The Business of Aerial PhotographyF

The Business of Aerial Photography
Following the end of the war, the aerial camera was turned to non-military purposes. Sherman Fairchild took a series of overlapping photographs and made an aerial map of Manhattan Island. This aerial map became a commercial success and was used by several New York City agencies and businesses. Deals with other cities followed, as they found his aerial surveys to be faster and much less expensive than a ground survey. Aerial photography was shown to have civilian uses and could be a successful commercial venture.
Aerial Photography from Airplanes
The first aerial photography taken from an airplane was in 1909, by Wilbur Wright. He was in Italy, engaged in marketing planes to the Italian government, when he carried a passenger who took motion pictures of the military field at Centocelli, near Rome.

During World War I, aerial photography soon replaced sketching and drawing by the aerial observers. The battle maps used by both sides were produced from aerial photographs, and by the end of the war, both sides were recording the entire front at least twice a day. Cameras especially designed for use in airplanes were being produced, including thermal infra-red detectors. Stability and shutter speed remained a problem, and towards the end of the war Sherman M. Fairchild developed a camera with the shutter located inside the lens. This design significantly improved the quality of the images, and became the standard for aerial camera systems over the next 50 years.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ธุรกิจการถ่ายภาพทางอากาศต่อไปนี้จุดสิ้นสุดของสงคราม กล้องถ่ายรูปทางอากาศถูกเปิดใช้งานเพื่อวัตถุประสงค์ในการทหารไม่ใช่ เชอร์แมน Fairchild เอาชุดของภาพที่ทับซ้อน และทำเป็นแผนที่ทางอากาศของเกาะแมนฮัตตัน แผนที่ทางอากาศนี้เป็น ความสำเร็จทางการค้า และถูกใช้ โดยหลายหน่วยงานนิวยอร์กและธุรกิจ ตกลงกับเมืองอื่น ๆ ตาม ตามที่พวกเขาพบการสำรวจทางอากาศของเขาจะแพงมาก และรวดเร็วกว่าการสำรวจดิน ถ่ายภาพทางอากาศที่แสดงให้พลเรือนใช้ และอาจมีกิจการพาณิชย์ประสบความสำเร็จถ่ายภาพทางอากาศจากเครื่องบินที่มาจากเครื่องบินถ่ายภาพทางอากาศครั้งแรกในปี 1909 โดย Wilbur Wright ได้ เขาอยู่ในอิตาลี หมั้นในตลาดเครื่องบินรัฐบาลอิตาลี เมื่อเขาโดยสารที่เอาภาพเคลื่อนไหวของฟิลด์ทหารที่ Centocelli ใกล้โรม ในระหว่างสงครามโลก ถ่ายภาพทางอากาศเร็ว ๆ นี้เปลี่ยนร่าง และวาด โดยผู้สังเกตการณ์ทางอากาศ แผนที่ต่อสู้ใช้ทั้งสองด้านผลิตจากภาพถ่ายทางอากาศ และสิ้นสุดของสงคราม ทั้งสองข้างถูกบันทึกหน้าทั้งวันที่ กล้องที่ออกแบบมาสำหรับใช้ในเครื่องบินที่ผลิต รวมทั้งเครื่องตรวจจับความร้อนของซาว ความเร็วความเสถียรและชัตเตอร์ยังคง ปัญหา และในตอนท้ายของสงคราม เชอร์แมนม. Fairchild พัฒนากล้องกับชัตเตอร์ที่อยู่ภายในเลนส์ ออกแบบนี้มากปรับปรุงคุณภาพของภาพ และกลายเป็น มาตรฐานสำหรับระบบทางอากาศ 50 ปีถัดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ธุรกิจการถ่ายภาพทางอากาศหลังจากการสิ้นสุดของสงครามกล้องอากาศหันวัตถุประสงค์ที่ไม่ใช่ทหาร
เชอร์แมนแฟร์ไชลด์เอาชุดของภาพที่ทับซ้อนกันและทำแผนที่ทางอากาศของเกาะแมนฮัตตัน แผนที่ทางอากาศนี้กลายเป็นความสำเร็จในเชิงพาณิชย์และถูกใช้โดยหลายหน่วยงานนิวยอร์กซิตี้และธุรกิจ ข้อเสนอกับเมืองอื่น ๆ ตามมาเช่นที่พวกเขาพบว่าการสำรวจทางอากาศของเขาจะได้เร็วขึ้นและมีราคาแพงมากน้อยกว่าการสำรวจพื้นดิน ถ่ายภาพทางอากาศแสดงให้เห็นว่ามีการใช้พลเรือนและอาจจะประสบความสำเร็จในการค้า.
ถ่ายภาพทางอากาศจากเครื่องบินถ่ายภาพทางอากาศครั้งแรกที่นำมาจากเครื่องบินเป็นในปี 1909 โดยวิลเบอร์ไรท์
เขาอยู่ในอิตาลีมีส่วนร่วมในระนาบการตลาดให้กับรัฐบาลอิตาลีเมื่อเขาดำเนินการผู้โดยสารที่เอาภาพเคลื่อนไหวของเขตทหารที่ Centocelli ใกล้กับกรุงโรม. ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ถ่ายภาพทางอากาศแทนที่ร่างและการวาดภาพโดยการสังเกตการณ์ทางอากาศ แผนที่การรบที่ใช้โดยทั้งสองฝ่ายมีการผลิตจากภาพถ่ายทางอากาศและในตอนท้ายของสงครามทั้งสองฝ่ายได้รับการบันทึกทั้งหน้าอย่างน้อยวันละสองครั้ง กล้องออกแบบมาโดยเฉพาะสำหรับใช้ในเครื่องบินถูกผลิตรวมทั้งการตรวจจับอินฟาเรดความร้อน ความเร็วความเสถียรและความชัตเตอร์ยังคงเป็นปัญหาและในช่วงสุดท้ายของสงครามเชอร์แมนแฟร์ไชลด์เอ็มพัฒนากล้องที่มีชัตเตอร์อยู่ภายในเลนส์ การออกแบบที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญนี้คุณภาพของภาพและกลายเป็นมาตรฐานสำหรับระบบกล้องอากาศในอีก 50 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ธุรกิจการถ่ายภาพทางอากาศ
ต่อไปนี้การสิ้นสุดของสงคราม กล้องภาพถ่ายทางอากาศ กลับกลายเป็นไม่ใช่ทหารวัตถุประสงค์ แฟร์ไชลด์เชอร์แมน เอาชุดของภาพที่ซ้อนกันและทำให้แผนที่ทางอากาศของแมนฮัตตันเกาะ แผนที่ทางอากาศนี้กลายเป็นความสำเร็จเชิงพาณิชย์และถูกใช้โดยหน่วยงานนิวยอร์กและหลายธุรกิจ เกี่ยวข้องกับเมืองอื่น ๆตามพวกเขาพบการสำรวจทางอากาศของเขาได้เร็วขึ้นและมากน้อยราคาแพงกว่าพื้น ) ภาพถ่ายทางอากาศแสดงต้องใช้พลเรือนและอาจจะประสบความสำเร็จในเชิงพาณิชย์ บริษัท การถ่ายภาพทางอากาศจากเครื่องบิน

