Not a robot moved. Curie remained s

Not a robot moved. Curie remained silent, his eyes fixed on the huge Converter. Donovan pushed the nearest robot, "Stand up" he shouted. slowly, the robot obeyed. "There is only one Master, and Cutie is his messenger.' The other robots repeated: "There is only one Master, and Cutie is his messenger.' "Is that right?' Donovan said angrily. "Well let me tell you something. There isn't any Master; and I'm the one giving orders around here. Understand? Now get out! "I obey only the Master.' "Nonsense!" Donovan shouted. He turned his head and spat at the Converter. "That thing is a machine. There isn't any Master, and there isn't any messenger. You obey me! The robots were silent and their red eyes stared at Donovan. "How dare you spit at the Master,' whispered Cutie. He moved forwards, slowly and purposefully, and Donovan felt a sudden rush of fear. A robot could not feel anger -but Cutie's eyes were unreadable "I'm sorry, Donovan," said the robot, but you can't stay here after this. You and Powell can no longer enter the control room and the engine room. Cutie's hand moved quietly and in a moment two robots had lifted Donovan from the floor and carried him up the stairs. Two robots guarded the door of the officers' room. Inside, Donovan was still angry. "Those robots must obey us! It's the Second Law!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หุ่นยนต์ไม่ย้าย กูรีอยู่เงียบ ตาของเขาคงที่ในแปลงขนาดใหญ่ โดโนแวนผลักหุ่นยนต์ที่ใกล้ที่สุด "ยืน" เขาตะโกน ช้า หุ่นยนต์เชื่อฟัง "มีหลักเดียว และน่ารักเป็น messenger ของเขา.' หุ่นยนต์อื่น ๆ ซ้ำ: "มีหลักเดียว และน่ารักเป็น messenger ของเขา.' "ขวาที่?' โดโนแวนกล่าวว่า ด้วยความโกรธ "ดีให้ฉันบอกคุณบางสิ่งบางอย่าง ไม่มีหลักใด ๆ และฉันคนหนึ่งสั่งให้ที่นี่ เข้าใจหรือไม่ ตอนนี้ ไปเลย "ผมเชื่อฟังหลักเท่านั้น ' "เหลวไหล" โดโนแวนตะโกน เขาหันหัวของเขา และฤทธิ์ที่ตัวแปลง "สิ่งที่เป็นเครื่อง ไม่มีหลักใด ๆ และไม่มี messenger ใด ๆ คุณฟังฉัน หุ่นยนต์เงียบ และตาสีแดงจ้องที่โดโนแวน "วิธีการที่คุณกล้าน้ำลายที่หลัก กระซิบน่ารัก เขาย้ายไปข้างหน้า ช้า และเด็ดเดี่ยว และโดโนแวนรู้สึกเร่งอย่างฉับพลันของความกลัว หุ่นยนต์สามารถรู้สึก โกรธ - แต่สายตาของวัยรุ่นก็สามารถอ่าน "ฉันขอโทษ โดโนแวน, " กล่าวว่า หุ่นยนต์ แต่คุณไม่สามารถเข้าพักที่นี่หลังจากนี้ คุณและพาวเวลไม่ป้อนห้องควบคุมและห้องเครื่องยนต์ ย้ายมือของน่ารักอย่างเงียบ ๆ และในช่วงเวลา สองหุ่นยนต์ยกโดโนแวนจากชั้น และนำเขาขึ้นบันได หุ่นยนต์สองรักษาประตูของห้องพักของเจ้าหน้าที่ ภายใน โดโนแวนก็ยังโกรธ "เหล่าหุ่นยนต์ต้องเชื่อฟังเรา