ALBERTABRAHAMMICHELSON1852-1931In t

ALBERT
ABRAHAM
MICHELSON1852-1931
In the nineteenth century American professors'salaries would seldom support a dignified style of life, and to be a proper physics professor it was usually necessary to inherit wealth or marry it. It was less necessary to have a doctorate—as late as 1900 only a minority of professors had the Ph.D.—and physicists could set out with any sort of training. Albert A. Michelson's background, which seems odd to modern eyes, was not surprising in his own times.

Born in Strelno, Prussia (later Strzelno, Poland), son of a Jewish merchant, Michelson was brought to America as a small child. He grew up in the rough, booming mining towns of Murphy's Camp, California and Virginia City, Nevada. In 1869 he went to Annapolis as an appointee of President U. S. Grant. After graduation he stayed on at the Naval Academy as a science instructor.

A single event in November 1877 stamped a pattern on his life. While preparing a lecture demonstration of Foucault's method for determining the velocity of light, Michelson realized that if he collimated the beam he could get a much longer optical path-length and thus a great increase in sensitivity. In the next two years he did the experiment, aided by his enthusiasm and mechanical talent, and also by a grant from his father-in-law, amounting to $2000 (the equivalent of ten times as much today). Encouraged by success and by the advice of the prominent astronomer Simon Newcomb, Michelson resolved on a career in physics. He went to Europe for two years of study.

At Helmholtz's laboratory in Berlin Michelson designed and built a fundamental experiment. He had in mind a new sort of interferometer, sensitive enough to measure the second-order effects depending on the velocity of the earth's motion through the ether—that odd, stiff fluid which physicists of the day required as a medium to carry the vibrations of light. Michelson got a null result, and was disappointed. He felt that he had failed to measure the ether.

In 1882 he took a position at the Case School of Applied Science, the first of a series of positions at newly-founded science schools. He collaborated with the respected chemist Edward Morley in several researches, of which the most important was a repeat, now far more sensitive, of the Berlin experiment. Morley, a skilled experimentalist, made major contributions to the design and execution. The result was another discouraging "failure"; it seemed impossible to detect any motion through the ether. This experiment of Michelson and Morley was quickly recognized as the most striking and significant of several different kinds of attempts to measure the ether, which together prepared the ground of doubts and opinions among European physicists from which Einstein's theory of relativity sprang. Michelson later acknowledged the importance of Einstein's work, but to the end of his life he could never believe that light was not a vibration in some sort of ghostly ether. For more, visit our page on Einstein's discoveries.

In 1889 Michelson went to Clark University, and three years later moved on to become the head of the physics department at the University of Chicago, newly erected on a solid foundation of Rockefeller money. Both schools were struggling to guarantee scientists enough funds and time for pure research, while not neglecting education. As a teacher Michelson was aloof and forbidding, but lucid. In the course of his painstaking and exhausting researches and a difficult first marriage he had developed reserve and self-restraint. Still he was able to help physics teaching and research flourish at Chicago, and he was among the founders of The American Physical Society, becoming its second president.

For many years he labored to make diffraction gratings better than Henry Rowland's. But he was better known as the man who measured the International Meter in Paris against the wavelength of cadmium light; as the first American scientist to win a Nobel Prize (1907); and as the first person to measure the angular diameter of a star, which he did at the age of 67 with one of his beloved interferometers. His most sustained efforts went into surpassing his own classic measurements of the velocity of light. In 1926 he did this on a 22-mile baseline, within an uncertainty of +/-4 km sec-l. Five years later he tried another measurement, now in an evacuated pipe a mile long, and died as he was writing up his results.

