I have to write about my favorite p

I have to write about my favorite place for my english class. I think my professor focuses on how well each paragraph follows its topic sentence, and I am not good at writing thoroughly and consistently. Thank you.

The capital of South Korea, Seoul, despite the incessant attempts of the government to grow the city out of the sullen and gloomy images of rapid industrialization and economic growth to recover from the relentless devastation from the Korean War, was on the list of 'Your least favorite cities' by one of the promising traveling guide websites, Lonely Plane. The article, which introduced Seoul as the third most hated city in the world, ruffled many South Koreans who vigorously promoted to reverse many opposing views on South Korea. I cannot give my undivided consent to the pungent comment given as the description of Seoul: "It's an appallingly repetitive sprawl of freeways and Soviet-style concrete apartment buildings, horribly polluted, with no heart or spirit to it. So oppressively bland that the populace is driven to alcoholism"(Wagle) . Certainly it is a harsh criticism for what I have seen from the place that I am about to write about.

Hangang penetrates the most complex and largest city in South Korea, dividing it into two parts above and below. As it is located in the heart of Korea, it is the economic, political and cultural center of South Korea. Therefore, one can say that we have originated from Hangang. Around it we have built nest, economy, culture, transportation, entertainment and more. Hangang, however, has never been incongruous with what has been around it.
Whether Hangang fits us or we fit into Hangang, our lifestyle always matched well with Hangang. In the old days Hangang was a versatile place, which benefited us. It was a trade route and the military strategic spot. In addition, people did the wash, obtained drinking water and played in water. Accordingly, Hangang grew up with us and represents the history of Korea. Nowadays, Hangang has been transformed to provide familiar features of comfort, convenience and intimacy, which meet the changes that the passage of time and the development of technology have brought to us.

As it is the nest of Koreans, Hangang is the place I am fond of whether I was younger or older. I used to come to the park around Hangang with my family when I was young. From what I remember, on Children's day my family used to come to a park around Hangang. Before we even got to the park, we could figure out how many people were already in the park from innumerable cars in the parking lot, which looked like a marching of a number of ants. The park was crowded, as expected, but being with family overwhelmed any annoyance and inconvenience. Singers were performing somewhere, making the atmosphere more like a cheerful holiday. Before doing anything else, we got on a ferry that goes around Hangang for sightseeing. I smiled at some lovers who imitated the romantic scene in the movie Titanic, where Rose and Jack stand on the front deck and feel the wind with Rose's arms straightened out. Then in the ferry I saw the different vision of Seoul, more delicate and peaceful. After returning to the park, I played soccer with my father and brothers. When I got hungry from playing and running around, we sat in a mat, where my grandmother and mother were having a chat. Looking at the serenity of Hangang flowing, contrary to the noise made by delightful people, I ate the palatable dish, made by my mother. A puff of breeze from Hangang cooled down the sweat on my skin. Maybe, that tranquility drags me back.

Then, it is when I was old enough to drive that I opened my eyes to the serendipity of the night view of Seoul. It may not be as legendarily majestic as Niagara Falls or the Grand Canyon, but it certainly fascinates one in some other ways. In summer a breeze of air of Hangang captivates the sleepless people who are fatigued by the sweltering nights, but there are performances in bridges, using iridescent lights with spouts of water. They dispel the fiery weather. On the other hand, the sight of Hangang in winter is somewhat different from that in summer, because the beauty of Hangang reaches the summit in winter. The will of people to stay inside pervades the mind of all. Coming out to Hangang by myself fascinates me as much as it does in summer. The coldness cannot overcome my determination, because I am aware of how preciousness. I halt my car in the parking lot in which there are barely five cars within the range of vision. I turn off the engine and light, which are so loud and bright in the darkness of night that I wonder if they might wake up the creatures that may be sleeping somewhere. I come out of the car and sit on a bench without stopping looking at the scenery. I stare at it as if I am mesmerized. I assume what I see as a picture of a renowned artist in an exhibition. It is a live picture with no frame. The picture is majorly painted in white, pointed by some bright orange and white colors. Snow clothes the frozen river while trees are covered by snow, creating wonderful scenery of nature, where everything is monochrome in white. It calms me down. Looking at the view, I remain speechless and cannot acknowledge the passage of time and the transient flow of Hangang. Time seems to stop there, and all the objects look still. Only few cars running on highways make it believable that I am breathing.

