงหน้าทุกในความสามารถทางทหารของจีนเป็นการกระทำที่เป็นศัตรู มันจะค้นหาตัวเองที่ enmeshed ในการสิ้นสุดของข้อพิพาทในนามของจุดมุ่งหมายลึกลับ แต่จีนต้องระวัง จากประวัติศาสตร์ของตนเอง เส้นแบ่ง tenuous ระหว่างความสามารถในการป้องกัน และไม่เหมาะสม และผลกระทบของการแข่งขันอาวุธในเมื่อผู้นำของจีนจะมีสาเหตุปฏิเสธอุทธรณ์ภายในประเทศสำหรับวิธี adversarial - ตนเองมีประสิทธิภาพแท้จริงพวกเขาได้เผยประกาศ ของจีนขยายตัวอิมพีเรียลได้อดีตได้รับ โดย osmosis แทนชนะ หรือแปลงของพิชิตที่เขตแดนของตนเองเพิ่มโดเมนภาษาจีน วัฒนธรรมจีน อำนาจเหนือเอเชียทางทหารจะเป็นกิจการที่เป็นอันตรายถึงชีวิต สหภาพโซเวียต ในระหว่างสงครามเย็น มีขอบบนสายระบายออก โดยสงครามและยึดครองประเทศอ่อนแอ และขึ้นอยู่กับกองทหารอเมริกันผูกพันสำหรับการป้องกันของพวกเขา จีนวันนี้หน้ารัสเซียเหนือ ญี่ปุ่นและประเทศเกาหลีใต้ กับอเมริกันพันธมิตรทหาร ฝั่งตะวันออก เวียดนาม และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อนาคตของ US-สัมพันธ์จีน
ความขัดแย้งเป็นทางเลือกที่ไม่จำเป็น
โดยเฮนรีเอซิงเกอร์ใน Tiananmen Square (Ed-สเตอร์ / Flickr) ที่ 19 มกราคม 2011 ประธานาธิบดีสหรัฐบารักโอบามาและประธานาธิบดีจีนหูจิ่นเทาออกแถลงการณ์ร่วมในตอนท้ายของการเข้าชมของหูไปยังกรุงวอชิงตัน มันประกาศความมุ่งมั่นร่วมกันที่จะเป็น "บวกความร่วมมือและความสัมพันธ์ที่ครอบคลุม US- จีน." แต่ละฝ่ายมั่นใจอื่น ๆ เกี่ยวกับความกังวลหลักของเขาประกาศ "สหรัฐอเมริกาย้ำว่ายินดีต้อนรับที่แข็งแกร่ง, ความเจริญรุ่งเรืองและประสบความสำเร็จในประเทศจีนที่เล่น มีบทบาทสูงในกิจการโลก จีนยินดีต้อนรับประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นประเทศในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกที่ก่อให้เกิดสันติภาพเสถียรภาพและความเจริญรุ่งเรืองในภูมิภาค. " ตั้งแต่นั้นมาทั้งสองรัฐบาลได้กำหนดเกี่ยวกับการใช้วัตถุประสงค์ที่ระบุไว้ เจ้าหน้าที่ชั้นนำชาวอเมริกันและจีนมีการแลกเปลี่ยนการเข้าชมและสถาบันการแลกเปลี่ยนของพวกเขาในประเด็นยุทธศาสตร์และเศรษฐกิจที่สำคัญ รายชื่อทหารการทหารได้รับการเริ่มต้นใหม่เปิดช่องทางสำคัญในการติดต่อสื่อสาร และอยู่ในระดับที่ไม่เป็นทางการที่เรียกว่าติดตามทั้งสองกลุ่มมีการสำรวจวิวัฒนาการเป็นไปได้ของความสัมพันธ์สหรัฐจีน. แต่เป็นความร่วมมือที่ได้เพิ่มขึ้นจึงมีการทะเลาะวิวาท กลุ่มอย่างมีนัยสำคัญในทั้งสองประเทศอ้างว่าการแข่งขันให้มากที่สุดระหว่างจีนและสหรัฐอเมริกาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงและบางทีอาจจะอยู่ภายใต้วิธี