In the nineteenth century, while physics lagged in the United States, American engineers and inventors had already become the equals or superiors of any in the world. American physicists felt the influence of this tradition, drawing on engineering and inventive skills in their pursuit of fundamental problems. The result can be seen in its most beautiful form in the Michelson-Morley apparatus, which managed to be at the same time ingenious and straightforward, massive and exquisitely delicate. The account that follows is from

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อัลเบิร์ทอับราฮัมMICHELSON1852-1931ในศตวรรษ professors'salaries อเมริกันสไตล์สวยงามของชีวิตไม่ค่อยสนับสนุน และฟิสิกส์ที่เหมาะสมจะ อาจารย์ก็มักจะจำเป็นต้องสืบทอดความมั่งคั่ง หรือแต่งงานกับมัน ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเอก — ได้ถึง 1900 เพียงส่วนน้อยของอาจารย์มี Ph.D.—and นักฟิสิกส์สามารถกำหนด ด้วยการจัดเรียงของการฝึกอบรม พื้นหลัง Albert A. Michelson ซึ่งดูเหมือนว่าแปลกตาทันสมัย ไม่น่าแปลกใจในตัวเองเกิดใน Strelno ปรัสเซีย (ใหม่กว่า Strzelno โปแลนด์), ลูกชายของพ่อค้าเป็นชาวยิว Michelson ถูกนำไปอเมริกาเป็นเด็กเล็ก เขาเติบโตในหยาบ เฟื่องฟูเมืองเหมืองแร่ของ Murphy's Camp แคลิฟอร์เนียและเนวาดาเมืองเวอร์จิเนีย สหรัฐ ในปี 1869 เขา Annapolis เป็นมีลายมือชื่อประธานมอบให้อเมริกา หลังจบการศึกษา เขาพักบน Naval Academy เป็นการสอนวิทยาศาสตร์เหตุการณ์เดียวใน 1877 พฤศจิกายนประทับรูปแบบชีวิตของเขา ขณะกำลังเตรียมการสาธิตการบรรยายของ Foucault วิธีการกำหนดความเร็วของแสง Michelson ตระหนักว่า ถ้าเขา collimated คาน เขาจะได้รับมีมากแสงอีกเส้นยาว และจึงเพิ่มขึ้นมากในความไว ในอีกสองปี เขาทดลอง ช่วย โดยความกระตือรือร้นของเขาและพรสวรรค์กล และยังมีเงินช่วยเหลือจากพ่อตาของเขา เป็นเงิน $2000 (เทียบเท่ากับสิบเท่าวันนี้) สนับสนุนให้ประสบความสำเร็จ และ โดยคำแนะนำของนักดาราศาสตร์เด่น Simon Newcomb, Michelson แก้บนงานในฟิสิกส์ เขาเข้าไปยุโรปเป็นเวลาสองปีการศึกษาในห้องปฏิบัติการของในเบอร์ลิน Michelson ออกแบบ และสร้างพื้นฐานทดลอง เขามีไว้จัดเรียงใหม่ของอินเตอร์ สำคัญวัดผลสองใบสั่งขึ้นอยู่กับความเร็วของการเคลื่อนไหวของโลกผ่านอีเธอร์ — ที่คี่ แข็งน้ำมันซึ่งนักฟิสิกส์ของวันต้องเป็นสื่อกลางมีการสั่นของแสง Michelson มี null ผลลัพธ์ และก็ผิดหวัง เขารู้สึกว่า เขาล้มเหลวที่จะวัดอีเธอร์ในปีค.