- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Hansel and GretelOnce upon a time d
Hansel and Gretel
Once upon a time deep in a large forest there lived a woodchopper, his wife, and their two children, Hansel and Gretel. It was a beautiful forest, full of trees, flowers and butterflies and streams. Matter of fact, the family had everything they could ever want--- except for one little thing.
"Food! I must have food!" screamed the woodchopper's wife, running in circles and tugging at her hair.
But the woodchopper just wagged his finger. "Remember, food isn't everything, dear," he reminded her.
"No, but it's something."
"Listen," said the woodchopper. "We have the trees, the flowers, the butterflies, the streams.... what more could a body want?"
"Ummmm, ever hear of carbohydrates, amino acids, riboflavin?"
That one threw the woodchopper for a loop. After a bit more argument, he agreed to go out into the forest and try to hunt down some of these carbohydrates and amino acids. (Yes, his wife assured him, they are in season.) But every time the woodcutter went searching for food, a curious thing happened. He just couldn't pass a tree without chopping it down. He'd come home loaded with logs but no food.
By now, the wife had become so frustrated with her husband, she wasn't exactly playing gin rummy with a full deck. Just listen: "Hey, kids! she shouted. "Anyone for a roast leg of log?Ummm...yummy." Young Hansel and Gretel realized it was time for them to take this problem on themselves.
"We've got to go out and get food," whispered Gretel. "Mom's a little kookie."
"Kookie!" shouted their mother, overhearing them. "What a good idea. I would love to have a kookie! Mmm. Chocolate chip kookie."
So, taking a few precious grains of parched corn, the children set out for the forest. Hours later, Gretel began to worry.
"Hey, Hansel," she said. "Once we've found the food, how do we find our way back?"
"Easy, Gretel. Remember those grains of parched corn? I've been leaving them as a trail so we can find our way home. Some neat plan, huh?"
Gretel shook her head and slapped her hand to her forehead. "That plan is for the birds."
Yes, you guessed it. Gretel was right. It literally was for the birds. As the kids walked along, dozens of crows swooped down behind them and ate up all the corn. Hopelessly lost, the children wandered about, passing tree after tree after tree until Hansel suddenly bumped into something. Something that wasn't a tree!
"Watch your step, stupid!" shouted Gretel. "You bumped right into that gingerbread house!"
One, two, three. It hit them.
"Gingerbread house!" they screamed in unison. Indeed it was. A three-bedroom, four-bath Victorian gingerbread house in a traditional rural setting. Oh, and the entire house was made of spicy cookies and adorned with candies in primary colors.
"Mmmmhh," said Gretel, snapping off a piece of the house. "Have a little shutter."
"I'm more of a shingle and door man myself!" said Hansel, diving in on his own. And in a few minutes the brother-and-sister team had eaten a big hole in the little house. And then suddenly, who should appear out of thin air but a little hunched-over woman with a wart on her nose, holding a broom and wearing a big, black pointy hat.
"Oh boy," said Hansel. "There's always a catch. You're a wicked witch aren't you?"
"Well, yes..."
"And you've got all kinds of magic powers...true?" demanded Hansel.
"Well, no."
"You mean you can't breathe fire and smoke?"
"No. I try but I just get nauseous."
"And you can't summon up demons?"
"I don't know," said the witch, scratching her head. "Let me try. He you demons! Come to mama!"
And just like that right on cue appeared a blue bird.
"Some demon," laughed Hansel. "You've got no powers at all."
"Well," said the witch. "There is one thing I'm pretty good at. And that is turning children into aardvarks!" With that she pointed her crooked finger at Hansel and ZING!!! the little boy shrank down into an aardvark.
"Got to admit," Gretel said. "At that, you're pretty good."
"Problem is," said the witch, "I really don't care much for aardvarks."
"Then what gives?" demanded Hansel.
""Well, I care even less for children. And I've got the witch's tradition to uphold you know?"
"Isn't there something you're rather do?" asked Gretel.
"Oh sure," said the witch. "I'd like to know how to ride a broomstick. Vroooooom! But what's the use? I can never seem to get it off the ground."
"If I show you how to ride a broomstick, will you change Hansel back again?" Gretel asked.
"Yes, but you aren't even a witch. How would you know?"
"Oh come on. There's a little witch in all us girls."
And with that Gretel snapped into action. "Now you take this broom, and you twirl it all around. Now you put it on the ground. And you sit right down. Now you tell that broom, Va, va, voom! Fly around the room!"
And sure enough, Gretel began to fly. And the witch turned green with envy. (Well, actually she was already pretty green to begin with, but you get the idea.) She snatched the broom away and off she flew. Unfortunately, the witch had forgotten to ask Gretel how to turn off the broom, so once she started it, she had to keep going. And in a little while, the witch had zoomed so far that she was in orbit around the Earth, where she remains to this day.
But the witch did keep her word, for as soon as she was gone, Hansel turned back into himself. The brother-and-sister team packed up and started off into the deep and confusing forest. Now since they were in a magic forest, they soon came upon a huge talking duck.
"Oh duck, tell us the way back to our cottage!"
"Je ne compreds pas," replied the duck. Yes, unfortunately, this was a French talking duck. But with his duckbill he motioned the two onto his back. Off they trotted, and after a long time the dck said, "Voila! Nous sommesicil" (That's French for 'end of the line.')
Off hopped the kids, and there was their little old cottage and their little old pnd and their sitting on a log was their father. But instead of his usual ax, he was holding a musket.
"Father, why aren't you chopping down trees?" asked Gretel.
"Gretel," replied her father. "I've finally realized that all that glitters is not trees! Besides, I've chopped them all down. Not it's hunting! Hunting's the only thing."
So from that day on, Hansel and Gretel had plenty of food, and their mother never went hungry again. Although she did find the stray bullets whizzing around the living room a bit disconcerting.
"Sometimes," she told Hansel, "I wish he'd stuck to woodcutting."
Once upon a time deep in a large forest there lived a woodchopper, his wife, and their two children, Hansel and Gretel. It was a beautiful forest, full of trees, flowers and butterflies and streams. Matter of fact, the family had everything they could ever want--- except for one little thing.
"Food! I must have food!" screamed the woodchopper's wife, running in circles and tugging at her hair.
But the woodchopper just wagged his finger. "Remember, food isn't everything, dear," he reminded her.
"No, but it's something."
"Listen," said the woodchopper. "We have the trees, the flowers, the butterflies, the streams.... what more could a body want?"
"Ummmm, ever hear of carbohydrates, amino acids, riboflavin?"
That one threw the woodchopper for a loop. After a bit more argument, he agreed to go out into the forest and try to hunt down some of these carbohydrates and amino acids. (Yes, his wife assured him, they are in season.) But every time the woodcutter went searching for food, a curious thing happened. He just couldn't pass a tree without chopping it down. He'd come home loaded with logs but no food.
By now, the wife had become so frustrated with her husband, she wasn't exactly playing gin rummy with a full deck. Just listen: "Hey, kids! she shouted. "Anyone for a roast leg of log?Ummm...yummy." Young Hansel and Gretel realized it was time for them to take this problem on themselves.
"We've got to go out and get food," whispered Gretel. "Mom's a little kookie."
"Kookie!" shouted their mother, overhearing them. "What a good idea. I would love to have a kookie! Mmm. Chocolate chip kookie."
So, taking a few precious grains of parched corn, the children set out for the forest. Hours later, Gretel began to worry.
"Hey, Hansel," she said. "Once we've found the food, how do we find our way back?"
"Easy, Gretel. Remember those grains of parched corn? I've been leaving them as a trail so we can find our way home. Some neat plan, huh?"
Gretel shook her head and slapped her hand to her forehead. "That plan is for the birds."
Yes, you guessed it. Gretel was right. It literally was for the birds. As the kids walked along, dozens of crows swooped down behind them and ate up all the corn. Hopelessly lost, the children wandered about, passing tree after tree after tree until Hansel suddenly bumped into something. Something that wasn't a tree!
"Watch your step, stupid!" shouted Gretel. "You bumped right into that gingerbread house!"
One, two, three. It hit them.
"Gingerbread house!" they screamed in unison. Indeed it was. A three-bedroom, four-bath Victorian gingerbread house in a traditional rural setting. Oh, and the entire house was made of spicy cookies and adorned with candies in primary colors.
"Mmmmhh," said Gretel, snapping off a piece of the house. "Have a little shutter."
"I'm more of a shingle and door man myself!" said Hansel, diving in on his own. And in a few minutes the brother-and-sister team had eaten a big hole in the little house. And then suddenly, who should appear out of thin air but a little hunched-over woman with a wart on her nose, holding a broom and wearing a big, black pointy hat.
