A different patter was observed for

A different patter was observed for B. tenagophila (Table 2;
Fig. 2b). The glycogen content in the DG varied in infected snails,
following at hird-order polynomial regression (Fig. 2b), significantly increasing on the sixth day post-exposure (49.59%) and then declining after eleven days (5.79%) and again increasing 21days after exposure (69.54%). All the values obtained with infected snails were higher thant hose observed in uninfected animals. A similar response was observed for the glycogen concentration in the CM of infected snails on the sixth day after exposure, which increased16.19% in comparison to the uninfected snails (3.83 mg
glucose/g tissue, fresh weight). However, from this time on ward, the content of this carbohydrate fell significantly, reaching 28.20% of the content observed in uninfected B. tenagophila.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พบว่า มีลายแตกต่างกันสำหรับ tenagophila B. (ตารางที่ 2รูป 2b) หลากหลายเนื้อหาไกลโคเจนใน DG ในหอยทากติดไวรัสต่อไปนี้ในใบสั่ง hird พหุนามถดถอย (รูปที่ 2b), เพิ่มการหกวันหลังการสัมผัส (49.59%) อย่างมีนัยสำคัญ และลดลงแล้ว หลังจากวันที่สิบเอ็ด (5.79%) และเพิ่มอีก 21 วันหลังจากรับแสง (69.54%) ค่าทั้งหมดที่ได้รับจากการติดเชื้อ snails ท่อ thant สูงกว่าที่พบในสัตว์ที่ไม่ติดเชื้อได้ พบว่า การตอบสนองที่คล้ายกันสำหรับเจนความเข้มข้นใน CM เหมาะ ๆ ติดเชื้อในวันหกหลังจากสัมผัส increased16.19% ซึ่งเมื่อเทียบกับหอยทากที่ไม่ติดเชื้อ (3.83 มิลลิกรัมน้ำตาล กลูโคส/g เนื้อเยื่อ น้ำหนักสด) อย่างไรก็ตาม จากเวลานี้บนวอร์ด เนื้อหาของคาร์โบไฮเดรตนี้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ ถึง 28.20% ของเนื้อหาในการติดเชื้อ B. tenagophila

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลายที่แตกต่างกันเป็นข้อสังเกตสำหรับบี tenagophila (ตารางที่ 2;
Fig. 2B) เนื้อหาไกลโคเจนใน DG แตกต่างกันในหอยทากติดเชื้อ
ต่อไปนี้ที่ Hird สั่งการถดถอยพหุนาม (รูป. 2B) อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มขึ้นในวันที่หกหลังการสัมผัส (49.59%) และจากนั้นก็ลดลงหลังจากวันที่สิบเอ็ด (5.79%) และอีกครั้งเพิ่ม 21days หลังจากการสัมผัส (69.54%) ค่าทั้งหมดที่ได้รับกับหอยที่ติดเชื้อเป็นท่อ Thant ที่สูงขึ้นในสัตว์ที่ไม่ติดเชื้อ การตอบสนองที่คล้ายกันคือการปฏิบัติสำหรับความเข้มข้นของไกลโคเจนใน CM ของหอยทากติดเชื้อในวันที่หกหลังจากการสัมผัสซึ่ง increased16.19% เมื่อเทียบกับหอยทากติดเชื้อ (3.83 มิลลิกรัม
เนื้อเยื่อกลูโคส / กรัมน้ำหนักสด) อย่างไรก็ตามจากนี้วอร์ดเนื้อหาของคาร์โบไฮเดรตนี้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญถึง 28.20% ของเนื้อหาที่สังเกตในที่ไม่ติดเชื้อ B. tenagophila

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลายแตกต่างกัน ( ตารางที่ 2 ) พ. tenagophila ;รูปที่ 2B ) ปริมาณไกลโคเจนใน DG มีหอยติดไวรัสตามคำสั่ง ( รูปที่ 2B ถดถอยพหุนามเฮิร์ด ) อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มขึ้นในวันที่หกหลังการสัมผัส ( 6.52 พบ % ) และจากนั้นลดลงหลังจาก 11 วัน ( 5.79 % ) และอีกครั้งหลังจากการเพิ่ม 21days ( 69.54 % ) ค่าทั้งหมดที่ได้รับกับหอยทากที่ติดเชื้อสูงกว่าท่อที่พบในสัตว์ต่านมาก่อน . การตอบสนองที่คล้ายกันพบว่าสำหรับปริมาณไกลโคเจนใน CM ของหอยทากที่ติดเชื้อในวันที่หก หลังจากการติดเชื้อ ซึ่ง increased16.19 % เมื่อเปรียบเทียบกับหอยทาก ( 3.83 mg มาก่อนเนื้อเยื่อกลูโคส / กรัมน้ำหนักสด ) อย่างไรก็ตาม จากเวลานี้ วอร์ด , เนื้อหาของคาร์โบไฮเดรตลดลงอย่างมากถึงร้อยละ 28.20% เนื้อหาที่พบใน tenagophila มาก่อน . .