The forces that shape the dramatic action in Emma are described by Austen in the book’s opening paragraphs; they are the qualities possessed by Emma Woodhouse herself. In this novel, Austen turns her satiric talents to a portrait of a wealthy young woman with “a disposition to think a little too well of herself,” who has yet to acquire the sensitivity to realize that the emotional lives of her companions are not toys for her own amusement.
With an adoring, widowed father and an indulgent companion, Emma has reached early adulthood secure in the belief that she knows what is best for those around her. When her companion marries, Emma replaces her with Harriet Smith, an impressionable young girl from a local school, and quickly decides that the girl’s fiancé, a farmer, is beneath her. Persuading Harriet to break off the engagement, despite the misgivings of Emma’s admiring friend, Mr. Knightley, Emma sets in motion a chain of romantic misunderstandings that will come close to ruining Harriet’s chances for happiness. After playing with the romantic futures of several of her acquaintances, Emma at last recognizes the dangers of her interference and realizes that her own chance for happiness has existed within her grasp for some time in the person of Mr. Knightley.
Emma is one of Austen’s best novels, with some critics holding it in higher regard than Pride and Prejudice. In Emma Woodhouse, Austen has created one of her most memorable heroines, a willful, headstrong, yet fundamentally well-intentioned young woman whose intelligence and energy need the tempering of experience before she can be judged truly mature. She gains this experience through her relationship with Harriet when her manipulations backfire and she finds that Harriet believes herself to be in love with Mr. Knightley. With the force of a revelation, the truth of what she has done comes to Emma, along with the realization that she loves Knightley herself. As Austen writes, “Her own conduct, as well as her own heart, was before her in the same few minutes.” Seeing herself and her actions clearly for the first time, Emma is forced into difficult but necessary self-doubt and self-examination, a new but ultimately valuable experience for a young woman who has never before had cause to doubt her own judgment.
That Emma will learn from her mistakes is clear, and her happiness with Knightley, who has known and admired her since childhood, seems assured. Emma is Austen’s commentary on how little anyone knows about the workings of another’s heart and affections, and her heroine’s painful lesson is evidence of her creator’s wisdom
The forces that shape the dramatic action in Emma are described by Austen in the book’s opening paragraphs; they are the qualities possessed by Emma Woodhouse herself. In this novel, Austen turns her satiric talents to a portrait of a wealthy young woman with “a disposition to think a little too well of herself,” who has yet to acquire the sensitivity to realize that the emotional lives of her companions are not toys for her own amusement.With an adoring, widowed father and an indulgent companion, Emma has reached early adulthood secure in the belief that she knows what is best for those around her. When her companion marries, Emma replaces her with Harriet Smith, an impressionable young girl from a local school, and quickly decides that the girl’s fiancé, a farmer, is beneath her. Persuading Harriet to break off the engagement, despite the misgivings of Emma’s admiring friend, Mr. Knightley, Emma sets in motion a chain of romantic misunderstandings that will come close to ruining Harriet’s chances for happiness. After playing with the romantic futures of several of her acquaintances, Emma at last recognizes the dangers of her interference and realizes that her own chance for happiness has existed within her grasp for some time in the person of Mr. Knightley.Emma is one of Austen’s best novels, with some critics holding it in higher regard than Pride and Prejudice. In Emma Woodhouse, Austen has created one of her most memorable heroines, a willful, headstrong, yet fundamentally well-intentioned young woman whose intelligence and energy need the tempering of experience before she can be judged truly mature. She gains this experience through her relationship with Harriet when her manipulations backfire and she finds that Harriet believes herself to be in love with Mr. Knightley. With the force of a revelation, the truth of what she has done comes to Emma, along with the realization that she loves Knightley herself. As Austen writes, “Her own conduct, as well as her own heart, was before her in the same few minutes.” Seeing herself and her actions clearly for the first time, Emma is forced into difficult but necessary self-doubt and self-examination, a new but ultimately valuable experience for a young woman who has never before had cause to doubt her own judgment.That Emma will learn from her mistakes is clear, and her happiness with Knightley, who has known and admired her since childhood, seems assured. Emma is Austen’s commentary on how little anyone knows about the workings of another’s heart and affections, and her heroine’s painful lesson is evidence of her creator’s wisdom
การแปล กรุณารอสักครู่..