ศ. 1882 เขาเอาตำแหน่งที่ในกรณีโรงเรียนวิทยาศาสตร์ประยุกต์ ครั้งแรกของชุดของตำแหน่งโรงเรียนวิทยาศาสตร์ก่อตั้งขึ้นใหม่ เขาร่วมมือกับนักเคมีเคารพ Edward Morley ในหลายงานวิจัย ที่สำคัญสุดคือ ซ้ำ ตอนนี้ยิ่งสำคัญ ทดลองเบอร์ลิน Morley, experimentalist การฝีมือ ได้มีส่วนร่วมสำคัญในการออกแบบและการดำเนินการ ผลคือ อีกท้อใจ "ล้มเหลว" มันลำบากไม่สามารถตรวจจับการเคลื่อนไหวผ่านอีเธอร์ ทดลองนี้ของ Michelson และ Morley รวดเร็วรู้จักโดดเด่นที่สุด และสำคัญหลายชนิดที่แตกต่างของความพยายามวัดอีเธอร์ ซึ่งร่วมกันจัดทำพื้นดินของข้อสงสัยและความคิดเห็นในยุโรปนักฟิสิกส์จากทฤษฎีสัมพัทธภาพของไอน์สไตน์ซึ่งผุด Michelson ภายหลังรับทราบถึงความสำคัญของการทำงานของไอน์สไตน์ แต่การสิ้นสุดชีวิตของเขา เขาอาจไม่เชื่อว่า แสงไม่ การสั่นในการเรียงลำดับบางอย่างของอีเทอร์น่ากลัว สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม ไปที่หน้าของเราในการค้นพบของไอน์สไตน์ในปี 1889 Michelson ไปมหาวิทยาลัยคลาร์ก และสามปีต่อมาย้ายไปกลายเป็น หัวหน้าภาควิชาฟิสิกส์ที่มหาวิทยาลัยชิคาโก ใหม่สร้างขึ้นบนฐานแข็งแรงของร็อคกี้เฟลเลอร์เงิน ทั้งโรงเรียนมีปัญหาประกันนักวิทยาศาสตร์เงินและเวลาสำหรับการวิจัยบริสุทธิ์ ในขณะที่ไม่ละเลยการศึกษาเพียงพอ เป็นครู Michelson ได้ห่าง ๆ และห้าม แต่ชัดเจน งานวิจัยของเขาด้วยความยากลำบาก และเหน็ดเหนื่อยและการแต่งงานครั้งแรกยาก เขาได้พัฒนาสำรองและความอดกลั้น ยัง เขาช่วยสอนฟิสิกส์และการวิจัยที่งอกงามในชิคาโก และเขาเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งเดอะอเมริกันทางกายภาพสังคม เป็น ประธาน 2หลายปี ที่เขารักให้ทำความสะอาดกระจายดีกว่าเฮนรี่โรว์แลนด์ แต่เขาก็รู้จักกันดีเป็นคนที่วัดวัดนานาชาติในปารีสกับความยาวคลื่นของแสงแคดเมียม เป็นนักวิทยาศาสตร์อเมริกันแรกจะชนะรางวัลโนเบล (1907); และเป็นคนแรกเพื่อวัดขนาดเชิงมุมของดาว ซึ่งเขาอายุ 67 interferometers รักเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง ความพยายามสุดยั่งยืนไปเหนือกว่าการตรวจวัดความเร็วของแสงเองคลาสสิก ในปี 1926 เขานี้บนพื้นฐาน 22 ไมล์ ภายในมีความไม่แน่นอนของ+/-4 กม.วินาที-l. ห้าปีต่อมาเขาพยายามวัด ในท่อสุญญากาศไมล์ยาว และเสียชีวิต ตามที่เขาเขียนขึ้นผลของเขาในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ในขณะที่ฟิสิกส์ lagged ในสหรัฐอเมริกา อเมริกันวิศวกรและนักประดิษฐ์อยู่แล้วกลายเป็น เท่ากับหรือผู้บังคับบัญชาใด ๆ ในโลก นักฟิสิกส์อเมริกันรู้สึกว่าอิทธิพลของประเพณีนี้ ภาพวาดวิศวกรรม และสร้างสรรค์ทักษะในการแสวงหาปัญหาเบื้องต้น สามารถดูผลได้ในรูปแบบที่สวยที่สุดในเครื่อง Michelson-Morley ซึ่งจัดการจะในเวลาเดียวกันตรงไปตรงมา ใหญ่ และละเอียดอ่อนประณีต และแยบยล บัญชีที่ตามมาจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัลเบิร์
อับราฮัม
MICHELSON1852-1931
ในศตวรรษที่สิบเก้า professors'salaries อเมริกันไม่ค่อยจะสนับสนุนรูปแบบที่สง่างามของชีวิตและจะเป็นศาสตราจารย์ฟิสิกส์ที่เหมาะสมมันก็มักจะมีความจำเป็นที่จะสืบทอดความมั่งคั่งหรือแต่งงานกับมัน มันเป็นความจำเป็นน้อยที่จะมีปริญญาเอก-สาย 1900 เพียงส่วนน้อยของอาจารย์มีปริญญาเอกและนักฟิสิกส์สามารถตั้งค่าออกมาพร้อมกับการจัดเรียงของการฝึกอบรมใด ๆ พื้นหลังอัลเบิร์ไมเคิลเอซึ่งดูเหมือนว่าแปลกตาทันสมัยก็ไม่น่าแปลกใจในช่วงเวลาของเขาเอง.