ก่อนการถ่ายภาพทางอากาศจากเครื่องบิน คือ ในปี 1909 โดย วิลเบอร์ ไรท์ เขาอยู่ที่อิตาลี หมั้นในเครื่องบินการตลาดของรัฐบาลอิตาลีเมื่อเขานำผู้โดยสารที่เอาภาพสนามของทหาร ที่ centocelli ใกล้กรุงโรม

ช่วงสงครามโลกครั้งที่ภาพถ่ายทางอากาศแล้วแทนที่ร่างภาพและวาดภาพโดยสังเกตการณ์ทางอากาศ การต่อสู้ที่ใช้ โดยทั้งสองฝ่ายได้ผลิตแผนที่จากภาพถ่ายทางอากาศ และการสิ้นสุดของสงคราม ทั้งสองฝ่ายมีการบันทึกทั้งหน้าอย่างน้อยสองวันกล้องที่ออกแบบมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับใช้ในเครื่องบินถูกผลิต รวมทั้งความร้อนอินฟราเรดตรวจจับ ความเร็วเสถียรภาพและชัตเตอร์ ยังคงเป็นปัญหา และในตอนท้ายของสงครามเชอร์แมนเมตร แฟร์ไชลด์พัฒนากล้องที่มีชัตเตอร์อยู่ภายในเลนส์ การออกแบบนี้มีการปรับปรุงคุณภาพของภาพและกลายเป็นมาตรฐานสำหรับระบบกล้องทางอากาศมากกว่า 50 ปีต่อมา