Failure in the restaurant industry

Failure in the restaurant industry was studied by Parsa et
al. (2005). They stated that the following three key factors
contribute to restaurant failures: size and type of operation,
competition (or concentration of competitors), and restaurant
concept or segment. Size is based on the number of
units owned. Parsa et al. (2005) found that there was a difference
in failure rates between independent operators (with
two or fewer units) and franchised ownership (greater than
three units). Results show that independent owners had a
three-year failure rate of 61.4 percent as compared with
57.2 percent for franchise owners. The second factor, restaurant
concentration, emerged from Parsa et al.’s (2005)
finding that restaurant failure rates are higher in U.S. Postal
ZIP codes where there is a high concentration of restaurants.
This extended to downtown locations, which had far
higher restaurant failure rates compared with suburban
locations. The third factor was an inappropriate segment or
type of food served for the market. In this study, Mexicanstyle
restaurants reported the highest failure rate, followed
by sub shops, bakeries, coffee shops, and pizza restaurants.
In contrast, cafeterias and seafood restaurants had the lowest
cumulative failure rates.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีศึกษาความล้มเหลวในอุตสาหกรรมอาหาร โดย Parsa ร้อยเอ็ดal. (2005) พวกเขากล่าวว่า ปัจจัยที่สำคัญทั้งสามต่อไปนี้นำไปสู่ความล้มเหลวของร้านอาหาร: ขนาดและชนิดของการดำเนินงานการแข่งขัน (หรือความเข้มข้นของคู่แข่ง), และร้านอาหารแนวความคิดหรือส่วน ขนาดขึ้นอยู่กับจำนวนหน่วยที่เป็นเจ้าของ Parsa et al. (2005) พบว่า มีความแตกต่างในอัตราความล้มเหลวระหว่างผู้ประกอบการอิสระ(หน่วยที่ 2 หรือน้อยกว่า) และ franchised (มากกว่าความเป็นเจ้าของสามห้อง) ผลลัพธ์แสดงว่า เจ้าของเองได้อัตราความล้มเหลวใน 3 ปีร้อยละ 61.4 เป็น compared ด้วย57.2 ร้อยละสำหรับเจ้าของแฟรนไชส์ ปัจจัยที่สอง ร้านอาหารความเข้มข้น เกิดจาก Parsa et al. ของ (2005)หาร้านอาหารเหลวราคาสูงในไปรษณีย์สหรัฐอเมริการหัสไปรษณีย์มีความเข้มข้นสูงของร้านอาหารขยายไปยังที่ตั้งตัวเมือง ที่มาไกลอัตราล้มเหลวอาหารสูงเมื่อเทียบกับบรรยากาศสถาน ตัวที่สามเป็นเซ็กเมนต์ไม่เหมาะสม หรือชนิดของอาหารที่ให้บริการในตลาด ในการศึกษานี้ Mexicanstyleร้านอาหารรายงานอัตราความล้มเหลวสูงสุด ตามโดยร้านค้าย่อย ร้านเบเกอรี่ ร้านกาแฟ และร้านพิซซ่าในทางตรงกันข้าม cafeterias กีฬาและร้านอาหารได้ต่ำที่สุดอัตราความล้มเหลวที่สะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความล้มเหลวในอุตสาหกรรมอาหารได้รับการศึกษาโดย Parsa และ
อัล (2005) พวกเขากล่าวว่าต่อไปนี้สามปัจจัยสำคัญ
นำไปสู่ความล้มเหลวของร้านอาหาร: ขนาดและชนิดของการดำเนินงาน
การแข่งขัน (หรือความเข้มข้นของคู่แข่ง) และร้านอาหาร
แนวคิดหรือส่วน ขนาดขึ้นอยู่กับจำนวนของ
หน่วยที่เป็นเจ้าของ Parsa และคณะ (2005) พบว่ามีความแตกต่าง
ในอัตราความล้มเหลวระหว่างผู้ประกอบการที่เป็นอิสระ (มี
สองหรือน้อยกว่าหน่วย) และการเป็นเจ้าของแฟรนไชส์ ​​(มากกว่า
สามหน่วย) ผลการศึกษาแสดงว่าเจ้าของที่เป็นอิสระมี
อัตราความล้มเหลวในปีที่สามร้อยละ 61.4 เมื่อเทียบกับ
ร้อยละ 57.2 สำหรับเจ้าของแฟรนไชส์ ปัจจัยที่สอง, ร้านอาหาร
เข้มข้นโผล่ออกมาจาก Parsa et al. ของ (2005)
อัตราความล้มเหลวในการหาร้านอาหารที่สูงกว่าในสหรัฐอเมริกาไปรษณีย์
รหัสไปรษณีย์ที่มีความเข้มข้นสูงของร้านอาหาร.