เกิดใน Strelno ปรัสเซีย (ต่อมา Strzelno, โปแลนด์) ลูกชายของพ่อค้าชาวยิว, ไมเคิลถูกนำตัวไปอเมริกาเป็นเด็กเล็ก เขาเติบโตขึ้นมาในหยาบ, เมืองเหมืองแร่ที่เฟื่องฟูของเมอร์ฟี่ค่ายแคลิฟอร์เนียและเวอร์จิเนียซิตีเนวาดา ใน 1,869 เขาไปแอนนาโปลิสเป็นรับการแต่งตั้งจากประธานาธิบดีสหรัฐให้สิทธิ์ หลังจากจบการศึกษาเขาอยู่ในที่โรงเรียนนายเรือเป็นผู้สอนวิทยาศาสตร์.

เหตุการณ์เดียวในพฤศจิกายน 1877 ประทับลวดลายบนชีวิตของเขา ขณะที่การเตรียมการบรรยายการสาธิตวิธีการของ Foucault สำหรับการกำหนดความเร็วของแสง, ไมเคิลตระหนักว่าถ้าเขารังสีลำแสงที่เขาจะได้รับอีกนานเท่าใดแสงเส้นทางที่มีความยาวและทำให้เพิ่มขึ้นอย่างมากในความไว ในอีกสองปีต่อมาเขาได้ทดลองรับความช่วยเหลือจากความกระตือรือร้นและความสามารถทางกลของเขาและยังตามทุนจากพ่อของเขาในกฎหมายเป็นจำนวนเงินถึง $ 2000 (เทียบเท่าสิบเท่าวันนี้) การสนับสนุนจากความสำเร็จและโดยคำแนะนำของนักดาราศาสตร์ที่โดดเด่นไซมอน Newcomb ที่ไมเคิลได้รับการแก้ไขในอาชีพในสาขาฟิสิกส์ เขาเดินไปยังยุโรปเป็นเวลาสองปีของการศึกษา.

ณ ห้องปฏิบัติการ Helmholtz ในเบอร์ลินไมเคิลได้รับการออกแบบและสร้างการทดลองพื้นฐาน เขามีอยู่ในใจการจัดเรียงใหม่ของสันไวพอที่จะวัดความผลกระทบลำดับที่สองขึ้นอยู่กับความเร็วของการเคลื่อนไหวของโลกผ่านอีเทอร์ที่แปลกของเหลวแข็งซึ่งนักฟิสิกส์ของวันที่ต้องเป็นสื่อกลางในการดำเนินการสั่นสะเทือนของ เบา. ไมเคิลมีผลเป็นโมฆะและรู้สึกผิดหวัง เขารู้สึกว่าเขาล้มเหลวในการวัดอีเทอร์.

ปี ค.ศ. 1882 เขาเข้ารับตำแหน่งในกรณีของโรงเรียนวิทยาศาสตร์ประยุกต์ครั้งแรกของชุดของตำแหน่งที่โรงเรียนวิทยาศาสตร์เพิ่งก่อตั้ง เขาร่วมมือกับนักเคมีเคารพเอ็ดเวิร์ดมอร์ลี่ย์ในหลายงานวิจัยของที่สำคัญที่สุดก็คือการทำซ้ำตอนนี้มีความไวมากขึ้นของการทดลองเบอร์ลิน มอร์ลี่ย์เป็น experimentalist ที่มีทักษะได้มีส่วนร่วมสำคัญในการออกแบบและการดำเนินการ ผลที่ได้ก็เป็นอีกท้อใจ "ความล้มเหลว"; ดูเหมือนว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะตรวจจับการเคลื่อนไหวใด ๆ ผ่านอีเทอร์ การทดลองของไมเคิลมอร์ลี่ย์นี้ได้รับการยอมรับอย่างรวดเร็วเป็นที่โดดเด่นและสำคัญที่สุดของหลายชนิดที่แตกต่างกันของความพยายามในการวัดอีเธอร์ซึ่งร่วมกันจัดทำพื้นดินความสงสัยและความคิดเห็นในหมู่นักฟิสิกส์จากยุโรปซึ่งทฤษฎีของ Einstein พัทธกระโดด ไมเคิลต่อมาได้รับการยอมรับถึงความสำคัญของการทำงานของ Einstein แต่ถึงจุดสิ้นสุดของชีวิตของเขาเขาไม่เคยอยากจะเชื่อว่าแสงไม่ได้สั่นสะเทือนในการเรียงลำดับของอีเธอร์น่ากลัวบางอย่าง สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมโปรดไปที่หน้าของเราเกี่ยวกับการค้นพบของ Einstein.

