With best possible S/L (1/20) (Fig.

With best possible S/L (1/20) (Fig. 1) ratio improved the amount
of sugars with different concentration of acid and alkali Fig. 2A and
B). During the sulfuric acid (0.05, 0.1, 0.15, 0.2, 0.25, 0.3, 0.5 M) pretreatment
maximum amount of sugars released with 0.25 M sulfuric
acid compared with dilute 0.05 M acid. There is only a gradual
increase in the amount of sugars released from 0.05 Mto 0.5 M, but
there is an extreme change with decrement in the amount sugars
between 0.25 M and 0.5 M sulfuric acid. Since lift in concentration
of acid released more sugars along with the inhibitors like furfural
and hydroxyl methyl furfural. The glucan part of the solid residue
was improved and xylan was decreased after treatment with
0.25 M acid (Table 1) further increase in the acid concentration
not improved the glucan part. It was proved that the acid attack
on the polysaccharides, particularly hemicelluloses easily hydrolyzed
than cellulose and lignin. Further acid treatment is not adequate
to hydrolyze the crystalline cellulose which remains as
insoluble solid. Consequently, the cellulose and lignin fractions
almost unaltered in the solid phase. Corncob contains up to 30%
xylan portion which can readily be hydrolyzed into xylose by
dilute acids. After the removal of xylan from corncob, cellulose residue
is accessible for cellulases and converted into glucose, and further
converted to ethanol

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้วยการที่ดีที่สุด S / L (1/20) (รูปที่ 1).
อัตราส่วนจำนวนเงินที่ปรับตัวดีขึ้นของน้ำตาลที่มีความเข้มข้นแตกต่างกันของกรดและด่างรูป 2A และ
B) ระหว่างกรดกำมะถัน (0.05, 0.1, 0.15, 0.2, 0.25, 0.3, 0.5 M)
การปรับสภาพจำนวนเงินสูงสุดของน้ำตาลออกมาพร้อมกับ0.25 M
กำมะถันกรดเจือจางเมื่อเทียบกับ0.05 M กรด มีเพียงค่อยๆเพิ่มขึ้นในปริมาณของน้ำตาลที่ปล่อยออกมาจาก 0.05 Mto 0.5 M แต่มีการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงกับน้ำตาลลดลงในจำนวนเงินที่ระหว่าง0.25 M และ M 0.5 กรดกำมะถัน ตั้งแต่ยกความเข้มข้นของกรดปล่อยออกน้ำตาลมากขึ้นพร้อมกับสารยับยั้งเช่นเฟอร์ฟูรัลและไฮดรอกซิเฟอร์ฟูรัลเมธิล ส่วนกลูแคนของสารตกค้างที่เป็นของแข็งได้รับการปรับปรุงและไซแลนลดลงหลังการรักษาด้วย0.25 M กรด (ตารางที่ 1) เพิ่มความเข้มข้นของกรดไม่ดีขึ้นส่วนกลูแคน มันได้รับการพิสูจน์ให้เห็นว่าการโจมตีกรดใน polysaccharides โดยเฉพาะอย่างยิ่งไฮโดรไลซ์เฮมิเซลลูโลสได้ง่ายกว่าเซลลูโลสและลิกนิน การรักษากรดต่อไปอาจจะไม่เพียงพอที่จะย่อยสลายเซลลูโลสผลึกซึ่งยังคงเป็นที่ไม่ละลายน้ำที่เป็นของแข็ง ดังนั้นเซลลูโลสลิกนินและเศษส่วนเกือบไม่เปลี่ยนแปลงในช่วงที่เป็นของแข็ง ซังมีมากถึง 30% ส่วนไซแลนซึ่งสามารถพร้อมจะเข้าสู่ไฮโดรไลซ์ไซโลสโดยกรดเจือจาง หลังจากที่การกำจัดของไซแลนจากซังข้าวโพดที่ตกค้างเซลลูโลสสามารถเข้าถึงได้สำหรับเซลลูและเปลี่ยนเป็นน้ำตาลกลูโคสและต่อไปแปลงเป็นเอทานอล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับที่สุดของ S / L ( 1 / 20 ) ( รูปที่ 1 ) ปรับตัวเพิ่มขึ้นจํานวน
ของน้ำตาลกรดและด่างที่มีความเข้มข้นแตกต่างกันและรูปที่ 2A :
b ) ระหว่างกรดซัลฟิวริก ( 0.05 , 0.1 , 0.2 , 0.25 , 0.15 , 0.3 , 0.5 M ) โดย
สูงสุดปริมาณน้ำตาลออก 0.25 m ซัลฟูริคกรดเจือจาง 0.05 M
เมื่อเทียบกับกรด มีเพียงค่อยเป็นค่อยไป
เพิ่มปริมาณน้ำตาลออกมาจาก 0.05 MTO 0.5 เมตรแต่
มีเปลี่ยนมากด้วยในปริมาณน้ำตาลลดลง 0.25 และ 0.5 M
ระหว่างกรดกำมะถัน เนื่องจากความเข้มข้นของกรดออกยก
น้ำตาลมากขึ้นพร้อมกับการชอบเฟอร์ฟูรัลและเมทิลเฟอร์ฟูรัล (
. ส่วนกลูแคนเป็นส่วนหนึ่งของ
กากของแข็งคือการปรับปรุงและไซแลนที่ลดลงหลังการรักษาด้วย
3 M acid ( ตารางที่ 1 ) ในการเพิ่มความเข้มข้นของกรด
ปรับปรุงไม่ได้ส่วน กลูแคน . มันพิสูจน์ว่า
โจมตีกรดต่อโพลีแซคคาไรด์ โดยเฉพาะ hemicelluloses
กว่าได้อย่างง่ายดายย่อยเซลลูโลส และลิกนิน การรักษากรดเพิ่มเติมไม่เพียงพอ
สลายผลึกเซลลูโลสซึ่งยังคงเป็น
ละลายน้ำแข็ง จากนั้น เซลลูโลส และลิกนิน เศษส่วน
เกือบไม่เปลี่ยนแปลงในเฟสของแข็ง ผมมีถึง 30 %
ส่วนไซซึ่งสามารถพร้อมที่จะย่อยเป็นไซโลสโดย
เจือจางกรด หลังจากเอาไซแลนจากซังข้าวโพด , เซลลูโลสกาก
เป็นเข้าถึงได้และเปลี่ยนเป็นกลูโคส และต่อไป
แปลงเป็นเอทานอล