I reckon I usually get up at about

I reckon I usually get up at about half past nine, in time for a lecture at ten. Lectures are not compulsory, so it is extremely tempting to stay asleep, but it isn’t really advisable. They do turn out to be very useful.

After lectures, I spend half an hour or so chasing books around the faculty library and swearing under my breath at the complicated but probably necessary shelving system. I then return to College feeling as though I have done a solid morning’s work when actually I have done nothing at all.

I spend far more time than I should having lunch in the bar, chatting to whoever happens to be there, doing the cross-word and putting music on the juke box.

The bar shuts at three, and by that time I have realized that if I don’t do at least five hours solid work then I will have to stay up all night trying to work out what philosophy actually is. At this point I adjourn either to my room or to the library to do some serious arranging of paper, making of tea and staring at the floor before finally (finally) getting some work done.

The most dangerous period of the day comes at about 5pm. It is after about two hours work that I begin to think of all the pressing, un-work related things that I have to do, like going to Sainsbury’s or doing my washing – an event that only occurs when I have an essay deadline in the next twenty-four hours. However, if I can get through the 5pm barrier I will work for another couple of hours and then make myself supper- I do most of my own cooking.

I quite often cook for other people as well. If this is the case, then I provide the food, they provide the alcohol, and we drink that before proceeding to the bar to continue there, from whence to someone’s room , or to one of Cambridge’s other delightful venues.

I am often involved in some kind of production or other, in which case some of my evening will invariably be spent in rehearsals.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันคิดว่าฉันมักจะได้รับการขึ้นในเวลาประมาณ 09:30 ในเวลาสำหรับการบรรยายที่สิบ บรรยายไม่ได้บังคับจึงเป็นที่ดึงดูดมากที่จะนอนหลับอยู่ แต่ก็ไม่แนะนำให้เลือกจริงๆ พวกเขาจะเปิดออกเพื่อจะมีประโยชน์มาก. หลังจากการบรรยายผมใช้เวลาครึ่งชั่วโมงหรือดังนั้นหนังสือไล่ไปรอบ ๆ ห้องสมุดคณะและสาบานภายใต้ลมหายใจของฉันที่ระบบเก็บเข้าลิ้นชักที่มีความซับซ้อน แต่จำเป็นอาจ จากนั้นผมก็กลับไปที่วิทยาลัยรู้สึกราวกับว่าฉันได้ทำผลงานที่แข็งแกร่งในช่วงเช้าของเมื่อจริงที่ฉันได้ทำอะไรเลย. ผมใช้เวลามากเกินกว่าที่ฉันควรจะมีอาหารกลางวันในบาร์, คุยกับใครก็ได้ที่เกิดขึ้นจะมีการทำข้าม คำและเพลงวางบนกล่องหยอด. บาร์ปิดที่สามและเมื่อถึงเวลาที่ฉันได้ตระหนักว่าถ้าผมไม่ทำอย่างน้อยห้าชั่วโมงการทำงานที่มั่นคงแล้วฉันจะต้องขึ้นอยู่ทุกคืนพยายามที่จะทำงานออกว่าปรัชญา เป็นจริง ณ จุดนี้ผมเลื่อนการอย่างใดอย่างหนึ่งไปที่ห้องของฉันหรือห้องสมุดที่จะทำบางการจัดกระดาษที่ร้ายแรงทำให้ชาและจ้องมองที่พื้นก่อนที่จะ (สุดท้าย) ได้รับการทำงานบางอย่างทำ. ช่วงเวลาที่อันตรายที่สุดของวันที่มาที่ประมาณ 17:00 . มันเป็นหลังจากนั้นประมาณสองชั่วโมงทำงานที่ผมเริ่มที่จะคิดว่าทุกกดยกเลิกการทำงานสิ่งที่เกี่ยวข้องที่ฉันต้องทำเหมือนไปเซนส์หรือทำซักผ้าของฉัน - เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อฉันมีกำหนดเส้นตายการเขียนเรียงความใน ยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อไป แต่ถ้าฉันจะได้รับผ่านอุปสรรค 17:00 ผมจะทำงานสองสามชั่วโมงอื่นแล้วทำให้ตัวเอง supper- ฉันทำมากที่สุดของการปรุงอาหารของตัวเอง. ผมค่อนข้างบ่อยปรุงอาหารสำหรับคนอื่น ๆ เช่นกัน หากเป็นกรณีนี้แล้วผมให้อาหารพวกเขาให้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์และเราดื่มก่อนที่จะดำเนินการต่อไปที่บาร์เพื่อดำเนินการต่อที่นั่นมาจากไหนไปที่ห้องของใครบางคนหรือหนึ่งในเคมบริดจ์ของสถานที่ที่สวยงามอื่น ๆ . ฉันกำลังมักจะเกี่ยวข้องกับ ชนิดของการผลิตหรืออื่น ๆ ซึ่งในบางกรณีของเย็นของฉันอย่างสม่ำเสมอจะต้องใช้เวลาในการฝึกซ้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันว่า ฉันตื่นนอนเวลาประมาณครึ่งหนึ่งเก้าที่ผ่านมาในเวลาสำหรับการบรรยายที่ 10 การบรรยายจะไม่บังคับ ดังนั้น เป็นสิ่งดึงดูดให้หลับ แต่มันไม่สมควรจริงๆ พวกเขาจะเปิดออกเพื่อจะมีประโยชน์มาก

