resultsAntecedent VariablesFor stre

results
Antecedent Variables
For stress, the mean level as measured by the ICSRLE was 95.79 (SD=19.03,range=54 to153). There were a total of 84(45%) students demonstrating scores greater than 95 in the current study. For social support, the mean score was 22.97 (SD=5.31, range=4 to 28) and 22.77 (SD=4.86, range =4 to 29) for the family and peer subscales, respectively, of the MSPSS. For spirituality, the mean score was 55.49 (SD=16.61, range 16 to 87).
Mediating Variable
Coping was measured using the WOC. The two subscales with the highest mean coping scores represented problem - focused coping mechanisms (mean =16.18, SD= 6.84, range=0 to 32) and seeking social support (mean =10.27, SD= 5.30, range=0 to 20).
Outcome Variable
The CES-D Scale was used to operationalize depressive symptoms in first-year college students. The mean score on the CES-D Scale was 18.29( SD= 11.58, range=0 to 57), indicating depressive symptomology. A total of 90 (48%) participants demonstrated scores of 16 or higher. Participants scoring higher than 16 on this instrument are said to be demonstrating depressive symptomatology (Radloff, 1977).
Inverse relationships were present between perceived family support and stress (r= -0.347, p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์ตัวแปร antecedentสำหรับความเครียด ระดับเฉลี่ยวัดจาก ICSRLE ถูก 95.79 (SD = 19.03 ช่วง = 54 to153) มีจำนวนนักเรียน 84(45%) ที่เห็นคะแนนมากกว่า 95 ในการศึกษาปัจจุบัน สำหรับการสนับสนุนทางสังคม คะแนนเฉลี่ยได้ 22.97 (SD = 5.31 ช่วง = 4-28) และ 22.77 (SD = 4.86 ช่วง = 4-29) สำหรับ subscales ครอบครัวและเพียร์ ตามลำดับ ของ MSPSS สำหรับจิตวิญญาณ คะแนนเฉลี่ยถูก 55.49 (SD = 16.61 ช่วง 16-87)ตัวแปรที่เป็นสื่อกลางรับมือถูกวัดโดยใช้การ WOC Subscales ที่สอง ด้วยคะแนนเฉลี่ยทซึ่งสูงแสดงปัญหา - รับมือเน้นกลไก (หมายถึง 16.18, SD = = 6.84 ช่วง = 0 ถึง 32) และแสวงหาการสนับสนุนทางสังคม (หมายถึง = 10.27, SD = 5.30 ช่วง = 0-20)ตัวแปรผลขนาด D งาน CES ที่ใช้ operationalize อาการ depressive ในนักเรียนปีแรก คะแนนเฉลี่ยในระดับ D งาน CES เป็น 18.29 (SD = 11.58 ช่วง = 0-57), ระบุ depressive symptomology จำนวน 90 คน (48%) แสดงให้เห็นว่าคะแนนของ 16 หรือสูงกว่า ผู้เข้าร่วมมากกว่า 16 คะแนนในเครื่องมือนี้ว่า จะเห็น depressive symptomatology (Radloff, 1977)ความสัมพันธ์ที่ผกผันอยู่ระหว่างการรับรู้การสนับสนุนครอบครัวและความเครียด (r =-0.347, p < 0.01), และถือว่าสนับสนุนเพื่อนและความเครียด (r =-0.406, p < 0.01) ผลระบุว่า เป็นความเครียด ระดับน้อยสังคม