Unlike what would be expected to be seen as said by the critic, the gloomy concrete buildings of endless heights blocking everything from everyone, the width of Hangang being about 2 km shows the one side of Seoul to the other side and broad vacant sky as well. The harmony of nature and artificial civilization, which never looks incongruous and discordant, astonishes many who did not expect the accord of concrete buildings and river. In front of the extraordinary scenery shown, I feel as if all the substantial or trivial matters are resolved or forgotten, or in the first place their existence may be questioned. So my anguish and concerns should not matter. I ruminate upon my concerns, recall problems and reflect on myself, but never do I evoke sorrow or worries. No thoughts really come to my mind, because in front of me the scene in which all different people somewhere on the other side of this river, trying to gain something out of their circumstances, bad or good, live along. The fact that while they struggle, I am sitting here, worried about some trifling concerns makes me think I am still immature, stuck in a small box that I could not still have gotten out. Hangang ripens me.

For the rest of my life Hangang will be the refuge where I can rest with quietness. Whether the happiness or sadness is with me, I will come here. When I am troubled with my life, I will be found nowhere else but in this place that soothes me. If I am content and delightful, I will be found here as well to share the joy with others who may be struggling with their lives on the other side of Hangang somewhere. As Hangang has been, it will flow with us. It is the evidence and history of our civilization.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมได้เขียนเกี่ยวกับสถานที่โปรดของฉันสำหรับการเรียนภาษาอังกฤษของฉัน ผมคิดว่า เน้นวิธีที่ดีแต่ละย่อหน้าตามหัวข้อประโยคของอาจารย์ของฉัน และฉันไม่ดีที่เขียนอย่างละเอียด และต่อเนื่อง ขอบคุณเมืองหลวงของประเทศเกาหลีใต้ โซล แม้ มีความพยายาม incessant ของรัฐบาลที่จะเติบโตเมืองนอกภาพ sullen และมืดมนของทวีความรุนแรงมากอย่างรวดเร็วและเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจจะฟื้นตัวจากหลัง relentless จากสงครามเกาหลี มีรายการ 'เมืองของคุณชื่นชอบอย่างน้อย' โดยสัญญาว่าจะออกเดินทางแนะนำเว็บไซต์ เครื่องบินโดดเดี่ยว บทความ ซึ่งนำโซลเป็นที่สามส่วนใหญ่ขี้เกียจในการโลก ruffled หลายใตที่ดั่งการส่งเสริมการกลับมุมมองฝ่ายตรงข้ามในเกาหลีใต้ ฉันไม่สามารถให้ความยินยอมของฉัน undivided