Atman in the Uppanisads The identit

Atman in the Uppanisads

The identity of Brahman and Atman, of the ultimate reality and the self, forms the fundamental thesis of the entire Uppanisadic philosophy. The key subject of investigations in all the Uppanisads can be expressed by the simple equation ; Brahman = Atman.

Atman means breath, the breath of life. It actually means the soul or self that covers life. It is the principle of man's life. The soul or self or atman is what remains when everything that is not - self has been eliminated. The self, therefore, the self or soul is the residue, which is left after all physic and mental constiuents of man's personality are analyzed. Hence the self is independent of the body and on the dissolution of the body, the self is not annihilated. The self is regarded as the subject of all experiences. It is the thinker, the feeler of sensation and the doer of deeds.

Some Uppanisadic thinker thinks that the self can not be know by any means of knowledge. It is unknowable and indescribable. One can not point what out the self is and what it looks like, or the being - other - than - object, which is compatible with the Satrean's " transcendental ego " or with the " otherness " of Platonic notion.



The Uppanisadic philosophy is regards as idealism. They think that fullness of being is on the side of knowing object. The object has no being in itself, but it is a mere Maya of deceit and illusion caused by Avidhava. By contrast, it stands Sartre, the full positivity of being lies close to consciousness.

Uppanisadic thinkers maintain that the self, as the knowing subject, can never become an object. It can be realized only through Yoga, One can see the self while in meditative rapture by purification of knowledge. By the peace of knowledge, one's nature is purified. In this way, however by meditation, one does behold Him who is without parts, Hence some Uppanisadic thinker regards Yoga or intuitive insight developed by practising meditation as a means of knowing the self.

[ Note - Although this kind of practice increases the mental power, it could be brought to realize a " miracle " of psychic wonder. A Buddhist abbot at a popular temple in Bangkok has introduced such kind of meditation to his followers in order to realized " the Gem of Buddha ". According to the Theravada Buddhism, this type of meditation is really regarded as distortion of the Buddha's master teaching. - the Auther ]

According to Uppanisadic thikers, to know self is to know Brahmin. This is because the self or atman is identical with Brahmin. Brahmin is the ultimate principle as realized in the universe. Atman is the same principle as realized in man while Brahmin stands for the transcendent unity. Thus knowing atman amounts to the realization of Brahmin is the attainment of Moksa or liberation. Hence the knowledge of the self is called Moksa, which does not lead to liberation but is liberation itself.

Uppanisadic thinkers assert that, by reality, the true self of man is already and always Brahman and such liberated, but its real nature is concealed by man's ignorance or avidhaya. So long as man is ignorant, he has undergone a ceaseless series of transmigration. This sequence of rebirth comes to an end only when man knows his self to be Brahman and at once becomes liberated. Liberation is thus achieved not by any worldly, change, but rather by the disappearance of ignorance, a false outlook. That is, the change brought about is only epistemic and not ontological.

" Just as the flowing rivers disappear in the ocean casting offname and form, even so the knower, freed from name and form, attains the divine person, higher, freed from name and form, attains the divine person, higher than high... He crosses over sorrow. He crosses over sins. Liberated from the knots of the secret place [ of the heart ], he becomes immoral "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Atman ใน Uppanisads ตัวตนของพราหมณ์และ Atman, ของความเป็นจริงที่ดีที่สุดและตัวเองในรูปแบบวิทยานิพนธ์พื้นฐานของปรัชญาทั้ง Uppanisadic เรื่องสำคัญของการตรวจสอบในทุก Uppanisads สามารถแสดงโดยสมการง่าย; พราหมณ์ = Atman. Atman หมายถึงลมหายใจลมหายใจของชีวิต มันจริงหมายถึงจิตวิญญาณหรือตัวเองที่ครอบคลุมชีวิต มันเป็นหลักการของชีวิตมนุษย์ จิตวิญญาณหรือตัวเองหรือ Atman คือสิ่งที่ยังคงอยู่เมื่อทุกอย่างที่ไม่ได้ - ตัวเองได้ถูกตัดออก ตนเองจึงตนเองหรือจิตวิญญาณเป็นสิ่งที่เหลือซึ่งถูกทิ้งไว้หลังจากที่ทุกฟิสิกส์และจิตใจ constiuents ของบุคลิกภาพของมนุษย์มีการวิเคราะห์ ดังนั้นตัวเองมีความเป็นอิสระของร่างกายและการสลายตัวของร่างกายตัวเองไม่ได้วินาศ ตัวเองถือได้ว่าเป็นเรื่องของประสบการณ์ มันเป็นความคิดที่ทดลองความรู้สึกของความรู้สึกและการกระทำการกระทำ. บางคนคิด Uppanisadic คิดว่าตัวเองไม่สามารถรู้ว่าโดยวิธีใด ๆ ของความรู้ มันเป็นหยั่งรู้และสุดจะพรรณนา หนึ่งไม่สามารถชี้สิ่งที่ออกมาด้วยตัวเองและสิ่งที่ดูเหมือนว่าหรือความเป็นอยู่ - อื่น ๆ - กว่า -. วัตถุซึ่งเข้ากันได้กับ Satrean ของ "อัตตายอดเยี่ยม" หรือมี "ความแตกต่าง" ของความคิดของเพลโตปรัชญา Uppanisadic เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับ เป็นความเพ้อฝัน พวกเขาคิดว่าความสมบูรณ์ของความเป็นอยู่ในด้านของวัตถุรู้ วัตถุที่มีความเป็นอยู่ในตัวเองไม่ได้ แต่มันเป็นเพียงมายาของการหลอกลวงและภาพลวงตาที่เกิดจากการ Avidhava ในทางตรงกันข้ามมันยืนซาร์ตร์ positivity เต็มรูปแบบของการเป็นอยู่ใกล้กับจิตสำนึก. นักคิด Uppanisadic ยืนยันว่าตัวเองเป็นเรื่องที่รู้ไม่เคยสามารถกลายเป็นวัตถุ มันสามารถรับรู้เพียงผ่านโยคะหนึ่งสามารถดูตัวเองในขณะที่ปีติสมาธิโดยการทำให้บริสุทธิ์ของความรู้ โดยความสงบสุขของความรู้ในลักษณะหนึ่งคือบริสุทธิ์ ด้วยวิธีนี้อย่างไรก็ตามการทำสมาธิหนึ่งไม่เห็นพระองค์ที่จะไม่มีชิ้นส่วนดังนั้นนักคิดบาง Uppanisadic นับถือโยคะหรือความเข้าใจง่ายพัฒนาโดยการฝึกสมาธิเป็นวิธีการรู้ว่าตัวเอง. [หมายเหตุ - แม้ว่าชนิดของการปฏิบัตินี้จะเพิ่มอำนาจจิต ก็อาจถูกนำไปสร้าง "ปาฏิหาริย์" สงสัยกายสิทธิ์ เจ้าอาวาสพุทธศาสนาที่วัดที่เป็นที่นิยมในกรุงเทพฯได้แนะนำเช่นชนิดของการทำสมาธิไปยังผู้ติดตามของเขาเพื่อที่จะตระหนักถึง "อัญมณีของพระพุทธเจ้า" ตามที่พุทธศาสนาเถรวาท, ประเภทของการทำสมาธินี้ได้รับการยกย่องมากเช่นการบิดเบือนของการเรียนการสอนต้นแบบของพระพุทธเจ้า - พลู] ตาม thikers Uppanisadic จะรู้ด้วยตัวเองคือการรู้ว่าพราหมณ์ นี้เป็นเพราะตัวเองหรือ Atman เป็นเหมือนกันกับพราหมณ์ พราหมณ์เป็นหลักการที่ดีที่สุดเท่าที่ตระหนักในจักรวาล Atman เป็นหลักการเดียวกับคนรับรู้ในขณะที่พราหมณ์หมายถึงความสามัคคีพ้น ดังนั้นการรู้ปริมาณ Atman ตระหนักของพราหมณ์คือความสำเร็จของ Moksa หรือปลดปล่อย ดังนั้นความรู้ของตัวเองที่เรียกว่า Moksa ซึ่งไม่ได้นำไปสู่การปลดปล่อยให้เป็นอิสระ แต่การปลดปล่อยตัวเอง. นักคิด Uppanisadic ยืนยันว่าโดยความเป็นจริงตัวตนที่แท้จริงของมนุษย์ที่มีอยู่แล้วและมักจะพราหมณ์และเช่นไท แต่ธรรมชาติที่แท้จริงของมันจะถูกปกปิดโดย ความไม่รู้ของมนุษย์หรือ avidhaya ตราบใดที่คนจะไม่รู้เขามีระดับชุดไม่มีที่สิ้นสุดของสังสารวัฏ ลำดับของการเกิดใหม่นี้มาถึงจุดสิ้นสุดก็ต่อเมื่อคนที่รู้ว่าตัวเองของเขาที่จะเป็นพราหมณ์และในครั้งเดียวจะกลายเป็นอิสรเสรี ปลดปล่อยจึงจะประสบความสำเร็จไม่ได้โดยทางโลกใด ๆ การเปลี่ยนแปลง แต่โดยการหายตัวไปของความโง่เขลา, แนวโน้มเท็จ นั่นคือการเปลี่ยนแปลงที่นำมาเกี่ยวกับการเป็นเพียง epistemic และไม่ ontological. "เช่นเดียวกับแม่น้ำไหลหายไปใน offname หล่อทะเลและรูปแบบฉันใดปราชญ์เป็นอิสระจากชื่อและรูปแบบจะมีคนที่พระเจ้าสูงขึ้นเป็นอิสระจากชื่อ และรูปแบบจะมีคนที่พระเจ้าสูงกว่าสูง ... เขาข้ามความเศร้าโศก. เขาข้ามบาป. ปลดปล่อยจากนอตของสถานที่ลับ [หัวใจ] เขาจะกลายเป็นผิดศีลธรรม "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลักใน uppanisads

