6.1. Limits to our current knowledg

6.1. Limits to our current knowledge
The recent expansion of the hominin fossil record has been
dramatic, with eleven new species and four new genera named
since 1987. This richer fossil record has provided two major improvements.
Firstly, this has led to a much greater understanding of
the range of variation in the hominin phenotype, including in ‘real’
biological populations with evidence from Atapuerca, Dmanisi, and
Hadar. Secondly, extensive use of new dating techniques has provided
chronological precision to link those phenotypes to the environments
in which they evolved. However the fossil record is still
very limited with many gaps, the most significant for this study is
the lack of cranial capacity data between 2Ma and 2.5 Ma. There are
also considerable discussions about defining the new species and
genera (Lordkipanidze et al., 2013), which has an influence on the
diversity curves presented in Fig. 6. However, conflating or
expanding the defined species has little overall influence on the
diversity pattern as it is clear when new species emerge but not
necessarily how many. The other key debate is where all the new
hominin species evolved. The fossil record at the moment suggests
that the majority of the new species evolved in East Africa and then
dispersed outwards. This is supported by the current brain capacity
evidence, which suggests brain expansion occurs first in East Africa
and only appears elsewhere once there has been a dispersal event.
However it should be noted that other authors suggest South Africa,
European and Asian origins for hominin speciation.
7. Linking African palaeoclimate with early human evolution
The relationship between climate and human evolution seems
intuitive and indeed environmental factors have been suggested as
a driving force in hominin evolution by many authors (See
Kingston, 2007, for detailed history). Vrba (1985) first identified
global climate change as a cause of African mammalian evolution
by documenting radiations in bovid species at ~2.5 Ma coincident
with the iNHG, which led to the development of the turnover pulse
hypothesis. However, with greater knowledge of African palaeoclimates
and mammalian fossil records, the timing if not the underlying
mechanisms have been questioned. When the turnover
pulse hypothesis was first developed, the field of palaeoclimatology
was in its infancy, and through subsequent scientific ocean drilling
it has become clear that 1) the iNHGwas a long-term intensification
beginning much earlier than 2.5 Ma (Tiedemann et al.,1989), and 2)
connections between high latitudes and low to middle latitudes are
not as straightforward as originally thought. The concept that significant
global climate change forced major evolutionary changes in
hominins remains pertinent, but both the idea of a turnover and the
timing of such events have changed. It seems that iNHG had less of
an impact on the region (e.g., Behrensmeyer et al., 1997; Faith and
Behrensmeyer, 2013) than the development of Walker Circulation
at ~1.8 Ma (Ravelo et al., 2004). With greater understanding of
African palaeoclimates has also come new thinking about human
evolution. The variability selection hypothesis (Potts, 1996, 1998,
2013) suggests that a long-term trend with an increasingly complex
intersection of orbitally-forced changes in insolation and
earth-intrinsic feedback mechanisms results in extreme, inconsistent
environmental variability selecting for behavioural and
morphological mechanisms that enhance adaptive variability.
However currently we do not have evidence for increased variability
of climate nor does it explain the pulsed nature of human
evolution.
