In Sri Lanka the idea of devolution

In Sri Lanka the idea of devolution seemed to initiate in 1980s by introducing District Development Council Act in 1980. Those councils were established in each district for responding to the demand of Tamil Members of Parliament, for a degree of political' decentralization. However there were much criticism that District Development Councils were not given enough power (both legislative power as well as the power to generate income) to perform development activities within their boundaries. By introducing 13th Amendment to the Constitution in 1987, the government established the existing provincial council system, which has been given greater degree of decision-making and legislative power than ever had been used in Sri Lanka.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน ความคิดขึ้นดูเหมือนจะ เริ่มในทศวรรษที่ 1980 โดยการแนะนำพระราชบัญญัติสภาพัฒนาอำเภอในปี 1980 สังคายนาในผู้ก่อตั้งขึ้นในแต่ละเขตการตอบสนองต่อความต้องการของทมิฬสมาชิกของรัฐสภา ในตัวเมือง ' กระจายอำนาจการแพร่กระจาย ถูกวิจารณ์มากว่า สภาพัฒนาอำเภอได้รับพลังงานเพียงพอ (ทั้งสภาพลังงานตลอดจนอำนาจในการสร้างรายได้) อย่างไรก็ตามมีการพัฒนากิจกรรมภายในขอบเขตของพวกเขา โดยการแนะนำ 13 แก้ไขรัฐธรรมนูญใน 1987 รัฐบาลก่อตั้งขึ้นในระบบที่มีอยู่จังหวัดสภา ที่ได้รับมากกว่าระดับพลังงานสภา และตัดสินใจมากกว่าที่เคยมีการใช้ในประเทศศรีลังกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในศรีลังกาความคิดของความรับผิดชอบที่ดูเหมือนจะเริ่มต้นในปี 1980 โดยการแนะนำพัฒนาตำบลพระราชบัญญัติสภาในปี 1980 คณะกรรมการผู้ที่ถูกจัดตั้งขึ้นในแต่ละท้องถิ่นสำหรับการตอบสนองความต้องการของสมาชิกทมิฬของรัฐสภาสำหรับระดับของการเมืองการกระจายอำนาจ แต่มีการวิจารณ์มากว่าคณะกรรมการพัฒนาอำเภอไม่ได้รับพลังงานเพียงพอ (ทั้งอำนาจนิติบัญญัติเช่นเดียวกับอำนาจที่จะสร้างรายได้) ที่จะดำเนินกิจกรรมการพัฒนาภายในขอบเขตของพวกเขา โดยการแนะนำ 13 แก้ไขรัฐธรรมนูญในปี 1987 รัฐบาลได้จัดตั้งระบบสภาจังหวัดที่มีอยู่ซึ่งได้รับการระดับสูงของการตัดสินใจและอำนาจนิติบัญญัติกว่าที่เคยถูกนำมาใช้ในประเทศศรีลังกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในศรีลังกา ความคิดของพวกเขาดูเหมือนจะเริ่มต้นในปี 1980 โดยการนำพระราชบัญญัติพัฒนาสภาตำบลใน 2523 คณะกรรมการผู้ก่อตั้งขึ้นในแต่ละเขต เพื่อตอบสนองความต้องการของชาวสมาชิกของรัฐสภา สำหรับระดับของการเมือง ' การกระจายอำนาจ อย่างไรก็ตาม มีการวิจารณ์ว่าคณะกรรมการพัฒนาตำบลมากไม่ได้ให้พลังงานเพียงพอ ( ทั้งสภานิติบัญญัติอำนาจเป็นอำนาจที่จะสร้างรายได้ ) เพื่อดำเนินกิจกรรมการพัฒนา ภายในขอบเขตของตน โดยการแนะนำการแก้ไข 13 รัฐธรรมนูญในปี 1987 รัฐบาลจัดตั้งสำนักงานที่มีอยู่ระบบสภา ซึ่งได้รับมากกว่าระดับของการตัดสินใจ และอำนาจเกี่ยวกับกว่าที่เคยถูกใช้ในศรีลังกา