หอมฉุนคิดให้เป็นคำอธิบายของโซล: "ได้นั่นซ้ำ appallingly freeways และโซเวียตแบบคอนกรีตอพาร์ทเมนท์อาคาร เสียอย่างน่ากลัว ไม่มีหัวใจหรือวิญญาณได้ ดังนั้น oppressively คืนให้ประชาชนขับเคลื่อนเพื่อ alcoholism"(Wagle) แน่นอนมันเป็นการวิจารณ์อย่างรุนแรงในสิ่งที่ผมเห็นจากสถานที่ที่ผมจะเขียนเกี่ยวกับHangang แทรกซึมเมืองที่ใหญ่ที่สุด และซับซ้อนที่สุดในประเทศเกาหลีใต้ แบ่งเป็นสองส่วนด้านบน และด้านล่าง พักในเกาหลี เป็นเศรษฐกิจ การเมือง และวัฒนธรรมศูนย์กลางของเกาหลี ดังนั้น หนึ่งสามารถพูดได้ว่า เรามีต้นกำเนิดจาก Hangang รอบนี้เราได้สร้างรัง เศรษฐกิจ วัฒนธรรม ขนส่ง บันเทิง และอื่น ๆ Hangang อย่างไรก็ตาม ไม่ได้ incongruous กับสิ่งที่ได้รอบ ๆว่า Hangang เหมาะกับเราหรือเราเข้า Hangang ชีวิตของเรามักจะจับคู่กับ Hangang ในโบราณ Hangang มีหลากหลายสถานที่ ที่เป็นประโยชน์ต่อเรา มันเป็นเส้นทางการค้าและจุดยุทธศาสตร์ทางทหาร นอกจากนี้ คนไม่ล้าง รับน้ำดื่ม และเล่นน้ำ ตามลำดับ Hangang เติบโตกับเรา และแสดงถึงประวัติศาสตร์ของเกาหลี ปัจจุบัน Hangang ได้ถูกเปลี่ยนให้หลากหลายสบาย สะดวก และเป็นกัน เอง ซึ่งตรงกับการเปลี่ยนแปลงที่กาลเวลาและการพัฒนาของเทคโนโลยีได้นำให้เรา คุ้นเคย มันเป็นรังของชาวเกาหลี Hangang เป็นสถานที่ผมชอบว่าผมอายุน้อยกว่า หรือมากกว่า เคยมาเมื่อสมัยหนุ่มสวนรอบ ๆ Hangang กับครอบครัว จากที่ฉันจำ ในวันเด็กที่ครอบครัวใช้มาเป็นอุทยานสถาน Hangang ก่อนที่เราจะได้ลองสวน เราไม่เข้าใจคนอยู่ในสวนจากรถจอด ซึ่งดูเหมือนการสวนสนามจำนวนมด นับไม่ถ้วนแล้ว สวนที่แออัด ตาม ได้อยู่กับครอบครัวจมความรำคาญและความไม่สะดวกใด ๆ นักร้องได้ทำคีย์บอร์ด ทำให้บรรยากาศมากเช่นวันหยุดร่าเริง ก่อนที่จะทำอะไร ที่เราได้บนเรือที่ไปรอบ ๆ Hangang สำหรับคำ ฉันยิ้มที่รักบางคนเลียนแบบฉากโรแมนติกในภาพยนตร์ไททานิค ที่โรสแจ็คยืนบนดาดฟ้าหน้า และรู้สึกลมกับแขนของโรส straightened ออก แล้ว ในเรือ ผมเห็นวิสัยทัศน์ที่แตกต่างกันของโซล สงบ และละเอียดอ่อนมากขึ้น หลังจากกลับไปสวน ฉันเล่นฟุตบอลกับพ่อและพี่ชายของฉัน เมื่อผมหิวจากการเล่น และการทำงานรอบ เรานั่งในปูพื้น ที่ยายและแม่ของฉันได้มีการสนทนา กินอาหารอร่อย แม่ทำมองที่ความสงบของไหล ขัดกับเสียงที่ทำ โดยคนงาม Hangang นั้น พัฟของลมจาก Hangang ระบายความร้อนด้วยลงเหงื่อบนผิวหนังของฉัน บางที ที่สงบลากผมกลับThen, it is when I was old enough to drive that I opened my eyes to the serendipity of the night view of Seoul. It may not be as legendarily majestic as Niagara Falls or the Grand Canyon, but it certainly fascinates one in some other ways. In summer a breeze of air of Hangang captivates the sleepless people who are fatigued by the sweltering nights, but there are performances in bridges, using iridescent lights with