This was the simple message the Rom

This was the simple message the Roman commander Julius Caesar sent to the Senate in Rome after a resounding victory in the east against King Pharnaces of Pontus - a message that demonstrated both arrogance as well as great military competence. “I came, I saw, I conquered!” also represented his future as leader of the Roman Republic. Although praised at first for both his military skills and ability to lead, he gradually began to bring fear into the minds of many of those inside as well as outside the Senate. Finally, a plot arose; friends soon became enemies and a brutal death came to a dictator.



Military Success & Reforms
Gaius Julius Caesar had returned to Rome in triumph, hailed as a hero. During his time as a Roman general, he claimed to have killed almost two million people in fifty decisive battles. Although loved by the citizens of Rome, he caused, in many ways, worry among those in the Roman Senate - especially the old elite, the Optimates. The man who was soon to be hailed as dictator for life (dictator perpetuo) transferred his skill as a military commander into the ability to lead the Republic. Seeing the need and demonstrating that he truly loved the people of Rome, he decreed a number of significant and necessary reforms - reforms that further endeared him to the Roman citizenry. Always loyal to his army, one of his first endeavors was to offer land to seasoned veterans. Next, he gave grain to the urban poor and planned to move these same poor to the newly acquired colonies in Anatolia, Greece and North Africa. He limited the terms of the provincial governors while increasing the size of the Senate. He created a new calendar (still in use today), and provided both gladiatorial games and banquets as entertainment. The city of Rome had suffered violence and corruption, and was plagued by high unemployment. Caesar not only provided jobs through public work projects but also cleaned up the dangerous city streets. He even built a public library.

While these reforms made him popular among the commoners, they brought panic to many of his enemies and even some of his friends. To these men their beloved republic no longer existed, especially after Caesar was named dictator for life in February 44 BCE - a completely unconstitutional act. They believed they no longer had a voice as Rome was quickly coming under the control of a would-be tyrant. Caesar’s extreme arrogance and vanity (he was very self-conscious about his balding head, for example) offended many in the Senate. This arrogance was most evident upon his victorious return to the city after the defeat of fellow Roman commander Pompey (also a member of the First Triumvirate) in Spain. Adorned in triumphant garments and a laurel crown - something many people saw as unnecessary - Caesar rode into the city. Wars in the east had been against foreigners, but his victory in Spain saw the deaths of what many considered as their own sons and daughters. One tribune Pontus Aquila even refused to rise as Caesar passed - something that angered the conquering hero.

Caesar's Honours & Perceived Arrogance
Despite the feelings of some, numerous honors were given him: he was awarded the titles of liberator and imperator; his birthday was made a public holiday; his birth month, Quinctilus, was renamed in his honor – Julius (July); and lastly, he was named both the father of his country as well as a consul for ten years. In all processions an ivory statue of Caesar was to be carried alongside the statues of the Roman gods - and all this was done without objection from Caesar. This arrogance became increasingly more evident as time passed: he sat attired in the purple regalia of the ancient Roman kings on a specially built golden chair while attending the Senate, often refusing to rise out of respect to any member who approached him. Further, he constructed a private palace on Quirinal Hill. Even those who knew him best came to believe he was losing his judgment - something his friends said was due to being overworked, tired, and troubled by his epilepsy.

Caesar was becoming more of a divine figure than a ruler which was in stark contrast to many traditional Roman beliefs.Although those around him suffered through his arrogance, others believed the conquering hero was becoming more of a divine figure than a ruler which was in stark contrast to many traditional Roman beliefs. It is to be rembebred that the concept of an imperial cult was, as yet, several years in the future. Among friends, as well as enemies, there was a growing sense of animosity, questioning why the Senate allowed what appeared to them as blasphemy. Did Caesar actually believe he deserved this praise? To many he appeared to be more of a king than a ruler, someone no longer answerable to both the people of Rome and the Senate.

This heightened sense of self-worth was best seen during the annual February festival of Lupercalia. The Roman commander and always loyal Mark Antony attempted to place a diadem --- a wreathed laurel --- on Caesar’s head while the “king,” adorned in the usual purple robe, was seated in the Forum on his gold throne, but Caesar pushed it away, refusing the gesture, stating that only Jupiter was the king of the Romans. Unfortunately, not everyone considered him to be sincere in his refusal. Many even believed he staged the entire event. Whether or not Caesar actually considered himself king, he always denied the title if called by it. The Roman orator and author Cicero --- an individual who had supported Pompey and known for his dislike for Caesar --- said that this was the beginning of the end for Rome.



