Mulberry (Morus sp.) is one of the

Mulberry (Morus sp.) is one of the economically important trees grown in Asian countries. It is cultivated to
provide leaves for feeding the caterpillars of the silk producing insect (Bombyx mori L.). In addition, it adds
value through production of edible fruits, timber and several pharmaceutically important chemicals.
Improvement of mulberry through conventional breeding is limited due to high heterozygosity and long
generation period. Attempts have recently been made to complement conventional breeding with modern
biotechnological tools such as plant tissue culture, recombinant DNA technology and molecular markers to
facilitate mulberry genetic improvement. The techniques of tissue culture have grown considerably in mulberry
and encompassed areas including micropropagation, plant regeneration from leaf discs, and screening for stress
tolerance. Recently, genetic engineering was adopted to enhance drought and salt tolerance in mulberry using
HVA1 and Osmotin genes. Molecular markers such as Random amplified polymorphic DNA (RAPD),
inter simple sequence repeats (ISSR) and simple sequence repeats (SSR) have been used for molecular
characterization of mulberry germplasm, biodiversity analysis, genetic mapping and identification of molecular
markers for growth and yield . However, still a number of issues such as resistance to fungal and bacterial
diseases, combating infestation of pests and insects, and tolerance to drought and salinity are to be sorted out to
achieve sustainable mulberry cultivation to meet the increasing demand of the silk industry. This review
describes the developments of tissue culture, transgenesis and molecular markers in mulberry and highlights the
current constraints and future prospects

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใบหม่อน (Morus sp.) เป็นหนึ่งในต้นไม้ทางเศรษฐกิจสำคัญที่ปลูกในประเทศ ก็ปลูกไปมีใบสำหรับอาหารตัวบุ้งของแมลงผ้าไหมที่ผลิต (ไหม L.) นอกจากนี้ จะเพิ่มค่าผ่านทางการผลิตของกินผลไม้ ยางพารา และสารเคมี pharmaceutically สำคัญหลายปรับปรุงสาผ่านพันธุ์ทั่วไปมีจำกัดเนื่องจาก heterozygosity สูง และยาวสร้างรอบระยะเวลา เพิ่งได้ทำความพยายามเพื่อเติมเต็มพันธุ์ดั้งเดิมกับความทันสมัยเครื่องมือ biotechnological เช่นเนื้อเยื่อพืช เทคโนโลยีวททชดีเอ็นเอ และโมเลกุลเครื่องหมายเพื่อช่วยปรับปรุงพันธุสา เทคนิคการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อมีปลูกมากในใบหม่อนและผ่านพื้นที่ micropropagation จากแผ่นใบ และการคัดกรองสำหรับความเครียดยอมรับ ล่าสุด พันธุวิศวกรรมถูกนำมาใช้เพื่อเพิ่มเกลือเผื่อใช้สาและภัยแล้งยีน HVA1 และ Osmotin เครื่องหมายโมเลกุลเช่นสุ่มขยาย polymorphic ดีเอ็นเอ (อาร์เอพีดี),อินเตอร์ทำซ้ำลำดับ (ISSR) และใช้สำหรับทำซ้ำลำดับ (SSR) โมเลกุลคุณสมบัติของสา germplasm วิเคราะห์ความหลากหลายทางชีวภาพ พันธุกรรมการแม็ป และรหัสของโมเลกุลเครื่องหมายสำหรับการเจริญเติบโตและผลผลิต อย่างไรก็ตาม ยังจำนวนของปัญหาเช่นทนต่อเชื้อรา และแบคทีเรียโรค การต่อสู้ทำลายของศัตรูพืช และแมลง และยอมรับกับภัยแล้งและเค็มจะถูกแยกออกไปประสบความสำเร็จอย่างยั่งยืนจากการเพาะปลูกเพื่อตอบสนองความต้องการเพิ่มขึ้นของอุตสาหกรรมผ้าไหม บทความนี้อธิบายการพัฒนาของเนื้อเยื่อ transgenesis และเครื่องหมายโมเลกุลในหม่อน และเน้นการข้อจำกัดของปัจจุบันและแนวโน้มในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หม่อน (Morus Sp.) เป็นหนึ่งในต้นไม้ที่สำคัญทางเศรษฐกิจที่ปลูกในประเทศในเอเชีย มันมีการปลูกเพื่อ
ให้ใบสำหรับการให้อาหารหนอนของแมลงการผลิตผ้าไหม (ไหม L. ) นอกจากนี้จะเพิ่ม
มูลค่าผ่านการผลิตของผลไม้กินได้ไม้และสารเคมีที่สำคัญหลาย pharmaceutically.
ปรับปรุงหม่อนผ่านการปรับปรุงพันธุ์แบบเดิมมีข้อ จำกัด เนื่องจาก heterozygosity สูงและระยะยาว
ระยะเวลารุ่น ความพยายามที่เพิ่งได้รับการสร้างขึ้นมาเพื่อเติมเต็มการปรับปรุงพันธุ์ธรรมดาที่ทันสมัย
​​เครื่องมือทางเทคโนโลยีชีวภาพเช่นการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืช, เทคโนโลยีดีเอ็นเอและโมเลกุลที่จะ
อำนวยความสะดวกในการปรับปรุงพันธุกรรมหม่อน เทคนิคการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อมีการเติบโตอย่างมากในใบหม่อน
และห้อมล้อมพื้นที่รวมทั้งการขยายการฟื้นฟูพืชจากแผ่นใบและการตรวจคัดกรองสำหรับความเครียด
ความอดทน เมื่อเร็ว ๆ นี้ทางพันธุวิศวกรรมถูกนำมาใช้เพื่อเพิ่มความทนแล้งและเกลือในหม่อนโดยใช้
HVA1 และยีน Osmotin เครื่องหมายโมเลกุลเช่นสุ่มดีเอ็นเอ polymorphic ขยาย (RAPD)
ลำดับที่เรียบง่ายระหว่างซ้ำ (ISSR) และลำดับที่เรียบง่ายซ้ำ (SSR) ได้ถูกนำมาใช้โมเลกุล
ลักษณะของพันธุ์หม่อนวิเคราะห์ความหลากหลายทางชีวภาพ, การทำแผนที่ทางพันธุกรรมและบัตรประจำตัวของโมเลกุล
เครื่องหมายสำหรับการเจริญเติบโตและผลผลิต . อย่างไรก็ตามยังคงมีจำนวนของประเด็นต่าง ๆ เช่นความต้านทานต่อเชื้อราและแบคทีเรีย
โรคต่อสู้กับการทำลายของศัตรูพืชและแมลงและความอดทนต่อความแห้งแล้งและความเค็มจะถูกแยกออกเพื่อ
ให้บรรลุการเพาะปลูกหม่อนอย่างยั่งยืนเพื่อตอบสนองความต้องการที่เพิ่มขึ้นของอุตสาหกรรมผ้าไหม ตรวจสอบนี้
จะอธิบายถึงการพัฒนาของการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ, transgenesis และเครื่องหมายโมเลกุลในใบหม่อนและไฮไลท์
ข้อ จำกัด ในปัจจุบันและแนวโน้มในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หม่อน sp . ) เป็นหนึ่งในต้นไม้ที่ปลูกที่สำคัญทางเศรษฐกิจในกลุ่มประเทศเอเชีย มันเป็นที่ปลูก

