The smile never left Sooyoung’s fac

The smile never left Sooyoung’s face as she bent down and picked Tiffany up, placing her on the couch next to her. “Look, I might have taken the extreme path by turning you into a dog but to be honest, just telling you about how you’ve been behaving wouldn’t have worked. You’re too stubborn.”

Tiffany clenched her jaws but didn’t reply. She knew that Sooyoung was right.

“I also know that this doesn’t mean that you’re a completely different person or that you’ve changed permanently. It takes more than just a week of experiencing something to really change you.”

“Then what’s the use of all this?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รอยยิ้มที่ไม่เคยออกจากใบหน้าของซูยองขณะที่เธอก้มลงและหยิบทิฟฟานี่ขึ้นวางเธอบนโซฟาข้าง ๆ เธอ "ดูผมอาจจะนำเส้นทางมากด้วยการเปลี่ยนคุณเป็นสุนัข แต่จะซื่อสัตย์เพียงแค่บอกคุณเกี่ยวกับวิธีการที่คุณได้รับพฤติกรรมจะไม่ได้ทำงาน คุณปากแข็งเกินไป. " ทิฟฟานี่ clenched ขากรรไกรของเธอ แต่ไม่ตอบ เธอรู้ว่าซูยองที่ถูกต้อง"ผมก็รู้ว่าเรื่องนี้ไม่ได้หมายความว่าคุณเป็นคนที่แตกต่างกันอย่างสมบูรณ์หรือว่าคุณได้เปลี่ยนไปอย่างถาวร มันใช้เวลากว่าเพียงหนึ่งสัปดาห์ของการประสบสิ่งที่จะเปลี่ยนคุณจริงๆ. " "แล้วสิ่งที่ใช้ทั้งหมดนี้ได้หรือไม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รอยยิ้มที่ไม่เคยทิ้งหน้าซูยองเธอก้มลงไปเก็บ ทิฟฟานี่ขึ้นวางเธอบนโซฟาข้างๆเธอ " ฟังนะ ผมอาจจะยึดเส้นทางมาก โดยเปลี่ยนนายเป็นหมา แต่พูดตามตรงนะ แค่จะบอกคุณเกี่ยวกับวิธีการที่คุณกำลังทำจะไม่ทำงาน เธอดื้อเกินไป . "

ทิฟฟานี่แน่นปากเธอแต่ไม่ได้ตอบกลับ เธอรู้ว่าซูยอง

ถูก" ฉันยังรู้ว่า นี้ไม่ได้หมายความ ว่า คุณเป็นคนละคน หรือที่คุณเปลี่ยนไปอย่างถาวร มันต้องใช้เวลามากกว่าเพียงแค่สัปดาห์พบบางอย่างที่จะเปลี่ยนคุณ . "

" แล้วทั้งหมดนี้จะมีประโยชน์อะไร ? "