In the 1990s, a new concept emerged

In the 1990s, a new concept emerged in academic discourse: ‘transnational community’. Countries at the edge of the industrialised and tertiarised world of the North’s major powers (the US, Canada, Western Europe, Japan), often former colonies or old countries of the Third World, send more and more migrants in search of employment and remittances to their families in the ‘place of origin’. These rural, mostly unskilled economic migrants set off from a village, a basic rural community to which the migrants remain strongly attached and to which they return periodically. The family structure, more than the village community of origin, is essential in explaining the cohesion of these networks. Those from a rural community in a Latin American country or the Philippines, for instance, increasingly migrate to urban centres of various sizes in the US, with a migration movement being established between the place of origin and the places of settlement and work. The migration territory also comprises relay places, most often a large city, which serve as hubs for a migratory route network: for example, Dallas and Chicago for Mexicans from Ocampo (Faret 2003) and Buenos Aires for Bolivians from the Cochabamba region (Cortes 1998). The strong association with these different places, based upon the movement of the population of one village, where the dominant activity is migration in a variety of forms, constitutes a transnational migration territory.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 1990 แนวคิดใหม่ที่ปรากฏขึ้นในวาทกรรมวิชาการ: 'ข้ามชาติชุมชน' ประเทศที่ขอบของโลก industrialised และ tertiarised ของเหนืออำนาจหลัก (สหรัฐอเมริกา แคนาดา ยุโรปตะวันตก ญี่ปุ่น), อาณานิคมมักจะเก่า หรือเก่าประเทศโลกที่สาม ส่งอพยพมาก ขึ้นในการค้นหางานและชำระเงินผ่านธนาคารให้ครอบครัวของพวกเขาใน' ต้นทาง' อพยพทางเศรษฐกิจเหล่านี้ส่วนใหญ่ขาดทักษะ ชนบทได้ออกจากหมู่บ้าน ชุมชนชนบทพื้นฐานซึ่งการอพยพยังคงขอแนบ และที่ที่พวกเขากลับเป็นระยะ ๆ โครงสร้างครอบครัว มากกว่าชุมชนหมู่บ้านแหล่งกำเนิด เป็นสิ่งจำเป็นในการอธิบายสามัคคีเครือข่ายเหล่านี้ จากชุมชนชนบทในประเทศละตินอหรือฟิลิปปินส์ เช่น มากขึ้นย้ายไปศูนย์เมืองขนาดต่าง ๆ ในสหรัฐอเมริกา มีการเคลื่อนไหวโยกย้ายถูกก่อตั้งขึ้นระหว่างแหล่งกำเนิดและสถานที่ของการชำระเงินและการทำงาน อาณาเขตการโยกย้ายยังประกอบด้วยรีเลย์สถาน ส่วนใหญ่มักจะเป็นเมืองใหญ่ ซึ่งเป็นฮับสำหรับเครือข่ายเส้นทางอพยพ: ตัวอย่าง ดัลลัสและชิคาโกใน Mexicans จาก Ocampo (Faret 2003) และบัวโนสไอเรสสำหรับ Bolivians จากภูมิภาคชาบัม (สคอทส์ 1998) มั่นกับเหล่านี้แตกต่างสถาน ตามการเคลื่อนไหวของประชากรของหมู่บ้านหนึ่ง ซึ่งกิจกรรมหลักเป็นการโยกย้ายในหลากหลายรูปแบบ ถือเขตย้ายข้ามชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1990, เป็นแนวคิดใหม่เกิดขึ้นในวาทกรรมวิชาการชุมชนข้ามชาติ ' ประเทศที่ขอบของโลกอุตสาหกรรมและ tertiarised ของมหาอำนาจทิศตะวันตกเฉียงเหนือ (สหรัฐ, แคนาดา, ยุโรปตะวันตก, ญี่ปุ่น), มักอดีตอาณานิคมหรือประเทศที่เก่าแก่ของโลกที่สามส่งผู้อพยพมากขึ้นและมากขึ้นในการค้นหาของการจ้างงานและการส่งเงินไปให้ ครอบครัวของพวกเขาอยู่ในสถานที่ต้นกำเนิดของ ' ชนบทอพยพทางเศรษฐกิจที่ไม่ชำนาญส่วนใหญ่เหล่านี้ออกจากหมู่บ้าน, ชุมชนในชนบทขั้นพื้นฐานที่แรงงานข้ามชาติที่ยังคงยึดติดอย่างมากและเพื่อที่พวกเขากลับมาเป็นระยะ ๆ โครงสร้างครอบครัวมากกว่าชุมชนหมู่บ้านต้นกำเนิดเป็นสิ่งจำเป็นในการอธิบายการทำงานร่วมกันของเครือข่ายเหล่านี้ ผู้ที่มาจากชุมชนในชนบทในประเทศละตินอเมริกาหรือประเทศฟิลิปปินส์ตัวอย่างเช่นมากขึ้นย้ายไปยังเมืองขนาดต่างๆในสหรัฐอเมริกาที่มีการเคลื่อนไหวการย้ายถิ่นที่ถูกสร้างขึ้นระหว่างสถานที่ของการกำเนิดและสถานที่ของการตั้งถิ่นฐานและการทำงานของ ดินแดนของการย้ายถิ่นยังประกอบด้วยสถานที่ถ่ายทอดส่วนใหญ่มักจะเป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่ซึ่งทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางของเครือข่ายเส้นทางการอพยพย้ายถิ่น: ยกตัวอย่างเช่นดัลลัสและชิคาโกเพื่อชาวเม็กซิกันจากแคมโป (Faret 2003) และในบัวโนสไอเรสสำหรับ Bolivians จากภูมิภาคชาบัมบา (คอร์เทส 1998 ) สมาคมที่แข็งแกร่งกับสถานที่ที่แตกต่างกันเหล่านี้ขึ้นอยู่กับการเคลื่อนไหวของประชากรในหมู่บ้านหนึ่งที่กิจกรรมที่โดดเด่นคือการย้ายถิ่นในหลากหลายรูปแบบที่ถือว่าเป็นดินแดนของการย้ายถิ่นข้ามชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1990 , แนวคิดใหม่เกิดขึ้นในวาทกรรมทางวิชาการ : ' ชุมชน ' ข้ามชาติ ประเทศที่ขอบของประเทศอุตสาหกรรมของโลก และ tertiarised ทางเหนือของประเทศมหาอำนาจ ( สหรัฐ , แคนาดา , ยุโรป , ญี่ปุ่น ) , มักจะอดีตอาณานิคมหรือเก่าของประเทศโลกที่สาม ส่งผู้อพยพจำนวนมากในการค้นหาของการจ้างงาน และการส่งเงินให้ครอบครัวของพวกเขาใน ' ต้นทาง 'เหล่านี้ในชนบท , ผู้อพยพทางเศรษฐกิจส่วนใหญ่ที่ไร้ฝีมือ ออกเดินทางจากหมู่บ้าน ชุมชนชนบทพื้นฐานที่แรงงานข้ามชาติยังคงมีความผูกพันธ์และที่พวกเขากลับมาเป็นระยะ ๆ โครงสร้างครอบครัว มากกว่าหมู่บ้านชุมชนของประเทศ มีความสําคัญในการอธิบายการทำงานร่วมกันของเครือข่ายเหล่านี้ จากชุมชนชนบทในประเทศละตินอเมริกา หรือฟิลิปปินส์ สำหรับอินสแตนซ์มากขึ้นเช่นเดิม ศูนย์ชุมชนขนาดต่าง ๆในสหรัฐฯ ที่มีการโยกย้ายเคลื่อนไหวถูกจัดตั้งขึ้นระหว่างสถานที่ผลิตและสถานที่ของชุมชนและการทำงาน การโยกย้ายถิ่นประกอบด้วยสถานที่ถ่ายทอดส่วนใหญ่มักจะเป็นเมืองใหญ่ ซึ่งเป็นศูนย์กลางเครือข่ายเส้นทางอพยพ : ตัวอย่างเช่นดัลลัสและชิคาโกสำหรับเม็กซิกันจาก โอแคมโป ( ฟาเร็ท 2003 ) และบัวโนสไอเรสสำหรับ bolivians จาก Cochabamba ภูมิภาค ( Cortes 1998 ) สมาคมที่แข็งแกร่งกับสถานที่ที่แตกต่างกันเหล่านี้ ขึ้นอยู่กับการเคลื่อนไหวของประชากรของหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งกิจกรรมเด่น คือ การโยกย้ายในหลากหลายรูปแบบ ถือเป็นดินแดนของการย้ายถิ่นข้ามชาติ