ซอมบีซอมบี (อังกฤษ: zombie) เป็นคำเ

ซอมบี
ซอมบี (อังกฤษ: zombie) เป็นคำเรียกคนที่ตายไปแล้วแต่กลับมาเดินเหินได้ราวกับมีชีวิตอีกครั้งตามความเชื่อของลัทธิวูดู เรื่องราวในลัทธิวูดูนั้นกล่าวถึงซอมบีว่าถูกควบคุมด้วยเวทมนตร์ให้ทำงานใช้แรงงานให้พ่อมด แต่ภาพลักษณ์ของซอมบีในวัฒนธรรมสมัยใหม่ซึ่งปรากฏผ่านสื่อต่างๆนั้นต่างจากในลัทธิวูดูมาก โดยสาเหตุสำคัญนั้นมาจากความสำเร็จของภาพยนตร์เรื่อง Night of the Living Dead[1] ของจอร์จ โรเมโร
ซอมบีในลัทธิวูดู[แก้]
ในลัทธิวูดูนั้น ซอมบีเป็นศพที่ถูกปลุกให้กลับมาอีกครั้งโดยพ่อมดที่เรียกว่าบอคอร์ (bokor) ซอมบีนั้นไม่มีความคิดของตนเองและจะทำงานรับใช้ตามที่เจ้านายต้องการ เชื่อกันว่าถ้าให้ซอมบีกินเกลือแล้ว ซอมบีก็จะกลับไปตายที่หลุมศพของตนอีกครั้ง
ในปีพ.ศ. 2480 โซรา เนียล เฮิร์สตัน (Zora Neale Hurston) ซึ่งกำลังศึกษาเรื่องคติชนวิทยาของประเทศเฮติได้พบกับสตรีที่ครอบครัวอ้างว่าเป็นซอมบีของเฟลิเซีย เฟลิกซ์ เมนเทอร์ ซึ่งเสียชีวิตและได้รับการฝังเมื่อสามสิบปีก่อนหน้านั้น เฮิร์สตันได้ตามสืบข่าวลือเรื่องของคนที่ถูกยาที่มีผลทางจิตเข้าไป แต่ก็ไม่สามารถหาผู้ที่ยอมให้ข้อมูลที่ชัดเจนได้ เธอเชื่อว่ารากฐานของลัทธิวูดูนั้นน่าจะเป็นแพทยศาสตร์ที่มีการใช้ยาซึ่งวิทยาศาสตร์ยังไม่รู้จักมากกว่าจะเป็นพิธีกรรม[2]
เวท ดาวิสได้เขียนถึงเรื่องซอมบีในทางแพทยศาสตร์จากประสบการณ์ที่เดินทางไปเฮติในปีพ.ศ. 2525 ไว้ในหนังสือสองเล่มคือ The Serpent and the Rainbow และ Passage of Darkness: The Ethnobiology of the Haitian Zombie ดาวิสระบุว่าซอมบีนั้นเกิดจากผงแป้งสองชนิดเข้าไปในกระแสเลือด โดยแป้งชนิดแรกคือ coup de poudre ซึ่งมีพิษที่เรียกว่า tetrodotoxin ซึ่งเป็นพิษกับระบบประสาทและพบได้ในเนื้อของปลาปักเป้า ส่วนแป้งประเภทที่สองนั้นเป็นยากล่อมประสาท เมื่อใช้รวมกันแล้ว บอคอร์จะสามารถควบคุมเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายได้
ดาวิสบรรยายถึงกระบวนการนี้ว่า ก่อนอื่นนั้นผู้เป็นซอมบีจะอยู่ในสภาพเหมือนตาย จากนั้นก็จะตื่นขึ้นมาด้วยสภาพจิตใจที่สับสน และบอคอร์ก็จะใช้ยาและการสะกดจิตซึ่งเสริมโดยความเชื่อของเฮติให้คิดว่าตนตายไปแล้วและกลายเป็นซอมบี
ซอมบิ (zombi) ยังเป็นชื่อหนึ่งของโลอา งูดัมบาลา (Damballah) ซึ่งมีต้นกำเนิดจากแถบไนเจอร์-คองโก ลัทธิวูดูในแอฟริกาตะวันตก
ซอมบีในวัฒนธรรมสมัยนิยม[แก้]
