Chapter 101: Fallen in LoveChen Ron

Chapter 101: Fallen in Love

Chen Rong huddled inside the cleft and like Old Shang, did not make a movement. Though they knew nothing of battlefields, they could sense a difference in the air, particularly the hoofbeats that were causing the insects to cease chirping and the beasts to cease howling. It was making them feel a dreadful chill.

Afraid to speak, afraid to move, each second arduously trickled by.

Chen Rong forced her eyes to stay open as she motionlessly stared out into the darkness.

They had stuffed the horse’s mouth with a piece of cloth. Only that way could they keep their hiding place from being discovered.

All of a sudden, a series of footsteps sounded, eerily approaching them in the dark.

Chen Rong turned pale. Have the bandits found us? It was unlikely, but her heart was in such a knot that she had no way to think.

The footsteps were getting closer and closer.

They were indeed coming to the cleft.

Beads of sweat condensed on Chen Rong’s forehead. Old Shang leaned back toward her, shakily saying: “M-miss, they’re heading our way.”

His voice was filled with distress.

Chen Rong wanted to contradict him, but she was also hearing the same footsteps walking faster toward the cleft.

We must have really been found!

Chen Rong blanched as white as a sheet.

At this point, Old Shang hoarsely said to her, “Miss, let me see if I can distract them.” In his mind, he was nothing but an old man who would die sooner or later. His mistress was different, however. She was still too young, and more importantly, she was a beautiful maiden. No matter whose hands she fell into, she would either die or live a living death.

With this thought, he gained courage and, in a short time, felt he had become much taller and bigger.

Without waiting for Chen Rong’s answer, he jumped off the carriage and dashed outside.

In a flash, he had gotten to the cleft’s entrance.

Poking his head out to look, he saw a tall, strapping figure, blurry though it was, about a hundred paces away. The flickering torch behind him made him look terrifyingly massive.

The man was moving toward the cleft’s entrance. Some distance from him was the indistinct darkness where it appeared as if numerous troops were waiting to ambush them.

He was blocking the exit. If they drove out, they would be falling straight into their trap.

Old Shang clenched his teeth, turned and whispered to Chen Rong: “Take care, miss!” Then he strode out.

His footsteps pounded on the ground as he ran away from the cleft.

He frequently looked back during his flight. Sure enough, the tall man was startled by his running. He snapped his head up to bark: “Who’s there?” He spoke with a humorless tone and a vigilance only men of the military would have.

Old Shang deliberately ran up the hill, causing rolling rocks to rumble in the night.

As expected, the man stopped what he was doing and quickly gave chase.

He is chasing, and there are no cohorts behind him! The lady is safe for now.

At this thought, Old Shang’s heart lightened as he began to frantically run ahead. Behind him, the man’s height caused him to move clumsily. It had only been a few dozens steps but he was getting away from him.

Chen Rong had a sinking feeling once Old Shang left.

With her right hand holding the whip and her left hand holding her hairpin, she kept her eyes wide open and unblinkingly stared into the dark.

It was very quiet. The only thing she heard was the sprinting steps going farther and farther from her.

Has Old Shang succeeded in leading them away?

Chen Rong held her breath, slowly climbed down the carriage, and tentatively walked out.

Starlight sparsely dotted overhead so that Heaven and Earth were not submerged in total darkness.

Step by step, she moved to the cleft’s entrance.

She stepped on something and almost fell down. Luckily, she caught herself by propping the whip’s handle on the ground.