"Oh boy," said Hansel. "There's always a catch. You're a wicked witch aren't you?"
"Well, yes..."
"And you've got all kinds of magic powers...true?" demanded Hansel.
"Well, no."
"You mean you can't breathe fire and smoke?"
"No. I try but I just get nauseous."
"And you can't summon up demons?"
"I don't know," said the witch, scratching her head. "Let me try. He you demons! Come to mama!"
And just like that right on cue appeared a blue bird.
"Some demon," laughed Hansel. "You've got no powers at all."
"Well," said the witch. "There is one thing I'm pretty good at. And that is turning children into aardvarks!" With that she pointed her crooked finger at Hansel and ZING!!! the little boy shrank down into an aardvark.
"Got to admit," Gretel said. "At that, you're pretty good."
"Problem is," said the witch, "I really don't care much for aardvarks."
"Then what gives?" demanded Hansel.
""Well, I care even less for children. And I've got the witch's tradition to uphold you know?"
"Isn't there something you're rather do?" asked Gretel.
"Oh sure," said the witch. "I'd like to know how to ride a broomstick. Vroooooom! But what's the use? I can never seem to get it off the ground."
"If I show you how to ride a broomstick, will you change Hansel back again?" Gretel asked.
"Yes, but you aren't even a witch. How would you know?"
"Oh come on. There's a little witch in all us girls."
And with that Gretel snapped into action. "Now you take this broom, and you twirl it all around. Now you put it on the ground. And you sit right down. Now you tell that broom, Va, va, voom! Fly around the room!"
And sure enough, Gretel began to fly. And the witch turned green with envy. (Well, actually she was already pretty green to begin with, but you get the idea.) She snatched the broom away and off she flew. Unfortunately, the witch had forgotten to ask Gretel how to turn off the broom, so once she started it, she had to keep going. And in a little while, the witch had zoomed so far that she was in orbit around the Earth, where she remains to this day.
But the witch did keep her word, for as soon as she was gone, Hansel turned back into himself. The brother-and-sister team packed up and started off into the deep and confusing forest. Now since they were in a magic forest, they soon came upon a huge talking duck.
"Oh duck, tell us the way back to our cottage!"
"Je ne compreds pas," replied the duck. Yes, unfortunately, this was a French talking duck. But with his duckbill he motioned the two onto his back. Off they trotted, and after a long time the dck said, "Voila! Nous sommesicil" (That's French for 'end of the line.')
Off hopped the kids, and there was their little old cottage and their little old pnd and their sitting on a log was their father. But instead of his usual ax, he was holding a musket.
"Father, why aren't you chopping down trees?" asked Gretel.
"Gretel," replied her father. "I've finally realized that all that glitters is not trees! Besides, I've chopped them all down. Not it's hunting! Hunting's the only thing."
So from that day on, Hansel and Gretel had plenty of food, and their mother never went hungry again. Although she did find the stray bullets whizzing around the living room a bit disconcerting.
"Sometimes," she told Hansel, "I wish he'd stuck to woodcutting."
0/5000
Hansel และ Gretel
กาลเวลามากครั้งหนึ่ง เป็นป่าใหญ่มีอยู่ woodchopper ภรรยา และ ลูกสอง Hansel และ Gretel ป่าสวยงาม ต้นไม้ ดอกไม้ และผีเสื้อ และกระแสข้อมูลได้ เรื่องของความจริง ครอบครัวมีทุกอย่างที่พวกเขาไม่เคยต้องเว้นหนึ่งน้อยสิ่งนั้น
"อาหาร ต้องมีอาหาร "กรีดร้องภรรยาของ woodchopper ทำงานในวงการ และอีกที่ผมของเธอ
แต่ woodchopper เพียง wagged นิ้วของเขา "จำ อาหารไม่ใช่ทุกอย่าง รัก เขานึกถึง her.
" ไม่มี แต่สิ่งที่ "
"ฟัง ว่า woodchopper "เรามีต้นไม้ ดอกไม้ ผีเสื้อ กระแสข้อมูล...สิ่งที่เพิ่มเติมอาจต้องร่างกาย? "
"อุ่ม เคยได้ยินของคาร์โบไฮเดรต วิตามิน กรดอะมิโน"
หนึ่งโยน woodchopper สำหรับวน หลังจากอาร์กิวเมนต์เล็กน้อย เขาตกลงไปในป่า และพยายามแกะของคาร์โบไฮเดรตและกรดอะมิโนเหล่านี้ (ใช่ ภรรยามั่นใจเขา พวกเขาได้ในฤดูกาล) แต่ทุก ครั้ง woodcutter ไปหาอาหาร สิ่งอยากรู้อยากเห็นที่เกิดขึ้น เขาเพียงไม่ผ่านต้นไม้โดยไม่ต้องสับลง เขาจะมาโหลดกับบันทึกบ้านแต่อาหารไม่
ตอน ภรรยาได้กลายเป็นผิดหวังให้กับสามีของเธอ เธอเหมือนไม่ได้เล่น gin rummy กับดาดฟ้าเต็ม เพียงฟัง: "Hey เด็ก เธอตะโกน "ใครสำหรับขาอบล็อกอึม...อร่อย " หนุ่ม Hansel และ Gretel รับรู้มันเป็นเวลาสำหรับพวกเขาจะใช้ปัญหานี้กับตัวเอง.
"เราได้ไปออก และได้รับอาหาร กระซิบ Gretel "แม่ของคุกกี้ลอดกิ้งน้อย"
"คุกกี้ลอดกิ้ง" ตะโกนแม่ overhearing พวกเขา "สิ่งควร ฉันชอบที่จะเป็นคุกกี้ลอดกิ้ง Mmm. ช็อกโกแลตชิพคุกกี้ลอดกิ้ง "
ดังนั้น การกี่ค่าแป้งข้าวโพด parched เด็กที่ได้ออกในป่า ชั่วโมงต่อมา Gretel เริ่มกังวล.
"Hey, Hansel เธอกล่าว "เมื่อเราได้พบอาหาร วิธีทำเราหาทางกลับ"
"ง่าย Gretel จำ parched ข้าวโพดแป้งเหล่านั้นหรือไม่ ฉันเคยถูกทิ้งเป็นร่องเพื่อให้เราสามารถค้นหาทางไปบ้าน นีทบางแผน ฮะ"
Gretel จับศีรษะของเธอ และมือของเธอกับหน้าผากของเธอ slapped "แผนนั้นเป็นนก"
ใช่ คุณเดาได้ Gretel ไม่ถูกต้อง มันเป็นนกอย่างแท้จริง เป็นเด็กเดินตาม นับสิบตรงค่าคบไม้นั้น และกินค่าข้าวโพดทั้งหมด มีแพ้ เด็กได้เดินไปมาเกี่ยวกับ ผ่านต้นไม้หลังต้นไม้หลังจากต้นไม้จน Hansel ก็ชนเป็นสิ่งที่ สิ่งที่ไม่ได้ต้นไม้!
"ดูขั้นตอนของคุณ โง่" ตะโกน Gretel "คุณชนด้านขวาเป็นบ้านขนมปังขิง"
หนึ่ง สอง สาม มันตีพวกเขาด้วย
"บ้านขนมปังขิง" พวกเขากรีดร้องพร้อมกัน แน่นอนมันไม่ มี 3 ห้องนอน บ้านขนมปังขิงวิคตอเรียน 4 ห้องในบรรยากาศชนบทแบบดั้งเดิม โอ้ และทั้งบ้านทำคุกกี้รสเผ็ด และประดับ ด้วยลูกอมในสี
"Mmmmhh กล่าวว่า Gretel จัดระยะออกจากตัวบ้าน "มีชัตเตอร์น้อย"
"ฉันหลายคนเซ็นชินเกิ้ลและประตูตัวเอง" กล่าวว่า Hansel แหล่งดำน้ำในตน และในไม่กี่นาที ทีมพี่ชาย และน้องสาวได้กินหลุมใหญ่ในบ้านเล็กน้อย แล้ว ทันใดนั้น ที่ควรปรากฏบางแฟบแต่ผู้หญิงกว่า hunched เล็กน้อยกับ wart บนจมูกของเธอ ถือเป็นไม้กวาดและใส่บิ๊ก ดำชี้หาดใหญ่.
Hansel กล่าวว่า "Oh บอย "มีได้เสมอตาม คุณแม่มดคนชั่วไม่คุณ"
"ดี ใช่..."