There is now evidence, presented above, of periods of extreme
environmental variability during the Plio-Pleistocene (Trauth et al.,
2005, 2007, 2010; Deino et al., 2006; Kingston et al., 2007; Maslin
and Trauth, 2009; Magill et al., 2013; Potts, 2013; Ashley et al.,
2014). These periods of extreme climate variability would have
had a profound effect on the climate and vegetation of East Africa
and, we suggest, human evolution. Hominin evolution in East Africa
has distinct speciation events some of which are linked to
increasing brain size. Figs. 5 and 6 show a new compilation of
estimated cranial capacity (Shultz et al., 2012). Current available
evidence suggests that hominin encephalisation is a combination of
processes with an underlying gradual trend towards larger brains,
punctuated by several large step increases at ~1.9 Ma and ~200 Ka
(Fig. 5). By collating all available palaeoclimate data (e.g. the global
benthic foraminifera d18O record, regional aeolian dust flux data
and the East African lake record), Shultz and Maslin (2013) found
that hominin speciation events and changes in brain size seem to
be statistically linked to the occurrence of ephemeral deep-water
lakes (Fig. 6). An example is the appearance of the H. erectus
sensu lato, which is associated with the period of maximal
ephemeral lake coverage (2 Ma). The expansion in cranial capacity
occurs during one of only two periods when there is evidence for at
least 5 of the 7 major intra-rift lake basins being active. Subsequently,
the underlying trend towards increasing brain size in
Homo is most strongly correlated with both decreases in lake
presence and high levels of dust deposition in the Mediterranean
record (Shultz and Maslin, 2013), indicating drier conditions in East
Africa (Larrasoa~na et al., 2003, 2013; Trauth et al., 2009). Shultz and
Maslin (2013) suggested that large steps in brain expansion in East
Africa may have been driven by climate variability while the
smaller steps were due to regional aridity.
The periodic hominin dispersal events also seem to correlate
with periods of high climate variability. It has been suggested that
both lake presence and absence could be associated with these
dispersal events (Trauth et al., 2010; Shultz and Maslin, 2013). For
example, when the lake basins are dry they become ‘hyper-arid’
and thus uninhabitable and hence hominin populations would
have been forced to migrate to the north and south (Trauth et al.,
2010). However severe lack of resources would mean there was
only a small and possibly shrinking population that could migrate.
The absence of lakes may have facilitated allopatric speciation in
key refugia such as Turkana, which may have remained wet.
Dispersal is thus more likely to have occurred when the basins were
completely filled with water, as there would have been limited
space for the hominin populations on the tree covered Rift shoulders
and river flood plains (Shultz and Maslin, 2013). The wet
conditions could have been more conducive to dispersal because
hominin populations could expand due to the availability of water