เพิ่มการสนับสนุนจากครอบครัวและเพื่อนได้รับการรายงานก็ยังมีการตรวจสอบความสัมพันธ์ ระหว่างจิตวิญญาณ ความเครียด ซึมเศร้า ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างจิตวิญญาณ และความเครียด หรือซึมเศร้าได้ความสัมพันธ์ที่ผกผันอยู่ระหว่างการรับรู้การสนับสนุนครอบครัวและอาการ depressive (r =-0.384, p < 0.01) และถือว่าเพียร์สนับสนุน (เป็นวัด โดย subscale ของ MSPSS) และอาการ depressive (r =-0.369, p < 0.01) ดัง เป็นอาการ depressive น้อยโดยรวมสังคม เพิ่มการสนับสนุนจากครอบครัวและเพื่อนได้รับรู้การ stepwise หลายถดถอยวิเคราะห์เสร็จเพื่อกำหนดชุดของ depressive อาการ ผลของการถดถอยแสดงว่า ตัวแปรห้ามีความสามารถในการลงบัญชีสำหรับเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของผลต่างในระดับของอาการ depressive ตัวแปรเหล่านี้ห้ารวมความเครียด สามเผชิญ subscales (ให้ กับตนเอง ความเป็นบวก wishful คิด), และการรับรู้การสนับสนุนจากครอบครัว สามตัวแปรเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าน้ำหนักเบต้าบวก: ความเครียด (เบต้า = 0.527), ให้กับตัวเอง (เบต้า = 0.241), และคิด wishful (เบต้า = 0.151) หมายความ ว่า เป็นความเครียด และใช้กลไกการเผชิญที่เน้นอารมณ์ความรู้สึกของ "ให้กับตัวเอง" และ "wishful คิด" เพิ่ม ขึ้น เกิดอาการ depressive ที่เพิ่มขึ้น เน้นบวก (เบต้า =-0.179) และรับรู้ครอบครัวสนับสนุน (เบต้า =-0.136) แสดงน้ำหนักเบต้าลบ ดังนั้น เป็นการใช้เน้นกลไกรับมือบวกและสนับสนุนครอบครัวรับรู้เพิ่มขึ้น เกิดอาการ depressive ลดน้อยลง แบบจำลองถดถอยสุดท้ายคิดเป็น 59% ของความแปรปรวนในระดับอาการ depressive (58% ปรับปรุง (p < 0.001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผล
ตัวแปรก่อน
สำหรับความเครียดในระดับค่าเฉลี่ยที่วัดโดย ICSRLE เป็น 95.79 (SD = 19.03 ช่วง = 54 to153) มีทั้งหมด 84 (45%) นักเรียนแสดงให้เห็นถึงผลการแข่งขันมากกว่า 95 ในการศึกษาในปัจจุบันเป็น สำหรับการสนับสนุนทางสังคมมีคะแนนเฉลี่ย 22.97 (SD = 5.31, = ช่วง 4-28) และ 22.77 (SD = 4.86, = ช่วง 4-29) สำหรับ subscales ครอบครัวและเพียร์ตามลำดับของ MSPSS สำหรับจิตวิญญาณ, คะแนนเฉลี่ย 55.49 (SD = 16.61 ช่วง 16-87).
เป็นสื่อกลางตัวแปร
เผชิญถูกวัดโดยใช้ WOC สอง subscales ที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคะแนนการเผชิญปัญหาที่เป็นตัวแทน - เน้นกลไกการเผชิญปัญหา (ค่าเฉลี่ย = 16.18, SD = 6.84, = ช่วง 0-32) และการแสวงหาการสนับสนุนทางสังคม (ค่าเฉลี่ย = 10.27, SD = 5.30, = ช่วง 0-20)
ผลตัวแปร
CES-D สเกลถูกนำมาใช้เพื่อการดำเนินการอาการซึมเศร้าในนักศึกษาปีแรก คะแนนเฉลี่ยในงาน CES-D ชั่งเป็น 18.29 (SD = 11.58 ช่วง = 0-57) แสดงให้เห็นลักษณะอาการซึมเศร้า รวม 90 (48%) ผู้เข้าร่วมแสดงให้เห็นถึงคะแนนของ 16 หรือสูงกว่า ผู้เข้าร่วมการให้คะแนนสูงกว่า 16 ในตราสารนี้จะกล่าวจะแสดงให้เห็นถึงอาการซึมเศร้า (RADLOFF 1977).