spouts of water. They dispel the fiery weather. On the other hand, the sight of Hangang in winter is somewhat different from that in summer, because the beauty of Hangang reaches the summit in winter. The will of people to stay inside pervades the mind of all. Coming out to Hangang by myself fascinates me as much as it does in summer. The coldness cannot overcome my determination, because I am aware of how preciousness. I halt my car in the parking lot in which there are barely five cars within the range of vision. I turn off the engine and light, which are so loud and bright in the darkness of night that I wonder if they might wake up the creatures that may be sleeping somewhere. I come out of the car and sit on a bench without stopping looking at the scenery. I stare at it as if I am mesmerized. I assume what I see as a picture of a renowned artist in an exhibition. It is a live picture with no frame. The picture is majorly painted in white, pointed by some bright orange and white colors. Snow clothes the frozen river while trees are covered by snow, creating wonderful scenery of nature, where everything is monochrome in white. It calms me down. Looking at the view, I remain speechless and cannot acknowledge the passage of time and the transient flow of Hangang. Time seems to stop there, and all the objects look still. Only few cars running on highways make it believable that I am breathing. Unlike what would be expected to be seen as said by the critic, the gloomy concrete buildings of endless heights blocking everything from everyone, the width of Hangang being about 2 km shows the one side of Seoul to the other side and broad vacant sky as well. The harmony of nature and artificial civilization, which never looks incongruous and discordant, astonishes many who did not expect the accord of concrete buildings and river. In front of the extraordinary scenery shown, I feel as if all the substantial or trivial matters are resolved or forgotten, or in the first place their existence may be questioned. So my anguish and concerns should not matter. I ruminate upon my concerns, recall problems and reflect on myself, but never do I evoke sorrow or worries. No thoughts really come to my mind, because in front of me the scene in which all different people somewhere on the other side of this river, trying to gain something out of their circumstances, bad or good, live along. The fact that while they