นี้ขยายไปยังสถานที่ใจกลางเมืองซึ่งห่างไกล
ร้านอาหารที่สูงขึ้น อัตราความล้มเหลวเมื่อเทียบกับชานเมือง
สถานที่ ปัจจัยที่สามเป็นส่วนที่ไม่เหมาะสมหรือ
ประเภทของอาหารที่เสิร์ฟสำหรับตลาด ในการศึกษานี้ Mexicanstyle
ร้านอาหารรายงานอัตราความล้มเหลวสูงสุดตาม
ด้วยร้านค้าย่อย, เบเกอรี่ร้านกาแฟและร้านอาหารพิซซ่า.
ในทางตรงกันข้ามโรงอาหารและร้านอาหารทะเลที่มีต่ำสุดที่
อัตราความล้มเหลวสะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความล้มเหลวในอุตสาหกรรมร้านอาหารศึกษาโดยพาร์ซา et
อัล ( 2005 ) พวกเขากล่าวว่า ต่อไปนี้สามปัจจัย
สนับสนุนร้านอาหารความล้มเหลว : ขนาดและชนิดของการผ่าตัด
การแข่งขัน ( หรือความเข้มข้นของคู่แข่ง ) และร้านอาหารแนวคิดหรือส่วน ขนาดจะขึ้นอยู่กับจำนวนของ
เป็นเจ้าของหน่วย ปาร์ซา et al . ( 2005 ) พบว่า มีความแตกต่าง
ในอัตราความล้มเหลวระหว่างผู้ประกอบการอิสระ (
2 หรือน้อยกว่าหน่วย ) และเจ้าของแฟรนไชส์ ( มากกว่า
3 หน่วย ) ผลลัพธ์ที่แสดงให้เห็นว่าเจ้าของอิสระมีอัตราความล้มเหลวร้อยละ 61.4 ของ
3
เมื่อเทียบกับร้อยละ 57.2 สำหรับเจ้าของแฟรนไชส์ . ปัจจัยที่สอง ร้านอาหาร
สมาธิ โผล่ออกมาจากพาร์ซา et al . ( 2005 )
พบว่าอัตราความล้มเหลวสูงในสหรัฐอเมริกา ร้านอาหารไปรษณีย์
รหัสไปรษณีย์ที่มีความเข้มข้นสูงของร้านอาหาร
นี้ขยายไปยังตัวเมืองที่ตั้งซึ่งมีอัตราความล้มเหลวสูงไกล
ร้านอาหารเมื่อเทียบกับสถานที่ชานเมือง

ปัจจัยที่สาม คือส่วนที่ไม่เหมาะสม หรือชนิดของอาหารที่เสิร์ฟ
สำหรับตลาด ในการศึกษานี้ ร้านอาหาร mexicanstyle
รายงานอัตราความล้มเหลวมากที่สุด รองลงมาคือ
โดยร้านค้าย่อย , ร้านขนมปัง ร้านกาแฟและร้านอาหารพิซซ่า .
ส่วนโรงอาหาร และร้านอาหารทะเลสุด
สะสมมีความล้มเหลวอัตรา