มันเป็นกฎหมายสอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ได้เป็นหุ่นยนต์ย้าย กูยังคงเงียบดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่แปลงใหญ่ โดโนแวนผลักดันหุ่นยนต์ที่ใกล้ที่สุด "ยืนขึ้น" เขาตะโกน ช้าหุ่นยนต์เชื่อฟัง "มีเพียงคนเดียวคือปริญญาโทและ Cutie เป็นทูตของเขา. หุ่นยนต์อื่น ๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า "มีเพียงคนเดียวคือปริญญาโทและ Cutie เป็นทูตของเขา. "นั่นถูกต้องใช่ไหม?' โดโนแวนกล่าวว่าด้วยความโกรธ. "ดีให้ฉันบอกคุณบางสิ่งบางอย่าง ไม่มีโทใด ๆ และฉันหนึ่งให้คำสั่งซื้อรอบที่นี่ เข้าใจ? ตอนนี้ได้ออก! "ผมเชื่อฟังเพียงโท. "ไร้สาระ!" โดโนแวนตะโกน. เขาหันหัวของเขาและถ่มน้ำลายใส่แปลง. "นั่นคือสิ่งที่เครื่อง ไม่มีโทใด ๆ และไม่มี Messenger ใด คุณเชื่อฟังฉัน! หุ่นยนต์ที่มีความเงียบและดวงตาสีแดงของพวกเขาจ้องมองมาที่โดโนแวน "วิธีที่คุณกล้าที่คายโท 'กระซิบ Cutie. เขาเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆและเด็ดเดี่ยวและโดโนแวนรู้สึกเร่งด่วนฉับพลันของความกลัว. หุ่นยนต์ไม่สามารถรู้สึกโกรธ -but ตา Cutie ของคนอ่านไม่ได้" ฉันขอโทษ, โดโนแวน "กล่าวว่าหุ่นยนต์ แต่คุณไม่สามารถอยู่ที่นี่หลังจากนี้. คุณและพาวเวลจะไม่สามารถเข้ามาในห้องควบคุมและห้องเครื่องยนต์. มือ Cutie ย้ายอย่างเงียบ ๆ และในช่วงเวลาที่หุ่นยนต์ทั้งสองยกโดโนแวนจากพื้นอุ้มขึ้น บันได. หุ่นยนต์ทั้งสองรักษาประตูของห้องพักเจ้าหน้าที่ได้. ภายในโดโนแวนยังคงโกรธ. "หุ่นยนต์เหล่านั้นต้องเชื่อฟังเรา! มันเป็นกฎข้อที่สอง!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ใช่หุ่นยนต์เคลื่อนที่ กูรียังคงเงียบ สายตาของเขาจับจ้องไปที่แปลงใหญ่ โดโนแวนผลักหุ่นยนต์ที่ใกล้ที่สุด " ยืนขึ้น " เขาตะโกน ช้า , หุ่นยนต์เชื่อฟัง " มีเพียงหนึ่งหลัก และน่ารักเป็น Messenger ของเขา . " หุ่นยนต์อื่น ๆที่ซ้ำ : " มีเพียงหนึ่งหลัก และน่ารักเป็น Messenger ของเขา . " " ใช่ไหม ? " โดโนแวนกล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว ดีให้ฉันบอกคุณบางอย่าง ไม่มีนาย แล้วฉันก็เป็นคนหนึ่งที่สั่งรอบนี้ เข้าใจมั้ย ? ออกไปเดี๋ยวนี้ ! " ฉันเชื่อฟังเพียงต้นแบบ " ไร้สาระ ! " โดโนแวนตะโกน เขาหันศีรษะของเขาและถ่มน้ำลายที่แปลง . มันเป็นเครื่อง ไม่มีอาจารย์ ไม่มีสาร เธอเชื่อฟังฉัน หุ่นยนต์ก็เงียบและดวงตาสีแดงของมันจ้องมองโดโนแวน . กล้าดียังไงมาถ่มน้ำลายใส่ท่าน กระซิบสุดสวย เขาย้ายไปข้างหน้าอย่างช้าๆ และตั้งใจ และโดโนแวนรู้สึกวิ่งอย่างฉับพลันของความกลัว หุ่นยนต์ก็ไม่ได้รู้สึกโกรธ แต่น่ารักของตาได้อ่าน " ผมขอโทษ โดโนแวน กล่าวว่า หุ่นยนต์ แต่เธอก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว คุณพาวล์ไม่สามารถเข้าไปในห้องควบคุม และห้องเครื่อง น่ารักมือไปอย่างเงียบ ๆและในช่วงเวลาสองหุ่นยนต์ยก โดโนแวนจากพื้นและพาเขาขึ้นบันได สองหุ่นยนต์เฝ้าประตูห้องเจ้าหน้าที่ " ภายใน โดโนแวนยังโกรธ " หุ่นยนต์เหล่านั้นต้องเชื่อฟังเรา มันเป็นกฎหมายที่สอง !