struggle, I am sitting here, worried about some trifling concerns makes me think I am still immature, stuck in a small box that I could not still have gotten out. Hangang ripens me. For the rest of my life Hangang will be the refuge where I can rest with quietness. Whether the happiness or sadness is with me, I will come here. When I am troubled with my life, I will be found nowhere else but in this place that soothes me. If I am content and delightful, I will be found here as well to share the joy with others who may be struggling with their lives on the other side of Hangang somewhere. As Hangang has been, it will flow with us. It is the evidence and history of our civilization.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมต้องเขียนเกี่ยวกับสถานที่ที่ชื่นชอบสำหรับการเรียนภาษาอังกฤษของฉัน ผมคิดว่าอาจารย์ของฉันมุ่งเน้นไปที่วิธีการที่ดีในแต่ละวรรคประโยคต่อไปนี้หัวข้อของตนและผมไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีที่เขียนอย่างละเอียดและต่อเนื่อง ขอบคุณ. เมืองหลวงของเกาหลีใต้โซลแม้จะมีความพยายามต่อเนื่องของรัฐบาลที่จะเติบโตในเมืองออกมาจากภาพบูดบึ้งและมืดมนของอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็วและการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในการกู้คืนจากการทำลายล้างอย่างไม่หยุดยั้งจากสงครามเกาหลีก็อยู่ในรายชื่อ ของเมืองที่ชื่นชอบของคุณอย่างน้อย 'โดยหนึ่งในเว็บไซต์ที่มีแนวโน้มการเดินทางคู่มือเหงาเครื่องบิน บทความที่นำโซลเป็นเมืองที่เกลียดที่สุดในโลกที่สามที่น่าตื่นตาตื่นใจหลายเกาหลีใต้ที่ส่งเสริมแรงที่จะกลับมุมมองของฝ่ายตรงข้ามจำนวนมากในเกาหลีใต้ ฉันไม่สามารถให้ความยินยอมแบ่งของฉันที่จะแสดงความคิดเห็นฉุนได้รับเป็นคำอธิบายของกรุงโซล: "มันเป็นแผ่กิ่งก้านสาขาซ้ำแสดงออกทางด่วนและสไตล์โซเวียตอาคารอพาร์ทเม้นคอนกรีตปนเปื้อนอย่างน่ากลัวโดยไม่มีหัวใจหรือจิตวิญญาณของมันดังนั้นกดขี่อ่อนโยนที่ประชาชน. เป็นแรงผลักดันที่จะพิษสุราเรื้อรัง "(Wagle) แน่นอนมันเป็นวิจารณ์ที่รุนแรงสำหรับสิ่งที่ฉันได้เห็นจากสถานที่ที่ผมจะเขียนเกี่ยวกับ. Hangang แทรกซึมเมืองที่ซับซ้อนมากที่สุดและใหญ่ที่สุดในเกาหลีใต้แบ่งออกเป็นสองส่วนบนและด้านล่าง ในขณะที่มันตั้งอยู่ในใจกลางของเกาหลีมันเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจการเมืองและวัฒนธรรมของเกาหลีใต้ ดังนั้นหนึ่งสามารถพูดได้ว่าเราได้มาจากฮันกัง รอบเราได้สร้างรังเศรษฐกิจ, วัฒนธรรม, การขนส่ง, ความบันเทิงและอื่น ๆ Hangang แต่ไม่เคยมีความไม่ลงรอยกันกับสิ่งที่ได้รับรอบมัน. ไม่ว่าจะเป็นฮันกังเหมาะกับเราหรือเราพอดีกับฮันกัง, วิถีชีวิตของเรามักจะจับคู่กันได้ดีกับฮันกัง ในสมัยก่อน Hangang เป็นสถานที่ที่หลากหลายซึ่งเราได้รับประโยชน์ มันเป็นเส้นทางการค้าและจุดยุทธศาสตร์ทหาร นอกจากนี้ผู้คนได้ซักที่ได้รับน้ำดื่มและเล่นในน้ำ ดังนั้น Hangang เติบโตขึ้นกับเราและแสดงให้เห็นถึงประวัติศาสตร์ของประเทศเกาหลี ปัจจุบันฮันกังได้รับการเปลี่ยนเพื่อให้คุณลักษณะที่คุ้นเคยของความสะดวกสบายและความสนิทสนมซึ่งตอบสนองการเปลี่ยนแปลงที่เนื้อเรื่องของเวลาและการพัฒนาของเทคโนโลยีที่ได้นำมาให้เรา. มันเป็นรังของชาวเกาหลี, ฮันกังเป็นสถานที่ที่ผม รักไม่ว่าผมเป็นเด็กหรือมากกว่า ผมเคยมาที่สวนสาธารณะรอบ Hangang กับครอบครัวของฉันเมื่อฉันยังเด็ก จากสิ่งที่ผมจำได้ว่าในวันเด็กของฉันที่ใช้ในครอบครัวที่จะมาถึงสวนสาธารณะรอบ Hangang ก่อนที่เราจะได้ไปที่สวนสาธารณะที่เราสามารถคิดออกว่าหลายคนมีอยู่แล้วในสวนสาธารณะจากรถนับไม่ถ้วนในลานจอดรถซึ่งดูเหมือนเดินของจำนวนของมดได้ สวนสาธารณะที่แออัดเป็นไปตามคาด แต่เป็นกับครอบครัวจมรำคาญใด ๆ และความไม่สะดวก นักร้องที่ได้รับการดำเนินการใดที่หนึ่งทำให้บรรยากาศมากขึ้นเช่นวันหยุดร่าเริง ก่อนที่จะทำอะไรก็ได้ที่เราได้บนเรือข้ามฟากที่จะไปรอบ Hangang สำหรับเที่ยวชมสถานที่ ฉันยิ้มที่บางคนรักที่เลียนแบบฉากโรแมนติกในภาพยนตร์ไททานิคที่โรสและแจ็คยืนอยู่บนดาดฟ้าด้านหน้าและรู้สึกว่าลมที่มีแขนโรสยืดออก จากนั้นในเรือข้ามฟากที่ผมเห็นวิสัยทัศน์ที่แตกต่างกันของกรุงโซลละเอียดอ่อนมากขึ้นและความสงบสุข หลังจากกลับไปที่สวนสาธารณะผมเล่นฟุตบอลกับพ่อและพี่น้องของฉัน เมื่อผมกลับมาจากการเล่นหิวและวิ่งไปรอบ ๆ เรานั่งอยู่ในเสื่อที่คุณยายและแม่ของฉันกำลังมีการสนทนา กำลังมองหาที่เงียบสงบของที่ไหล Hangang ที่ขัดต่อเสียงที่ทำโดยคนที่น่ายินดีที่ฉันกินอาหารจานอร่อยที่ทำโดยแม่ของฉัน พัฟของสายลมจาก Hangang เหงื่อเย็นลงบนผิวของฉัน บางทีความเงียบสงบที่ลากฉันกลับ. จากนั้นก็คือเมื่อผมก็โตพอที่จะขับรถที่ฉันเปิดตาของฉันจะบังเอิญในมุมมองของคืนของกรุงโซลที่ มันอาจจะไม่เป็นตำนานอันงดงามเป็นน้ำตกไนแองหรือแกรนแคนยอน แต่แน่นอน fascinates หนึ่งในวิธีการอื่น ๆ ในช่วงฤดูร้อนลมของอากาศของ Hangang captivates คนนอนไม่หลับที่กำลังเหนื่อยล้าโดยคืนที่ร้อนระอุ แต่มีการแสดงสะพานโดยใช้ไฟสีรุ้งกับน้ำพกพา พวกเขาปัดเป่าสภาพอากาศที่ร้อนแรง ในทางกลับกัน, สายตาของฮันกังในช่วงฤดูหนาวจะค่อนข้างแตกต่างจากที่ในช่วงฤดูร้อนเพราะความงามของฮันกังถึงการประชุมสุดยอดในช่วงฤดูหนาว เจตจำนงของคนที่จะอยู่ภายในขจรขจายใจของทุกคน ออกมาด้วยตัวเอง Hangang fascinates ฉันมากที่สุดเท่าที่มันจะอยู่ในช่วงฤดูร้อน ความหนาวเย็นไม่สามารถเอาชนะความมุ่งมั่นของฉันเพราะฉันรู้ว่าล้ำค่า ผมหยุดรถของฉันในลานจอดรถที่มีอยู่ในแทบห้าคันอยู่ในช่วงของการมองเห็น ฉันจะปิดเครื่องยนต์และแสงที่มีความดังและสว่างในความมืดของคืนที่ฉันสงสัยว่าพวกเขาอาจจะตื่นขึ้นมาสิ่งมีชีวิตที่อาจจะนอนหลับอยู่ที่ไหนสักแห่ง ฉันออกมาจากรถและนั่งอยู่บนม้านั่งโดยไม่ต้องหยุดมองไปที่ฉาก