และเอกลักษณ์ของพราหมณ์หลักของความเป็นจริง Ultimate และตนเอง รูปแบบงานวิจัยพื้นฐานของปรัชญา uppanisadic ทั้งหมด เรื่องคีย์ของการสืบสวนใน uppanisads ทั้งหมดสามารถแสดงได้ด้วยสมการง่าย พราหมณ์ = อาตมัน .

อาตมัน แปลว่า ลมหายใจ ลมหายใจของชีวิต จริงๆแล้วมันหมายถึงจิตวิญญาณหรือด้วยตนเองที่ครอบคลุมชีวิตมันเป็นหลักการของชีวิตของมนุษย์ วิญญาณ หรือตนเอง หรืออาตมันเป็นสิ่งที่ยังคงอยู่เมื่อทุกอย่างที่ไม่ใช่ตนเองได้ถูกตัดออก ตนเอง ดังนั้น ตัวตนหรือวิญญาณเป็นกากที่เหลือหลังจากทั้งหมดฟิสิกส์และจิตใจ constiuents ของบุคลิกภาพของมนุษย์จะวิเคราะห์ ดังนั้น ตนเองเป็นอิสระของร่างกายและในการสลายตัวของร่างกายตนเอง ไม่ทำลาย .ตนเองถือเป็นเรื่องของประสบการณ์ เป็นนักคิด , ความรู้สึกของความรู้สึกและการกระทำของ

บาง uppanisadic นักคิด คิด ว่า ตนเองไม่สามารถทราบโดยวิธีใด ๆของความรู้ มันไม่อาจเข้าใจ และอธิบายไม่ได้เลย หนึ่งไม่สามารถชี้สิ่งที่ตนเองเป็นและสิ่งที่ดูเหมือนว่า หรือถูก - อื่นๆ - มากกว่า - วัตถุซึ่งเข้ากันได้กับ satrean " อดิศัย อัตตา " หรือมี " ความเป็นอื่น " ของเพลโตคิด



uppanisadic ปรัชญาถือว่าเป็นจิตนิยม . พวกเขาคิดว่าที่สมบูรณ์ของการเป็นในด้านของการรู้วัตถุ วัตถุที่ไม่มีอยู่ในตัวเอง แต่มันเป็นเพียงการหลอกลวงมายาและภาพลวงตาที่เกิดจาก avidhava . ในทางตรงกันข้าม มันย่อมาจาก ซาร์ตร์ ,มีทั้งเต็มรูปแบบของการตั้งอยู่ใกล้สติ

