After a few seconds of dreaded sile

After a few seconds of dreaded silence, he finally spoke up.
"Tell me what's wrong." He spoke in a voice that was a tad bit more gentle and concerned than before.

I paused for a moment, unsure of what to say.
"Exactly what I told you before... I had a nightmare. It isn't a big deal.. really." Well.. half of that statement was true, wasn't it?

"...You're really not gonna tell me, are you?" He said, his quiet voice sounding somewhat upset by the fact that I can't tell him.

"...I'm sorry.." I choked out reluctantly. "I just.. I just can't talk about it yet.."

I heard Red sigh on the other end of the line, and then it was quiet for a moment. I slowly rested my forehead on top of my knees that were pressed against my chest as I held my phone close to my ear.

"..Alright." He finally responded, his voice still sounding a bit upset.

It was quiet for a second or two before I finally spoke. "...Let me ask you a question now." The tone in my voice still sounded a bit soft and quiet, but instead of sounding monotone and emotionless, it sounded a bit more concerned.
"Are /you/ okay, Red?"

Then everything went dead silent again, this time for what seemed like eternity. The only sound I could hear was Red's shallow breathing on the other end of the line. I'm pretty sure it took about 30 seconds before he finally spoke.

"...It's Christmas tomorrow." He muttered quietly... and then I remembered something.

What was that thing... that thing he told Pikachu on the first day we met..
Right before I interrupted him, he said...

"I miss my family, Pika.."

I had to ask.

"...Are... are you gonna visit your family?" I stuttered nervously. I assumed this had to be a touchy subject, but.. I couldn't help but ask.

I heard Red's breathing stop the second I finished my sentence. My heart seemed to stop in my chest for about 4 seconds until I finally heard him exhale sharply and continue breathing, but much slower this time.

"...I haven't seen them in awhile.." He choked, his voice sounding weak now. "I... I think I might..... it depends."

"Depends on what?" I questioned back almost immediately... I really hoped I wasn't pushing him too far. I just had to figure it out.

It was quiet for about 3 seconds before he answered. "...It depends if I can..... I... I haven't.. been off this mountain in two years..."

Two years?!

"...You seriously haven't seen them in two years?" I asked quietly.

"..No. No, I haven't.." He muttered quietly. His voice sounded like he was about to cry...

"...You should go see them." I muttered softly.

".....I'll... I'll think about it..." He muffled quietly, his voice cracking slightly.

"...Where does your family live..?" I asked softly.

"...My mom lives in Pallet Town.." He muffled once again.

"Oh, really? I don't live too far from there." I said, my voice sounding a tad bit more positive in effort to break the depressing tension that seems to settle in whenever we have a conversation. I almost asked where the rest of his family was, but.. I felt like that'd be a bad idea- so I kept my mouth shut about it for now.

"Really? Where do you live?" He asked, his voice still sounding a bit weak even as we attempted to change the topic.

"I actually live in Virdian City." I answered casually.

"Hm. My old friend, Blue, is the leader of the gym there- or so I've heard. I haven't seen him since I was 12." He said flatly, the tone in his voice seeming to get less weak with every word he spoke.

"Oh, yeah, I've heard of him. Never met him, though." I responded casually once again. "I hear he's kind of a dickstrip, though."

"Ahah, yeah. Dickstrip, that's a nice word." He responded with a slight laugh. Hey, at least our conversation was on a much lighter note now.

"I know, right?" I laughed slightly as well.

"Heh- but, uhm.. anyways, yeah... maybe.. maybe I'll think about visiting. I'll probably leave in a few hours." He said, his deep voice sounding a lot calmer now.

"Yeah. Hey, maybe I'll walk down to Pallet and see you when you get there." I responded happily, a small half-smile on the left side of my (pale/tan/dark) face.

"Yeah.. yeah, I'd like that." He answered back, his voice sounding a bit more uplifting now.

"Soo.. so I guess I'll see you then~!" I said enthusiastically.

"Yeah, see ya then." He responded smoothly.

I let out a very short, 'hm' sounding sounding laugh. I slowly lowered the phone from my ear and was about to hang up until--

"Wait!" Red shouted from the other end as I quickly pulled my hand away and put the phone back to my ear.

"Yeah?" I answered quickly.

".....Merry Christmas, (y/n)." He said softly before hanging up the phone himself.

I chuckled slightly under my breath and put my phone down on the side of me.

"Merry Christmas, Red.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากไม่กี่วินาทีของความเงียบหวั่น เขาก็พูดขึ้น"บอกฉันเป็น" เขาพูดในเสียงที่อ่อนโยนรอยขึ้น และเกี่ยวข้องมากกว่าก่อน การฉันหยุดชั่วครู่ แน่ใจพูด"แน่นอนว่าฉันบอกคุณก่อน... ผมฝันร้าย มันไม่ใช่เรื่องใหญ่... จริง ๆ " ดี... ครึ่งหนึ่งนั้นคือความจริง ไม่มัน"... คุณจริง ๆ ไม่จะบอกฉัน คุณ" เขากล่าวว่า หูเสียงเงียบของเขาค่อนข้างอารมณ์เสียความจริงที่ว่าไม่สามารถบอกเขา"... ฉันขอ..." ผมสำลักออกอย่างไม่เต็มใจ "ฉันเพิ่ง... ฉันเพียงแค่ไม่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับมันยัง... "ผมได้ยินถอนหายใจอีกปลายหนึ่งของบรรทัดสีแดง และก็เงียบครู่ ฉันช้าคัดสรรหน้าผากของฉันบนหัวเข่าของฉันที่ถูกกดกับหน้าอกของฉันฉันจับโทรศัพท์ของฉันใกล้กับหูของฉัน".. ครับ" เขาก็ตอบ เสียงของเขายังคง เสียงอืดเล็กน้อยมันเงียบที่สองหรือสองก่อนที่สุดท้ายได้พูด "... ผมถามคำถามนี้" เสียงในเสียงของฉันยังคงแต่เพียงแห่งนุ่ม และเงียบมาก แต่ แทนหู monotone และ emotionless มันแต่เพียงแห่งความกังวลมากขึ้น"เป็นไร /you/ แดง"แล้ว จึงไปตายเงียบอีกครั้ง เวลานี้อะไรเหมือนนิรันดร์ ฉันสามารถได้ยินเสียงเท่านั้นหายใจตื้นของสีแดงบนสุดของบรรทัดได้ ฉันลำยองแน่ใจว่า ใช้เวลาประมาณ 30 วินาทีก่อนที่เขาพูดสุดท้าย"... ได้คริสต์มาสวันพรุ่งนี้" เขา muttered เงียบ ๆ...แล้ว ฉันจำสิ่งที่อะไรเป็นสิ่งที่...สิ่งที่เขาบอก Pikachu ในวันแรกที่เรา...ขวาก่อนฉันขัดจังหวะเขา เขากล่าวว่า ..."คิดถึงครอบครัว Pika ..."ผมจะถาม"... เป็น...ไปเยี่ยมครอบครัวของคุณ" ฉัน stuttered คน ผมถือว่า นี้ได้เป็นเรื่องน้อย แต่... ฉันไม่สามารถช่วย แต่ขอให้ผมได้ยินสองฉันเสร็จประโยคของฉันหยุดหายใจของสีแดง หัวใจของฉันดูเหมือนจะ หยุดประมาณ 4 วินาทีจนผมก็ได้ยินเขาส่งออกมาอย่างรวดเร็ว และยังคงหายใจ แต่ช้ามากตอนนี้หน้าอกของฉัน"... เรามองไม่เห็นพวกเขาในชั่วขณะหนึ่ง..." เขาสำลัก หูเขาเสียงอ่อนตอนนี้ "I... ฉันคิดว่า ฉันอาจ...ขึ้น ""ขึ้นอยู่กับอะไร" ผมสอบสวนกลับเกือบทันที... ฉันจริง ๆ หวังฉันไม่ผลักดันเขาไกล เพียงผมจะคิดออกได้บรรยากาศประมาณ 3 วินาทีก่อนที่เขาตอบ "... ขึ้นถ้าฉันสามารถ... ฉัน... ฉันไม่ได้... การออกจากภูเขานี้ในปีที่ 2..."สองปี"... คุณอย่างจริงจังไม่เห็นพวกเขาในปีที่สอง" ผมถามอย่างเงียบ ๆ".. ไม่ใช่ ไม่ ฉันไม่ได้..." เขา muttered อย่างเงียบ ๆ เสียงของเขาแต่เพียงแห่งเหมือนกำลังจะร้องไห้..."