A Conspiracy rises
The time had come to save the Republic from this would-be king, and thereby a conspiracy was borne. However, a plot not to just overthrow but to kill Caesar was a dangerous mission. Who would dare plan to kill the dictator for life of the Roman Republic, knowing if they failed, they would be branded as traitors? Of course, there were the usual, old enemies of Caesar - friends and supporters of Pompey who sought both high office and profit. Next, there were those who many believed were friends of Caesar, people who, while being rewarded for their loyalty, disliked many of his policies, especially his hesitance to overthrow the old, conservative Optimates. Further, they disapproved of his peace-making attempts with Pompey's supporters. And lastly, there were the idealists - those who respected the Republic and its ancient traditions. Individually, their reasons varied, but together, they believed the salvation of the Republic depended on the death of Caesar.

The Ringleaders
The four leading men of the conspiracy were an unusual mix of both friends and enemies. The first two men believed they had not been rewarded substantially enough for their service to Caesar: Gaius Trebonius served as a praetor and consul and had fought with Caesar in Spain; Decimus Junius Brutus Albinus was governor of Gaul and had been victorious against the Gauls. The next two conspirators were obviously not friends of Caesar: Gaius Cassius Linginus who had served with both Crassus and Pompey as a naval commander and who some believe conceived the plot (Caesar certainly did not trust him), and lastly, the greedy and arrogant Marcus Junius Brutus who had also served under Pompey and who was the brother-in-law of Cassius.

Brutus was the son of Caesar’s mistress Servilia (some mistakenly believed he was Caesar’s son) and married to the Roman orator Cato’s daughter Portia. Marcus Porcius Cato (or Cato the Younger), a strong supporter of Pompey and outspoken critic of Caesar, had committed suicide in 46 BCE while in North Africa. He had refused to surrender to Caesar after the commander’s victory at Thapus. After Cato’s death, both Cicero and Brutus wrote eulogies in praise of the fallen Roman. To Cicero Cato was the height of Roman virtue, a statement that angered Caesar. Despite all of this, Caesar believed in Brutus, forgave him, and supported him for a position as a praetor, which was a stepping stone to a consulship. There were other conspirators of course: Publius Servilius Casca, a tribune, who would strike the first blow against Caesar; Gaius Servilius Casca (his brother) who supposedly struck the final blow in the dictator’s ribs; and lastly, Lucius Tillus Cimber, governor of Bithynia, who signaled the start of the attack. To these men power had to be, at any cost, wrested from Caesar and returned to the Roman Senate.

The Plan

Brutus believed there was considerable support for Caesar’s assassination. These men met together secretly, in small groups to avoid detection. Luckily for the conspirators, Caesar had dismissed his Spanish bodyguard in October of 45 BCE, believing no one would dare attack him. The conspirators realized the attack had to be soon and swift as Caesar was making plans to lead his army on a three-year campaign against the Parthians, leaving on March 18. But where and when should they strike? Should they attack as Caesar rode on the highway the Appian Way or in a public place; could they attack while he was walking home on the Via Sacra (the Sacred Way); could they attack while he attended a gladiatorial games? After considerable debate, the final decision was to strike during a session of the Senate at the Theater of Pompey (the regular Roman Senate was being repaired) on March 15, 44 BCE, the Ides of March. The attackers had chosen their weapon of choice wisely - a double-edged dagger or pugio of about eight inches long instead of a sword. Daggers were better for close contact and could be hidden under their togas.

The Attack
If one believes in omens, there were a number of reasons for Caesar not to attend the Senate meeting that day. First, Caesar’s horses that were grazing on the banks of the Rubicon were seen to weep. Next, a bird flew into the Theater of Pompey with a sprig of laurel but was quic

