Chapter 642: The Patriarch Flies In

Chapter 642: The Patriarch Flies Into a Rage

“I’ll just sit here and wait for the 10th Wang Clan Patriarch to come,” thought Meng Hao complacently. “In the meantime, I’ll treat my injuries and just let time pass.” He sat there cross-legged in the remote mountain forest, surrounded by silence. The night was dark and charming; a soft breeze brushed gently against his face.

He rotated his Cultivation base as he slowly treated himself. Taking a deep breath, he closed his eyes. A few days passed.

The parrot and the meat jelly emerged during that time, then left to go play on the sea. It was impossible to tell what vices they had indulged in, but they came back smelling like seawater. They made quite the commotion as they returned to perch on Meng Hao’s shoulder.

“You are immoral!” cried the meat jelly, preparing to launch into a speech. “That white crane….”

“SHUT UP!” replied the Parrot, glaring. It was just about to continue speaking when suddenly it made an “eee?” sound and then looked around. Before it could say anything, Meng Hao’s eyes snapped open and he stuffed the parrot and the meat jelly into his bag of holding, then cleared his throat and continued to meditate.

At the moment, Patriarch Reliance was completely torn about what to do, so he didn’t notice what had just happened. He was utterly helpless in terms of Meng Hao; during the past few days, he had grown increasingly anxious. It was now clear based on Meng Hao’s actions that he planned to stay long term to restore himself to health.

“You little bastard, you just wait. The Patriarch is going to go all out!” Patriarch Reliance lifted his head up and roared. He had been in conflict over the past several days, and at this point, couldn’t wait any more. Clenching his teeth, he waved his sleeve, causing his body to grow transparent. It appeared as if he had separated some of his essence, which then began to swirl in the air above his hand, emanated a multicolored glow.

It rapidly turned into what appeared to be a Spirit Fruit, from which a delicate fragrance wafted out. Anyone who looked at it would instantly feel themselves palpitating with eagerness.

Off to the side, Guyiding Tri’rain’s eyes went wide and she began to breathe heavily. She recognized this object; it was a strand of essence from Patriarch Reliance’s clone form.

Clenching his teeth and enduring the distress of it all, Patriarch Reliance lifted his right foot and then stamped it down onto the surface of the palace. Instantly, a white crane appeared. As soon as it flew out, it began to change shape into a gray eagle, which then grabbed the Spirit Fruit with its talons. After that, it passed through the walls of the palace and shot off into the distance.

Patriarch Reliance watched anxiously as the gray eagle left. He felt distressed, and couldn’t stop from stamping his feet back and forth in nervousness.

“Screwed over. I’m screwed over big time…. However, as long as that little bastard leaves, the Patriarch can deal with it!”

The gray eagle shot through the sky with incredible speed toward Meng Hao’s location. In only the space of a few breaths, it appeared near him.

It kicked up a stiff wind that caused Meng Hao’s eyes to open. He looked up into the sky, and as soon as he caught sight of the gray eagle, his pupils constricted. Clearly, the most important part was the Spirit Fruit it held in its talons.

At a single glance, he could sense the ripples that emanated out from within the fruit, as well as the colorful glow which surrounded it. It almost looked like an Immortal Fruit. Even just glancing at the Immortal Fruit provoked a reaction from his internal injuries.

“This thing can really heal injuries….” thought Meng Hao. He hesitated for a moment, then smiled bitterly. Patriarch Reliance really had hit him in a soft spot with this particular move. He sighed inwardly.

“But it’s such a blatant move…. Well, he is Patriarch Reliance, after all, so I guess it’s not that strange.” It was with a wry smile and a conflicted heart that he watched the gray eagle start to fly in circles over his head. It seemed as if it was simply waiting for him to snatch the Spirit Fruit.

“Snatch it!” roared Patriarch Reliance. “Come on! Why aren’t you snatching it!?” At the moment, he wanted nothing more than to throttle Meng Hao.

After struggling back and forth for a while, Meng Hao took a deep breath. His eyes filled with determination. He simply couldn’t ignore such temptation. He had just made the decision, and was about to make a move, when suddenly, the gray eagle loosened its talons.

