Stars twinkle to the lights, in the

Stars twinkle to the lights, in the distance
The lovers' eyes meet across the floor, just another godly instance
I can't recall a better time;
On top of the world in a relish of applause
But had you read between the lines
You'd've seen the confusion that love had caused

Actor becomes the part
The deeper relations factor
And so over the edge of art
Is where role becomes the actor

There's something more; a personal touch
Lost in the act to a moment's gush
Nothing staged in the guilded cage
As we accede to the limelight
As we receed from the brighter light
(Back to the start, the edge of art)
(And I feel your touch)

Mind mazes and day dazes
I stopped cold at your starry eyed gazes
Cast in a glimpse
Cast into the fire caves of love
Slave to your insidious flame, shackled and bare
You should never have returned my stare

And if by bittersweet chance it all rings true
I'll remember our dance twenty years' through
Your love
If nothing else

And the winter leaves do nothing but curse
My feeble lonely freeverse
Of magic chances lost in vain
Of self-pity in silent pain
So many years later the same taunting truth
I look through the yellowed blinds in a senile moan
'On the shore of the wide world I stand alone'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดาวประกาย กับไฟในระยะทาง
คนรักตาเจอทั่วพื้นแค่พระเจ้าอินสแตนซ์
ฉันไม่สามารถจำเวลาที่ดี ;
ด้านบนของโลกในการลิ้มลองครับ
แต่คุณอ่านระหว่างบรรทัด
คุณจะได้เห็นความสับสนว่า ความรักทำให้

นักแสดงกลายเป็นส่วนหนึ่ง

และลึกความสัมพันธ์ปัจจัยเหนือขอบของศิลปะที่กลายเป็นนักแสดงบทบาท

มีอะไรเพิ่มเติม ติดต่อส่วนตัว
หายไปในการกระทำชั่วขณะทะลัก
ไม่มีอะไร staged ใน guilded กรง
เรายอมที่จะแฉ
เรา receed จากสว่างแสง
( กลับเริ่มขอบของศิลปะ )
( และผมรู้สึกถึงสัมผัสของคุณ )

ใจเขาวงกตและวัน dazes
ฉันหยุดเย็นที่คุณ Starry Eyed gazes
หล่อเหลือบ
โยนลงในไฟถ้ำของทาสความรัก
เปลวไฟร้ายกาจของเธอถูกล่ามโซ่และเปลือย
คุณไม่ควรกลับมามอง

และถ้าโอกาสมันหอมหวานแหวนทั้งหมดจริง
ฉันจะจำท่าเต้น ยี่สิบปีผ่าน

รักของคุณหากไม่มีอะไรอื่น

และใบฤดูหนาว ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่สาปแช่ง
ฉันอ่อนแอ เหงา freeverse
โอกาสเวทมนตร์หายไปเสียหลาย
สงสารในตนเองดังนั้นหลายปีต่อมาความเจ็บปวดเงียบ

ความจริงเดียวกัน กวักมือเรียกฉันมองผ่านม่าน yellowed ในวัยชราในคราง
ฝั่งโลกกว้างที่ฉันยืนอยู่คนเดียว '