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้เป็นเรื่องข้อความผู้บัญชาการโรมันจูเลียส่งไปวุฒิสภาในโรมหลังจากชัยชนะที่สะท้อนกลับในทิศตะวันออกกับพระ Pharnaces ของ Pontus - ข้อความที่แสดงให้เห็นว่าทั้งหยิ่งตลอดจนความสามารถทางทหารที่ดี "ฉันมา เห็น ผมแปลก! " ยัง แสดงในอนาคตของเขาเป็นผู้นำของสาธารณรัฐโรมัน แม้ว่าจะได้รับการยกย่องในตอนแรกเขาทหารทักษะและความสามารถในการนำ เขาค่อย ๆ เริ่มนำความกลัวในจิตใจของหลายคนภายใน และภาย นอกวุฒิสภา ในที่สุด แผนเกิด เพื่อนจนกลายเป็น ศัตรู และมาตายโหดร้ายจอมบงการความสำเร็จทางการทหารและการปฏิรูปกุสเพจูเลียได้กลับไปโรมในชัยชนะ คำยกย่องเป็นพระเอก ในช่วงเวลาของเขาเป็นโรมันทั่วไป เขาอ้างว่า มีผู้เสียชีวิตเกือบ 2 ล้านคนใน 50 การต่อสู้เด็ดขาด แม้ว่ารักประชาชนของโรม เขา เกิด มากมาย กังวลอยู่ในวุฒิสภาโรมัน - โดยเฉพาะอย่างยิ่งอายุชนชั้นนำ Optimates คนที่เร็ว ๆ นี้จะได้คำยกย่องเป็นเผด็จการ (เผด็จ perpetuo) ชีวิต แล้วทักษะของเขาเป็นผู้บัญชาการทหารเป็นความสามารถในการนำสาธารณรัฐ ดูความต้องการ และเห็นว่า แท้จริงรักชาวโรม เขา decreed หมายเลขของการปฏิรูปที่สำคัญ และจำเป็น - ปฏิรูปที่ไป endeared เขาไปผดุงโรมัน เสมอความทัพ หนึ่งในความพยายามครั้งแรกของเขาได้นำเสนอที่ดินพูน ถัดไป เขาเมล็ดข้าวให้คนจนเมือง และวางแผนเพื่อคนยากจนเหล่านี้เดียวไปอาณานิคมใหม่ซื้อมาในอานาโตเลีย กรีซและแอฟริกาเหนือ เขาจำกัดเงื่อนไขของผู้ว่าราชการจังหวัดในขณะที่การเพิ่มขนาดของวุฒิสภา เขาสร้างปฏิทินใหม่ (ยังอยู่ในใช้วันนี้), และให้บริการเกม gladiatorial และห้องจัดเลี้ยงเป็นความบันเทิง เมืองโรมได้ประสบกับความรุนแรงและความเสียหาย และถูกเลือก โดยการว่างงานสูง ซีซาร์ไม่เพียงแต่ให้งานผ่านโครงการงานสาธารณะ แต่ยัง ล้างถนนเมืองอันตราย นอกจากนี้เขายังสร้างหอสมุดสาธารณะในขณะที่การปฏิรูปเหล่านี้ทำให้เขาที่ไพร่ในหมู่ พวกเขานำตกใจศัตรูมากมายและแม้บางส่วนของเพื่อนของเขา ชายเหล่านี้ สาธารณรัฐอันเป็นที่รักของพวกเขาไม่อยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากซีซาร์ชื่อว่าเผด็จการสำหรับชีวิตใน 44 กุมภาพันธ์ปีก่อนคริสต์ศักราช - บัญญัติ unconstitutional อย่างสมบูรณ์ พวกเขาเชื่อว่า พวกเขาไม่มีเสียงขณะที่โรมได้มาอย่างรวดเร็วภายใต้การควบคุมของทรราชที่ปรากฏ หยิ่งมากและโต๊ะเครื่องแป้ง (เขากำลังประหม่ามากหัวหัวล้าน ตัวอย่าง) ของซีซาร์ถือมากในวุฒิสภา หยิ่งนี้ได้ชัดเมื่อพระองค์ชนะเมืองหลังจากความพ่ายแพ้ของผู้บัญชาการโรมันเพื่อนปอมปีย์ (ยังเป็นสมาชิกของนายเซอร์เกย์แรก) ในประเทศสเปน บริการเสื้อผ้าวารสารและมงกุฎลอเรล -สิ่งที่หลายคนเห็นเป็นไม่จำเป็น - ซีซาร์ขี่เข้าเมือง สงครามในตะวันออกเคยกับชาวต่างชาติ ได้ชัยชนะในเห็นถึงสิ่งที่มากถือว่าเป็นบุตรและธิดาของตนเอง นหนึ่งรอยัล Pontus ปฏิเสธแม้จะเพิ่มขึ้นเป็นซีซาร์ที่ผ่าน - สิ่งที่ angered พระเอก conqueringซีซาร์เกียรติยศหยิ่งรับรู้แม้ มีความรู้สึกบางส่วน เกียรตินิยมจำนวนมากได้รับเขา: เขาได้รับรางวัลชื่อของผู้กู้อิสรภาพและ imperator ทำเป็นวันหยุดราชการ วันเกิดของเขา