ในปี 1889 ไมเคิลไปมหาวิทยาลัยคลาร์กและอีกสามปีต่อมาย้ายไปเป็นหัวหน้าภาควิชาฟิสิกส์ที่มหาวิทยาลัยชิคาโกสร้างขึ้นใหม่บนรากฐานที่มั่นคงของเงินกี้เฟลเลอร์ โรงเรียนทั้งสองได้รับการดิ้นรนที่จะรับประกันเงินมากพอที่นักวิทยาศาสตร์และเวลาสำหรับการวิจัยบริสุทธิ์ในขณะที่ไม่ละเลยการศึกษา เป็นครูไมเคิลก็อยู่ห่าง ๆ และห้าม แต่ชัดเจน ในหลักสูตรของความเพียรและการวิจัยของเขาและหลบหนีการแต่งงานครั้งแรกที่ยากลำบากเขาได้พัฒนา Reserve และข่มใจตนเอง ยังคงเขาก็สามารถที่จะช่วยให้การเรียนการสอนฟิสิกส์และเจริญวิจัยที่ชิคาโกและเขาเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งของกายภาพสังคมอเมริกันกลายเป็นประธานาธิบดีที่สอง.

เวลาหลายปีเขาลำบากที่จะทำให้ gratings เลนส์ดีกว่าเฮนรี่โรว์ลันด์ แต่เขาเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะคนที่วัดมิเตอร์นานาชาติในกรุงปารีสกับความยาวคลื่นของแสงแคดเมียม; เป็นนักวิทยาศาสตร์ชาวอเมริกันคนแรกที่ชนะรางวัลโนเบล (1907); และเป็นคนแรกที่จะวัดขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางเชิงมุมของดาวซึ่งเขาได้ตอนอายุ 67 กับหนึ่งใน interferometers ที่รักของเขา ความพยายามอย่างยั่งยืนที่สุดของเขาเดินเข้าไปในวัดเหนือกว่าคลาสสิกของตัวเองของความเร็วของแสง ในปี 1926 เขาทำแบบนี้อยู่บนพื้นฐาน 22 ไมล์ภายในความไม่แน่นอนของ +/- 4 กมวินาที-L ห้าปีต่อมาเขาพยายามที่วัดอื่นในขณะนี้ในท่ออพยพไมล์ยาวและเสียชีวิตในขณะที่เขากำลังเขียนถึงผลของเขา.