ให้ใบสำหรับเลี้ยงหนอนของผ้าไหมผลิตแมลง ( Bombyx mori L . ) นอกจากนี้ จะเพิ่มมูลค่าของผลไม้กินได้
ผ่านการผลิตยางพารา และเคมีภัณฑ์อย่างเภสัชกรรม
ที่สำคัญหลายประการการปรับปรุงพันธุ์หม่อนที่ผ่านปกติจะถูก จำกัด เนื่องจากเฉพาะที่สูงและระยะเวลารุ่นยาว

ความพยายามที่ได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้ทำให้กว่าปกติด้วยเครื่องมือทางเทคโนโลยีที่ทันสมัย
พันธุ์ เช่น การเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อดีเอ็นเอเทคโนโลยีโมเลกุลเครื่องหมาย

อำนวยความสะดวกการปรับปรุงพันธุ์หม่อนเทคนิคการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อมีการเติบโตอย่างมากในพื้นที่ และบริเวณใกล้เคียง รวมทั้งการขยายพันธุ์หม่อน
พืชงอกจากแผ่นใบ และการต้านทานความเครียด

เมื่อเร็วๆ นี้ ทางพันธุวิศวกรรมเป็นลูกบุญธรรมเพิ่มภัยแล้งและเกลือ ความอดทนในการ osmotin
hva1 หม่อนและยีน เครื่องหมายโมเลกุล เช่น สุ่มขยาย Polymorphic DNA ( RAPD )
ระหว่างลำดับง่ายซ้ำ ( issr ) และลำดับง่ายซ้ำ ( SSR ) ถูกใช้เพื่อทำให้โมเลกุลพันธุกรรมของหม่อน
, การวิเคราะห์ทางชีวภาพ และการกำหนดแผนที่ทางพันธุกรรมของโมเลกุลเครื่องหมาย
สำหรับการเจริญเติบโต ผลผลิต และ อย่างไรก็ตาม ยังคงมีจำนวนของปัญหาเช่นความต้านทานต่อเชื้อราและแบคทีเรีย
โรคต่อสู้กับการรบกวนจากแมลงศัตรูพืชและแมลงและความทนต่อความแห้งแล้งและความเค็มจะถูกแยกออกไปปลูกหม่อน
ให้ได้อย่างยั่งยืน เพื่อตอบสนองความต้องการที่เพิ่มขึ้นของอุตสาหกรรมผ้าไหม รีวิวนี้
อธิบายการพัฒนาของการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ transgenesis และโมเลกุลเครื่องหมายในหม่อน และไฮไลท์
ข้อจำกัดในปัจจุบัน และอนาคต