and food and could follow the Nile tributaries northward and
through a green Lavant region (Larrasoa~na et al., 2013). So the
occurrence of deep freshwater lakes would have forced expanding
hominin populations both northwards and southwards generating
a pumping effect pushing them out of East Africa towards the
Ethiopian highlands and the Sinai Peninsula or into Southern Africa
with each successive precessional cycle (Shultz and Maslin, 2013).
Fundamental to understanding which evolutionary mechanisms
could have applied to hominins in East Africa are the speed
and form of the transitions between lakes appearing and disappearing
from the landscape. At first it may appear that orbitallyforced
climatic oscillations may be too long-term to have significant
effects on biota. However, this does not take account of the sinusoidal
nature of orbital forcing or the threshold nature of the African
lake systems. All orbital parameters are sinusoidal, which
means that there are periods of little or no change followed by
periods of large change. For example, the sinusoidal precessional
forcing at the equator consists of periods of less than 2000 years
during which 60% of total variation in daily insolation and seasonality
occurs. These are followed by ~8000 years when relatively
little change in daily insolation occurs (Maslin et al., 2005). Hence

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

6.1 จำกัดความรู้ปัจจุบันของเราได้รับการขยายตัวล่าสุดของเรกคอร์ฟอส homininละคร กับสิบเอ็ดชนิดใหม่ 4 สกุลใหม่ชื่อตั้งแต่ปี 1987 คอร์ดฟอสนี้ขึ้นให้ปรับปรุงหลักสองประการแรก มีผลให้ความมากเข้าใจมากขึ้นของช่วงของการเปลี่ยนแปลงใน phenotype hominin รวมถึง 'จริง'ประชากรชีวภาพ มีหลักฐานจาก Atapuerca, Dmanisi และHadar ประการที่สอง มีให้ใช้เทคนิคใหม่เรียงความการเชื่อมโยงเหล่านั้นฟีกับสภาพแวดล้อมที่ที่จะพัฒนา อย่างไรก็ตาม ระเบียนฟอสจะยังคงจำกัดมากหลายช่อง สำคัญที่สุดสำหรับการศึกษานี้เป็นขาดข้อมูลความจุ cranial 2Ma และ 2.5 Ma มียังมากสนทนาเกี่ยวกับการกำหนดสายพันธุ์ใหม่ และสกุล (Lordkipanidze et al., 2013), ซึ่งมีอิทธิพลต่อในการเส้นโค้งความหลากหลายที่นำเสนอใน Fig. 6 อย่างไรก็ตาม conflating หรือขยายพันธุ์กำหนดมีอิทธิพลเล็กน้อยโดยรวมในการหลากหลายรูปแบบมันเป็นชัดเจนเมื่อเกิดสายพันธุ์ใหม่แต่ไม่จำเป็นต้องการมาก การอภิปรายหลักถูกทั้งหมดใหม่พัฒนาสายพันธ์ hominin แนะนำระเบียนฟอสในขณะนี้ที่ส่วนใหญ่สายพันธุ์ใหม่ที่พัฒนาในแอฟริกาตะวันออก แล้วกระจาย outwards นี้ได้รับการสนับสนุนตามกำลังสมองปัจจุบันหลักฐาน การขยายตัวของสมองเกิดขึ้นครั้งแรกในแอฟริกาตะวันออกและปรากฏเฉพาะ อื่น ๆ เมื่อมีเหตุการณ์ dispersalอย่างไรก็ตาม ก็ควรจดบันทึกว่า คนแนะนำที่แอฟริกาใต้ยุโรปและเอเชียกำเนิดการเกิดสปีชีส์ใหม่ hominin7. การเชื่อมโยง palaeoclimate แอฟริกากับวิวัฒนาการของมนุษย์ก่อนดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างสภาพภูมิอากาศโลกปัจจัยสิ่งแวดล้อมแน่นอน และใช้งานง่ายมีการแนะนำเป็นแรงผลักดันในวิวัฒนาการ hominin โดยมากผู้เขียน (ดูคิงส์ตัน 2550 ประวัติโดยละเอียด) Vrba (1985) ต้อง ระบุเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลกเป็นสาเหตุของวิวัฒนาการ mammalian แอฟริกาโดยเอกสาร radiations ในชนิด bovid ที่ ~2.5 ม้าตรงมี iNHG