Bird Island (558129 E, 38539 S) is

Bird Island (558129 E, 38539 S) is the northernmost of the Seychelles archipelago,
around 100 km from Mahe´. Bird is a low coralline island (nowhere exceeding 5 m
above sea level), historically dominated by large seabird colonies; it still retains a
major breeding colony of sooty tern Sterna fuscata. In the early 20th century, the
island suffered major environmental change, with extraction of guano deposits in
1895–1906 followed by the planting of coconuts Cocos nucifera. By the 1970s,
coconuts dominated the island’s vegetation (Feare 1979; Stoddart and Fosberg
1981). The plantation ceased to be worked in the late 20th century, and was invaded
by woody species including Pisonia grandis. This widespread Indo-Pacific tree
species is disseminated by seabirds and, in Seychelles, is only abundant on islands
with nesting colonies of seabirds (Friedmann 1994); it is a major component of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกาะนก (558129 E, 38539 S) อยู่เหนือสุดของหมู่เกาะเซเชลส์ประมาณ 100 กิโลเมตรจาก Mahe´ นกเป็นเกาะ coralline ต่ำ (ไม่มีที่ไหนเกิน 5 เมตรครอบงำ โดยอาณานิคมใหญ่เบิร์ด อดีตเหนือระดับน้ำทะเล), มันยังคงไว้ซึ่งการฝูงนกนางนวลแกลบ sooty Sterna fuscata พันธุ์หลัก ในต้นศตวรรษที่ 20 การเกาะความเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมที่สำคัญ กับสกัด guano เงินฝากในปีค.ศ. 1895 เพื่อ – 1906 ตามการปลูกมะพร้าวโคโค nucifera โดยปี 1970มะพร้าวครอบงำของพืช (Feare 1979 Stoddart และ Fosberg1981) . ตัวหยุดการทำงานในศตวรรษที่ 20 ปลาย และถูกบุกโดยพันธุ์ไม้รวมทั้งแกรนดิส Pisonia ต้นไม้อินโด-แปซิฟิกนี้อย่างกว้างขวางสายพันธุ์ที่เผยแพร่ โดยนก และ ในเซเชลส์ มีเฉพาะมากมายบนเกาะมีอาณานิคมรังของนก (ฟรีดแมน 1994); เป็นส่วนประกอบสำคัญใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกาะนก (558129 E, 38539 s) เหนือสุดของหมู่เกาะเซเชลส์,
รอบ ๆ จาก Mahe' 100 กิโลเมตร นกเป็นเกาะที่กัลปังหาต่ำ (ไม่มีที่ไหนเกิน 5 เมตร
เหนือระดับน้ำทะเล) ครอบงำโดยอดีตอาณานิคมของนกทะเลขนาดใหญ่ มันยังคงอาณานิคมพันธุ์ที่สำคัญของซูตตี้นางนวล Sterna fuscata
ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20
เกาะที่ได้รับความเดือดร้อนการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมที่สำคัญกับการสกัดของเงินฝากในค้างคาว
1895-1906 ตามด้วยการปลูกมะพร้าวมะพร้าว โดยปี 1970
ที่มะพร้าวพืชที่โดดเด่นของเกาะ(Feare 1979; และสต็อดดาร์ Fosberg
1981) สวนหยุดที่จะทำงานในช่วงปลายศตวรรษที่ 20
และถูกรุกรานโดยสายพันธุ์ไม้รวมทั้งPisonia grandis ต้นไม้นี้อย่างกว้างขวางอินโดแปซิฟิกสายพันธุ์ที่มีการเผยแพร่โดยนกทะเลและในเซเชลส์เป็นเพียงที่อุดมสมบูรณ์บนเกาะที่มีรังอาณานิคมของนกทะเล(Friedmann 1994); มันเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของ