Indian clubs or meels are a type of

Indian clubs or meels are a type of exercise equipment used for developing strength. They comprise bowling-pin shaped wooden clubs of varying sizes and weights, which are swung in certain patterns as part of an exercise program. They can range from a few pounds each, up to special clubs that can weigh as much as 50 pounds. They were used in carefully choreographed routines where the clubs were swung in unison by a group of exercisers, led by an instructor in the front, similar to modern aerobics classes. The routines varied according to the group's ability and the weight of the clubs used.

Despite their common English name implying an Indian origin, the so-called Indian clubs were in fact created in the Near East. Properly referred to as meels (Persian: میل mil), they are first recorded as being used by wrestlers in ancient Persia, Egypt and the rest of the Middle East. The practice has continued to the present day, notably in the varzesh-e bastani tradition practiced in the zurkaneh of Iran. From Persia, the Mughals brought meels to South Asia where they are still used by pehlwan (wrestlers) in South Asia today. British colonists first came across meels in India, and erroneously referred to them as "Indian clubs" despite their Middle Eastern origin.


Indian club swinging team, 1890s

An Indian pehlwan (wrestler) training with clubs c. 1973

Iranian jahan pahlevan, Takhti, with clubs c. 1957

Carte de visite of Sim D. Kehoe, who brought Indian clubs to the United States from England

In Iran
They were exceptionally popular during the health craze of the late Victorian era, used by military cadets and well-heeled ladies alike, and even appeared as a gymnastic event in the 1904 and 1932 Olympics. Gymnasia were built just to cater to club exercise groups. During the late 19th and early 20th centuries they became increasingly common in Europe, the British Commonwealth and the United States.

Circa 1913/14 the Bodyguard unit of the British suffragette movement carried Indian clubs as concealed weapons for use against the truncheons of the police.

The popularity of meels waned in Europe during the 1920s and 1930s as organized sports became more popular. Regimented exercise routines, like those requiring meels, were relegated to professional athletes and the military, who had access to more effective and modern strength training equipment.

While torches and other stick-like objects have been used in juggling for centuries, the modern juggling club was inspired by meels, which was first repurposed for juggling by DeWitt Cook in the 1800s.