ความสัมพันธ์ผกผันอยู่ในปัจจุบันระหว่างการรับรู้การสนับสนุนจากครอบครัวและความเครียด (r = -0.347, p <0.01) และการสนับสนุนการรับรู้แบบ peer และความเครียด (R = -0.406, p <0.01) ผลการศึกษาพบว่าระดับความเครียดที่เพิ่มขึ้น, การสนับสนุนทางสังคมน้อยลงทั้งจากครอบครัวและเพื่อนร่วมงานได้รับการรายงาน.
ความสัมพันธ์ระหว่างจิตวิญญาณความเครียดและภาวะซึมเศร้านอกจากนี้ยังมีการตรวจสอบ ไม่พบว่ามีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างจิตวิญญาณและทั้งความเครียดหรือภาวะซึมเศร้า.
ความสัมพันธ์ผกผันอยู่ระหว่างการรับรู้การสนับสนุนจากครอบครัวและอาการซึมเศร้า (r = -0.384, p <0.01) และการสนับสนุนการรับรู้แบบ peer (วัดโดย subscale ของ MSPSS) และซึมเศร้า อาการ (r = -0.369, p <0.01) ดังนั้นที่มีอาการซึมเศร้าเพิ่มขึ้น, การสนับสนุนทางสังคมโดยรวมน้อยลงทั้งจากครอบครัวและเพื่อนร่วมงานได้รับการรับรู้.
การวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอนเสร็จสมบูรณ์เพื่อตรวจสอบการรวมกันของอาการซึมเศร้า ผลของการถดถอยชี้ให้เห็นว่าห้าตัวแปรที่มีความสามารถในการบัญชีเกี่ยวกับการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของความแปรปรวนในระดับของอาการซึมเศร้า เหล่านี้ห้าตัวแปรรวมความเครียดสาม subscales รับมือ (ให้ตนเองมุ่งเน้นในเชิงบวกและการคิดนึกอยาก) และการรับรู้การสนับสนุนจากครอบครัว สามตัวแปรเหล่านี้ได้แสดงให้เห็นน้ำหนักเบต้าบวก: ความเครียด (เบต้า = 0.527) ให้ตนเอง (เบต้า = 0.241) และการคิดนึก (เบต้า = 0.151) ซึ่งหมายความว่าเป็นความเครียดและการใช้อารมณ์ความรู้สึกที่มุ่งเน้นการรับมือกลไกของการ "ให้ตัวเอง" และ "คิดนึก" เพิ่มอุบัติการณ์ของอาการซึมเศร้าเพิ่มขึ้น มุ่งเน้นในเชิงบวก (เบต้า = -0.179) และการสนับสนุนจากครอบครัวรับรู้ (เบต้า = -0.136) แสดงให้เห็นถึงน้ำหนักเบต้าเชิงลบ ดังนั้นการใช้ความสำคัญกับกลไกการเผชิญปัญหาในเชิงบวกและการสนับสนุนจากครอบครัวรับรู้เพิ่มขึ้นอุบัติการณ์ของอาการซึมเศร้าลดลง ตัวแบบการถดถอยสุดท้ายคิดเป็น 59% ของความแปรปรวนในระดับอาการซึมเศร้า (58% ตั้งค่า) (p <0.001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผล

ตัวแปรมาก่อนสำหรับความเครียด ระดับเป็นวัดโดย icsrle คือ 95.79 ( SD = 19.03 ช่วง = 54 to153 ) จำนวน 84 ( 45% ) นักเรียนให้คะแนนมากกว่า 95 ในการศึกษาปัจจุบัน สำหรับการสนับสนุนทางสังคม หมายถึง มีค่าคะแนน ( SD = 22.97 5.31 , ช่วงที่ 4 = 28 ) และ 22.77 ( SD = 4.86 , พิสัย = 4 29 ) สำหรับครอบครัวและเพื่อน โดยส่วนของ mspss .สำหรับจิตวิญญาณ มีคะแนนเฉลี่ยอยู่ 55.49 ( SD = 16.61 ช่วง 16 87 )

การส่งผ่านตัวแปรวัดโดยใช้ WOC . สองโดยมีคะแนนการเผชิญปัญหาที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ แสดงโดยกลไกการเผชิญปัญหา ( ค่าเฉลี่ย = 16.18 , SD = 6.84 , ช่วง = 0 = 32 ) และแสวงหาการสนับสนุนทางสังคม ( ค่าเฉลี่ย = 11 , SD = 5.30 , พิสัย = 0 ถึง 20 ) .