ในศตวรรษที่สิบเก้าขณะฟิสิกส์ lagged ในประเทศสหรัฐอเมริกา, วิศวกรชาวอเมริกันและนักประดิษฐ์ได้กลายเท่ากับหรือ ผู้บังคับบัญชาของใด ๆ ในโลก นักฟิสิกส์ชาวอเมริกันรู้สึกว่าอิทธิพลของประเพณีนี้, การวาดภาพบนด้านวิศวกรรมและการสร้างสรรค์ทักษะในการแสวงหาของพวกเขาปัญหาพื้นฐาน ผลที่สามารถมองเห็นได้ในรูปแบบที่สวยที่สุดในอุปกรณ์ Michelson-Morley ซึ่งมีการจัดการที่จะเป็นในเวลาเดียวกันความคิดสร้างสรรค์และตรงไปตรงขนาดใหญ่และละเอียดอ่อนประณีต บัญชีที่ตามมาจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลเบิร์ตอับราฮัมmichelson1852-1931ในศตวรรษที่สิบเก้า professors"salaries อเมริกันจะไม่ค่อยสนับสนุนสไตล์ที่สง่างามแห่งชีวิต และเป็น เหมาะสม ด้านฟิสิกส์ ก็มักจะจำเป็นที่จะสืบทอดความมั่งคั่งหรือแต่งงานกับมัน มันเป็นสิ่งที่จำเป็นน้อยลงมีเอกเป็นปลาย 1900 เพียงส่วนน้อยของอาจารย์มีปริญญาเอกและนักฟิสิกส์สามารถตั้งเรียงลำดับใด ๆของการฝึกอบรม อัลเบิร์ตเอไมเคลสันพื้นหลัง ซึ่งดูแปลกตาทันสมัย ไม่น่าแปลกในเวลาของเขาเองเกิดใน strelno ปรัสเซีย ( ต่อมา , strzelno , โปแลนด์ ) ลูกชายของพ่อค้ายิว ไมเคลสันมาจากอเมริกาเป็นเด็กเล็ก เขาเติบโตขึ้นในเมืองเหมืองแร่เฟื่องฟูหยาบของค่าย เมอร์ฟี่ , แคลิฟอร์เนียและเวอร์จิเนียเมืองเนวาดา ใน 1869 เขาไป Annapolis เป็นแต่งตั้งของประธานาธิบดีสหรัฐ แกรนท์ หลังจากเรียนจบเขาก็อยู่ที่โรงเรียนนายเรือเป็นครูสอนวิทยาศาสตร์เหตุการณ์เดียวในเดือนพฤศจิกายนค.ศ. 1877 ประทับลวดลายในชีวิตของเขา ขณะที่การเตรียมการบรรยายการสาธิตของฟูโกเป็นวิธีการกำหนดความเร็วของแสง ไมเคลสันตระหนักว่าถ้าเขาให้คานเขาได้นานกว่าแสงความยาวเส้นทางและดังนั้นจึงเพิ่มขึ้นอย่างมากในความไว ในอีกสองปี เขาเคยทดลองช่วยโดยความกระตือรือร้นของเขาและเครื่องกล พรสวรรค์ และยัง โดยทุนจากพ่อตาของเขาเป็นจำนวนเงิน $ 2000 ( เทียบเท่าเป็นสิบเท่าเลยวันนี้ ) สนับสนุนโดยความสำเร็จและโดยคำแนะนำของนักดาราศาสตร์ไซมอน Newcomb Michelson โดดเด่น , แก้ไขในอาชีพในฟิสิกส์ เขาไปยุโรปสองปีของการศึกษาที่ห้องปฏิบัติการของเฮล์มโฮลทซ์ ใน เบอร์ลิน ไมเคลสันได้รับการออกแบบและสร้างขึ้นในการทดลองพื้นฐาน ที่เขามีในใจจัดเรียงใหม่ของอินเตอร์เฟอโรมิเตอร์ มีความละเอียดอ่อน พอวัดที่สองผลขึ้นอยู่กับความเร็วของโลกเคลื่อนไหวผ่านอีเทอร์ที่แปลก , น้ำแข็งซึ่งนักฟิสิกส์ของวันต้องเป็นสื่อนำแรงสั่นสะเทือนของแสง Michelson ได้ผลเป็นโมฆะ และผิดหวัง เขารู้สึกว่า เขาได้ล้มเหลวที่จะวัด อีเทอร์ใน ค.