"และได้ทุกอำนาจวิเศษ...จริงหรือไม่"ต้อง Hansel.
"ดี ไม่ "
"คุณหมายถึง คุณไม่หายใจไฟ และควัน? "
"หมายเลขได้ แต่ฉันเพิ่งได้รับ nauseous"
"และคุณไม่สามารถเรียกค่าปีศาจ"
"ฉันไม่รู้ กล่าวว่า แม่มด เกาศีรษะของเธอ "ผมลอง เขาคุณปีศาจ มามาม่า"
และเชื่อเช่นนั้นบนสัญลักษณ์ปรากฏ เป็นสีน้ำเงินนก.
"บางปีศาจ หัวเราะ Hansel "คุณได้ได้อำนาจไม่เลย"
"ดี กล่าวว่า แม่มด "มีสิ่งหนึ่งที่ฉันดีที่ และที่เป็นเด็กใน aardvarks " ที่ เธอชี้นิ้วของเธอคด Hansel และ ZING !!! เด็กชาย shrank ลงในอาร์ดวาร์กเป็น.
"ได้รับการยอมรับ Gretel กล่าว "ที่ว่า คุณก็ดี"
"ปัญหา, " กล่าวว่า แม่มด "ฉันจริง ๆ ไม่ ดูแลมาก aardvarks "
"แล้วอะไรทำให้" แค่ Hansel.
""ดี ฉันดูแลแม้แต่น้อยสำหรับเด็ก และได้ของแม่มดประเพณีเทิดคุณรู้หรือไม่"
"ไม่มีสิ่งที่คุณกำลังจะ" ถาม Gretel.
"Oh แน่ กล่าวว่า แม่มด "อยากทราบวิธีการกวาดนั่ง Vroooooom แต่การใช้คืออะไร ฉันสามารถไม่เคยดูเหมือนจะทำออก"
"ถ้าฉันแสดงวิธีการขี่กวาด คุณจะเปลี่ยน Hansel กลับอีกครั้งหรือไม่" ถาม Gretel.
"ใช่ แต่คุณไม่ได้เป็นแม่มด วิธีจะคุณทราบหรือไม่"
"โอ้ มา มีแม่มดน้อยในสหรัฐอเมริกาทั้งหมดผู้หญิง"
กกับ Gretel จัดชิดไปสู่การปฏิบัติ "ตอนนี้ คุณใช้ไม้กวาดนี้ และคุณกายมันทุก ตอนนี้ คุณวางมันบนพื้นดิน และคุณนั่งขวาลง ตอนนี้ คุณบอกว่า ไม้กวาด Va, va, voom บินรอบห้อง"
และแน่นอนพอ Gretel เริ่มบิน และแม่มดเปิดเขียว envy (ดี จริง เธอแล้วสวยสีเขียวจะเริ่มต้นด้วย แต่ก็) เธอกระชากไม้กวาดเก็บ และปิดเธอบิน อับ แม่มดลืมถาม Gretel วิธีการปิดไม้กวาด เพื่อเธอเริ่ม เธอได้เพื่อให้ไป และในเดี๋ยว แม่มดมีซูมไกลว่า เธออยู่ในวงโคจรรอบโลก ที่เธออยู่นี้
แต่แม่มดไม่ได้เก็บคำของเธอ สำหรับทันทีที่เธอหายไป Hansel เปิดกลับเข้าตัวเอง ทีมพี่ชาย และน้องสาวบรรจุค่า และเริ่มต้นออกไปยังป่าลึก และสับสน ตอนนี้เนื่องจากพวกเขาในป่าวิเศษ พวกเขาเร็ว ๆ นี้มาขึ้นเป็นใหญ่พูดเป็ด.
"เป็ด Oh บอกวิธีการกลับไปยังกระท่อมของเรา"
"Je ne compreds pas ตอบกลับเป็ด ใช่ แต่ นี้เป็นภาษาฝรั่งเศสพูดถึงเป็ด แต่กับ duckbill เขา เขา motioned สองบนหลังของเขา ปิดพวกเขา trotted และหลังจากที่เวลานาน dck กล่าว ว่า "Voila Nous sommesicil" (เป็นภาษาฝรั่งเศสแปลว่า"สิ้นสุดของรายการ')
ปิด hopped เด็ก และมีกระท่อมเก่าของพวกเขาน้อยและภงด.ของเก่าเล็กน้อย และนั่งในบันทึกของพวกเขาถูกพ่อ แต่แทน ax ปกติของเขา เขาได้จับเป็นปืนคาบศิลา
"พ่อ ทำไมคุณไม่สับลงต้นไม้" ถาม Gretel.
"Gretel ตอบพ่อของเธอ "ฉันได้ในที่สุดก็รู้ว่า สวยแต่รูปจูบไม่ใช่ต้นไม้ จึง ฉันได้สับพวกเขาทั้งหมดลง ไม่ได้ถูกล่า ล่าสัตว์ของสิ่งเดียว"
ดังนั้น จากวันที่บน Hansel และ Gretel มีอาหารมากมาย และแม่ไม่เคยไปหิวอีก แม้ว่าเธอไม่พบกระสุนหลงทาง whizzing รอบห้องนั่งเล่นเล็ก disconcerting.
"บาง เธอบอก Hansel "ฉันต้องการเขาก็ติดอยู่ที่ woodcutting "
กาลเวลามากครั้งหนึ่ง เป็นป่าใหญ่มีอยู่ woodchopper ภรรยา และ ลูกสอง Hansel และ Gretel ป่าสวยงาม ต้นไม้ ดอกไม้ และผีเสื้อ และกระแสข้อมูลได้ เรื่องของความจริง ครอบครัวมีทุกอย่างที่พวกเขาไม่เคยต้องเว้นหนึ่งน้อยสิ่งนั้น
"อาหาร ต้องมีอาหาร "กรีดร้องภรรยาของ woodchopper ทำงานในวงการ และอีกที่ผมของเธอ
แต่ woodchopper เพียง wagged นิ้วของเขา "จำ อาหารไม่ใช่ทุกอย่าง รัก เขานึกถึง her.
" ไม่มี แต่สิ่งที่ "
"ฟัง ว่า woodchopper "เรามีต้นไม้ ดอกไม้ ผีเสื้อ กระแสข้อมูล...สิ่งที่เพิ่มเติมอาจต้องร่างกาย? "
"อุ่ม เคยได้ยินของคาร์โบไฮเดรต วิตามิน กรดอะมิโน"
หนึ่งโยน woodchopper สำหรับวน หลังจากอาร์กิวเมนต์เล็กน้อย เขาตกลงไปในป่า และพยายามแกะของคาร์โบไฮเดรตและกรดอะมิโนเหล่านี้ (ใช่ ภรรยามั่นใจเขา พวกเขาได้ในฤดูกาล) แต่ทุก ครั้ง woodcutter ไปหาอาหาร สิ่งอยากรู้อยากเห็นที่เกิดขึ้น เขาเพียงไม่ผ่านต้นไม้โดยไม่ต้องสับลง เขาจะมาโหลดกับบันทึกบ้านแต่อาหารไม่
ตอน ภรรยาได้กลายเป็นผิดหวังให้กับสามีของเธอ เธอเหมือนไม่ได้เล่น gin rummy กับดาดฟ้าเต็ม เพียงฟัง: "Hey เด็ก เธอตะโกน "ใครสำหรับขาอบล็อกอึม...อร่อย " หนุ่ม Hansel และ Gretel รับรู้มันเป็นเวลาสำหรับพวกเขาจะใช้ปัญหานี้กับตัวเอง.
"เราได้ไปออก และได้รับอาหาร กระซิบ Gretel "แม่ของคุกกี้ลอดกิ้งน้อย"
"คุกกี้ลอดกิ้ง" ตะโกนแม่ overhearing พวกเขา "สิ่งควร ฉันชอบที่จะเป็นคุกกี้ลอดกิ้ง Mmm. ช็อกโกแลตชิพคุกกี้ลอดกิ้ง "
ดังนั้น การกี่ค่าแป้งข้าวโพด parched เด็กที่ได้ออกในป่า ชั่วโมงต่อมา Gretel เริ่มกังวล.