There are current physical fitness enthusiasts who have revived the popularity of meels in the modern day, citing the aerobic exercise and safety advantages over traditional free weight regimens. There are nostalgic replicas of the original clubs being manufactured, as well as modern engineering updates to the concept, such as the Clubbell.[1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สโมสรชาวอินเดียหรือ meels คือ ชนิดของอุปกรณ์ออกกำลังกายที่ใช้สำหรับพัฒนาความแข็งแรง พวกเขาประกอบด้วยพินรูปคลับไม้ขนาดและน้ำหนัก ที่ปรับในบางรูปแบบเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมการออกกำลังกาย แตกต่างกัน พวกเขาสามารถช่วงจากกี่ปอนด์ในแต่ละ ขึ้นไปคลับพิเศษที่สามารถชั่งน้ำหนักได้มากถึง 50 ปอนด์ พวกเขาถูกใช้ในงานประจำออกแบบท่าเต้นอย่างที่ในสโมสรถูกปรับในเวลาเดียวกัน ด้วยกลุ่มเคลื่อน นำ โดยอาจารย์ในหน้า คล้ายกับชั้นเรียนแอโรบิกที่ทันสมัย กิจวัตรแตกต่างกันตามน้ำหนักของไม้ที่ใช้และความสามารถของกลุ่มแม้ มีชื่อของพวกเขาทั่วไปภาษาอังกฤษกล่าวคืออยู่อาจมีต้นกำเนิดที่อินเดีย ชมรมชาวอินเดียเรียกว่าในความเป็นจริงสร้างในตะวันออกใกล้ ถูกเรียกว่า meels (เปอร์เซีย: میلล้านบาท), บันทึกไว้ครั้งแรกเป็นที่ถูกใช้โดยนักมวยปล้ำในเปอร์เซีย อียิปต์โบราณและของตะวันออกกลาง การปฏิบัติได้อย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน varzesh-e bastani ประเพณีปฏิบัติใน zurkaneh ของอิหร่าน จากเปอร์เซีย Mughals การนำ meels เอเชียใต้ซึ่งพวกเขายังคงใช้ โดย pehlwan (นักมวยปล้ำ) ในเอเชียใต้วันนี้ นักล่าอาณานิคมชาวอังกฤษมาก่อน ใน meels ในอินเดีย และผลเรียกพวกเขาว่า "ชมรมชาวอินเดีย" แม้มีจุดกำเนิดของตะวันออกกลางอินเดียคลับควงทีม รับประกันการ pehlwan อินเดีย (นักมวยปล้ำ) ฝึกค.คลับ 1973อิหร่าน jahan pahlevan, Takhti กับคลับค. 1957อาหารตามสั่ง de visite ของ Kehoe D. Sim ผู้นำอินเดียสโมสรในสหรัฐอเมริกาจากอังกฤษในอิหร่านพวกเขาเป็นที่นิยมเป็นพิเศษระหว่างความนิยมสุขภาพของยุควิคตอเรียนปลาย ใช้ โดยทหารนายร้อย และผู้หญิงส้นดีเหมือนกัน และแม้แต่ปรากฏเป็นเหตุการณ์ในการหายใจเช่นโอลิมปิก 1904 และ 1932 Gymnasia ถูกสร้างขึ้นเพียงเพื่อตอบสนองกลุ่มคลับออกกำลังกาย ในระหว่างในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และต้น ศตวรรษที่ 20 พวกเขาขึ้นมากในยุโรป เครือจักรภพอังกฤษ และสหรัฐอเมริกาประมาณค.ศ. 1913/14 หน่วยบอดี้การ์ดหน้าเหลี่ยมการเคลื่อนไหว suffragette อังกฤษดำเนินการชมรมอินเดียเป็นอาวุธปกปิดสำหรับใช้กับ truncheons ของตำรวจความนิยมของ meels ประเทศในยุโรปในช่วงปี 1920 และปี 1930 เป็นระเบียบกีฬาเป็นที่นิยมมากขึ้น งานประจำปการออกกำลังกาย เช่นผู้ meels ต้นนักกีฬามืออาชีพและทหาร ที่มีการเข้าถึงอุปกรณ์ฝึกความแข็งแรงทันสมัย และมีประสิทธิภาพมากขึ้นในขณะที่แก๊สและวัตถุอื่น ๆ เหมือนไม้ถูกใช้ในการเล่นกลมานานหลายศตวรรษ คลับเล่นกลสมัยใหม่แรงบันดาลใจ meels ซึ่งเป็นครั้งแรก repurposed สำหรับเล่นกล โดยปรุงอาหารวิทท์ในศตวรรษที่ 19มีผู้ชื่นชอบกายปัจจุบันที่ได้ฟื้นฟูความนิยมของ meels ในสมัย อ้างอิงแอโรบิกออกกำลังกายและความปลอดภัยประโยชน์ผ่านกิจกรรมลดน้ำหนักแบบดั้งเดิม มีแบบจำลองความคิดถึงของสโมสรเดิมที่มีการผลิต รวมทั้งปรับปรุงทางวิศวกรรมสมัยใหม่แนว เช่น