ซึ่งนำไปสู่การพัฒนาของชีพจรหมุนเวียนสมมติฐานการ อย่างไรก็ตาม มีความรู้มากขึ้นของ palaeoclimates แอฟริกาและระเบียน mammalian ฟอส ระยะเวลาถ้า ไม่ตัวกลไกมีการไต่สวน เมื่อการหมุนเวียนสมมติฐานชีพจรก่อนกล่าว ด้านการ palaeoclimatologyในวัยเด็กของ และผ่าน ทางทะเลวิทยาศาสตร์ภายหลังการเจาะมันได้กลายเป็นชัดเจนที่ 1) iNHGwas แรงระยะยาวเริ่มต้นมากเร็วกว่า 2.5 Ma (Tiedemann et al., 1989), และ 2)เชื่อมต่อระหว่าง latitudes สูงและต่ำไป latitudes กลางคิดไม่เป็น straightforward เท่าเดิม แนวคิดที่สำคัญบังคับเปลี่ยนแปลงวิวัฒนาการสำคัญในการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลกhominins ยังคงเกี่ยว แต่ทั้งสองความคิดในการหมุนเวียนและมีการเปลี่ยนแปลงเวลาของกิจกรรมดังกล่าว เหมือน iNHG นั้นมีน้อยผลกระทบในภูมิภาค (เช่น Behrensmeyer และ al., 1997 ความเชื่อ และBehrensmeyer, 2013) มากกว่าการพัฒนาหมุนเวียนวอล์คเกอร์ที่มา ~1.8 (Ravelo et al., 2004) มีความเข้าใจมากขึ้นPalaeoclimates แอฟริกายังมาคิดใหม่เกี่ยวกับมนุษย์วิวัฒนาการ สมมติฐานเลือกสำหรับความผันผวน (พอตส์ 1996, 19982013) แนะนำที่เป็นแนวโน้มระยะยาว มีความซับซ้อนมากขึ้นแยกบังคับ orbitally การเปลี่ยนแปลงใน insolation และผลป้อนกลับโลก intrinsic กลไกผลมาก ไม่สอดคล้องกันเลือกสิ่งแวดล้อมสำหรับความผันผวนสำหรับพฤติกรรม และกลไกของที่เพิ่มความแปรผันแบบอะแดปทีฟอย่างไรก็ตามเราไม่มีหลักฐานสำหรับความแปรผันที่เพิ่มขึ้นของสภาพภูมิอากาศ หรืออธิบายถึงธรรมชาติของมนุษย์พัลวิวัฒนาการขณะนี้มีหลักฐาน แสดงเหนือ รอบมากสิ่งแวดล้อมสำหรับความผันผวนระหว่าง Plio Pleistocene (Trauth et al.,2005, 2007, 2010 Deino และ al., 2006 คิงส์ตัน et al., 2007 Maslinและ Trauth, 2009 Magill et al., 2013 พอตส์ 2013 แอชลีย์ et al.,2014) นั้นจะมีรอบความแปรผันของอุณหภูมิมากมีผลอย่างยิ่งในสภาพภูมิอากาศและพืชพรรณของแอฟริกาตะวันออกก แนะ วิวัฒนาการของมนุษย์ Hominin วิวัฒนาการในแอฟริกาตะวันออกมีเหตุการณ์การเกิดสปีชีส์ใหม่ที่แตกต่างกันซึ่งเชื่อมโยงกับเพิ่มขนาดของสมอง Figs. 5 และ 6 แสดงการรวบรวมใหม่ประเมินกำลัง cranial (Shultz et al., 2012) ปัจจุบันมีหลักฐานแนะนำว่า encephalisation hominin เป็นชุดของกระบวนการกับแนวโน้มสมดุลการเน้นไปทางสมองใหญ่punctuated โดยเพิ่มขั้นตอนขนาดใหญ่หลายที่ ~1.9 Ma ~ 200 ค่ะ(Fig. 5) โดย collating ข้อมูล palaeoclimate มีทั้งหมด (เช่นโลกธรรมชาติ foraminifera d18O คอร์ด ข้อมูลไหลฝุ่น aeolian ภูมิภาคและคอร์ดเลแอฟริกาตะวันออก), Shultz และ Maslin (2013) พบว่า เหตุการณ์การเกิดสปีชีส์ใหม่ hominin และการเปลี่ยนแปลงขนาดสมองดูเหมือนจะเชื่อมโยงกับการเกิดขึ้นของข้อมูลแบบชั่วคราวส่วนทางสถิติทะเลสาบ (Fig. 6) ตัวอย่างคือ ลักษณะที่ปรากฏของการ H. erectusลลาลา sensu ซึ่งเกี่ยวข้องกับระยะเวลาสูงสุดทะเลสาบที่ยั่งยืนแต่ความครอบคลุม (2 Ma) การขยายตัวในกำลัง cranialเกิดขึ้นในระหว่างหนึ่งในสองรอบระยะเวลาเมื่อมีหลักฐานในการที่5 น้อยที่สุดของ 7 อินทราริฟท์ที่สำคัญทะเลสาบอ่างล่างหน้ากำลังใช้งานอยู่ ในเวลาต่อมาแนวโน้มเน้นไปทางการเพิ่มขนาดของสมองในกะเทยเป็นที่สุดอย่างยิ่ง correlated กับลดลงทั้งในทะเลสาบสถานะและฝุ่นสะสมในเมดิเตอร์เรเนียนระดับสูงบันทึก (Shultz Maslin, 2013), ระบุเงื่อนไขแห้งในตะวันออกแอฟริกา (Larrasoa ~ นาร้อยเอ็ด al., 2003, 2013 Trauth et al., 2009) Shultz และMaslin (2013) แนะนำว่า ขั้นตอนขนาดใหญ่ในสมองขยายตัวในทิศตะวันออกทวีปแอฟริกาอาจถูกขับเคลื่อน ด้วยสำหรับความผันผวนของสภาพภูมิอากาศในขณะขั้นตอนที่มีขนาดเล็กได้เนื่องจากระดับภูมิภาค