"Hey, Hansel เธอกล่าว "เมื่อเราได้พบอาหาร วิธีทำเราหาทางกลับ"
"ง่าย Gretel จำ parched ข้าวโพดแป้งเหล่านั้นหรือไม่ ฉันเคยถูกทิ้งเป็นร่องเพื่อให้เราสามารถค้นหาทางไปบ้าน นีทบางแผน ฮะ"
Gretel จับศีรษะของเธอ และมือของเธอกับหน้าผากของเธอ slapped "แผนนั้นเป็นนก"
ใช่ คุณเดาได้ Gretel ไม่ถูกต้อง มันเป็นนกอย่างแท้จริง เป็นเด็กเดินตาม นับสิบตรงค่าคบไม้นั้น และกินค่าข้าวโพดทั้งหมด มีแพ้ เด็กได้เดินไปมาเกี่ยวกับ ผ่านต้นไม้หลังต้นไม้หลังจากต้นไม้จน Hansel ก็ชนเป็นสิ่งที่ สิ่งที่ไม่ได้ต้นไม้!
"ดูขั้นตอนของคุณ โง่" ตะโกน Gretel "คุณชนด้านขวาเป็นบ้านขนมปังขิง"
หนึ่ง สอง สาม มันตีพวกเขาด้วย
"บ้านขนมปังขิง" พวกเขากรีดร้องพร้อมกัน แน่นอนมันไม่ มี 3 ห้องนอน บ้านขนมปังขิงวิคตอเรียน 4 ห้องในบรรยากาศชนบทแบบดั้งเดิม โอ้ และทั้งบ้านทำคุกกี้รสเผ็ด และประดับ ด้วยลูกอมในสี
"Mmmmhh กล่าวว่า Gretel จัดระยะออกจากตัวบ้าน "มีชัตเตอร์น้อย"
"ฉันหลายคนเซ็นชินเกิ้ลและประตูตัวเอง" กล่าวว่า Hansel แหล่งดำน้ำในตน และในไม่กี่นาที ทีมพี่ชาย และน้องสาวได้กินหลุมใหญ่ในบ้านเล็กน้อย แล้ว ทันใดนั้น ที่ควรปรากฏบางแฟบแต่ผู้หญิงกว่า hunched เล็กน้อยกับ wart บนจมูกของเธอ ถือเป็นไม้กวาดและใส่บิ๊ก ดำชี้หาดใหญ่.
Hansel กล่าวว่า "Oh บอย "มีได้เสมอตาม คุณแม่มดคนชั่วไม่คุณ"
"ดี ใช่..."
"และได้ทุกอำนาจวิเศษ...จริงหรือไม่"ต้อง Hansel.
"ดี ไม่ "
"คุณหมายถึง คุณไม่หายใจไฟ และควัน? "
"หมายเลขได้ แต่ฉันเพิ่งได้รับ nauseous"
"และคุณไม่สามารถเรียกค่าปีศาจ"
"ฉันไม่รู้ กล่าวว่า แม่มด เกาศีรษะของเธอ "ผมลอง เขาคุณปีศาจ มามาม่า"
และเชื่อเช่นนั้นบนสัญลักษณ์ปรากฏ เป็นสีน้ำเงินนก.
"บางปีศาจ หัวเราะ Hansel "คุณได้ได้อำนาจไม่เลย"
"ดี กล่าวว่า แม่มด "มีสิ่งหนึ่งที่ฉันดีที่ และที่เป็นเด็กใน aardvarks " ที่ เธอชี้นิ้วของเธอคด Hansel และ ZING !!! เด็กชาย shrank ลงในอาร์ดวาร์กเป็น.
"ได้รับการยอมรับ Gretel กล่าว "ที่ว่า คุณก็ดี"
"ปัญหา, " กล่าวว่า แม่มด "ฉันจริง ๆ ไม่ ดูแลมาก aardvarks "
"แล้วอะไรทำให้" แค่ Hansel.
""ดี ฉันดูแลแม้แต่น้อยสำหรับเด็ก และได้ของแม่มดประเพณีเทิดคุณรู้หรือไม่"
"ไม่มีสิ่งที่คุณกำลังจะ" ถาม Gretel.
"Oh แน่ กล่าวว่า แม่มด "อยากทราบวิธีการกวาดนั่ง Vroooooom แต่การใช้คืออะไร ฉันสามารถไม่เคยดูเหมือนจะทำออก"
"ถ้าฉันแสดงวิธีการขี่กวาด คุณจะเปลี่ยน Hansel กลับอีกครั้งหรือไม่" ถาม Gretel.
"ใช่ แต่คุณไม่ได้เป็นแม่มด วิธีจะคุณทราบหรือไม่"
"โอ้ มา มีแม่มดน้อยในสหรัฐอเมริกาทั้งหมดผู้หญิง"
กกับ Gretel จัดชิดไปสู่การปฏิบัติ "ตอนนี้ คุณใช้ไม้กวาดนี้ และคุณกายมันทุก ตอนนี้ คุณวางมันบนพื้นดิน และคุณนั่งขวาลง ตอนนี้ คุณบอกว่า ไม้กวาด Va, va, voom บินรอบห้อง"
และแน่นอนพอ Gretel เริ่มบิน และแม่มดเปิดเขียว envy (ดี จริง เธอแล้วสวยสีเขียวจะเริ่มต้นด้วย แต่ก็) เธอกระชากไม้กวาดเก็บ และปิดเธอบิน อับ แม่มดลืมถาม Gretel วิธีการปิดไม้กวาด เพื่อเธอเริ่ม เธอได้เพื่อให้ไป และในเดี๋ยว แม่มดมีซูมไกลว่า เธออยู่ในวงโคจรรอบโลก ที่เธออยู่นี้
แต่แม่มดไม่ได้เก็บคำของเธอ สำหรับทันทีที่เธอหายไป Hansel เปิดกลับเข้าตัวเอง ทีมพี่ชาย และน้องสาวบรรจุค่า และเริ่มต้นออกไปยังป่าลึก และสับสน ตอนนี้เนื่องจากพวกเขาในป่าวิเศษ พวกเขาเร็ว ๆ นี้มาขึ้นเป็นใหญ่พูดเป็ด.
"เป็ด Oh บอกวิธีการกลับไปยังกระท่อมของเรา"
"Je ne compreds pas ตอบกลับเป็ด ใช่ แต่ นี้เป็นภาษาฝรั่งเศสพูดถึงเป็ด แต่กับ duckbill เขา เขา motioned สองบนหลังของเขา ปิดพวกเขา trotted และหลังจากที่เวลานาน dck กล่าว ว่า "Voila Nous sommesicil" (เป็นภาษาฝรั่งเศสแปลว่า"สิ้นสุดของรายการ')
ปิด hopped เด็ก และมีกระท่อมเก่าของพวกเขาน้อยและภงด.ของเก่าเล็กน้อย และนั่งในบันทึกของพวกเขาถูกพ่อ แต่แทน ax ปกติของเขา เขาได้จับเป็นปืนคาบศิลา
"พ่อ ทำไมคุณไม่สับลงต้นไม้" ถาม Gretel.
"Gretel ตอบพ่อของเธอ "ฉันได้ในที่สุดก็รู้ว่า สวยแต่รูปจูบไม่ใช่ต้นไม้ จึง ฉันได้สับพวกเขาทั้งหมดลง ไม่ได้ถูกล่า ล่าสัตว์ของสิ่งเดียว"
ดังนั้น จากวันที่บน Hansel และ Gretel มีอาหารมากมาย และแม่ไม่เคยไปหิวอีก แม้ว่าเธอไม่พบกระสุนหลงทาง whizzing รอบห้องนั่งเล่นเล็ก disconcerting.
"บาง เธอบอก Hansel "ฉันต้องการเขาก็ติดอยู่ที่ woodcutting "
การแปล กรุณารอสักครู่..
Hansel and Gretel
Once upon a time deep in a large forest there lived a woodchopper, his wife, and their two children, Hansel and Gretel. It was a beautiful forest, full of trees, flowers and butterflies and streams. Matter of fact, the family had everything they could ever want--- except for one little thing.
"Food! I must have food!" screamed the woodchopper's wife, running in circles and tugging at her hair.
But the woodchopper just wagged his finger. "Remember, food isn't everything, dear," he reminded her.
"No, but it's something."
"Listen," said the woodchopper. "We have the trees, the flowers, the butterflies, the streams.... what more could a body want?"
"Ummmm, ever hear of carbohydrates, amino acids, riboflavin?"
That one threw the woodchopper for a loop. After a bit more argument, he agreed to go out into the forest and try to hunt down some of these carbohydrates and amino acids. (Yes, his wife assured him, they are in season.) But every time the woodcutter went searching for food, a curious thing happened. He just couldn't pass a tree without chopping it down. He'd come home loaded with logs but no food.