ซอมบีในมุมมองของยุคปัจจุบัน จะมองในซอมบีในแง่ลบเสียส่วนใหญ่ โดยจะมองว่า ซอมบีนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดูน่าเวทนาดูน่าเกลียดน่ากลัว ครั้งก่อนเคยเป็นมนุษย์ผู้บริสุทธิ์ธรรมดาคนหนึ่ง แต่เมื่อถูกซอมบีตนหนึ่งกัดหรือได้รับสารพิษบางอย่าง จะทำให้บุคคลนั้นเกิดโรคประหลาดขึ้นที่สร้างความทรมานของให้แก่ตนก่อนที่จะสิ้นใจลงไป และกลับมาฟื้นเดินเหินได้อีกครั้ง และมีจุดประสงค์เดียวกันหมดของชีวิตใหม่ที่ถูกเรียกว่าซอมบีคือ โหยหาอาหารที่เป็นของสดเท่านั้น และจะชอบเกาะกลุ่มเป็นกลุ่มใหญ่ๆ พวกมันแต่ละตนจะไม่ค่อยยุ่งกับซอมบีตนอื่นๆมากนัก เว้นเสียแต่ว่า เมื่อเจออาหารมื้อสำคัญพวกมันจะต้องพึ่งพากันในการไล่เขมือบอาหารชิ้นนั้น คือสิ่งมีชีวิตที่ยังไม่ได้เป็นซอมบี ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ หรือสัตว์เลี้ยงหรือสัตว์ป่าสิ่งมีชีวิตใดๆก็ตามที่ยังไม่เป็นซอมบี จะถูกไล่ล่าจากพวกมันจนกว่าวันสิ้นชีพของเราจะมาถึง แต่ซอมบีก็มีจุดอ่อนของมันอยู่ที่หัวสมอง เพราะการใช้ชีวิตของซอมบีในแต่ละวันนั้น จะต้องใช้สมองในการสั่งงานให้รับรู้ว่า นั่นพวกเดียวกัน นั่นคือพวกที่ต้องเขมือบ และเมื่อสมองถูกทำลาย ซอมบีก็จะถูกทำลายไปด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซอมบี
ซอมบี (อังกฤษ:ผีดิบ)คืนวันที่ตาย [1] ของจอร์จโรเมโร
ซอมบีในลัทธิวูดู [แก้]
ในลัทธิวูดูนั้น (Bokor)ในปีพ. ศ2480 โซราเนียลเฮิร์สตัน (Hurston โซรา Neale) เฟลิกซ์เมนเทอร์เวท 2525 ไว้ในหนังสือสองเล่มคืองูและทางรุ้งและความมืด:ethnobiology ของผีดิบเฮติ โดยแป้งชนิดแรกคือการทำรัฐประหารเดอ poudre ซึ่งมีพิษที่เรียกว่า tetrodotoxinเมื่อใช้รวมกันแล้วดาวิสบรรยายถึงกระบวนการนี​​้ว่าซอมบิ (Zombi) ยังเป็นชื่อหนึ่งของโลอางูดัมบาลา (Damballah) ซึ่งมีต้นกำเนิดจากแถบไนเจอร์ - คองโกซอมบีในมุมมองของยุคปัจจุบันจะมองในซอมบีในแง่ลบเสียส่วนใหญ่โดยจะมองว่าและกลับมาฟื้นเดินเหินได้อีกครั้งและจะชอบเกาะกลุ่มเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ เว้นเสียแต่ว่านั่นพวกเดียวกันนั่นคือพวกที่ต้องเขมือบและเมื่อสมองถูกทำลายซอมบีก็จะถูกทำลายไปด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซอมบี
ซอมบี (อังกฤษ: เรื่องราวในลัทธิวูดูนั้นกล่าวถึงซอมบีว่าถูกควบคุมด้วยเวทมนตร์ให้ทำงานใช้แรงงานให้พ่อมดเป็นคำเรียกคนที่ตายไปแล้วแต่กลับมาเดินเหินได้ราวกับมีชีวิตอีกครั้งตามความเชื่อของลัทธิวูดูผีดิบ) คืนตายชีวิต [1] โดยสาเหตุสำคัญนั้นมาจากความสำเร็จของภาพยนตร์เรื่องของจอร์จโรเมโร
ซอมบีในลัทธิวูดู [แก้]
