Data in Table 2 indicate that betwe

Data in Table 2 indicate that between 2007 and 2008, the demand for all occupations increased.
Thus, although the production sector registered a decline, the number of Filipino production
workers deployed in 2008 in fact increased by 8.7 percent compared to 2007. The largest percent
change was in the deployment of service workers.
While Filipino workers are distributed all over the globe, close to nine in 10 Filipinos are
concentrated in 10 destination countries, half of whom are in the Gulf region. As Table 3 shows,
the concentration of Filipino workers in Asian countries may have also contributed in shielding
them from displacement and unemployment as countries in the region were generally less hurt
than western economies.
The pressure to find new labor markets concerned civil society groups which feared that the
protection of migrants’ rights might be sacrificed. Throughout 2009, the government maintained
the deployment ban on five countries – Afghanistan, Iraq, Jordan, Lebanon and Nigeria – due to
security and labor concerns. The ban, though, did not stop Filipinos from seeking work in these
risky destinations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูลในตารางที่ 2 ระบุว่า ระหว่างปี 2007 และ 2008 ความต้องการประกอบอาชีพทั้งหมดเพิ่มขึ้นดังนั้น แม้ว่าภาคการผลิตลดลง จำนวนการผลิตที่ฟิลิปปินส์ที่ลงทะเบียนแรงงานที่ใช้งานในปี 2551 เพิ่มขึ้นร้อยละ 8.7 เมื่อเทียบกับปี 2007 ในความเป็นจริง เปอร์เซ็นต์ที่ใหญ่ที่สุดเปลี่ยนแปลงในการใช้บริการผู้ปฏิบัติงานได้ในขณะที่คนงานชาวฟิลิปปินส์จะกระจายทั่ว โลก ใกล้ Filipinos เก้าใน 10 จะเข้มข้นใน 10 ประเทศปลายทาง ครึ่งหนึ่งของที่อยู่ในภูมิภาคอ่าว เป็น 3 ตารางแสดงความเข้มข้นของแรงงานฟิลิปปินส์ในประเทศอาจมีส่วนในการ shieldingออกจากปริมาณกระบอกสูบและการว่างงานเป็นประเทศในภูมิภาคมีน้อยน้อยโดยทั่วไปกว่าประเทศตะวันตกกลุ่มประชาสังคมที่เกี่ยวข้องซึ่งกลัวที่ตลาดดันหาแรงงานใหม่คุ้มครองราษฎรอาจมีการเสียสละ รัฐบาลรักษาตลอด 2009บ้าน ใช้ในห้าประเทศอัฟกานิสถาน อิรัก Jordan เลบานอน และไนจีเรีย – เนื่องความกังวลด้านความปลอดภัยและแรงงาน บ้าน แม้ว่า ก็ไม่ได้หยุด Filipinos จากกำลังงานเหล่านี้สถานที่มีความเสี่ยง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลในตารางที่ 2 แสดงให้เห็นว่าระหว่างปี 2007 และ 2008 ความต้องการใช้ที่เพิ่มขึ้นทุกอาชีพ. the
ดังนั้นแม้ว่าภาคการผลิตจดทะเบียนลดลงจำนวนการผลิตชาวฟิลิปปินส์คนงานนำไปใช้ในปี 2008 ในความเป็นจริงเพิ่มขึ้นร้อยละ 8.7 เมื่อเทียบกับปี 2007 ร้อยละที่ใหญ่ที่สุด การเปลี่ยนแปลงที่อยู่ในการใช้งานของคนงานบริการ. ในขณะที่คนงานชาวฟิลิปปินส์ที่มีการกระจายทั่วทุกมุมโลกใกล้ถึงเก้า 10 ในฟิลิปปินส์มีการกระจุกตัวอยู่ใน10 ประเทศปลายทางครึ่งหนึ่งของผู้ที่อยู่ในภูมิภาคอ่าว ในฐานะที่เป็นตารางที่ 3 แสดงให้เห็นว่ามีความเข้มข้นของแรงงานชาวฟิลิปปินส์ในประเทศแถบเอเชียอาจมีส่วนร่วมในการป้องกันพวกเขาจากการเคลื่อนที่และการว่างงานกับประเทศในภูมิภาคที่ได้รับโดยทั่วไปเจ็บน้อยกว่าประเทศตะวันตก. ความดันที่จะหาตลาดแรงงานใหม่ที่เกี่ยวข้องกลุ่มประชาสังคมที่กลัว ว่าการคุ้มครองสิทธิแรงงานข้ามชาติอาจจะต้องเสียสละ ตลอดปี 2009 รัฐบาลยังคงห้ามการใช้งานในห้าประเทศ- อัฟกานิสถาน, อิรัก, จอร์แดนเลบานอนและไนจีเรีย - เนื่องจากการกังวลด้านความปลอดภัยและแรงงาน ที่บ้าน แต่ก็ไม่ได้หยุดฟิลิปปินส์จากการแสวงหาการทำงานเหล่านี้ในสถานที่ท่องเที่ยวที่มีความเสี่ยง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลในตารางที่ 2 ระบุว่าระหว่างปี 2007 และ 2008 , ความต้องการสำหรับการประกอบอาชีพทั้งหมดเพิ่มขึ้น
ดังนั้นแม้ว่าภาคการผลิตจดทะเบียนลดลง จำนวนของฟิลิปปินส์ผลิต
แรงงานใช้ใน 2008 ในความเป็นจริงเพิ่มขึ้นร้อยละ 8.7 เมื่อเทียบกับปี 2550 การเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่ที่สุดคือร้อยละ
ในการใช้งานของคนงานบริการ .
ในขณะที่คนงานชาวฟิลิปปินส์มีการกระจายทั่วโลกใกล้จะเก้า 10 ชาวฟิลิปปินส์ได้รับ
เข้มข้นใน 10 ประเทศปลายทาง ครึ่งหนึ่งของคนที่อยู่ในภูมิภาคอ่าว ตารางที่ 3 แสดง
ความเข้มข้นของแรงงานชาวฟิลิปปินส์ในประเทศในเอเชียอาจจะยังสนับสนุนในการป้องกันพวกเขาจากการว่างงานเป็น
และประเทศในภูมิภาคโดยทั่วไปน้อยกว่า เจ็บกว่าประเทศตะวันตก

.ดันหาตลาดแรงงานใหม่กังวลกลุ่มประชาสังคมซึ่งกลัวว่า
คุ้มครองสิทธิของผู้อพยพจะถูกสังเวย ตลอด 2009 , รัฐบาลรักษา
การใช้งานบ้านใน 5 ประเทศ ( อัฟกานิสถาน , อิรัก , จอร์แดน , เลบานอนและไนจีเรีย–เนื่องจาก
ความปลอดภัยแรงงานและความกังวล บ้าน แต่ไม่ได้หยุดจากการแสวงหาในงานนี้
ชาวฟิลิปปินส์สถานที่เสี่ยง