... คุณควรไปดู" ฉัน muttered เบา ๆ"..... ฉันจะ จะคิดถึงมัน... " เขาเงียบ ๆ muffled เขาเสียงแตกเล็กน้อย"... ที่ครอบครัวอยู่... ? " ผมถามเบา ๆ"... แม่ของฉันอยู่ในแท่นวางสินค้า..." เขา muffled ครั้ง"โอ้ จริง ๆ ผมไม่ได้อยู่ไกลจากที่นั่น" ผมพูด เสียงของฉันรอยยิ่งบวกเสียงพยายามทำลายความตึงเครียด depressing ที่ชำระเมื่อใดก็ตามเรามีการสนทนา เกือบถามที่เหลือของครอบครัวได้ แต่... ผมรู้สึกชอบที่จะไม่คิดแบบให้ฉันเก็บปากของฉันปิดเลยตอนนี้"จริง ๆ ที่คุณอยู่หรือไม่" เขาถาม เสียงของเขายังคง เสียงเล็กอ่อนแอแม้ในขณะที่เราพยายามเปลี่ยนหัวข้อ"ฉันจะอยู่ในเมือง Virdian" ฉันตอบลวก ๆ"Hm เพื่อนเก่าของฉัน บลู เป็นผู้นำมียิมที่- หรืออื่น ๆ ที่ผมเคยได้ยิน ฉันไม่ได้เห็นเขาตั้งแต่ 12 " เขากล่าวว่า flatly เสียงในเสียงของเขาด้วยจะ ได้รับน้อยอ่อนกับทุกคำพูด"โอ้ ใช่ ผมเคยได้ยินของเขา ไม่เคยได้พบเขา แม้ว่า" ฉันตอบลวก ๆ อีกครั้ง "ฉันได้ยินเขาเป็นชนิดของการ dickstrip แม้ว่า""Ahah ใช่ Dickstrip ซึ่งเป็นคำที่ดี" เขาตอบ ด้วยเสียงหัวเราะเล็กน้อย เฮ้ น้อยสนทนาของเราอยู่บนเหตุเบามากตอนนี้"ฉันรู้ ขวา" ฉันหัวเราะเล็กน้อยเช่น"Heh - แต่ uhm ... อย่างไรก็ตาม ใช่...อาจจะ... บางทีจะคิดถึงชม ฉันจะคงปล่อยให้กี่ชั่วโมง" เขากล่าว หูของเขาลึกเสียงน้องมากตอนนี้"ใช่ Hey บางทีฉันจะเดินไปยังแท่นวางสินค้า และดูคุณเมื่อคุณเดิน" ผมตอบอย่างมีความสุข ครึ่งยิ้มเล็ก ๆ ทางด้านซ้ายของใบหน้าของฉัน (จาง/ตาล/มืด)"ใช่... ใช่ ฉันต้องการที่" เขาตอบไป หูเสียงพระเลขานุการเป็นบิตเพิ่มเติมตอนนี้"ดังนั้นการ ดังนั้นผมคิดว่า เจอแล้ว ~ ! " ผมพูดใหม่ ๆ "ใช่ เจอแล้ว" เขาตอบได้อย่างราบรื่นฉันให้ออกสั้น ๆ 'hm' หูหูหัวเราะ ฉันช้าลดลงโทรศัพท์จากหูของฉัน และกำลังจะวางจน-"รอ" แดงตะโกนจากปลายอีกผมดึงมือออกอย่างรวดเร็ว และใส่โทรศัพท์กลับไปยังหูของฉัน"ใช่หรือไม่" ฉันตอบได้อย่างรวดเร็ว"..... สุขสันต์วันคริสต์มาส (y/n) " เขาพูดเบา ๆ ก่อนที่จะวางสายโทรศัพท์เองเบา ๆ ภายใต้ลมหายใจของฉันเล็กน้อย และใส่โทรศัพท์ของฉันลงด้านของฉัน"สุขสันต์วันคริสต์มาส สีแดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากไม่กี่วินาที หวั่น ความเงียบ ในที่สุดเขาก็พูดขึ้น .
" บอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้น " เขาพูดด้วยเสียงที่เป็นบิตตาดเพิ่มเติมอ่อนโยนและเป็นห่วงกว่าเดิม

ฉันหยุดไปชั่วขณะ ไม่รู้จะพูดยังไง
" สิ่งที่ผมบอกคุณก่อน . . . . . . . ฉันฝันร้าย มันไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่ . . . . . . . " อืม . . . จริงๆ ครึ่งหนึ่งของงบ นั่นเป็นเรื่องจริง , ใช่ไหม ?

