My “lonely houses” started when I w

My “lonely houses” started when I was very little, and realized there was a dichotomy between the feeling of “home” I had inside of me, and what I was perceiving outside, in the place where I was born.

My houses often have the vibrancy of the place where I grew up, but they may confuse the viewer. Sometimes they may feel lost, and out of place. Some other times, they have a sense of self-containment, and of human warmth inside. My houses will always carry elements of the child in me, and my home dichotomy. I am also documenting their own personalities, in the geographical and cultural context where they exist.

Today, I continue to search for that home I seem to have forgotten in the traditional houses of Portugal, where I live now. I capture them with my mobile phone, and edit them (also on my phone) to bring them as close as possible to the way my eyes see them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉัน "บ้านเหงา" เริ่มต้นเมื่อฉันถูกน้อยมาก และมีรู้เป็น dichotomy ระหว่างความรู้สึกของ "บ้าน" ผมภายในของฉัน และสิ่งที่ฉันถูก perceiving นอก ที่ในสถานที่ผมเกิดบ้านของฉันมักจะได้สัมผัสสถานที่ที่ฉันโตขึ้น แต่พวกเขาอาจสับสนระหว่างตัวแสดง บางครั้งพวกเขาอาจรู้สึกสูญ เสีย และ นอกสถานที่ บางบางครั้ง พวกเขามีความรู้สึก ของตนเองบรรจุ และอบอุ่นบุคคลภายใน บ้านของฉันเสมอจะมีองค์ประกอบของเด็กในฉัน ของฉัน dichotomy บ้าน นอกจากนี้ฉันยังเป็นเอกสารบุคลิกของตนเอง ในทางภูมิศาสตร์ และวัฒนธรรมที่พวกเขามีอยู่วันนี้ ฉันต่อไปหาที่บ้านฉันดูเหมือนจะลืมในบ้านแบบดั้งเดิมของโปรตุเกส ที่ผมอยู่ตอนนี้ ผมจับกับโทรศัพท์มือถือของฉัน และแก้ไข (ยังอยู่ในโทรศัพท์ของฉัน) จะนำพวกเขาใกล้ที่สุดกับตาเห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของฉัน "บ้านเหงา" เริ่มต้นเมื่อผมอยู่น้อยมากและตระหนักถึงความมีขั้วระหว่างความรู้สึกของ "บ้าน" ผมมีภายในของฉันและสิ่งที่ฉันได้รับการรับรู้นอกในสถานที่ที่ผมเกิดมา. บ้านของฉันมักจะมี ความสั่นสะเทือนของสถานที่ที่ผมเติบโตขึ้นมา แต่พวกเขาอาจสร้างความสับสนให้ผู้ชม บางครั้งพวกเขาอาจจะรู้สึกหายไปและนอกสถานที่ บางครั้งอื่น ๆ ที่พวกเขามีความรู้สึกของตัวเองบรรจุและความอบอุ่นภายในของมนุษย์ บ้านของฉันเสมอจะดำเนินการองค์ประกอบของเด็กในตัวผมและขั้วที่บ้านของฉัน นอกจากนี้ผมยังเก็บเอกสารบุคลิกของตัวเองในบริบททางภูมิศาสตร์และวัฒนธรรมที่พวกเขามีอยู่. วันนี้ผมยังคงค้นหาสำหรับบ้านที่ฉันดูเหมือนจะลืมในบ้านแบบดั้งเดิมของโปรตุเกสที่ฉันอยู่ในขณะนี้ ผมจับพวกเขากับโทรศัพท์มือถือของฉันและแก้ไขได้ (หรือบนโทรศัพท์มือถือของฉัน) จะนำพวกเขาใกล้เคียงเป็นไปได้ที่จะวิธีที่ตาของฉันเห็นพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเหงา " บ้าน " เริ่มต้นขึ้นเมื่อฉันได้น้อยมาก และรู้ว่ามีความแตกต่างระหว่างความรู้สึกของ " บ้าน " ฉันมีในตัวผม และสิ่งที่ผมรับรู้ภายนอก ในสถานที่ที่ผมเกิด

บ้านของฉันมักจะมีความสั่นสะเทือนของที่ที่ฉันเติบโตขึ้น แต่พวกเขา อาจสร้างความสับสนให้กับผู้ชม บางทีพวกเขาอาจจะรู้สึกสูญเสีย และนอกสถานที่ บาง ครั้งอื่น ๆพวกเขามีความรู้สึกของการควบคุมตนเอง และความอบอุ่นของมนุษย์ภายใน บ้านที่ฉันมักจะดำเนินการองค์ประกอบของลูก และบ้านขั้ว . ฉันยังสร้างบุคลิกของตนเอง ในทางภูมิศาสตร์ วัฒนธรรม และบริบทที่พวกเขาอยู่ .

วันนี้ฉันยังคงค้นหาสำหรับบ้านที่ดูเหมือนผมจะลืมในบ้านแบบดั้งเดิมของโปรตุเกส ที่ฉันอยู่ตอนนี้ฉันจับพวกเขาด้วยโทรศัพท์มือถือของฉันและแก้ไข ( ในโทรศัพท์ ) เพื่อให้ใกล้เคียงที่สุดกับที่ตาเห็น