กองกำลังที่รูปร่างการกระทำอย่างมากในเอมม่าจะอธิบายโดยออสตินในหนังสือเปิดย่อหน้า ; พวกเขามีคุณภาพที่ครอบครองโดยเอ็มม่าบ้านไม้เอง ในนวนิยายเรื่องนี้ออสเตนกลายเป็นพรสวรรค์ซึ่งชอบถากถางเธอ ภาพหญิงสาวรวยด้วย " อารมณ์ที่คิดน้อยเกินไปแล้วตัวเธอเอง" ผู้ที่ยังไม่ได้รับความไวที่จะตระหนักว่าชีวิตทางอารมณ์ของพวกเพื่อนของเธอไม่ใช่ของเล่นสำหรับสวนสนุกของเธอเอง
กับที่รักพ่อ หม้าย และสหายผ่อนผัน เอ็มม่าได้ถึงวัยผู้ใหญ่ตอนต้น มั่นคงในความเชื่อที่ว่า เธอรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับคนรอบข้าง เมื่อเพื่อนของเธอแต่งงานกับ เอ็มม่า แทนที่นางแฮเรียต สมิธการใจอ่อนสาวจากโรงเรียนในท้องถิ่นได้อย่างรวดเร็วและตัดสินใจว่าเป็นคู่หมั้นสาวใหม่ , ชาวนา , ข้างใต้เธอ การขอให้ยกเลิกงานหมั้น , แม้จะมี misgivings ของเอ็มม่ากำลังชื่นชมเพื่อนนาย Knightley , ชุดเอ็มม่าในการเคลื่อนไหวห่วงโซ่ของความเข้าใจผิดโรแมนติกที่จะเข้าใกล้โอกาสทำลายตัวเรา เพื่อความสุขหลังจากเล่นกับอนาคตที่โรแมนติกของหลายคนรู้จักของเธอ เอ็มม่าในที่สุดตระหนักถึงอันตรายของการรบกวนของเธอและตระหนักว่าโอกาสของตัวเอง เพื่อ ความสุขมีอยู่ในเงื้อมมือของเธอ บางครั้งในบุคคลของนายไนท์
เอ็มม่าเป็นหนึ่งในออสตินที่ดีที่สุดนิยายกับนักวิจารณ์บางคนถือมันในส่วนที่สูงกว่า ความภาคภูมิใจและอคติ บ้านไม้ในเอมม่า ,ออสตินได้สร้างหนึ่งในนางเอกของเธอที่น่าจดจำมากที่สุดเป็นรั้น เอาแต่ใจ แต่ลึกซึ้งดีอาจมีผู้หญิงที่มีสติปัญญาและพลังงานที่ต้องการประสบการณ์ก่อนที่จะถูกตัดสินเป็นผู้ใหญ่อย่างแท้จริง เธอได้รับประสบการณ์นี้ผ่านทางความสัมพันธ์ของเธอกับแฮเรียตเมื่อ manipulations ของเธอเธอพบว่าแฮเรียต backfire และเชื่อว่าตัวเองจะตกหลุมรักคุณไนท์ . ด้วยความแรงของการเปิดเผยความจริงของสิ่งที่เธอได้ทำ มาม่า พร้อมกับรับรู้ว่าเธอรักไนท์เอง ที่ออสตินเขียน " การกระทำของเธอเอง เช่นเดียวกับจิตใจของเธอเอง ก่อนที่เธอ เหมือนเดิม ไม่กี่นาที " เห็นตัวเองและการกระทำของเธออย่างชัดเจนเป็นครั้งแรก เอ็มม่าจะบังคับยาก แต่จำเป็นสงสัยตนเองและพฤติกรรมการตรวจใหม่ แต่ในที่สุดประสบการณ์ที่มีค่าสำหรับผู้หญิงที่ไม่เคยมีมาก่อน เพราะสงสัยในการตัดสินใจของตัวเอง
ว่าเอ็มม่าจะเรียนรู้จากความผิดพลาดของเธอชัดเจน และความสุขของเธอกับ Knightley ที่ได้รู้จักและชื่นชม ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก ดูมั่นใจ เอ็มม่า ออสตินเป็นบทความเกี่ยวกับวิธีการเล็ก ๆน้อย ๆใครรู้เกี่ยวกับการทำงานของหัวใจและความรักของคนอื่น ,และนางเอกเจ็บปวดบทเรียนเป็นหลักฐานว่าเธอผู้สร้างปัญญา
การแปล กรุณารอสักครู่..