" . . . . . . . คุณจะไม่บอกฉันเหรอ" เขาบอกว่า เสียงเงียบของเขาเสียงอารมณ์เสียบ้างโดยความจริงที่ว่าผมไม่สามารถบอกเค้าได้

" . . . . . . . ผมขอโทษ . . . " ฉันสำลักออกมาอย่างไม่เต็มใจ " ฉันแค่ . . . . . . . ฉันแค่พูดไม่ได้ แต่ . . . . . . . "

ฉันได้ยินแดงถอนหายใจ ในอื่น ๆ สุดท้ายแล้วมันก็เงียบไปชั่วขณะ ฉันค่อยๆจับหน้าผากบนหัวเข่าของฉันที่ถูกกดกับหน้าอกของฉันเป็นฉันถือโทรศัพท์ใกล้หูของฉัน . . . . . .

" . . . ค่ะ" ในที่สุดเขาตอบ เสียงของเขายังฟังดูค่อนข้างสับสน

มันเงียบสำหรับที่สองหรือสองก่อนที่จะพูดขึ้น " . . . . . . . . ผมขอถามคำถามคุณแล้ว " เสียงในเสียงของฉันยังคงเป็นบิตนุ่มและเงียบ แต่แทนที่จะเป็นเสียงโมโนโทน และไร้ความรู้สึก มันเป็นบิตเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้อง .
" / คุณ / โอเค สีแดง " ?

ทุกอย่างไปตายเงียบอีกครั้งเวลาสำหรับสิ่งที่ดูเหมือนว่านิรันดร์ เสียงเดียวที่ฉันได้ยินคือหายใจตื้นบนสีแดงของปลายสาย ฉันมั่นใจว่า มันใช้เวลาประมาณ 30 วินาที ก่อนที่เขาจะพูดขึ้น .

" . . . . . . . พรุ่งนี้ก็คริสต์มาสแล้ว " เขาพึมพำเบาๆ . . . . . . . และก็จำได้ว่าอะไร

นั่นมันอะไร . . . . . . . ที่เขาบอกให้ Pikachu ในวันแรกที่เราเจอกัน . . . . . . .
ก่อนที่ฉันจะหยุดเขา , เขากล่าวว่า . . . . . . .

" ฉันคิดถึงครอบครัวอันดับ . . . . . . . "

ฉันต้องถาม . .

" . . . . . . . . . . . . . คุณกำลังจะไปเยี่ยมครอบครัวของคุณ ? ผมติดอ่างอย่างหงุดหงิด ฉันคิดว่านี้ต้องเป็นประเด็นที่ละเอียดอ่อน แต่ . . . . . . . ผมไม่สามารถช่วย แต่ถาม

ได้ยินแดงหายใจหยุดวินาทีที่จบประโยคของฉัน หัวใจของฉันดูเหมือนจะหยุดที่หน้าอก ประมาณ 4 วินาที จนในที่สุดผมก็ได้ยินเขาหายใจออกอย่างรวดเร็วและยังคงหายใจเวลา แต่ช้ามาก นี่ . . . . . .

" . . . . . . . ผมไม่เคยเห็นเลยนะ . . . . . . . " เขาหายใจไม่ออก เสียงของเขาฟังดูอ่อนแอ ตอนนี้ ฉัน . . . ฉันคิดว่าฉันอาจจะ . . . . . มันขึ้นอยู่กับว่า . . . "

" ขึ้นอยู่กับอะไร " ฉันถามกลับแทบจะทันที . . . . . . . ผมหวังว่าผมไม่ได้กดดันเขามากเกินไป ผมเพิ่งคิดออก

มันก็เงียบประมาณ 3 วินาทีก่อนที่เขาจะตอบ " . . . . . . . มันขึ้นอยู่กับว่าฉันสามารถ . . . . . ฉัน . . . ผมไม่ได้ . .