By now, the wife had become so frustrated with her husband, she wasn't exactly playing gin rummy with a full deck. Just listen: "Hey, kids! she shouted. "Anyone for a roast leg of log?Ummm...yummy." Young Hansel and Gretel realized it was time for them to take this problem on themselves.
"We've got to go out and get food," whispered Gretel. "Mom's a little kookie."
"Kookie!" shouted their mother, overhearing them. "What a good idea. I would love to have a kookie! Mmm. Chocolate chip kookie."
So, taking a few precious grains of parched corn, the children set out for the forest. Hours later, Gretel began to worry.
"Hey, Hansel," she said. "Once we've found the food, how do we find our way back?"
"Easy, Gretel. Remember those grains of parched corn? I've been leaving them as a trail so we can find our way home. Some neat plan, huh?"
Gretel shook her head and slapped her hand to her forehead. "That plan is for the birds."
Yes, you guessed it. Gretel was right. It literally was for the birds. As the kids walked along, dozens of crows swooped down behind them and ate up all the corn. Hopelessly lost, the children wandered about, passing tree after tree after tree until Hansel suddenly bumped into something. Something that wasn't a tree!
"Watch your step, stupid!" shouted Gretel. "You bumped right into that gingerbread house!"
One, two, three. It hit them.
"Gingerbread house!" they screamed in unison. Indeed it was. A three-bedroom, four-bath Victorian gingerbread house in a traditional rural setting. Oh, and the entire house was made of spicy cookies and adorned with candies in primary colors.
"Mmmmhh," said Gretel, snapping off a piece of the house. "Have a little shutter."
"I'm more of a shingle and door man myself!" said Hansel, diving in on his own. And in a few minutes the brother-and-sister team had eaten a big hole in the little house. And then suddenly, who should appear out of thin air but a little hunched-over woman with a wart on her nose, holding a broom and wearing a big, black pointy hat.
"Oh boy," said Hansel. "There's always a catch. You're a wicked witch aren't you?"
"Well, yes..."
"And you've got all kinds of magic powers...true?" demanded Hansel.
"Well, no."
"You mean you can't breathe fire and smoke?"
"No. I try but I just get nauseous."
"And you can't summon up demons?"
"I don't know," said the witch, scratching her head. "Let me try. He you demons! Come to mama!"
And just like that right on cue appeared a blue bird.
"Some demon," laughed Hansel. "You've got no powers at all."
"Well," said the witch. "There is one thing I'm pretty good at. And that is turning children into aardvarks!" With that she pointed her crooked finger at Hansel and ZING!!! the little boy shrank down into an aardvark.
"Got to admit," Gretel said. "At that, you're pretty good."
"Problem is," said the witch, "I really don't care much for aardvarks."
"Then what gives?" demanded Hansel.
""Well, I care even less for children. And I've got the witch's tradition to uphold you know?"
"Isn't there something you're rather do?" asked Gretel.
"Oh sure," said the witch. "I'd like to know how to ride a broomstick. Vroooooom! But what's the use? I can never seem to get it off the ground."
"If I show you how to ride a broomstick, will you change Hansel back again?" Gretel asked.
"Yes, but you aren't even a witch. How would you know?"
"Oh come on. There's a little witch in all us girls."
And with that Gretel snapped into action. "Now you take this broom, and you twirl it all around. Now you put it on the ground. And you sit right down. Now you tell that broom, Va, va, voom! Fly around the room!"
And sure enough, Gretel began to fly. And the witch turned green with envy. (Well, actually she was already pretty green to begin with, but you get the idea.) She snatched the broom away and off she flew. Unfortunately, the witch had forgotten to ask Gretel how to turn off the broom, so once she started it, she had to keep going. And in a little while, the witch had zoomed so far that she was in orbit around the Earth, where she remains to this day.
But the witch did keep her word, for as soon as she was gone, Hansel turned back into himself. The brother-and-sister team packed up and started off into the deep and confusing forest. Now since they were in a magic forest, they soon came upon a huge talking duck.
"Oh duck, tell us the way back to our cottage!"
"Je ne compreds pas," replied the duck. Yes, unfortunately, this was a French talking duck. But with his duckbill he motioned the two onto his back. Off they trotted, and after a long time the dck said, "Voila! Nous sommesicil" (That's French for 'end of the line.')
Off hopped the kids, and there was their little old cottage and their little old pnd and their sitting on a log was their father. But instead of his usual ax, he was holding a musket.
"Father, why aren't you chopping down trees?" asked Gretel.
"Gretel," replied her father. "I've finally realized that all that glitters is not trees! Besides, I've chopped them all down. Not it's hunting! Hunting's the only thing."
So from that day on, Hansel and Gretel had plenty of food, and their mother never went hungry again. Although she did find the stray bullets whizzing around the living room a bit disconcerting.
"Sometimes," she told Hansel, "I wish he'd stuck to woodcutting."
Once upon a time deep in a large forest there lived a woodchopper, his wife, and their two children, Hansel and Gretel. It was a beautiful forest, full of trees, flowers and butterflies and streams. Matter of fact, the family had everything they could ever want--- except for one little thing.
"Food! I must have food!" screamed the woodchopper's wife, running in circles and tugging at her hair.
But the woodchopper just wagged his finger. "Remember, food isn't everything, dear," he reminded her.
"No, but it's something."
"Listen," said the woodchopper. "We have the trees, the flowers, the butterflies, the streams.... what more could a body want?"
"Ummmm, ever hear of carbohydrates, amino acids, riboflavin?"
That one threw the woodchopper for a loop. After a bit more argument, he agreed to go out into the forest and try to hunt down some of these carbohydrates and amino acids. (Yes, his wife assured him, they are in season.) But every time the woodcutter went searching for food, a curious thing happened. He just couldn't pass a tree without chopping it down. He'd come home loaded with logs but no food.
By now, the wife had become so frustrated with her husband, she wasn't exactly playing gin rummy with a full deck. Just listen: "Hey, kids! she shouted. "Anyone for a roast leg of log?Ummm...yummy." Young Hansel and Gretel realized it was time for them to take this problem on themselves.
"We've got to go out and get food," whispered Gretel. "Mom's a little kookie."
"Kookie!" shouted their mother, overhearing them. "What a good idea. I would love to have a kookie! Mmm. Chocolate chip kookie."
So, taking a few precious grains of parched corn, the children set out for the forest. Hours later, Gretel began to worry.
"Hey, Hansel," she said. "Once we've found the food, how do we find our way back?"
"Easy, Gretel. Remember those grains of parched corn? I've been leaving them as a trail so we can find our way home. Some neat plan, huh?"
Gretel shook her head and slapped her hand to her forehead. "That plan is for the birds."
Yes, you guessed it. Gretel was right. It literally was for the birds. As the kids walked along, dozens of crows swooped down behind them and ate up all the corn. Hopelessly lost, the children wandered about, passing tree after tree after tree until Hansel suddenly bumped into something. Something that wasn't a tree!
"Watch your step, stupid!" shouted Gretel. "You bumped right into that gingerbread house!"
One, two, three. It hit them.
"Gingerbread house!" they screamed in unison. Indeed it was. A three-bedroom, four-bath Victorian gingerbread house in a traditional rural setting. Oh, and the entire house was made of spicy cookies and adorned with candies in primary colors.
"Mmmmhh," said Gretel, snapping off a piece of the house. "Have a little shutter."
"I'm more of a shingle and door man myself!" said Hansel, diving in on his own. And in a few minutes the brother-and-sister team had eaten a big hole in the little house. And then suddenly, who should appear out of thin air but a little hunched-over woman with a wart on her nose, holding a broom and wearing a big, black pointy hat.
"Oh boy," said Hansel. "There's always a catch. You're a wicked witch aren't you?"
"Well, yes..."
"And you've got all kinds of magic powers...true?" demanded Hansel.
"Well, no."
"You mean you can't breathe fire and smoke?"
"No. I try but I just get nauseous."
"And you can't summon up demons?"
"I don't know," said the witch, scratching her head. "Let me try. He you demons! Come to mama!"
And just like that right on cue appeared a blue bird.
"Some demon," laughed Hansel. "You've got no powers at all."
"Well," said the witch. "There is one thing I'm pretty good at. And that is turning children into aardvarks!" With that she pointed her crooked finger at Hansel and ZING!!! the little boy shrank down into an aardvark.
"Got to admit," Gretel said. "At that, you're pretty good."
"Problem is," said the witch, "I really don't care much for aardvarks."
"Then what gives?" demanded Hansel.
""Well, I care even less for children. And I've got the witch's tradition to uphold you know?"