The Spirit Fruit slowly fell down from the sky with great accuracy to land directly in front of Meng Hao.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 642: พระสังฆราชแมลงวันกลายเป็นความโกรธ"ฉันแค่จะนั่งอยู่ที่นี่และรอวันที่ 10 วังตระกูลพระสังฆราชที่จะมา" คิดว่าเม้งเฮาเอม "ในขณะที่ฉันจะรักษาอาการบาดเจ็บของฉันและเพียงแค่ให้เวลาผ่าน." เขานั่งไขว่ห้างในป่าภูเขาที่ห่างไกลที่ล้อมรอบด้วยความเงียบ คืนที่มืดและมีเสน่ห์; สายลมอ่อนแปรงเบา ๆ กับใบหน้าของเขา. เขาหมุนฐานการเพาะปลูกของเขาในขณะที่เขาได้รับการรักษาตัวเองอย่างช้าๆ การหายใจลึก ๆ เขาปิดตาของเขา ไม่กี่วันที่ผ่าน. นกแก้วและเนื้อเจลลี่โผล่ออกมาในช่วงเวลานั้นแล้วออกไปเล่นน้ำทะเล มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกสิ่งชั่วร้ายที่พวกเขาได้ตามใจใน แต่พวกเขากลับมากลิ่นเหมือนน้ำทะเล พวกเขาทำค่อนข้างวุ่นวายขณะที่พวกเขากลับไปที่เกาะอยู่บนไหล่ของเม้งเฮา. "คุณเป็นศีลธรรม!" ร้องไห้เนื้อวุ้นและเตรียมที่จะเปิดตัวเข้าสู่การพูด "นั่นเครนสีขาว ... ." "หุบปาก!" ตอบนกแก้วจ้องมอง มันเป็นเพียงเกี่ยวกับการดำเนินการต่อการพูดเมื่อจู่ ๆ ก็ทำให้เกิด "Eee?" เสียงแล้วมองไปรอบ ๆ ก่อนที่มันจะพูดอะไรตาเม้งเฮาส์ snapped เปิดและเขายัดนกแก้วและเนื้อวุ้นลงในถุงของเขาโฮลดิ้งแล้วล้างลำคอของเขาและยังคงนั่งสมาธิ. ในขณะที่พระสังฆราชพึ่งได้อย่างสมบูรณ์ฉีกขาดเกี่ยวกับสิ่งที่จะทำอย่างไรจึง เขาไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เขาเป็นคนที่ทำอะไรไม่ถูกอย่างเต็มที่ในแง่ของเม้งเฮา; ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาได้เติบโตกังวลมากขึ้น ตอนนี้มันเป็นตามที่ชัดเจนเกี่ยวกับการกระทำของเม้งเฮาว่าเขาวางแผนที่จะเข้าพักในระยะยาวที่จะเรียกคืนตัวเองเพื่อสุขภาพ. "คุณไอ้น้อยคุณเพียงแค่รอ พระสังฆราชเป็นไปออกไปทั้งหมด! "พระสังฆราชพึ่งยกหัวของเขาขึ้นและคำราม เขาได้รับในความขัดแย้งในช่วงหลายวันที่ผ่านมาและที่จุดนี้ไม่สามารถรอใด ๆ เพิ่มเติม กำฟันของเขาเขาโบกแขนของเขาทำให้ร่างกายของเขาที่จะเติบโตโปร่งใส มันดูเหมือนราวกับว่าเขาได้แยกบางส่วนของสาระสำคัญของเขาซึ่งหลังจากนั้นก็เริ่มหมุนในอากาศเหนือมือของเขาเล็ดลอดออกมาเรืองแสงหลากสี. มันอย่างรวดเร็วกลายเป็นสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นวิญญาณผลไม้จากที่กลิ่นหอมอ่อน wafted ออก ทุกคนที่มองมันทันทีจะรู้สึกว่าตัวเองมีความกระตือรือร้น palpitating. ออกไปด้านข้างตา Guyiding Tri'rain เดินกว้างและเธอก็เริ่มที่จะหายใจอย่างหนัก เธอได้รับการยอมรับวัตถุนี้; มันเป็นสาระสำคัญจากรูปแบบโคลนพระสังฆราชของ Reliance. กำฟันของเขาและยั่งยืนความทุกข์ของมันทั้งหมดสังฆราชพึ่งยกเท้าขวาของเขาและจากนั้นประทับลงบนพื้นผิวของพระราชวัง ทันทีเครนสีขาวปรากฏ เร็วที่สุดเท่าที่มันบินออกก็เริ่มที่จะเปลี่ยนรูปร่างเป็นนกอินทรีสีเทาที่แล้วคว้าผลไม้กับวิญญาณกรงเล็บของมัน หลังจากนั้นก็เดินผ่านกำแพงของพระราชวังและยิงออกไปไกล. พระสังฆราชพึ่งเฝ้าดูอย่างใจจดใจจ่อเป็นซ้ายนกอินทรีสีเทา เขารู้สึกมีความสุขและไม่สามารถหยุดจากการกระแทกเท้าของเขากลับมาอยู่ในความกังวลใจ. "เมามากกว่า ฉันเมาในช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่ ... แต่ตราบใดที่ไอ้เล็ก ๆ น้อย ๆ ออกจากพระสังฆราชสามารถจัดการกับมัน! " ยิงนกอินทรีสีเทาผ่านท้องฟ้าด้วยความเร็วที่น่าทึ่งไปยังพื้นที่เม้งเฮาส์ ในเวลาเพียงไม่กี่พื้นที่หายใจที่มันปรากฏอยู่ใกล้เขา. มันเตะขึ้นลมแข็งที่ทำให้เกิดตาเม้งเฮาเพื่อเปิด เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าและเร็วที่สุดเท่าที่เขาจับสายตาของนกอินทรีสีเทานักเรียนของเขาตีบ เห็นได้ชัดว่าเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดก็คือวิญญาณผลไม้มันจัดขึ้นในกรงเล็บของมัน. ได้อย่างรวดเร็วเพียงครั้งเดียวที่เขาจะได้รู้สึกระลอกที่เล็ดลอดออกมาจากภายในออกผลไม้เช่นเดียวกับการเรืองแสงที่มีสีสันซึ่งล้อมรอบมัน มันเกือบจะดูเหมือนเป็นอมตะผลไม้ แม้เพียงแค่ glancing ที่เป็นอมตะผลไม้เจ็บใจปฏิกิริยาจากการบาดเจ็บภายในของเขา. "สิ่งนี้จริงๆสามารถรักษาอาการบาดเจ็บ ... ." คิดว่าเม้งเฮา เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วยิ้มอย่างขมขื่น พระสังฆราชพึ่งจริงๆได้ตีเขาอยู่ในจุดที่อ่อนกับการย้ายครั้งนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาถอนหายใจในใจ. " แต่มันก็ย้ายดังกล่าวเห็นได้ชัด ... ดีเขาเป็นพระสังฆราชพึ่งหลังจากทั้งหมดดังนั้นผมคิดว่ามันไม่ได้เป็นที่แปลก. "มันเป็นบิดเบือนด้วยรอยยิ้มและหัวใจขัดแย้งว่าเขาดูนกอินทรีสีเทาเริ่มต้นที่จะบินในวงการเหนือหัวของเขา มันดูเหมือนเป็นถ้ามันเป็นเพียงแค่รอให้เขาคว้าผลไม้วิญญาณ. "ฉกมัน!" คำรามสังฆราชพึ่ง "Come on! ทำไมคุณไม่คว้ามัน !? "ในขณะที่เขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการเค้นเม้งเฮา. หลังจากที่ดิ้นรนไปมาในขณะที่เม้งเฮาเอาลมหายใจลึก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาก็ไม่สามารถละเว้นการทดลองดังกล่าว เขาได้ทำเพียงการตัดสินใจและเป็นเรื่องที่จะทำให้การย้ายเมื่อจู่ ๆ , นกอินทรีสีเทาคลายกรงเล็บของมัน. วิญญาณผลไม้ลดลงอย่างช้า ๆ ลงมาจากท้องฟ้าด้วยความแม่นยำที่ดีที่จะลงจอดตรงด้านหน้าของเม้งเฮา