หลังจากการบรรยาย ผมใช้เวลาครึ่งชั่วโมงหรือดังนั้น ตามหนังสือรอบคณะ ห้องสมุด และ สาบานภายใต้ลมหายใจของฉันที่ซับซ้อน แต่คงต้องเก็บเข้าลิ้นชักระบบจากนั้นผมก็กลับไปที่วิทยาลัยรู้สึกเหมือนว่าฉันได้ทำทึบ เช้าทำงานเมื่อที่จริงแล้วฉันไม่ได้ทำอะไรเลย

ฉันใช้จ่ายมากขึ้นกว่าที่ฉันควร ทานอาหารเที่ยงกันในบาร์ การสนทนากับใครก็ตาม ต้องมีการทำข้ามคำและใส่เพลงที่ไพเราะ

กล่อง บาร์ปิดที่ 3 ,และโดยเวลาที่ฉันได้ตระหนักว่าถ้าไม่ทำอย่างน้อย 5 ชั่วโมง งาน แล้วผมจะต้องอยู่ทั้งคืน พยายามที่จะทำงานออกปรัชญาอะไรจริง ๆ ณจุดนี้ผมเลื่อนไปทั้งห้อง หรือไปห้องสมุดเพื่อทำบางอย่างร้ายแรงจัดกระดาษ ทำให้ชาและมองพื้น ก่อนที่สุดท้าย ( สุดท้าย ) รับงานบาง

ช่วงเวลาที่อันตรายที่สุดของวันนั้น เวลาประมาณ 5 โมงเย็น มันเป็นหลังจากที่ประมาณสองชั่วโมงทำงานที่ฉันเริ่มที่จะคิดว่าของทั้งหมดที่กด และทำงานที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ผมต้องทำ เหมือนจะใหม่ หรือทำซักผ้าของฉัน–เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อฉันมีเรียงความเส้นตายใน 24 ชั่วโมงถัดไป อย่างไรก็ตามถ้าฉันสามารถผ่านพ้นอุปสรรค 5 โมงเย็นผมจะทำงานอีกสองชั่วโมง แล้วทำให้ตัวเองเย็น - ผมทำส่วนใหญ่ของอาหารของฉันเอง

ผมค่อนข้างมักจะทำอาหารให้คนอื่น ๆได้เป็นอย่างดี ถ้าเป็นกรณีนี้ แล้วผมให้อาหารพวกเขามีแอลกอฮอล์ และเราดื่มก่อนที่จะดำเนินการต่อไป ซึ่งมีบาร์ , ห้องคนอื่นหรือหนึ่งในเขตอื่น ๆสถานที่น่ารื่นรมย์

ฉันมักจะเกี่ยวข้องในบางชนิดของการผลิตหรืออื่น ๆ ซึ่งในกรณีที่บางส่วนของเย็นของฉันจะต้องถูกใช้ในการฝึกซ้อม