"Isn't there something you're rather do?" asked Gretel.
"Oh sure," said the witch. "I'd like to know how to ride a broomstick. Vroooooom! But what's the use? I can never seem to get it off the ground."
"If I show you how to ride a broomstick, will you change Hansel back again?" Gretel asked.
"Yes, but you aren't even a witch. How would you know?"
"Oh come on. There's a little witch in all us girls."
And with that Gretel snapped into action. "Now you take this broom, and you twirl it all around. Now you put it on the ground. And you sit right down. Now you tell that broom, Va, va, voom! Fly around the room!"
And sure enough, Gretel began to fly. And the witch turned green with envy. (Well, actually she was already pretty green to begin with, but you get the idea.) She snatched the broom away and off she flew. Unfortunately, the witch had forgotten to ask Gretel how to turn off the broom, so once she started it, she had to keep going. And in a little while, the witch had zoomed so far that she was in orbit around the Earth, where she remains to this day.
But the witch did keep her word, for as soon as she was gone, Hansel turned back into himself. The brother-and-sister team packed up and started off into the deep and confusing forest. Now since they were in a magic forest, they soon came upon a huge talking duck.
"Oh duck, tell us the way back to our cottage!"
"Je ne compreds pas," replied the duck. Yes, unfortunately, this was a French talking duck. But with his duckbill he motioned the two onto his back. Off they trotted, and after a long time the dck said, "Voila! Nous sommesicil" (That's French for 'end of the line.')
Off hopped the kids, and there was their little old cottage and their little old pnd and their sitting on a log was their father. But instead of his usual ax, he was holding a musket.
"Father, why aren't you chopping down trees?" asked Gretel.
"Gretel," replied her father. "I've finally realized that all that glitters is not trees! Besides, I've chopped them all down. Not it's hunting! Hunting's the only thing."
So from that day on, Hansel and Gretel had plenty of food, and their mother never went hungry again. Although she did find the stray bullets whizzing around the living room a bit disconcerting.
"Sometimes," she told Hansel, "I wish he'd stuck to woodcutting."
การแปล กรุณารอสักครู่..
Hansel และ Gretel
กาลครั้งหนึ่งลึกในป่าขนาดใหญ่ มี อยู่ คนตัดต้นไม้ , ภรรยาของเขา , และเด็กสองคนของพวกเขา แฮนเซลกับเกรเทล มันเป็นป่าที่สวยงาม เต็มไปด้วยต้นไม้ ดอกไม้ ผีเสื้อ และลำธาร ที่จริงแล้ว ครอบครัวมีทุกอย่างที่พวกเขาเคยได้ต้องการ . . . ยกเว้นสิ่งหนึ่ง .
" อาหาร ฉันต้องกิน ! " กรีดร้องภรรยาคนตัดต้นไม้ ,วิ่งเป็นวงกลมและอีกที่ผมของเธอ .
แต่คนตัดต้นไม้ก็โดนนิ้วของเขา . " จำไว้ว่าอาหารไม่ได้ทุกอย่าง ที่รัก " เขาเตือนเธอ .
" ไม่ แต่มันเป็นสิ่งที่ "
" ฟัง " ว่าคนตัดต้นไม้ " ขณะนี้มีต้นไม้ ดอกไม้ ผีเสื้อ ลำธาร . . . . . . . จะมีอะไรอีกที่ร่างกายต้องการ ?
" . . . คือ . . . เคยได้ยินของคาร์โบไฮเดรต กรดอะมิโน วิตามินบี 2 ? "
คนที่โยนคนตัดต้นไม้สักวง หลังจากที่บิตมากกว่ากัน เขาตกลงที่จะไปป่าและพยายามที่จะล่าลงบางส่วนของคาร์โบไฮเดรต และกรดอะมิโน ( ใช่ ภรรยาของเขา เขามั่นใจ พวกเขาอยู่ในฤดูกาล ) แต่ทุกครั้งที่คนตัดไม้ไปหาอาหาร สิ่งแปลกเกิดขึ้น เขาแค่ไม่สามารถส่งต้น โดยไม่ต้องตัดมันลงเขาจะกลับบ้านมาโหลดกับบันทึกแต่ไม่มีอาหาร .
ตอนนี้ ภรรยาได้กลายเป็นความผิดหวังให้กับสามีของเธอ เธอไม่ใช่ เล่นรัมมี่กับดาดฟ้าเต็ม แค่ฟังว่า " นี่ เด็กๆ " เธอตะโกน ใครย่างขาเข้าสู่ระบบ อืม อร่อย . . . " เด็กหนุ่ม Hansel และ Gretel ตระหนักว่ามันเป็นเวลาสำหรับพวกเขาที่จะจัดการปัญหานี้ด้วยตัวของพวกเขาเอง .
" เราต้องออกไปหาอาหารมา " กระซิบ เกรเทล" แม่น้อยบ้า . "
" บ้า ! " ตะโกนบอกแม่ของพวกเขาได้ยินพวกเขา . " เป็นความคิดที่ดีค่ะ ฉันชอบที่จะได้รับบ้า ! อืม . . . . . . ช็อกโกแลตชิปคุกกี้ . "
ดังนั้นการมีค่าไม่กี่เม็ดข้าวโพดแห้ง เด็กชุดออกป่า ชั่วโมงต่อมา เกรเทลเริ่มกังวล .
" เฮ้ แฮนเซล , " เธอกล่าว เมื่อเราได้พบอาหาร แล้วจะหาหนทางกลับ ? "
" ง่าย เกรเทลจำพวกธัญพืชข้าวโพดแห้ง ? ฉันปล่อยให้พวกเขาเป็นเส้นทางเพื่อให้เราสามารถค้นหาทางกลับบ้านของเรา เรียบร้อยบางแผนเหรอ ? "
เกรเทลส่ายหน้าและตบมือกับหน้าผากของเธอ " . แผนนี้สำหรับนก "
ใช่คุณ guessed มัน . เกรเทลถูก มันหมายสำหรับนก เป็นเด็กเดินตาม นับสิบของอีกาโฉบลงมา หลังพวกเขาและกินทั้งหมดของข้าวโพด แพ้หมดท่าเด็กเดินเกี่ยวกับ ผ่านต้นไม้ต้นไม้หลังจากหลังต้นไม้จนเฮเซลก็ชนเข้ากับอะไรบางอย่าง อะไรที่ไม่ใช่ต้นไม้
" ดูขั้นตอนของคุณ โง่ ! " ตะโกน เกรเทล " นายชนเข้าไปในบ้านขนมปังขิง ! "
หนึ่ง , สอง , สาม มันทำร้ายพวกเขา .
" บ้านขนมปังขิง ! " พวกเขาร้องเป็น มันเป็นเช่นนั้น สามห้องนอน4 ห้องน้ำวิคตอเรียบ้านขนมปังขิงในแบบชนบท การตั้งค่า โอ้ บ้านทั้งหลังถูกสร้างคุกกี้รสเผ็ดและประดับด้วยลูกอมสีปฐมภูมิ .
" mmmmhh " เกรเทล , snapping ออกชิ้นส่วนของบ้านที่ . มีชัตเตอร์น้อย "
" ผมเป็นหาดกรวดและประตูคนด้วยตัวเอง บอกว่าเซล , ดําน้ําในตัวของเขาเองและในไม่กี่นาที น้องชายและทีมงานพี่กินเป็นรูใหญ่ในบ้านหลังน้อย แล้วทันใดนั้นก็มีปรากฏออกมาจากอากาศ แต่เล็กน้อยโค้งกว่าผู้หญิงที่มีหูดบนจมูกเธอ ถือไม้กวาดและใส่ใหญ่ หมวกแหลมสีดำ .
" เฮ้อ " เฮเซล " มันต้องจับ คุณเป็นแม่มด ชั่วร้าย ใช่ไหม ? "
" อืม . . . . . . . "
" และคุณมีทุกชนิดของพลังเวทย์ . . . . . . .จริงรึเปล่า ? " ต้องการแฮน .
" อืม . . "
" คุณหมายความว่าคุณจะไม่พ่นไฟและควัน ?
" ฉันพยายามแต่ก็รู้สึกคลื่นไส้ "
" และคุณไม่สามารถเรียกขึ้นปีศาจ ?
" ไม่รู้ " แม่มดพูด เกาหัวเธอ " . ให้ฉันลองบ้าง ท่านเจ้าปีศาจ มาหาแม่มา "
และเช่นเดียวกับที่ตามคิวที่ปรากฏเป็นนกสีฟ้า .