ศ. 1880 เขาได้ตำแหน่งที่กรณีโรงเรียนวิทยาศาสตร์ประยุกต์ ครั้งแรกของชุดของตำแหน่งที่ก่อตั้งขึ้นใหม่วิทยาศาสตร์โรงเรียน เขาร่วมมือกับเคารพนักเคมีเวิร์ด มอร์ลีย์ ในงานวิจัยหลาย ที่สำคัญที่สุด คือ ย้ำ ตอนนี้ไกลอ่อนไหวมาก การทดลองในเบอร์ลิน มอร์ลี่ย์ , experimentalist มีฝีมือทำผลงานที่สำคัญในการออกแบบและการดําเนินการ ผลอื่นท้อใจ " ความล้มเหลว " ; มันเป็นไปไม่ได้ที่จะตรวจสอบใด ๆเคลื่อนที่ผ่านอีเทอร์ การทดลองของ Michelson Morley ได้อย่างรวดเร็วและเป็นที่โดดเด่นที่สุดและที่สำคัญหลายชนิดของความพยายามที่จะวัดอีเทอร์ ซึ่งร่วมกันเตรียมพื้นดินข้อสงสัยและความคิดเห็นของนักฟิสิกส์จากยุโรปซึ่งไอน์สไตน์ทฤษฎีสัมพันธภาพผุด . ไมเคิลสันต่อมายอมรับความสำคัญของไอน์สไตน์คืองาน แต่ในบั้นปลายของชีวิตเขาไม่เคยเชื่อว่าแสงไม่สั่นในบางประเภทของผี อีเทอร์ สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเยี่ยมชมหน้าเว็บของเราที่ไอน์สไตน์ค้นพบ .ในปี 1889 Michelson ไปมหาวิทยาลัยคลาร์กและสามปีต่อมาย้ายไปเป็น หัวหน้าภาควิชาฟิสิกส์ที่มหาวิทยาลัยแห่งชิคาโก ที่สร้างขึ้นใหม่บนพื้นฐานของศูนย์เงิน โรงเรียนทั้งสองดิ้นรนที่จะรับประกันเงินเพียงพอและเวลาที่นักวิทยาศาสตร์วิจัยบริสุทธิ์ ในขณะที่ไม่ละเลยการศึกษา เป็นครูไมเคลสันเป็นห่างและห้าม แต่ชัดเจน ในหลักสูตรวิจัยอดทนและหลบหนีของเขาและยากการแต่งงานครั้งแรกเขาได้พัฒนาในการควบคุมตนเอง แต่เขาสามารถช่วยสอนฟิสิกส์และการวิจัยงอกงามที่ชิคาโก และเขาเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งของกายภาพสังคมอเมริกันเป็นประธานที่สองของเป็นเวลาหลายปีเขายากให้เลนส์ gratings ดีกว่า เฮนรี่ โรว์แลนด์ แต่เขาก็รู้จักดี เป็นคนวัดนานาชาติในกรุงปารีสกับเครื่องวัดแสง ( แสง ตามที่นักวิทยาศาสตร์ชาวอเมริกันคนแรกที่ได้รับรางวัลโนเบล ( 1907 ) ; และเป็นคนแรกที่จะวัดเส้นผ่านศูนย์กลางเชิงมุมของดาว ซึ่งเขาได้เมื่ออายุ 67 กับหนึ่ง interferometers ที่รักของเขา ส่วนใหญ่ของเขาได้รับความพยายามเข้าไปทีวัดของเขาคลาสสิกของความเร็วของแสง ใน 2469 เขาทำบนพื้นฐาน 22 ไมล์ ภายในความไม่แน่นอนของ + / - 4 km sec-l. ห้าปีต่อมาเขาพยายามวัดอื่น ตอนนี้ในการอพยพ ท่อยาวเป็นกิโล และตายที่เขาเขียนขึ้นผลของเขาในศตวรรษที่สิบเก้าในขณะที่ฟิสิกส์ที่ล้าหลัง ในสหรัฐอเมริกา อเมริกันวิศวกรและนักประดิษฐ์ได้กลายเป็นที่เท่ากับ หรือผู้บังคับบัญชาของใด ๆในโลก นักฟิสิกส์ชาวอเมริกันรู้สึกว่าอิทธิพลของประเพณีนี้ เขียนแบบวิศวกรรมและทักษะในการประดิษฐ์ในการแสวงหาของพวกเขาของปัญหาพื้นฐาน ผลที่สามารถเห็นได้ในรูปแบบของที่สวยที่สุดใน Michelson Morley เครื่องมือ ซึ่งจะเป็นเวลาเดียวกับที่แยบยลและตรงไปตรงมามากและละเอียดอ่อนสวยงาม บัญชีที่ตามมา คือ จาก