ฉันจ้องมองไปที่มันเป็นถ้าฉันเพลิดเพลิน ผมถือว่าสิ่งที่ฉันเห็นเป็นภาพของศิลปินที่มีชื่อเสียงในการจัดนิทรรศการ มันเป็นภาพถ่ายทอดสดที่มีกรอบไม่มี ภาพวาด majorly ในสีขาวชี้โดยบางสีส้มและสีขาวสดใส หิมะเสื้อผ้าแม่น้ำแช่แข็งในขณะที่ต้นไม้ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะสร้างทัศนียภาพที่สวยงามของธรรมชาติที่ทุกอย่างเป็นขาวดำในสีขาว มันสงบลง มองไปที่มุมมองของฉันยังคงพูดและไม่สามารถรับทราบเนื้อเรื่องของเวลาและการไหลชั่วคราวของ Hangang เวลาที่ดูเหมือนว่าจะหยุดเพียงแค่นั้นและวัตถุทั้งหมดที่ยังคงมอง เพียงไม่กี่คันที่วิ่งบนทางหลวงทำให้เชื่อว่าฉันกำลังหายใจ. ซึ่งแตกต่างจากสิ่งที่จะได้รับการคาดหมายว่าจะถูกมองว่าเป็นที่กล่าวโดยนักวิจารณ์ที่อาคารคอนกรีตมืดมนของความสูงที่ไม่มีที่สิ้นสุดการปิดกั้นทุกอย่างจากทุกคนความกว้างของ Hangang เป็นประมาณ 2 กิโลเมตรแสดงให้เห็นถึงที่ ด้านใดด้านหนึ่งของกรุงโซลไปด้านอื่น ๆ และท้องฟ้าที่ว่างในวงกว้างเช่นกัน ความสามัคคีของธรรมชาติและอารยธรรมเทียมซึ่งไม่เคยเปิดดูไม่เข้ากันและไม่ปรองดองกัน, astonishes หลายคนที่ไม่ได้คาดหวังสอดคล้องของอาคารคอนกรีตและแม่น้ำ ด้านหน้าของทิวทัศน์ที่พิเศษแสดงให้เห็นผมรู้สึกว่าทุกเรื่องจิ๊บจ๊อยมากหรือได้รับการแก้ไขหรือลืมหรือในสถานที่แรกที่การดำรงอยู่ของพวกเขาอาจจะถูกสอบสวน ดังนั้นความเจ็บปวดและความกังวลของฉันไม่ควรเรื่อง ผมครุ่นคิดอยู่กับความกังวลของฉันจำปัญหาและสะท้อนตัวเอง แต่ไม่เคยทำผมทำให้เกิดความเศร้าโศกหรือความกังวล ไม่มีความคิดจริงๆมาในใจของฉันเพราะในด้านหน้าของฉันฉากที่ทุกคนที่แตกต่างกันที่ใดที่หนึ่งในด้านอื่น ๆ ของแม่น้ำสายนี้พยายามที่จะได้รับสิ่งที่ออกจากสถานการณ์ของพวกเขาไม่ดีหรือดีอาศัยอยู่ตาม ความจริงที่ว่าในขณะที่พวกเขาต่อสู้ที่ผมกำลังนั่งอยู่ที่นี่กังวลเกี่ยวกับความกังวลจิ๊บจ๊อยบางทำให้ฉันคิดว่าฉันยังคงอ่อนติดอยู่ในกล่องขนาดเล็กที่ฉันไม่สามารถยังคงมีอากาศออก Hangang ripens ฉัน. สำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของฉัน Hangang จะเป็นที่หลบภัยที่ฉันสามารถอยู่กับความสงบ ไม่ว่าจะเป็นความสุขหรือความเศร้าอยู่กับฉันฉันจะมาที่นี่ ตอนที่ผมกำลังมีความสุขกับชีวิตของฉันฉันจะพบว่าไม่มีที่ไหน แต่ในสถานที่นี้ว่าบรรเทาฉัน ถ้าฉันเนื้อหาที่น่ารื่นรมย์และผมจะพบได้ที่นี่เช่นกันที่จะแบ่งปันความสุขกับคนอื่น ๆ ที่อาจจะดิ้นรนกับชีวิตของพวกเขาในด้านอื่น ๆ ของฮันกังที่ไหนสักแห่ง ในฐานะที่เป็นฮันกังได้รับก็จะไหลกับเรา มันเป็นหลักฐานและประวัติศาสตร์ของอารยธรรมของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมได้เขียนเกี่ยวกับสถานที่โปรดของฉัน สำหรับวิชาภาษาอังกฤษของฉัน ฉันคิดว่าอาจารย์เน้นว่าแต่ละประโยคของย่อหน้าตามหัวข้อ และผมไม่เก่งในการเขียนอย่างทั่วถึงและต่อเนื่อง ขอบคุณครับ