uppanisadic นักคิดรักษาตนเอง เมื่อทราบเรื่อง ก็ไม่มีทางได้เป็นวัตถุ มันสามารถรับรู้ผ่านทางโยคะ หนึ่งสามารถดูตนเองในขณะเข้าฌาน Rapture โดยบริสุทธิ์แห่งความรู้ โดยสันติภาพของความรู้ ของธรรมชาติที่บริสุทธิ์ ในลักษณะนี้ แต่ด้วยสมาธิไม่มีใครเห็นเขาไม่มีอะไหล่ ดังนั้นบาง uppanisadic นักคิดเกี่ยวกับโยคะหรือความเข้าใจง่ายพัฒนาโดยฝึกสมาธิเป็นวิธีการของการรู้ตนเอง

[ หมายเหตุ - แม้ว่าการปฏิบัติแบบนี้เพิ่มพลังจิต มันอาจจะพาให้ตระหนักถึง " ปาฏิหาริย์ " พลังจิตพิศวงพุทธศาสนา เจ้าอาวาสวัดดังในกรุงเทพ แนะนำเช่นชนิดของการทำสมาธิในลูกศิษย์ของเขาเพื่อที่จะตระหนักว่า " อัญมณีของพระพุทธเจ้า " ตามพุทธศาสนาเถรวาทของการทำสมาธิประเภทนี้ก็ถือเป็นการบิดเบือนของพระอาจารย์สอน - ผู้เขียน ]

ตาม uppanisadic thikers รู้ตนเองว่าพราหมณ์ .นี้เป็นเพราะตัวตนหรืออาตมันเป็นเหมือนกันกับที่โบสถ์พราหมณ์ พราหมณ์ เป็นหลักการว่าเป็นสุดยอดในจักรวาล อาตมันเป็นหลักการเดียวกัน เช่น ตระหนักในมนุษย์ในขณะที่พราหมณ์ หมายถึงความสามัคคี ดีกว่า . จึงทราบว่ายอดเงินหลักเพื่อก่อให้เกิดการพราหมณ์ เป็นภูมิปัญญาของธรรมชาติหรือการปลดปล่อยให้เป็นอิสระ ดังนั้นความรู้ของตนเอง ที่เรียกว่า โมกษะ คือ ,ซึ่งไม่ได้นำไปสู่การปลดปล่อย แต่ปลดปล่อยตัวเอง

uppanisadic นักคิด ยืนยันว่า โดยความเป็นจริง ตัวตนที่แท้จริงของมนุษย์อยู่เสมอและพราหมณ์นั้นเป็นอิสระ แต่ธรรมชาติที่แท้จริงของมันคือปกปิดโดยคนไม่รู้ หรือ avidhaya . ตราบใดที่มนุษย์ที่โง่ เขาได้รับชุดไม่มีที่สิ้นสุดของสังสารวัฏ .ลำดับการเกิดใหม่มาสิ้นสุดเมื่อมนุษย์รู้จักตัวตนของเขาเป็นพราหมณ์ และเมื่อเป็นอิสระ . การปลดปล่อยให้เป็นอิสระ จึงไม่ประสบความสําเร็จด้วยทางโลก เปลี่ยน แต่โดยการหายตัวไปของความไม่รู้ outlook เป็นเท็จ นั่นคือ เปลี่ยนมาเป็นเพียงความสัมพันธ์ไม่ใช่ภววิทยา

" เหมือนแม่น้ำไหลหายไปในมหาสมุทร หล่อ offname และแบบฟอร์มดังนั้นแม้โนเวอร์ , ปลดปล่อยจากชื่อและรูปแบบ ได้ คน เทพ สูงกว่าที่ได้จากชื่อและรูปแบบ ได้สูงกว่าคนศักดิ์สิทธิ์ สูง . . . . . . . เขาข้ามผ่านความทุกข์ เขาข้ามความผิดบาป หลุดพ้นจากปมของสถานที่ลับของหัวใจ "
] เขากลายเป็นทราม