ในมุมมองนี้ดึงดูดความสนใจให้ความร่วมมือในสหรัฐจีนปรากฏล้าสมัยและไร้เดียงสาแม้. ฟ้องกลับร่วมกันโผล่ออกมาจากการวิเคราะห์ที่แตกต่างกันยังขนานในแต่ละประเทศ นักคิดเชิงกลยุทธ์บางอเมริกันยืนยันว่านโยบายจีนแสวงหาวัตถุประสงค์ในระยะยาว: แทนที่สหรัฐอเมริกาเป็นพลังงานที่โดดเด่นในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกและเอเชียรวมเป็นกลุ่มวรรณะชะลอเพื่อผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและนโยบายต่างประเทศของจีน ในความคิดนี้แม้ว่าความสามารถทางทหารของจีนที่แน่นอนไม่ได้อย่างเป็นทางการเท่ากันกับของสหรัฐอเมริกา, ปักกิ่งมีความสามารถในการก่อให้เกิดความเสี่ยงที่ยอมรับไม่ได้ในความขัดแย้งกับวอชิงตันและมีการพัฒนาวิธีการที่มีความซับซ้อนมากขึ้นที่จะลบล้างข้อได้เปรียบสหรัฐดั้งเดิม มันคงกระพันสองความสามารถในการนัดหยุดงานนิวเคลียร์จะได้รับการจับคู่กับช่วงการขยายตัวของจรวดขีปนาวุธ antiship และความสามารถที่ไม่สมมาตรในโดเมนใหม่ ๆ เช่นไซเบอร์สเปซและพื้นที่ จีนสามารถรักษาความปลอดภัยตำแหน่งเรือที่โดดเด่นผ่านชุดของโซ่เกาะที่อยู่รอบนอกของความกลัวบางอย่างและเมื่อเช่นหน้าจอที่มีอยู่เพื่อนบ้านของจีนขึ้นอยู่กับที่พวกเขาจะเกี่ยวกับการค้าจีนและความไม่แน่นอนของความสามารถของสหรัฐฯที่จะตอบสนองอาจปรับ นโยบายของพวกเขาตามความต้องการของจีน ในที่สุดนี้อาจนำไปสู่การสร้างกลุ่มเอเชีย Sinocentric อำนาจเหนือมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ล่าสุดรายงานกลยุทธ์การป้องกันสหรัฐสะท้อนให้เห็นถึงอย่างน้อยโดยปริยายบางส่วนของความกังวลเหล่านี้. ไม่มีเจ้าหน้าที่รัฐบาลจีนได้ประกาศกลยุทธ์ดังกล่าวเป็นนโยบายที่เกิดขึ้นจริงของจีน แท้จริงพวกเขาเน้นตรงข้าม แต่วัสดุที่พอมีอยู่ในประเทศจีนกดกึ่งเป็นทางการและสถาบันการวิจัยเพื่อให้ความช่วยเหลือบางอย่างเพื่อทฤษฎีที่ว่าความสัมพันธ์ที่กำลังมุ่งหน้าสำหรับการเผชิญหน้ามากกว่าความร่วมมือ. สหรัฐกังวลเชิงกลยุทธ์เป็นภาพขยายโดย predispositions อุดมการณ์ที่จะต่อสู้กับโลก nondemocratic ทั้งหมด ระบอบเผด็จการบางเถียงจะเปราะโดยเนื้อแท้ปวดที่จะมาชุมนุมสนับสนุนจากประเทศไต้หวันและสำนวน expansionist และการปฏิบัติ ในทฤษฎีนี้ - รุ่นที่ได้รับการกอดในส่วนของทั้งซ้ายชาวอเมริกันและชาวอเมริกันที่ถูกต้อง - ความตึงเครียดและความขัดแย้งกับจีนเติบโตออกมาจากโครงสร้างในประเทศจีน สันติภาพสากลจะเข้ามาก็จะถูกกล่าวหาจากที่ประสบความสำเร็จทั่วโลกของประชาธิปไตยมากกว่าจากการอุทธรณ์ที่ให้ความร่วมมือ นักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองแอรอน Friedberg เขียนเช่นว่า "เสรีนิยมประชาธิปไตยประเทศจีนจะมีสาเหตุเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะต้องกลัวลูกน้องประชาธิปไตยยังคงน้อยกว่าที่จะใช้กำลังกับพวกเขา." ดังนั้น "ปลดออกจาก niceties ทูตจุดมุ่งหมายสูงสุดของกลยุทธ์อเมริกัน [ควรจะ] เพื่อเร่งการปฏิวัติแม้ว่า peacefulone ที่จะกวาดไปของจีนหนึ่งในบุคคลที่รัฐเผด็จการและออกจากเสรีนิยมประชาธิปไตยในสถานที่. " ด้านภาษาจีน, การตีความคาดคั้นตามตรรกะผกผัน พวกเขาเห็นประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นมหาอำนาจได้รับบาดเจ็บมุ่งมั่นที่จะขัดขวางการเพิ่มขึ้นของผู้ท้าชิงใด ๆ ซึ่งจีนเป็นที่น่าเชื่อถือมากที่สุด ไม่ว่าวิธีการอย่างเข้มข้นจีนแสวงหาความร่วมมือจีนบางคนแย้งวัตถุประสงค์คงที่วอชิงตันจะได้รับการปิดล้อมในการเจริญเติบโตของประเทศจีนโดยการใช้งานทางทหารและภาระผูกพันสนธิสัญญาจึงป้องกันได้จากการเล่นบทบาทเป็นประวัติศาสตร์ของกลางราชอาณาจักร ในมุมมองนี้ใด ๆ ความร่วมมืออย่างต่อเนื่องกับสหรัฐอเมริกาเป็นตัวเองเอาชนะเพราะมันจะให้บริการเอาชนะวัตถุประสงค์ของสหรัฐ neutralizing ประเทศจีน ความเกลียดชังระบบถือว่าเป็นครั้งคราวเพื่อ inhere แม้จะอยู่ในอิทธิพลทางวัฒนธรรมและเทคโนโลยีอเมริกันซึ่งถูกโยนบางครั้งก็เป็นรูปแบบหนึ่งของการพิจารณา pressuredesigned ที่จะกัดกร่อนความเห็นเป็นเอกฉันท์ในประเทศของจีนและค่านิยมดั้งเดิม เสียงการแสดงออกที่เหมาะสมที่สุดยืนยันว่าประเทศจีนได้รับเรื่อย ๆ เกินควรในการเผชิญกับแนวโน้มที่เป็นมิตรและที่ (ตัวอย่างเช่นในกรณีของปัญหาดินแดนในทะเลจีนใต้) จีนควรจะเผชิญหน้ากับบรรดาประเทศเพื่อนบ้านด้วยซึ่งจะมีการเรียกร้องและข้อพิพาทแล้ว ในคำพูดของนักวิเคราะห์เชิงกลยุทธ์ยาวเต่า "เหตุผลที่คิดว่าข้างหน้าและนัดหยุดงานครั้งแรกก่อนที่จะค่อย ๆ สิ่งที่วิ่งออกมาจากมือ . . เปิดตัว [วัน] บางต่อสู้เล็ก ๆ ขนาดที่สามารถยับยั้งการจากไปกวนต่อไป. " ที่ผ่านมาไม่จำเป็นต้องอารัมภบทจะมีแล้วในการแสวงหาจุดสำหรับความร่วมมือความสัมพันธ์สหรัฐจีนและนโยบายการออกแบบเพื่อให้บรรลุมันได้หรือไม่ เพื่อให้แน่ใจว่าการเพิ่มขึ้นของผู้มีอำนาจในอดีตได้นำมักจะขัดแย้งกับประเทศที่จัดตั้งขึ้น แต่มีการเปลี่ยนแปลงเงื่อนไข มันเป็นที่น่าสงสัยว่าผู้นำที่ไปเพื่อ blithely เข้าสู่สงครามโลกครั้งที่ในปี 1914 จะต้องทำเพื่อให้พวกเขาได้รู้ว่าโลกจะเป็นเช่นที่สิ้นสุด ผู้นำร่วมสมัยสามารถไม่มีภาพดังกล่าว สงครามที่สำคัญระหว่างประเทศที่พัฒนานิวเคลียร์จะต้องนำการบาดเจ็บล้มตายและความวุ่นวายไปไม่ได้เกี่ยวข้องกับการคำนวณวัตถุประสงค์ ใบจองทั้งหมดยกเว้น แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการปกครองระบอบประชาธิปไตยหลายฝ่ายเช่นสหรัฐอเมริกา. หากท้าทายสหรัฐอเมริกาจะทำสิ่งที่มันจะต้องรักษาความปลอดภัยของ แต่ก็ไม่ควรนำมาใช้เป็นกลยุทธ์การเผชิญหน้าของทางเลือก ในประเทศจีนที่สหรัฐอเมริกาจะพบศัตรูที่มีความเชี่ยวชาญกว่าศตวรรษในการใช้ความขัดแย้งที่ยืดเยื้อเป็นกลยุทธ์ที่มีหลักคำสอนและเน้นความอ่อนล้าทางจิตวิทยาของฝ่ายตรงข้าม ในความขัดแย้งที่เกิดขึ้นจริงทั้งสองฝ่ายมีความสามารถและความฉลาดที่จะสร้างความเสียหายภัยพิบัติในแต่ละอื่น ๆ โดยตลอดเวลาอัคคีภัยเช่นสมมุติเข้าใกล้ผู้เข้าร่วมทั้งหมดจะถูกทิ้งเหนื่อยและเพลีย พวกเขาก็จะถูกบังคับให้ต้องเผชิญกับงานขึ้นใหม่มากที่เผชิญหน้ากับพวกเขาในวันนี้:. การก่อสร้างเพื่อที่ต่างประเทศในการที่ทั้งสองประเทศเป็นส่วนประกอบที่สำคัญพิมพ์เขียวสำหรับบรรจุมาจากกลยุทธ์สงครามเย็นใช้โดยทั้งสองฝ่ายกับ expansionist สหภาพโซเวียตไม่ นำไปใช้กับสภาพปัจจุบัน เศรษฐกิจของสหภาพโซเวียตอ่อนแอ (ยกเว้นสำหรับการผลิตทางทหาร) และไม่ส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจโลก เมื่อจีนหยุดความสัมพันธ์และพุ่งออกมาที่ปรึกษาสหภาพโซเวียตไม่กี่ประเทศยกเว้นผู้ที่ดูดซึมเข้าสู่วงโคจรของสหภาพโซเวียตบังคับให้มีสัดส่วนการถือหุ้นรายใหญ่ในความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจกับมอสโก จีนร่วมสมัยโดยคมชัดเป็นปัจจัยแบบไดนามิกในเศรษฐกิจโลก มันเป็นคู่ค้าหลักของเพื่อนบ้านทั้งหมดและส่วนใหญ่ของอุตสาหกรรมอำนาจตะวันตกรวมทั้งสหรัฐอเมริกา การเผชิญหน้าเป็นเวลานานระหว่างจีนและสหรัฐอเมริกาจะเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจโลกที่มีผลกระทบทำให้ไม่สงบทั้งหมด. หรือจะประเทศจีนพบว่ากลยุทธ์ที่มันไล่ตามในความขัดแย้งของตัวเองกับสหภาพโซเวียตเหมาะกับการเผชิญหน้ากับสหรัฐอเมริกา เพียงไม่กี่ประเทศ - และไม่มีคนเอเชีย - จะปฏิบัติต่อชาวอเมริกันในเอเชียขณะที่ "นิ้วมือ" ที่จะ "ตัด" (วลีกราฟิกเติ้งเสี่ยวผิงเกี่ยวกับตำแหน่งที่ไปข้างหน้าโซเวียต) แม้ประเทศในเอเชียที่ไม่ได้เป็นสมาชิกของพันธมิตรกับสหรัฐอเมริกาจะแสวงหาความมั่นใจของการปรากฏตัวทางการเมืองอเมริกันในภูมิภาคและของกองกำลังอเมริกันในทะเลที่อยู่ใกล้เคียงในฐานะผู้ค้ำประกันของโลกที่พวกเขาได้กลายเป็นที่คุ้นเคย วิธีการของพวกเขาถูกแสดงโดยเจ้าหน้าที่อาวุโสอินโดนีเซียคู่อเมริกัน "อย่าปล่อยให้เรา แต่ไม่ได้ทำให้เราเลือก." พลทหารที่ผ่านมาจีนไม่ได้อยู่ในตัวเองเป็นปรากฏการณ์พิเศษ: ผลผิดปกติมากขึ้นจะเป็นอย่างไรถ้า โลกเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับสองและนำเข้าที่ใหญ่ที่สุดของทรัพยากรทางธรรมชาติไม่ได้แปลอำนาจทางเศรษฐกิจของตนในบางส่วนกำลังการผลิตที่เพิ่มขึ้นของทหาร ปัญหาคือว่าการสะสมที่เปิดสิ้นสุดวันที่และสิ่งที่มีวัตถุประสงค์เพื่อที่จะใส่ หากสหรัฐอเมริกาถือว่าล่วงหน้าทุกคนในความสามารถทางทหารของจีนเป็นการกระทำที่ไม่เป็นมิตรได้อย่างรวดเร็วจะพบตัวเองพัวพันอยู่ในชุดที่ไม่มีที่สิ้นสุดของข้อพิพาทในนามของจุดมุ่งหมายลึกลับ แต่จีนจะต้องตระหนักจากประวัติศาสตร์ของตัวเองของเส้นแบ่งระหว่างความสามารถในการสำคัญในการป้องกันและความไม่พอใจและผลกระทบของการแข่งขันทางด้านอาวุธพรั่งพรู. ผู้นำของจีนจะมีเหตุผลของตัวเองที่มีประสิทธิภาพสำหรับการปฏิเสธการอุทธรณ์ในประเทศสำหรับวิธีการขัดแย้ง - ตามที่ แน่นอนพวกเขาได้ประกาศให้สาธารณชน การขยายตัวของจักรวรรดิจีนได้รับในอดีตที่ประสบความสำเร็จโดยการดูดซึมมากกว่าพิชิตหรือโดยการแปลงวัฒนธรรมจีนของผู้พิชิตที่แล้วเพิ่มดินแดนของตัวเองเพื่อโดเมนภาษาจีน ครอบครองเอเชียทหารจะเป็นกิจการที่น่ากลัว สหภาพโซเวียตในช่วงสงครามเย็น, เป้สตริงของประเทศที่อ่อนแอระบายด้วยสงครามและการยึดครองและขึ้นอยู่กับภาระผูกพันทหารอเมริกันสำหรับการป้องกันของพวกเขา ประเทศจีนในวันนี้ใบหน้ารัสเซียในภาคเหนือ; ญี่ปุ่นและเกาหลีใต้กับพันธมิตรทางทหารอเมริกันไปทางตะวันออก; เวียดนาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อนาคตของสหรัฐอเมริกา - ความขัดแย้งความสัมพันธ์
จีนเป็นทางเลือก ไม่ใช่ความจำเป็นโดยเฮนรี คิสซินเจอร์

A

ใน Tiananmen Square ( เอ็ด Meister / Flickr )
เมื่อ 19 มกราคม 2011 ประธานาธิบดีบารัก โอบามา ของสหรัฐ และจีนประธานาธิบดีหูจิ่นเทาได้ออกแถลงการณ์ร่วมที่ส่วนท้ายของฮู มาเยือนวอชิงตัน มันประกาศที่ใช้ร่วมกันของพวกเขามุ่งมั่นที่จะเป็นบวก " , สหกรณ์ , และสหรัฐอเมริกาครอบคลุม- ความสัมพันธ์กับจีน แต่ละพรรคมั่นใจอื่น ๆเกี่ยวกับข้อกังวลหลักของเขาประกาศ " สหรัฐฯ กล่าวว่า ขอต้อนรับแข็งแรง เจริญรุ่งเรือง และประสบความสําเร็จจีนที่มีบทบาทยิ่งใหญ่ในกิจการโลก จีนยินดีต้อนรับสหรัฐอเมริกาเป็นประเทศในเอเชีย แปซิฟิก ที่ก่อให้เกิดสันติภาพ เสถียรภาพ และความเจริญรุ่งเรืองในภูมิภาค . "
ตั้งแต่นั้นมาสองรัฐบาลมีการตั้งค่าเกี่ยวกับการระบุวัตถุประสงค์ เจ้าหน้าที่อเมริกันและจีนด้านบนได้แลกเปลี่ยนและการแลกเปลี่ยนการเข้าชม institutionalized ในประเด็นหลักยุทธศาสตร์และเศรษฐกิจ ทหารติดต่อทหารได้เริ่มเปิดช่องทางที่สำคัญของการสื่อสาร และที่ระดับอย่างไม่เป็นทางการติดตามเรียก 2 กลุ่มได้สํารวจที่สุดวิวัฒนาการของความสัมพันธ์ระหว่างอเมริกาและจีน