ในลัทธิวูดูนั้นซอมบีเป็นศพที่ถูกปลุกให้กลับมาอีกครั้งโดยพ่อมดที่เรียกว่าบอคอร์ (bokor) ซอมบีนั้นไม่มีความคิดของตนเองและจะทำงานรับใช้ตามที่เจ้านายต้องการเชื่อกันว่าถ้าให้ซอมบีกินเกลือแล้ว ในปีพ.ศ 2480 โซราเนียลเฮิร์สตัน (ซอรา Neale Hurston) ซึ่งกำลังศึกษาเรื่องคติชนวิทยาของประเทศเฮติได้พบกับสตรีที่ครอบครัวอ้างว่าเป็นซอมบีของเฟลิเซียเฟลิกซ์เมนเทอร์ซึ่งเสียชีวิตและได้รับการฝังเมื่อสามสิบปีก่อนหน้านั้น แต่ก็ไม่สามารถหาผู้ที่ยอมให้ข้อมูลที่ชัดเจนได้เธอเชื่อว่ารากฐานของลัทธิวูดูนั้นน่าจะเป็นแพทยศาสตร์ที่มีการใช้ยาซึ่งวิทยาศาสตร์ยังไม่รู้จักมากกว่าจะเป็นพิธีกรรม [2]
เวทดาวิสได้เขียนถึงเรื่องซอมบีในทางแพทยศาสตร์จากประสบการณ์ที่เดินทางไปเฮติในปีพ.ศ 2525 ไว้ในหนังสือสองเล่มคือพญานาคและเส้นทางและสายรุ้งแห่งความมืด: Ethnobiology ของผีดิบเฮติดาวิสระบุว่าซอมบีนั้นเกิดจากผงแป้งสองชนิดเข้าไปในกระแสเลือดโดยแป้งชนิดแรกคือรัฐประหาร de poudre ซึ่งมีพิษที่เรียกว่า tetrodotoxin ซึ่งเป็นพิษกับระบบประสาทและพบได้ในเนื้อของปลาปักเป้า เมื่อใช้รวมกันแล้วบอคอร์จะสามารถควบคุมเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายได้
ดาวิสบรรยายถึงกระบวนการนี้ว่าก่อนอื่นนั้นผู้เป็นซอมบีจะอยู่ในสภาพเหมือนตายจากนั้นก็จะตื่นขึ้นมาด้วยสภาพจิตใจที่สับสน ซอมบิ (zombi) ยังเป็นชื่อหนึ่งของโลอางูดัมบาลา (Damballah) ซึ่งมีต้นกำเนิดจากแถบไนเจอร์-คองโกลัทธิวูดูในแอฟริกาตะวันตก
ซอมบีในวัฒนธรรมสมัยนิยม [แก้]
ซอมบีในมุมมองของยุคปัจจุบันจะมองในซอมบีในแง่ลบเสียส่วนใหญ่โดยจะมองว่าซอมบีนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดูน่าเวทนาดูน่าเกลียดน่ากลัวครั้งก่อนเคยเป็นมนุษย์ผู้บริสุทธิ์ธรรมดาคนหนึ่ง จะทำให้บุคคลนั้นเกิดโรคประหลาดขึ้นที่สร้างความทรมานของให้แก่ตนก่อนที่จะสิ้นใจลงไปและกลับมาฟื้นเดินเหินได้อีกครั้งและมีจุดประสงค์เดียวกันหมดของชีวิตใหม่ที่ถูกเรียกว่าซอมบีคือ และจะชอบเกาะกลุ่มเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ พวกมันแต่ละตนจะไม่ค่อยยุ่งกับซอมบีตนอื่นๆมากนักเว้นเสียแต่ว่าเมื่อเจออาหารมื้อสำคัญพวกมันจะต้องพึ่งพากันในการไล่เขมือบอาหารชิ้นนั้นคือสิ่งมีชีวิตที่ยังไม่ได้เป็นซอมบี หรือสัตว์เลี้ยงหรือสัตว์ป่าสิ่งมีชีวิตใดๆก็ตามที่ยังไม่เป็นซอมบีจะถูกไล่ล่าจากพวกมันจนกว่าวันสิ้นชีพของเราจะมาถึงแต่ซอมบีก็มีจุดอ่อนของมันอยู่ที่หัวสมองเพราะการใช้ชีวิตของซอมบีในแต่ละวันนั้น นั่นพวกเดียวกันนั่นคือพวกที่ต้องเขมือบและเมื่อสมองถูกทำลายซอมบีก็จะถูกทำลายไปด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซอมบี
ซอมบี(อังกฤษ:ผีดิบ)เป็นคำเรียกคนที่ตายไปแล้วแต่กลับมาเดินเหินเรื่องราวในลัทธิวูดูนั้นกล่าวถึงซอมบีว่าถูโดยสาเหตุสำคัญนั้นมาจากความสำเร็จของภาพยนต ในยามค่ำคืนที่มีชีวิตตายแล้ว[ 1 ]ของจอร์จโรเมโร
ซอมบีในลัทธิวูดู[แก้]
ในลัทธิวูดูนั้นซอมบีเป็นศพที่ถูกปลุกให้กลับมาอีกครั้งโดยพ( bokor )ซอมบีนั้นไม่มีความคิดของตนเองและจะทำงานรับเชื่อกันว่าถ้าให้ซอมบีกินเกลือแล้วในปีพ.ศ.2480 โซราเนียลเฮิร์สตัน( zora neale hurston )ซึ่งกำลังศึกษาเรื่องคติชนวิทยาของประเทศเฮตเฟลิกซ์เมนเทอร์ซึ่งเสียชีวิตและได้รับการฝังเมื่อสามสิบปีกแต่ก็ไม่สามารถหาผู้ที่ยอมให้ข้อมูลที่ชัดเจเธอเชื่อว่ารากฐานของลัทธิวูดูนั้นน่าจะเป็นเวทดาวิสได้เขียนถึงเรื่องซอมบีในทางแพทยศาสตร์ 2525 ไว้ในหนังสือสองเล่มคืองูและสายรุ้งและการผ่านของความมืดที่ ethnobiology ของ haitian ซอมบี้ดาวิสระบุว่าซอมบีนั้นเกิดจากผงแป้งสองชนิดเโดยแป้งชนิดแรกคือการรัฐประหาร de poudre ซึ่งมีพิษที่เรียกว่า tetrodotoxin ซึ่งเป็นพิษกับระบบประสาทและพบได้ในเนื้อของเมื่อใช้รวมกันแล้วบอคอร์จะสามารถควบคุมเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายไดดาวิสบรรยายถึงกระบวนการนี้ว่า ก่อนอื่นนั้นผู้เป็นซอมบีจะอยู่ในสภาพเหมือน จากนั้นก็จะตื่นขึ้นมาด้วยสภาพจิตใจที่สับสนซอมบิ(ผีดิบ)ยังเป็นชื่อหนึ่งของโลอางูดัมบาลา( damballah )ซึ่งมีต้นกำเนิดจากแถบไนเจอร์ - คองโกลัทธิวูดูในแอฟริกาตะวันตก
ซอมบีในวัฒนธรรมสมซอมบีในมุมมองของยุคปัจจุบันจะมองในซอมบีในแง่ลบเสียส่วนใหญ่โดยจะมองว่าซอมบีนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดูน่าเวทนาดูน่าครั้งก่อนเคยเป็นมนุษย์ผู้บริสุทธิ์ธรรมดาคนจะทำให้บุคคลนั้นเกิดโรคประหลาดขึ้นที่สร้างและกลับมาฟื้นเดินเหินได้อีกครั้งและมีจุดประสงค์เดียวกันหมดของชีวิตใหม่ที่ถและจะชอบเกาะกลุ่มเป็นกลุ่มใหญ่ๆพวกมันแต่ละตนจะไม่ค่อยยุ่งกับซอมบีตนอื่นๆมเว้นเสียแต่ว่าเมื่อเจออาหารมื้อสำคัญพวกมันจะต้องพึ่งพากัคือสิ่งมีชีวิตที่ยังไม่ได้เป็นซอมบีหรือสัตว์เลี้ยงหรือสัตว์ป่าสิ่งมีชีวิตใดๆกจะถูกไล่ล่าจากพวกมันจนกว่าวันสิ้นชีพของเราแต่ซอมบีก็มีจุดอ่อนของมันอยู่ที่หัวสมองเพราะการใช้ชีวิตของซอมบีในแต่ละวันนั้นนั่นพวกเดียวกันนั่นคือพวกที่ต้องเขมือบและเมื่อสมองถูกทำลายซอมบีก็จะถูกทำลายไปด้วย
ตามมาตรฐาน