Clubbell การ [1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สโมสรอินเดียหรือ Meels เป็นประเภทของอุปกรณ์การออกกำลังกายที่ใช้สำหรับการพัฒนาความแข็งแรง พวกเขาประกอบด้วยโบว์ลิ่งพินรูปไม้กอล์ฟที่มีขนาดแตกต่างกันและน้ำหนักซึ่งถูกยิงในบางรูปแบบเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมการออกกำลังกาย พวกเขาสามารถมีตั้งแต่ไม่กี่ปอนด์แต่ละขึ้นอยู่กับสโมสรที่พิเศษที่สามารถชั่งน้ำหนักได้มากถึง 50 ปอนด์ พวกเขาถูกนำมาใช้ในการปฏิบัติออกแบบท่าเต้นอย่างที่สโมสรที่ถูกยิงในเวลาเดียวกันโดยกลุ่มของการออกกำลังกายที่นำโดยอาจารย์ผู้สอนในด้านหน้าคล้ายกับชั้นเรียนแอโรบิกที่ทันสมัย ประจำที่แตกต่างกันตามความสามารถของกลุ่มและน้ำหนักของสโมสรที่ใช้. แม้จะมีชื่อภาษาอังกฤษของพวกเขาร่วมกันหมายความต้นกำเนิดอินเดียที่เรียกว่าคลับอินเดียในความเป็นจริงที่สร้างขึ้นในตะวันออกใกล้ ต้องเรียกว่า Meels (เปอร์เซีย: ล้านบาทمیل) พวกเขาจะถูกบันทึกไว้เป็นครั้งแรกที่ถูกใช้โดยนักมวยปล้ำในเปอร์เซียโบราณอียิปต์และส่วนที่เหลือของตะวันออกกลาง การปฏิบัติได้อย่างต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบันสะดุดตาใน varzesh-E Bastani ประเพณีปฏิบัติใน zurkaneh ของอิหร่าน จากเปอร์เซีย, มุกัลนำ Meels ไปยังเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่พวกเขาจะยังคงใช้ pehlwan (มวยปล้ำ) ในภูมิภาคเอเชียใต้ในวันนี้ อาณานิคมชาวอังกฤษคนแรกมาข้าม Meels ในประเทศอินเดียและไม่สมควรจะเรียกให้พวกเขาเป็น "อินเดียคลับ" แม้จะมีต้นกำเนิดในตะวันออกกลางของพวกเขา. ทีมแกว่งอินเดียสโมสร 1890 ฝึกอบรมอินเดีย pehlwan (มวยปล้ำ) กับสโมสร C 1973 pahlevan Jahan อิหร่าน Takhti กับสโมสร C 1957 carte de visite ของซิม D. Kehoe ที่นำสโมสรอินเดียไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาจากประเทศอังกฤษในอิหร่านพวกเขาเป็นที่นิยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงที่ความนิยมต่อสุขภาพของยุควิคตอเรียปลายใช้โดยนักเรียนนายร้อยทหารและผู้หญิงมั่งมีเหมือนกันและแม้กระทั่งการปรากฏตัวขึ้น เป็นเหตุการณ์ยิมนาสติกในโอลิมปิก 1904 และ 1932 gymnasia ถูกสร้างขึ้นเพียงเพื่อตอบสนองกลุ่มออกกำลังกายสโมสร ในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 และ 19 และต้นพวกเขากลายเป็นกันมากขึ้นในยุโรปเครือจักรภพอังกฤษและสหรัฐอเมริกา. ประมาณ 1913-1914 หน่วยคุ้มกันของการเคลื่อนไหว Suffragette อังกฤษดำเนินการสโมสรอินเดียเป็นอาวุธสำหรับการใช้งานกับกระบองของตำรวจความนิยมของ Meels จางหายไปในยุโรปในช่วงปี ค.ศ. 1920 และ 1930 เป็นกีฬาที่จัดกลายเป็นที่นิยมมากขึ้น กิจวัตรการออกกำลังกายที่ตกตะกอนเช่น Meels กำหนดให้ผู้ถูกผลักไสให้นักกีฬามืออาชีพและการทหารที่มีอุปกรณ์การฝึกความแข็งแรงมีประสิทธิภาพมากขึ้นและทันสมัย. ในขณะที่โคมไฟและวัตถุติดอื่น ๆ เช่นมีการใช้ในการเล่นกลมานานหลายศตวรรษสโมสรเล่นกลที่ทันสมัย ได้รับแรงบันดาลใจจาก Meels ซึ่ง repurposed เป็นครั้งแรกสำหรับการเล่นกลโดย DeWitt คุกในปี 1800. มีในปัจจุบันผู้ที่ชื่นชอบการออกกำลังกายทางกายภาพที่ได้ฟื้นขึ้นมาความนิยมของ Meels ในวันที่ทันสมัยอ้างการออกกำลังกายแอโรบิกและความปลอดภัยได้เปรียบกว่ายาน้ำหนักแบบฟรี มีแบบจำลองความคิดถึงของสโมสรเดิมการผลิตเช่นเดียวกับการปรับปรุงวิศวกรรมที่ทันสมัยกับแนวคิดเช่น Clubbell มี. [1]