เขาเกิดเดือน Quinctilus ได้เปลี่ยนชื่อในเกียรติของเขา – จูเลีย (กรกฎาคม); และสุดท้ายนี้ เขาถูกตั้งชื่อทั้งสองเป็นพ่อของประเทศของเขาเป็นกงสุลเป็นสิบปี ในขบวนทั้งหมด เทพีซีซาร์ที่งาช้างได้ดำเนินการควบคู่ไปกับรูปปั้นของเทพเจ้าโรมัน - และทั้งหมดนี้ทำ โดยไม่มีการคัดค้านจากซีซาร์ หยิ่งนี้กลายเป็นชัดขึ้นเรื่อย ๆ ตามเวลาที่ผ่านไป: เขานั่ง attired ในราชกกุธภัณฑ์สีม่วงของคิงส์โรมันโบราณบนเก้าอี้ทองคำสร้างขึ้นเป็นพิเศษในขณะที่เรียนวุฒิสภา มักจะปฏิเสธที่จะเพิ่มขึ้นจากความเคารพใด ๆ สมาชิกที่ทาบทามเขา เพิ่มเติม เขาสร้างวังส่วนตัวบนเนินเขา Quirinal แม้กระทั่งผู้ที่รู้จักเขาดีที่สุดมาถึงเชื่อว่า เขาได้สูญเสียการพิพากษาของพระองค์ - สิ่งที่เพื่อนของเขาว่า เป็นเป็น overworked เหนื่อย และปัญหาจากโรคลมชักของเขาซีซาร์ได้กลายเป็นรูปพระเจ้ากว่าไม้บรรทัดที่อยู่ในความแตกต่างสิ้นเชิงกับหลายประเพณีโรมัน มากกว่า แม้ว่าคนรอบข้างเขารับความเดือดร้อนผ่านเขาหยิ่ง คนเชื่อพระเอก conquering ได้กลายเป็นรูปพระเจ้ากว่าไม้บรรทัดที่อยู่ในความแตกต่างสิ้นเชิงกับหลายประเพณีโรมัน มากกว่า มันจะเป็น rembebred ซึ่งแนวคิดของลัทธิอิมพีเรียล เป็น ได้ หลายปีในอนาคต ระหว่างเพื่อน เป็นศัตรู มีความเติบโตของ animosity สงสัยทำไมวุฒิสภาได้สิ่งที่ปรากฏนั้นเป็นวิวาท ไม่ซีซาร์จริงเชื่อว่า เขาสมควรสรรเสริญนี้ กับ เขาดูเหมือนจะเป็นของกษัตริย์กว่าไม้บรรทัด คนไม่ answerable คนสองของโรมและวุฒิสภาความรู้สึกนี้แถลงการณ์ของ self-worth ถูกส่วนเห็นระหว่างกุมภาพันธ์เทศกาลประจำปีของ Lupercalia ผู้บัญชาการโรมันและมาร์คแอนโทนีภักดีเสมอพยายามวาง diadem ลอเรลกรามช้าง-หัวของซีซาร์ขณะ "พระมหากษัตริย์ บริการปกติ robe สีม่วง ที่นั่งในเวทีสนทนาบนบัลลังก์ทอง แต่ซีซาร์ผลักมันออกไป ปฏิเสธรูปแบบลายเส้น ระบุว่า ดาวพฤหัสเท่านั้นกษัตริย์ของชาวโรมัน อับ ไม่ทุกคนถือว่าเขาจะจริงใจในการปฏิเสธของเขา แม้หลายคนเชื่อว่า เขาแบ่งระยะเหตุการณ์ทั้งหมด หรือไม่ซีซาร์จริงถือว่าตัวเองคิง เขาจะปฏิเสธเรื่องถ้าเรียกว่าเป็นการ Orator โรมันและคิเคโร-บุคคลที่สนับสนุนปอมปีย์ และชื่อเสียงของเขาไม่ชอบสำหรับซีซาร์-ผู้เขียนกล่าวว่า นี้คือจุดเริ่มต้นของการสิ้นสุดในโรมการสมคบคิดขึ้นเวลาได้มาบันทึกสาธารณรัฐจากกษัตริย์องค์นี้ปรากฏ และจึงสมคบคิดถูกแบกรับ อย่างไรก็ตาม พล็อตไม่โค่นเพียง แต่ฆ่าซีซาร์มีภารกิจอันตราย ใครจะกล้าวางแผนฆ่าเผด็จการของสาธารณรัฐโรมัน รู้หย่อม พวกเขาจะถูกตราหน้าว่าเป็นผู้ทรยศหรือไม่ แน่นอน มีศัตรูเก่า ปกติของซีซาร์ - เพื่อนและผู้สนับสนุนของปอมปีย์ที่ค้นหาสำนักงานที่สูงและกำไร มีคนจำนวนมากเชื่อว่า มีเพื่อนของซีซาร์ คน ในขณะที่การรับรางวัลสำหรับการภักดี disliked จำนวนมากของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขา hesitance โค่น Optimates เก่า หัวเก่า เพิ่มเติม พวกเขาไม่เห็นความพยายามของเขาทำสันติภาพกับหัวใจของปอมปีย์ และสุดท้าย มี idealists - ผู้ที่ยอมรับสาธารณรัฐและประเพณีโบราณ แต่ละ เหตุผลความแตกต่างกัน ได้กัน พวกเขาเชื่อว่า