" ปิศาจ " หัวเราะ " แฮนเซล คุณไม่มีพลังเลย "
" , " กล่าวว่าแม่มด" มีสิ่งหนึ่งที่ผมค่อนข้างเก่ง และนั่นคือการเปลี่ยนลูกเป็น aardvarks ! " กับที่เธอชี้นิ้วเกๆของเธอที่ Hansel และรวดเร็ว ! ! ! ! ! ! ! ! เด็กชายหดตัวลงเป็น มด .
" ต้องยอมรับว่า " เกรเทลกล่าว ที่คุณเก่ง "
" ปัญหาคือ " แม่มดพูด " ฉันจริง ๆไม่ต้องดูแลมากสำหรับ aardvarks "
" แล้วให้อะไร ? " ต้องการแฮน .
" " ดีผมสนใจแม้แต่น้อย สำหรับ เด็ก และฉันก็มีประเพณีของแม่มดที่จะรักษาคุณรู้ ?
" ไม่ได้มีสิ่งที่คุณกำลังจะทำอะไร ? ถามเกรเทล .
" แน่นอน " แม่มด " ผมอยากรู้วิธีขี่ไม้กวาด vroooooom ! แต่มันจะมีประโยชน์อะไร ? ฉันไม่สามารถดูเหมือนจะได้รับออกจากพื้นดิน . "
" ถ้าผมแสดงให้คุณเห็นวิธีขี่ไม้กวาด คุณจะเปลี่ยนเซลกลับมาอีกแล้วเหรอ ? " เกรเทลถาม .
" ครับแต่คุณไม่ใช่แม่มด คุณจะรู้ได้อย่างไร ? "
" โอ้ มานี่ มีแม่มดน้อยในสาวๆ "
และกับเกรเทลหลุดไปสู่การปฏิบัติ” ตอนนี้คุณใช้ไม้กวาด และคุณหมุนมันรอบๆ ตอนนี้ เธอวางมันลงบนพื้น และคุณนั่งขวาลง ตอนนี้คุณบอกว่า ไม้กวาด , VA , VA , voom ! บินรอบห้อง "
นั่นเอง และเกรเทลเริ่มบิน และแม่มดที่เปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความอิจฉา ( ดีจริงๆ แล้วเธอถูกสีเขียวแล้วสวยจะเริ่มต้นด้วย แต่คุณได้รับความคิด เธอคว้าไม้กวาดไปปิดเขาไป . แต่แม่มดก็ลืมถาม เกรเทล วิธีการปิดไม้กวาด ดังนั้นเมื่อเธอเริ่มมัน เธอจะต้องไป และในไม่นาน แม่มดมีซูมไกลที่เธอโคจรรอบโลกที่เธอยังคงไปในวันนี้ .
แต่แม่มดก็เก็บคำพูดของเธอ ทันทีที่เธอได้หายไป แฮนเซลกลับเป็นตัวเอง น้องชายและน้องสาวจัดทีมขึ้นและเริ่มสับสน ลึกเข้าไปในป่า ตอนนี้พวกเขาอยู่ในป่าเวทมนตร์ พวกเขาเร็ว ๆนี้มาถึงมากเป็ด .
" โอ้ เป็ด บอกทางกลับกระท่อมของเรา "
" compreds je ne pas " ตอบเป็ด ใช่ น่าเสียดายนี้เป็นภาษาฝรั่งเศส เป็ดได้ แต่เขาหัองภายในเซลล์เขาผายทั้งสองลงบนหลังของเขา พวกเขา trotted และหลังจากนาน dck บอกว่า " นี่ไง นู sommesicil " ( ที่ฝรั่งเศส ' สุดท้าย ' )
ปิดโดดๆ และมีกระท่อมเก่าของพวกเขาเล็ก ๆน้อย ๆและน้อยของพวกเขาเก่า PND และนั่งอยู่บนขอนไม้ เป็นพ่อของพวกเขา แต่แทนที่จะขวานปกติของเขา เขาถือปืนคาบศิลา .
" ท่านพ่อ ทำไมไม่ตัดต้นไม้ ? " ถามเกรเทล .
" เกรเทล " ตอบพ่อ” ในที่สุดฉันก็ตระหนักว่าทั้งหมดที่ glitters ไม่ได้เป็นต้นไม้ อีกอย่าง ผมสับมันทั้งหมดลง ไม่มันคือการล่า ! การล่าสัตว์เป็นอย่างเดียว "
หลังจากวันนั้น แฮนเซลกับเกรเทลมีความอุดมสมบูรณ์ของอาหาร และแม่ของพวกเขาไม่เคยไปหิวอีกครั้งแม้ว่าเธอไม่พบกระสุนจรจัดหมุนไปรอบๆห้องรับแขกบิตอึกอัก .
" บางครั้ง " เธอบอกเฮเซล " ผมหวังว่าเขาจะติดอยู่ที่การตัดไม้ "
กาลครั้งหนึ่งลึกในป่าขนาดใหญ่ มี อยู่ คนตัดต้นไม้ , ภรรยาของเขา , และเด็กสองคนของพวกเขา แฮนเซลกับเกรเทล มันเป็นป่าที่สวยงาม เต็มไปด้วยต้นไม้ ดอกไม้ ผีเสื้อ และลำธาร ที่จริงแล้ว ครอบครัวมีทุกอย่างที่พวกเขาเคยได้ต้องการ . . . ยกเว้นสิ่งหนึ่ง .
" อาหาร ฉันต้องกิน ! " กรีดร้องภรรยาคนตัดต้นไม้ ,วิ่งเป็นวงกลมและอีกที่ผมของเธอ .
แต่คนตัดต้นไม้ก็โดนนิ้วของเขา . " จำไว้ว่าอาหารไม่ได้ทุกอย่าง ที่รัก " เขาเตือนเธอ .
" ไม่ แต่มันเป็นสิ่งที่ "
" ฟัง " ว่าคนตัดต้นไม้ " ขณะนี้มีต้นไม้ ดอกไม้ ผีเสื้อ ลำธาร . . . . . . . จะมีอะไรอีกที่ร่างกายต้องการ ?
" . . . คือ . . . เคยได้ยินของคาร์โบไฮเดรต กรดอะมิโน วิตามินบี 2 ? "
คนที่โยนคนตัดต้นไม้สักวง หลังจากที่บิตมากกว่ากัน เขาตกลงที่จะไปป่าและพยายามที่จะล่าลงบางส่วนของคาร์โบไฮเดรต และกรดอะมิโน ( ใช่ ภรรยาของเขา เขามั่นใจ พวกเขาอยู่ในฤดูกาล ) แต่ทุกครั้งที่คนตัดไม้ไปหาอาหาร สิ่งแปลกเกิดขึ้น เขาแค่ไม่สามารถส่งต้น โดยไม่ต้องตัดมันลงเขาจะกลับบ้านมาโหลดกับบันทึกแต่ไม่มีอาหาร .
ตอนนี้ ภรรยาได้กลายเป็นความผิดหวังให้กับสามีของเธอ เธอไม่ใช่ เล่นรัมมี่กับดาดฟ้าเต็ม แค่ฟังว่า " นี่ เด็กๆ " เธอตะโกน ใครย่างขาเข้าสู่ระบบ อืม อร่อย . . . " เด็กหนุ่ม Hansel และ Gretel ตระหนักว่ามันเป็นเวลาสำหรับพวกเขาที่จะจัดการปัญหานี้ด้วยตัวของพวกเขาเอง .
" เราต้องออกไปหาอาหารมา " กระซิบ เกรเทล" แม่น้อยบ้า . "
" บ้า ! " ตะโกนบอกแม่ของพวกเขาได้ยินพวกเขา . " เป็นความคิดที่ดีค่ะ ฉันชอบที่จะได้รับบ้า ! อืม . . . . . . ช็อกโกแลตชิปคุกกี้ . "
ดังนั้นการมีค่าไม่กี่เม็ดข้าวโพดแห้ง เด็กชุดออกป่า ชั่วโมงต่อมา เกรเทลเริ่มกังวล .
