considered essential to full being.

considered essential to full being. But now the source we
have to connect with is deep within us. This fact is part of the
massive subjective turn of modern culture, a new form of inwardness,
in which we come to think of ourselves as beings
with inner depths. At first, this idea that the source is within
doesn’t exclude our being related to God or the Ideas; it can
be considered our proper way of relating to them. In a sense,
it can be seen as just a continuation and intensification of
the development inaugurated by Saint Augustine, who saw
the road to God as passing through our own self-awareness.
The first variants of this new view were theistic, or at least
pantheistic.
The most important philosophical writer who helped to
bring about this change was Jean-Jacques Rousseau. I think
Rousseau is important not because he inaugurated the
change; rather, I would argue that his great popularity
comes in part from his articulating something that was in a
sense already occurring in the culture. Rousseau frequently
presents the issue of morality as that of our following a voice
of nature within us. This voice is often drowned out by the
passions that are induced by our dependence on others, the
main one being amour propre, or pride. Our moral salvation
comes from recovering authentic moral contact with ourselves.
Rousseau even gives a name to the intimate contact
with oneself, more fundamental than any moral view, that
is a source of such joy and contentment: “le sentiment de

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญในการเต็ม แต่ตอนนี้ต้นเรามีการเชื่อมต่อกับอยู่ลึกภายในเรา ข้อเท็จจริงนี้เป็นส่วนหนึ่งของการเปิดขนาดใหญ่ตามอัตวิสัยของวัฒนธรรมสมัยใหม่ แบบใหม่ของ inwardnessซึ่งเรามาคิดว่า ตนเองเป็นสิ่งมีชีวิตมีความลึกภายใน ครั้งแรก ความคิดนี้เป็นต้นไม่รวมของเราเกี่ยวข้องกับพระเจ้าหรือความคิด มันสามารถถือเป็นวิธีของเราถูกเชื่อมโยงไป ในความรู้สึกจะเห็นเป็นเพียงการต่อเนื่องและแรงของพัฒนาแห่ง โดยเซนต์บุญออกัสติ ผู้เห็นถนนพระเจ้าเป็นผ่าน self-awareness ของเราเองตัวแปรแรกของมุมมองใหม่นี้ถูก theistic หรือน้อยpantheisticผู้เขียนปรัชญาสำคัญที่ช่วยให้นำนี้ Jean Jacques Rousseau ถูกเปลี่ยนแปลง ฉันคิดว่าRousseau เป็นสิ่งสำคัญไม่ได้ เพราะเขาเปิดทำการเปลี่ยน แทนที่จะ ฉันจะโต้เถียงที่ความนิยมของเขามากส่วนหนึ่งมาจากเขา articulating สิ่งที่อยู่ในการความรู้สึกที่เกิดขึ้นแล้วใน Rousseau บ่อยนำเสนอเรื่องของศีลธรรมเป็นที่ของเราต่อเสียงธรรมชาติในตัวเรา มักจะจมออกเสียงนี้โดยการจิตใจที่เกิด โดยพึ่งพาผู้อื่น การหลักการหนึ่ง propre อามูร์ หรือความภาคภูมิใจ ความรอดของเราแรงมากู้ติดต่อคุณธรรมที่แท้จริงด้วยตนเองRousseau แม้ให้ชื่อผู้ติดต่ออย่างใกล้ชิดด้วยตัวเอง พื้นฐานยิ่งกว่ามุมมองทางศีลธรรม ที่มีความสุขและสุขเช่น: "เลอความเชื่อมั่นเด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปเต็มเป็น แต่ตอนนี้เราต้องเชื่อมต่อกับแหล่ง
ลึกภายในเรา ความจริงนี้เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มใหญ่ของวัฒนธรรมสมัยใหม่
เปิด , รูปแบบใหม่ของ inwardness ,
ที่เราจะมาคิดว่าตัวเองเป็นมนุษย์
กับส่วนลึกภายใน ตอนแรก ว่า แหล่งข่าวภายใน
ไม่รวมของเราที่เกี่ยวข้องกับพระเจ้า หรือความคิด มันสามารถ
ถือว่าของเราที่เหมาะสมวิธีการที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา ในความรู้สึก
จะเห็นเป็นเพียงความต่อเนื่องของการพัฒนาและเปิดโดยแรง

เซนต์ออกัสติน ที่เห็นถนนเพื่อพระเจ้าผ่านตนของเราเอง .
รูปแรกของมุมมองนี้ใหม่เป็น theistic หรืออย่างน้อย pantheistic
.
ที่สำคัญที่สุดที่ช่วยให้ผู้เขียนปรัชญา
นำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงนี้คือ Jean Jacques Rousseau . ฉันคิดว่า
รุสโซ่สำคัญไม่ใช่เพราะเขาเปิด
เปลี่ยน แต่ผมก็ยืนยันว่าของเขาดีความนิยม
มาในส่วนหนึ่งจากการออกเสียงสิ่งที่อยู่ใน
นึกแล้วที่เกิดขึ้นในวัฒนธรรม รุสโซ่บ่อย
นำเสนอปัญหาของศีลธรรมที่เสียง
ของธรรมชาติภายในของเรา ดังต่อไปนี้เสียงนี้มักจมน้ำออกโดย
อารมณ์นั้นจะเกิดจากการพึ่งพาผู้อื่น
หลักเป็นอาเมอร์สะอาด หรือศักดิ์ศรี
ความรอดของเราจริยธรรมที่มาจากการกู้คืนจริงคุณธรรมติดต่อกับตัวเรา
รุสโซ่ทำให้ชื่อที่ติดต่อสนิท
ด้วยตนเอง เบื้องต้น มากกว่าจริยธรรม วิว ที่เป็นแหล่งที่มาของความสุข
ดังกล่าวและความพึงพอใจ : " เลอ ความเชื่อมั่น เดอ