ความรอดของสาธารณรัฐขึ้นอยู่กับการสิ้นชีวิตของซีซาร์Ringleadersคนนำสี่รู้เห็นเป็นใจได้ผสมผสานการผิดปกติของทั้งเพื่อนและศัตรู คนสองเชื่อว่า จะได้ไม่ถูกรางวัลมากพอสำหรับการให้บริการกับซีซาร์: กุสเพ Trebonius เป็น praetor และกงสุล และได้สู้กับซีซาร์ในสเปน Decimus Junius Brutus Albinus เป็นข้าหลวงของกอล และได้รับชัยชนะต่อ Gauls Conspirators สองต่อไปไม่แน่นอนเพื่อนของซีซาร์: กุสเพ Linginus แคสเซียสที่ได้เสิร์ฟกับ Crassus และปอมปีย์เป็นผู้บัญชาการกองทัพเรือและบางส่วน เชื่อ conceived พล็อต (ซีซาร์แน่นอนไม่เชื่อถือเขา), และ โลภ และหยิ่งมาร์คัส Junius Brutus ที่มีให้บริการภายใต้ปอมปีย์ และผู้เป็นเขยของแคสเซียสBrutus คือซีซาร์เล็ก Servilia (บางแสดงเชื่อว่า เขาเป็นลูกชายของซีซ่าร์) และแต่งงานกับลูกสาวที่โรมัน orator Cato ของ Portia มาร์คัส Porcius Cato (หรือ Cato Younger), ผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งของปอมปีย์และวิจารณ์เปิดเผยของซีซาร์ มีความมุ่งมั่นพลีชีพใน 46 ปีก่อนคริสต์ศักราชในแอฟริกาเหนือ เขาได้ปฏิเสธที่จะยอมจำนนต่อซีซาร์หลังจากชัยชนะของผู้บัญชาการที่ Thapus หลังความตายของ Cato คิเคโรและ Brutus เขียน eulogies ในการสรรเสริญของโรมันถูกพิชิต การ Cato คิเคโรมีความสูงของโรมันคุณธรรม คำสั่งที่ angered ซีซาร์ แม้ทั้งหมดนี้ ซีซาร์เชื่อใน Brutus องค์เขา และสนับสนุนเขาในฐานะ praetor ซึ่งหินเดินไปที่ consulship มี conspirators อื่น ๆ ของหลักสูตร: Publius Servilius Casca น ใครจะหยุดเป่าครั้งแรกกับซีซ่าร์ กุสเพ Servilius Casca (น้อง) ที่หลงระเบิดสุดท้ายในซี่โครงของเผด็จ คาดคะเน และสุดท้ายนี้ Lucius Tillus Cimber ผู้ว่า Bithynia ซึ่งส่งสัญญาณเริ่มต้นของการโจมตี ชายเหล่านี้ ได้เป็น ที่จ่ายใด ๆ wrested จากซีซาร์ และส่งกลับไปยังวุฒิสภาโรมันแผนการBrutus เชื่อมีจำนวนมากสนับสนุนลอบสังหารซีซาร์ คนเหล่านี้พบกันลับ ๆ ในกลุ่มขนาดเล็กเพื่อหลีก โชคดีสำหรับ conspirators ซีซาร์ได้ไล่บอดี้ของสเปนในเดือนตุลาคมของ 45 ปีก่อนคริสต์ศักราช เชื่อไม่มีใครจะกล้าโจมตีเขา Conspirators การรับรู้การโจมตีได้เป็นเร็ว และ swift เป็นซีซาร์ได้ทำแผนการนำทัพในแคมเปญ 3 ปีกับ Parthians ออกในวันที่ 18 มีนาคม แต่ เมื่อควรจะนัดหยุดงาน พวกเขาจะโจมตีเป็นซีซาร์ขี่ บนทางหลวงทาง Appian หรือ ในสาธารณะ; พวกเขาสามารถโจมตีในขณะที่เขาเดินหน้าแรกในการผ่าน Sacra (Sacred วิธี); พวกเขาสามารถโจมตีในขณะที่เขาเข้าร่วมเกม gladiatorial หลังจากอภิปรายจำนวนมาก การตัดสินใจขั้นสุดท้ายคือการ ตีบน 15 มีนาคม 44 ปีก่อนคริสต์ศักราช Ides มีนาคมระหว่างเซสชันของวุฒิสภาที่ในโรงละครของปอมปีย์ (ประจำวุฒิสภาโรมันได้ถูกซ่อมแซม) ผู้โจมตีจะได้เลือกอาวุธของทางเลือกของพวกเขาอย่างชาญฉลาด - สองคมกริชหรือ pugio ของประมาณแปดนิ้วยาวแทนดาบ มีดเหน็บดีสำหรับติดต่อใกล้ชิด และสามารถซ่อนใต้ togas ของพวกเขาการโจมตีถ้าหนึ่งเชื่อในลางบอกเหตุ มีจำนวนสาเหตุซีซาร์ไม่เข้าร่วมประชุมวุฒิสภาวันที่ ครั้งแรก ได้เห็นม้าของซีซาร์ที่ได้ grazing แห่งคอนโอลด์ทาวน์ที่ร้อง นกเป็นโรงละครปอมปีย์กับ sprig ของลอเรล แต่ถูก quic