She slowly pull herself up, and then froze.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 101: ตกหลุมรักเฉินร่องเบียดแหว่ง และ เหมือนเก่า Shang ไม่ได้ทำการเคลื่อนไหว แม้ว่าพวกเขารู้อะไรของสนามรบ พวกเขาสามารถรู้สึกความแตกต่างในอากาศ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง hoofbeats ที่เกิดแมลงหยุดร้องเจี๊ยก ๆ และสัตว์หยุดยิ่งใหญ่ มันถูกทำให้รู้สึกเย็น dreadfulกลัวที่จะพูด กลัวการย้าย แต่ละวินาทีเป็นเกลียว trickled โดยเฉินร่องบังคับดวงตาของเธอจะอยู่เปิด ตามเธอ motionlessly จ้องออกไปในความมืดพวกเขาก็ยัดปากของม้ากับผ้า เท่า พวกเขาจะหลบซ่อนจากถูกค้นพบทันที ชุดของรอยเท้าไพเราะ ขนใกล้ในมืดเฉินร่องเปิดซีด มีโจรพบเรา มันไม่น่า แต่หัวใจของเธอนุ่งดังกล่าว ว่า เธอมีวิธีการคิดรอยเท้าได้รับใกล้ชิด และใกล้ชิดพวกเขาได้มาแหว่งแน่นอนเม็ดเหงื่อบีบบนหน้าผากร่องเฉิน Shang เก่าพิงกลับต่อเธอ shakily พูดว่า: "M พลาด พวกเขากำลังมุ่งหน้าทางเรา"เสียงของเขาก็เต็มไป ด้วยความทุกข์รองเฉินต้องไปเถียงเขา แต่เธอก็ยังได้ยินเหมือนก้าวเดินเร็วขึ้นไปทางแหว่งเราต้องจริง ๆ ค้นพบเฉินรงลวกเป็นสีขาวเป็นแผ่นAt this point, Old Shang hoarsely said to her, “Miss, let me see if I can distract them.” In his mind, he was nothing but an old man who would die sooner or later. His mistress was different, however. She was still too young, and more importantly, she was a beautiful maiden. No matter whose hands she fell into, she would either die or live a living death.With this thought, he gained courage and, in a short time, felt he had become much taller and bigger.Without waiting for Chen Rong’s answer, he jumped off the carriage and dashed outside.In a flash, he had gotten to the cleft’s entrance.Poking his head out to look, he saw a tall, strapping figure, blurry though it was, about a hundred paces away. The flickering torch behind him made him look terrifyingly massive.The man was moving toward the cleft’s entrance. Some distance from him was the indistinct darkness where it appeared as if numerous troops were waiting to ambush them.He was blocking the exit. If they drove out, they would be falling straight into their trap.Old Shang clenched his teeth, turned and whispered to Chen Rong: “Take care, miss!” Then he strode out.His footsteps pounded on the ground as he ran away from the cleft.He frequently looked back during his flight. Sure enough, the tall man was startled by his running. He snapped his head up to bark: “Who’s there?” He spoke with a humorless tone and a vigilance only men of the military would have.Shang เก่าจงใจวิ่งขึ้นเขา หินกลิ้งจะดังก้องในคืนก่อให้เกิดตามที่คาดไว้ คนหยุดสิ่งที่เขาทำ และให้ไล่ล่าอย่างรวดเร็วเขาไล่ และมีไม่มีรุ่นหลังเขา ผู้หญิงมีความปลอดภัยในขณะนี้ที่นี้ความคิด หัวใจเก่า Shang ส่องแสง ตามที่เขาเริ่มเมามันรันไปข้างหน้า หลังเขา ความสูงของมนุษย์เกิดจากเขาไปซุ่มซ่าม เฉพาะได้หลายสิบกี่ขั้นตอนแต่เขาได้รับจากเขารองเฉินมี sinking รู้สึกเมื่อ Shang เก่าทิ้งได้เธอมือขวาถือแส้การและมือซ้ายของเธอถือกิ๊บของเธอ เธอเก็บดวงตาของเธอเปิดกว้าง และ unblinkingly จ้องเข้าไปในความมืดมันก็เงียบ สิ่งเดียวที่เธอได้ยินคือ ขั้นตอนวิ่งไปไกล และไกล จากเธอมีซางเก่าที่ประสบความสำเร็จในการนำพวกเขาออกไปรองเฉินถือลมหายใจของเธอ ปีนขึ้นไปช้าลงการขนส่ง และเดินเข้าออกไม่แน่นอนสตาร์ไลท์เบาบางจุดเหนือศีรษะเพื่อให้สวรรค์และโลกไม่มีน้ำท่วมในที่มืดขั้นตอนโดยขั้นตอน เธอย้ายไปเข้าของแหว่งเธอเหยียบอะไรบางอย่าง และเกือบตกลง โชคดี เธอจับเอง โดย propping ของแส้จับบนพื้นดินเธอค่อย ๆ ดึงตัวเองขึ้น และจากนั้น แช่แข็ง