เมืองหลวงของเกาหลีใต้ กรุงโซลแม้จะมีความพยายามของรัฐบาลที่จะเติบโตต่อเนื่องในเมืองจากภาพที่อึมครึมและมืดมนของอุตสาหกรรมการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วและกู้คืนจากความเสียหายอย่างไม่หยุดยั้งจากสงครามเกาหลี ในรายชื่อของ ' เมือง ' ที่คุณชื่นชอบอย่างน้อยหนึ่งของสัญญาเดินทางเว็บไซต์เครื่องบินโดดเดี่ยวคู่มือ บทความซึ่งแนะนำโซลเป็นเมืองที่เกลียดที่สุดใน 3 โลก เป็นจีบหลายชาวเกาหลีใต้ที่อย่างแข็งขันส่งเสริมให้กลับหลายๆมุมมองของฝ่ายตรงข้ามในเกาหลีใต้ ผมไม่สามารถให้ความยินยอมไม่มีการแบ่งแยกของฉันไปที่ฉุนแสดงความคิดเห็นให้รายละเอียดของโซล : " มันเป็นโซลูชั่นที่น่าตกใจซ้ำของทางด่วนและสไตล์โซเวียตคอนกรีตอพาร์ทเม้นท์อาคารอย่างน่ากลัวเสียไม่มีหัวใจหรือจิตวิญญาณได้ ดังนั้น กดขี่ประชาชนธรรมดา ที่เป็นแรงผลักดันให้โรคพิษสุราเรื้อรัง " ( wagle ) แน่นอนมันคือการวิจารณ์ที่รุนแรง เพราะสิ่งที่ผมได้เห็นจากสถานที่ที่ผมจะเขียนเกี่ยวกับ

รอบๆแทรกซึมซับซ้อน และเมืองที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลีใต้ แบ่งเป็นสองส่วน ด้านบนและด้านล่าง มันตั้งอยู่ในใจกลางของเกาหลี มันเป็นเศรษฐกิจศูนย์กลางทางวัฒนธรรมและการเมืองของเกาหลีใต้ ดังนั้นหนึ่งสามารถพูดได้ว่า เราได้มาจากฮันคัง รอบเราได้สร้างรัง เศรษฐกิจ การคมนาคม วัฒนธรรม และความบันเทิงมากขึ้น ฮาน แต่ไม่เคยมีความไม่สอดคล้องกันกับสิ่งที่ได้รับอยู่รอบ ๆ .
ไม่ว่าฮานเหมาะกับเรา หรือเราพอดีในฮาน , ชีวิตของเราเสมอตรงกันกับฮันคังในวันเก่าๆ รอบๆ เป็นสถานที่เอนกประสงค์ ซึ่งได้รับประโยชน์เรา มันเป็นเส้นทางการค้าและจุดกลยุทธ์ทางทหาร นอกจากนี้ ผู้ที่ได้ล้างได้ดื่มน้ำและเล่นน้ำ ตามรอบๆ โตมากับเรา และแสดงถึงประวัติศาสตร์ของเกาหลี ทุกวันนี้ ฮานถูกเปลี่ยนเพื่อให้คุณสมบัติที่คุ้นเคยของความสะดวกสบายและความใกล้ชิดที่ตอบสนองการเปลี่ยนแปลงทางเดินของเวลาและการพัฒนาของเทคโนโลยีได้นำเรา

มันคือรังของชาวเกาหลี รอบๆ เป็นสถานที่ที่ผมรัก ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้สูงอายุ ผมเคยมาสวนสาธารณะรอบรอบๆ กับครอบครัวของฉัน เมื่อฉันเป็นเด็ก จากสิ่งที่ผมจำได้เกี่ยวกับวันเด็ก ครอบครัวของผมเคยมาสวนสาธารณะรอบ ฮันคัง ก่อนที่เราจะไปที่สวนสาธารณะเรารู้ว่าหลายคนก็อยู่ในสวนสาธารณะจากรถยนต์นับไม่ถ้วนในลานจอดรถ ซึ่งดูเหมือนเป็นการเดินของมด สวนสาธารณะที่แออัด , ตามที่คาดไว้ แต่อยู่กับครอบครัวอย่างแน่นอน รำคาญ และลำบาก นักร้องมาแสดงที่ไหน ทำบรรยากาศเหมือนวันหยุดที่ร่าเริง ก่อนที่จะทำสิ่งอื่นเราอยู่บนเรือที่ไปเที่ยวรอบๆ บริเวณ ผมยิ้มให้บางคนรักใครเลียนแบบฉากโรแมนติกในหนังเรื่อง Titanic ที่โรสและแจ็คยืนบนดาดฟ้าด้านหน้าและรู้สึกลม กับ โรส แขนตรงออกไป แล้วเรือผมเห็นวิสัยทัศน์ที่แตกต่างกันของโซล ละเอียดอ่อนมากขึ้นและเงียบสงบ หลังจากกลับมาที่สวนสาธารณะ ผมเล่นฟุตบอลกับพ่อและน้องชาย