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้คือข้อความที่เรียบง่ายของโรมันผู้บัญชาการ จูเลียส ซีซาร์ ส่งให้วุฒิสภาในกรุงโรมหลังจากชัยชนะดังก้องในตะวันออกกับกษัตริย์ฟาร์เนอ สพอนทัส - ข้อความที่แสดงทั้งหยิ่ง ตลอดจนความสามารถของทหารดี " ฉันมา ฉันเห็น ฉันชนะ ! " ยัง แสดงอนาคตของเขาในฐานะผู้นำของโรมันสาธารณรัฐถึงแม้ว่าในตอนแรกเขายกย่องทั้งทหาร ทักษะ และความสามารถที่จะนำ เขาก็ค่อยๆเริ่มที่จะนำความกลัวในจิตใจของหลายคนภายในรวมทั้งภายนอกภา ในที่สุด พล็อตก็ลุกขึ้น เพื่อนๆ ก็จะกลายเป็นศัตรูและความตายที่โหดร้ายมาเผด็จการ




&การปฏิรูปทหารสำเร็จไกอัส จูเลียส ซีซาร์ ได้กลับไปยังกรุงโรมในชัยชนะ , การยกย่องว่าเป็นฮีโร่ในช่วงเวลาของเขาเป็นโรมันทั่วไป เขาอ้างว่ามีคนเกือบ 2 ล้านคน ในสงครามแตกหัก 50 แม้ว่ารัก โดยประชาชนของโรม เขาทำให้ หลายวิธี กังวลในหมู่ผู้ที่อยู่ในโรมันวุฒิสภา - โดยเฉพาะอย่างยิ่งเก่า elite , อ ติมาตีส .คนที่นี้จะยกย่องว่าเป็นเผด็จการเพื่อชีวิต ( เผด็จการ perpetuo ) โอนย้ายทักษะของเขาเป็นผู้บัญชาการทหารในความสามารถที่จะเป็นผู้นำประเทศ เห็นความต้องการและแสดงให้เห็นว่าเขารักผู้คนของกรุงโรม เขาได้กำหนดจำนวนของที่สำคัญและจำเป็นต่อการปฏิรูป - การปฏิรูปที่ชื่นชมเขา โรมัน ประชาชน เสมอซื่อสัตย์ต่อกองทัพของเขาหนึ่งในความพยายามครั้งแรกของเขาคือการเสนอที่ดินให้ทหารผ่านศึกเก๋า ต่อมาเขาให้ข้าวเพื่อคนจนเมือง และวางแผนที่จะย้ายที่ดีที่ได้มาใหม่อาณานิคมในอานาโตเลียเดียวกันนี้ กรีซ และ แอฟริกาเหนือ เขาจำกัดเงื่อนไขของผู้ว่าการจังหวัด ในขณะที่การเพิ่มขนาด ของวุฒิสภา เขาสร้างปฏิทินใหม่ ( ยังใช้อยู่ในปัจจุบัน )และให้ทั้งสองเกม gladiatorial และงานเลี้ยง เป็นความบันเทิง เมืองของกรุงโรมได้ประสบความรุนแรงและคอร์รัปชั่น และเกิดจากการว่างงานสูง ซีซาร์ไม่เพียง แต่ให้งานผ่านโครงการงานสาธารณะ แต่ยังทำความสะอาดถนนเมืองอันตราย เขาเคยสร้างห้องสมุดประชาชน