ยังเป็นความร่วมมือเพิ่มขึ้น ดังนั้น มีการโต้เถียงกัน ที่สำคัญกลุ่มในประเทศทั้งสองอ้างว่าการประกวดสำหรับมไหศวรรย์ระหว่างจีนและสหรัฐอเมริกา เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ และอาจจะดำเนินการอยู่แล้ว ในมุมมองนี้ เรียกร้องให้ความร่วมมือจีน - สหรัฐปรากฏล้าสมัยและยังไร้เดียงสา
เป็นการทำความผิดซ้ำซึ่งกันและกันจะแตกต่างกัน แต่ขนานการวิเคราะห์ในแต่ละประเทศ นักคิดเชิงกลยุทธ์บางอเมริกันยืนยันว่า จีนมีนโยบายแสวงหาระยะยาว : แทนที่สหรัฐอเมริกาเป็นอำนาจ preeminent ในแปซิฟิกตะวันตก เอเชีย และรวบรวมเป็นหมู่วรรณะนี้หมายถึงผลประโยชน์เศรษฐกิจและนโยบายต่างประเทศจีน ในความคิดนี้แม้ว่าจีนจะไม่ได้เป็นทหารแน่นอน ความจุเท่ากับที่ของสหรัฐอเมริกา , ปักกิ่งมีความสามารถในการก่อให้เกิดความเสี่ยงที่ยอมรับไม่ได้ในความขัดแย้งกับวอชิงตัน และมีการพัฒนาที่ซับซ้อนมากขึ้นหมายถึงการปฏิเสธสหรัฐอเมริกาประโยชน์แบบดั้งเดิมการตีครั้งที่สองนิวเคลียร์ของคงกระพันความสามารถจะถูกจับคู่กับการขยายช่วงของ antiship ขีปนาวุธและความสามารถในการ ใน โดเมนใหม่ เช่น โลกและอวกาศ จีนสามารถรักษาตำแหน่งเรือเด่นผ่านชุดของเกาะโซ่ในเขตปริมณฑล มีความกลัว และเมื่อเช่นหน้าจออยู่ เพื่อนบ้านของจีนขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาจะเกี่ยวกับการค้าจีนและความไม่แน่นอนของสหรัฐอเมริกา ' ความสามารถในการตอบสนอง , อาจจะมีการปรับนโยบายของพวกเขาตามความต้องการของคนจีน ในที่สุด นี้สามารถนำไปสู่การสร้างของค่าย sinocentric เอเชียในแถบแปซิฟิค ล่าสุดกลยุทธ์กลาโหมสหรัฐรายงานสะท้อนอย่างน้อยโดยปริยาย บาง
apprehensions เหล่านี้ไม่มีเจ้าหน้าที่รัฐบาลจีนได้ประกาศกลยุทธ์ดังกล่าวเป็นนโยบายที่เกิดขึ้นจริงของประเทศจีน แน่นอน พวกเขาความเครียดตรงข้าม แต่วัสดุเพียงพอที่มีอยู่ในประเทศจีน และกดอย่างเป็นทางการและสถาบันการวิจัยเพื่อยืมสนับสนุนทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง มุ่งหน้าสู่การเผชิญหน้ามากกว่าความร่วมมือ
.เกี่ยวกับยุทธศาสตร์การขยายโดย predispositions อุดมการณ์เพื่อต่อสู้กับโลก nondemocratic ทั้งหมด เผด็จการ บางโต้เถียง จะเปราะ โดยเนื้อแท้ impelled , การชุมนุมในประเทศที่สนับสนุนโดยและชาตินิยม expansionist วาทศิลป์และการปฏิบัติในทฤษฎีนี้ . . . รุ่นที่กอดในส่วนของทั้งซ้ายและขวาอเมริกันคนอเมริกัน . . . ความตึงเครียดและความขัดแย้งกับประเทศจีนเติบโตจากโครงสร้างภายในประเทศของจีน สันติภาพสากล จะมา มันกล่าวหา จากชัยชนะของโลกประชาธิปไตย มากกว่าการอุทธรณ์ที่ให้ความร่วมมือ นักวิทยาศาสตร์การเมืองแอรอน Friedberg เขียนตัวอย่างเช่น