" เฮ้ แฮนเซล , " เธอกล่าว เมื่อเราได้พบอาหาร แล้วจะหาหนทางกลับ ? "
" ง่าย เกรเทลจำพวกธัญพืชข้าวโพดแห้ง ? ฉันปล่อยให้พวกเขาเป็นเส้นทางเพื่อให้เราสามารถค้นหาทางกลับบ้านของเรา เรียบร้อยบางแผนเหรอ ? "
เกรเทลส่ายหน้าและตบมือกับหน้าผากของเธอ " . แผนนี้สำหรับนก "
ใช่คุณ guessed มัน . เกรเทลถูก มันหมายสำหรับนก เป็นเด็กเดินตาม นับสิบของอีกาโฉบลงมา หลังพวกเขาและกินทั้งหมดของข้าวโพด แพ้หมดท่าเด็กเดินเกี่ยวกับ ผ่านต้นไม้ต้นไม้หลังจากหลังต้นไม้จนเฮเซลก็ชนเข้ากับอะไรบางอย่าง อะไรที่ไม่ใช่ต้นไม้
" ดูขั้นตอนของคุณ โง่ ! " ตะโกน เกรเทล " นายชนเข้าไปในบ้านขนมปังขิง ! "
หนึ่ง , สอง , สาม มันทำร้ายพวกเขา .
" บ้านขนมปังขิง ! " พวกเขาร้องเป็น มันเป็นเช่นนั้น สามห้องนอน4 ห้องน้ำวิคตอเรียบ้านขนมปังขิงในแบบชนบท การตั้งค่า โอ้ บ้านทั้งหลังถูกสร้างคุกกี้รสเผ็ดและประดับด้วยลูกอมสีปฐมภูมิ .
" mmmmhh " เกรเทล , snapping ออกชิ้นส่วนของบ้านที่ . มีชัตเตอร์น้อย "
" ผมเป็นหาดกรวดและประตูคนด้วยตัวเอง บอกว่าเซล , ดําน้ําในตัวของเขาเองและในไม่กี่นาที น้องชายและทีมงานพี่กินเป็นรูใหญ่ในบ้านหลังน้อย แล้วทันใดนั้นก็มีปรากฏออกมาจากอากาศ แต่เล็กน้อยโค้งกว่าผู้หญิงที่มีหูดบนจมูกเธอ ถือไม้กวาดและใส่ใหญ่ หมวกแหลมสีดำ .
" เฮ้อ " เฮเซล " มันต้องจับ คุณเป็นแม่มด ชั่วร้าย ใช่ไหม ? "
" อืม . . . . . . . "
" และคุณมีทุกชนิดของพลังเวทย์ . . . . . . .จริงรึเปล่า ? " ต้องการแฮน .
" อืม . . "
" คุณหมายความว่าคุณจะไม่พ่นไฟและควัน ?
" ฉันพยายามแต่ก็รู้สึกคลื่นไส้ "
" และคุณไม่สามารถเรียกขึ้นปีศาจ ?
" ไม่รู้ " แม่มดพูด เกาหัวเธอ " . ให้ฉันลองบ้าง ท่านเจ้าปีศาจ มาหาแม่มา "
และเช่นเดียวกับที่ตามคิวที่ปรากฏเป็นนกสีฟ้า .
" ปิศาจ " หัวเราะ " แฮนเซล คุณไม่มีพลังเลย "
" , " กล่าวว่าแม่มด" มีสิ่งหนึ่งที่ผมค่อนข้างเก่ง และนั่นคือการเปลี่ยนลูกเป็น aardvarks ! " กับที่เธอชี้นิ้วเกๆของเธอที่ Hansel และรวดเร็ว ! ! ! ! ! ! ! ! เด็กชายหดตัวลงเป็น มด .
" ต้องยอมรับว่า " เกรเทลกล่าว ที่คุณเก่ง "
" ปัญหาคือ " แม่มดพูด " ฉันจริง ๆไม่ต้องดูแลมากสำหรับ aardvarks "
" แล้วให้อะไร ? " ต้องการแฮน .
" " ดีผมสนใจแม้แต่น้อย สำหรับ เด็ก และฉันก็มีประเพณีของแม่มดที่จะรักษาคุณรู้ ?
" ไม่ได้มีสิ่งที่คุณกำลังจะทำอะไร ? ถามเกรเทล .
" แน่นอน " แม่มด " ผมอยากรู้วิธีขี่ไม้กวาด vroooooom ! แต่มันจะมีประโยชน์อะไร ? ฉันไม่สามารถดูเหมือนจะได้รับออกจากพื้นดิน . "
" ถ้าผมแสดงให้คุณเห็นวิธีขี่ไม้กวาด คุณจะเปลี่ยนเซลกลับมาอีกแล้วเหรอ ? " เกรเทลถาม .
" ครับแต่คุณไม่ใช่แม่มด คุณจะรู้ได้อย่างไร ? "
" โอ้ มานี่ มีแม่มดน้อยในสาวๆ "
และกับเกรเทลหลุดไปสู่การปฏิบัติ” ตอนนี้คุณใช้ไม้กวาด และคุณหมุนมันรอบๆ ตอนนี้ เธอวางมันลงบนพื้น และคุณนั่งขวาลง ตอนนี้คุณบอกว่า ไม้กวาด , VA , VA , voom ! บินรอบห้อง "
นั่นเอง และเกรเทลเริ่มบิน และแม่มดที่เปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความอิจฉา ( ดีจริงๆ แล้วเธอถูกสีเขียวแล้วสวยจะเริ่มต้นด้วย แต่คุณได้รับความคิด เธอคว้าไม้กวาดไปปิดเขาไป . แต่แม่มดก็ลืมถาม เกรเทล วิธีการปิดไม้กวาด ดังนั้นเมื่อเธอเริ่มมัน เธอจะต้องไป และในไม่นาน แม่มดมีซูมไกลที่เธอโคจรรอบโลกที่เธอยังคงไปในวันนี้ .
แต่แม่มดก็เก็บคำพูดของเธอ ทันทีที่เธอได้หายไป แฮนเซลกลับเป็นตัวเอง น้องชายและน้องสาวจัดทีมขึ้นและเริ่มสับสน ลึกเข้าไปในป่า ตอนนี้พวกเขาอยู่ในป่าเวทมนตร์ พวกเขาเร็ว ๆนี้มาถึงมากเป็ด .
" โอ้ เป็ด บอกทางกลับกระท่อมของเรา "
" compreds je ne pas " ตอบเป็ด ใช่ น่าเสียดายนี้เป็นภาษาฝรั่งเศส เป็ดได้ แต่เขาหัองภายในเซลล์เขาผายทั้งสองลงบนหลังของเขา พวกเขา trotted และหลังจากนาน dck บอกว่า " นี่ไง นู sommesicil " ( ที่ฝรั่งเศส ' สุดท้าย ' )
ปิดโดดๆ และมีกระท่อมเก่าของพวกเขาเล็ก ๆน้อย ๆและน้อยของพวกเขาเก่า PND และนั่งอยู่บนขอนไม้ เป็นพ่อของพวกเขา แต่แทนที่จะขวานปกติของเขา เขาถือปืนคาบศิลา .
" ท่านพ่อ ทำไมไม่ตัดต้นไม้ ? " ถามเกรเทล .
" เกรเทล " ตอบพ่อ” ในที่สุดฉันก็ตระหนักว่าทั้งหมดที่ glitters ไม่ได้เป็นต้นไม้ อีกอย่าง ผมสับมันทั้งหมดลง ไม่มันคือการล่า ! การล่าสัตว์เป็นอย่างเดียว "
หลังจากวันนั้น แฮนเซลกับเกรเทลมีความอุดมสมบูรณ์ของอาหาร และแม่ของพวกเขาไม่เคยไปหิวอีกครั้งแม้ว่าเธอไม่พบกระสุนจรจัดหมุนไปรอบๆห้องรับแขกบิตอึกอัก .
" บางครั้ง " เธอบอกเฮเซล " ผมหวังว่าเขาจะติดอยู่ที่การตัดไม้ "
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- I'm going to be discouraged.
- 好吧
- ฉันมาแล้ว
- รีบกินข้าวเช้าสะ มื้อนี้สำคัญมาก
- ไปเที่ยว
- สู้ๆ
- เดินทางตอนเช้า
- Table 1 shows the distribution of the me
- นุชจรี
- เพื่อนผู้ชายนะ
- ฉันอยากไปพบคุณ
- in_Twist Drill
- Enough with the facial hair! You look li
- nuzles your cheek
- ปอ
- ยังคงรักเธอยังเฝ้ารออยู่เหมือนอย่างเคย
- ผู้จัดการฝ่ายจะเป็นผู้รับผิดชอบในการทำใบ
- em yêu anh
- I'm in Lamphun teaching b
- Did you finish about master degree
- ส่งจดหมายไปเดี๋ยวนี้ โทร.มาทันที
- French
- แต่ตอนนี้ฉ้นคิดว่าม้นอาจจะไม่จำเป็นสำหรั
- ฉันไปเที่ยว