ในขณะที่การปฏิรูปเหล่านี้ทำให้เขาเป็นที่นิยมในหมู่สามัญชนพวกเขาพาตกใจมากของศัตรูของเขา และแม้แต่เพื่อนบางคนของเขา เพื่อคนอันเป็นที่รักของพวกเขาสาธารณรัฐเดิมไม่มี โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากซีซาร์ถูกตั้งชื่อเผด็จการเพื่อชีวิตในเดือนกุมภาพันธ์ 44 ปี - พระราชบัญญัติสมบูรณ์ รัฐธรรมนูญ พวกเขาเชื่อว่าพวกเขาไม่มีปากมีเสียงที่กรุงโรมมาอย่างรวดเร็วภายใต้การควบคุมของเผด็จการจัง .ซีซาร์สุดหยิ่งและโต๊ะเครื่องแป้ง ( เขารู้สึกประหม่าเกี่ยวกับหัวของเขาหัวล้าน , ตัวอย่างเช่น ) ไม่พอใจมากในวุฒิสภา ความหยิ่งยโสนี้เห็นได้ชัดที่สุดเมื่อกลับชัยชนะของเขาในเมืองหลังจากความพ่ายแพ้ของผู้บังคับบัญชาเพื่อนโรมัน Pompey ( ยังเป็นสมาชิกของเสือแรก ) ในประเทศสเปนเสื้อผ้าประดับในชัยชนะและลอเรลมงกุฎ - สิ่งที่หลายคนเห็นว่าไม่จำเป็น - ซีซาร์ขี่เข้าไปในเมือง สงครามในตะวันออกกลางได้รับการต่อต้านชาวต่างชาติ แต่ชัยชนะของเขาในสเปน เห็นความตายของสิ่งที่หลายคนถือว่าเป็นลูกหลานของพวกเขาเองและลูกสาว หนึ่งทริบูนปอน Aquila ยังปฏิเสธที่จะขึ้นเป็นซีซาร์ผ่านบางอย่างที่โกรธฮีโร่ผู้พิชิต

ซีซาร์เกียรตินิยม&หยิ่ง
แม้จะรับรู้ความรู้สึกบางอย่าง เกียรติยศมากมายให้เขา เขาได้รับรางวัลชื่อของอิสรภาพ และ มพิเรเตอร์ ; วันเกิดของเขาเป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์ เขาเกิดเดือน quinctilus ถูกเปลี่ยนชื่อในเกียรติของเขา–จูเลียส ( กรกฎาคม ) ; และสุดท้าย เขามีชื่อว่า ทั้ง พ่อ ประเทศเขาเป็นกงสุลสำหรับสิบปีในขบวนงาช้างรูปปั้นของซีซาร์จะดำเนินการควบคู่ไปกับรูปปั้นของเทพโรมัน - และทั้งหมดนี้ได้กระทำโดยไม่คัดค้านจากซีซาร์ ความนี้เป็นมากขึ้นชัดเจนมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป เขานั่งโดยเครื่องราชกกุธภัณฑ์สีม่วงของกษัตริย์โรมันโบราณบนเก้าอี้สีทองที่สร้างขึ้นเป็นพิเศษในขณะที่เข้าร่วมการประชุมวุฒิสภา