ผลตัวแปรที่ใช้เป็นแบบมาตราส่วน operationalize อาการซึมเศร้าในนักศึกษาชั้นปีที่ 1 . ค่าเฉลี่ยคะแนนในแบบประเมิน แบบ 18.29 ( SD = 11.58 ช่วง = 0 57 ) , แสดงอาการ symptomology . รวมทั้งหมด 90 ( ร้อยละ 48 ) ผู้เข้าร่วมแสดงคะแนน 16 ขึ้นไป ผู้ที่คะแนนสูงกว่า 16 ในตราสารนี้จะกล่าวจะแสดงให้เห็นถึงโรคซึมเศร้าอาการซึมเศร้า ( radloff , 1977 )
ความสัมพันธ์ผกผันอยู่ระหว่างการรับรู้การสนับสนุนจากครอบครัวและความเครียด ( r = -0.347 , p < 0.01 ) และการรับรู้การสนับสนุนของเพื่อนและความเครียด ( r = -0.406 , p < 0.01 ) ผลการศึกษาพบว่าระดับความเครียดเพิ่มขึ้นน้อยลง การสนับสนุนทางสังคมทั้งจากครอบครัวและเพื่อนร่วมงานรายงาน
ความสัมพันธ์ระหว่างจิตวิญญาณ ความเครียด และภาวะซึมเศร้า นอกจากนี้ยังตรวจสอบพบว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างจิตวิญญาณและให้ความเครียดหรือภาวะซึมเศร้า .
ความสัมพันธ์ผกผันอยู่ระหว่างการรับรู้การสนับสนุนจากครอบครัวและภาวะซึมเศร้า ( r = -0.384 , p < 0.01 ) และการรับรู้การสนับสนุนจากเพื่อน ( เป็นวัดโดย subscale ของ mspss ) และภาวะซึมเศร้า ( r = -0.369 , p < 0.01 ) ดังนั้น เป็นภาวะซึมเศร้าเพิ่มขึ้นการสนับสนุนทางสังคมโดยรวมน้อยลงจากทั้งครอบครัวและเพื่อน คือ รับรู้ การวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอนแล้วเสร็จเพื่อตรวจสอบการรวมกันของอาการโรคซึมเศร้า ผลของการถดถอยพบว่า 5 ตัวแปรสามารถบัญชีสำหรับการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของความแปรปรวนในระดับของอาการโรคซึมเศร้า เหล่านี้ห้าตัวแปร ได้แก่ ความเครียดโดย 3 วิธี ( เก็บด้วยตนเอง เน้นบวกและคิดปรารถนา ) และการสนับสนุนจากครอบครัว สามตัวแปรเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าน้ำหนักเบต้าบวก : ความเครียด ( Beta = 0.527 ) ให้กับตนเอง ( Beta = 0.241 ) และคิดปรารถนา ( Beta = 0.151 ) ซึ่งหมายความ ว่า ความเครียด และการใช้อารมณ์ที่เน้นกลไกการเผชิญปัญหาของ " ให้กับตัวเอง " และ " ลมๆแล้งๆ " เพิ่มขึ้นอุบัติการณ์ของอาการโรคซึมเศร้าเพิ่มขึ้น มุ่งเน้นในเชิงบวก ( Beta = - 0.179 ) และการสนับสนุนของครอบครัว ( r = - 0.136 ) แสดงน้ำหนักเบตาลบ ดังนั้น จึงเป็นการใช้เน้นบวกกลไกการเผชิญปัญหาและการรับรู้การสนับสนุนของครอบครัวเพิ่มขึ้น อัตราการเกิดภาวะซึมเศร้าลดลงแบบจำลองการถดถอยสุดท้ายคิดเป็น 59% ของความแปรปรวนในระดับอาการของโรคซึมเศร้า ( 58 % ปรับ )
( P < 0.001 )