aridityเหตุการณ์ dispersal hominin งวดยังดูเหมือนจะ เชื่อมโยงกับรอบระยะเวลาสำหรับความผันผวนของสภาพภูมิอากาศสูง การแนะนำที่both lake presence and absence could be associated with thesedispersal events (Trauth et al., 2010; Shultz and Maslin, 2013). Forexample, when the lake basins are dry they become ‘hyper-arid’and thus uninhabitable and hence hominin populations wouldhave been forced to migrate to the north and south (Trauth et al.,2010). However severe lack of resources would mean there wasonly a small and possibly shrinking population that could migrate.The absence of lakes may have facilitated allopatric speciation inkey refugia such as Turkana, which may have remained wet.Dispersal is thus more likely to have occurred when the basins werecompletely filled with water, as there would have been limitedspace for the hominin populations on the tree covered Rift shouldersand river flood plains (Shultz and Maslin, 2013). The wetconditions could have been more conducive to dispersal becausehominin populations could expand due to the availability of waterand food and could follow the Nile tributaries northward andthrough a green Lavant region (Larrasoa~na et al., 2013). So theoccurrence of deep freshwater lakes would have forced expandinghominin populations both northwards and southwards generatinga pumping effect pushing them out of East Africa towards theEthiopian highlands and the Sinai Peninsula or into Southern Africawith each successive precessional cycle (Shultz and Maslin, 2013).Fundamental to understanding which evolutionary mechanismscould have applied to hominins in East Africa are the speed
and form of the transitions between lakes appearing and disappearing
from the landscape. At first it may appear that orbitallyforced
climatic oscillations may be too long-term to have significant
effects on biota. However, this does not take account of the sinusoidal
nature of orbital forcing or the threshold nature of the African
lake systems. All orbital parameters are sinusoidal, which
means that there are periods of little or no change followed by
periods of large change. For example, the sinusoidal precessional
forcing at the equator consists of periods of less than 2000 years
during which 60% of total variation in daily insolation and seasonality
occurs. These are followed by ~8000 years when relatively
little change in daily insolation occurs (Maslin et al., 2005). Hence

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

6.1 ข้อ จำกัด
เพื่อความรู้ของเราในปัจจุบันการขยายตัวล่าสุดของการบันทึกฟอสซิลhominin
ที่ได้รับอย่างมากกับเอ็ดสายพันธุ์ใหม่และสี่จำพวกใหม่ที่ชื่อตั้งแต่ปี
1987 นี้บันทึกฟอสซิลยิ่งขึ้นได้จัดให้มีการปรับปรุงที่สำคัญสอง.
ประการแรกนี้ได้นำไปสู่ความเข้าใจที่มากขึ้นจาก
ช่วงของการเปลี่ยนแปลงในฟีโนไทป์ hominin รวมทั้งใน 'จริง'
ประชากรทางชีวภาพที่มีหลักฐานจาก Atapuerca, Dmanisi
และดาร์ ประการที่สองการใช้งานที่กว้างขวางของเทคนิคการเดทใหม่ได้ให้ความแม่นยำตามลำดับเหตุการณ์ที่จะเชื่อมโยง phenotypes เหล่านั้นไปยังสภาพแวดล้อมที่พวกเขาพัฒนา อย่างไรก็ตามบันทึกฟอสซิลยังคงจำกัด มากมีช่องว่างอีกมากมายที่สำคัญที่สุดสำหรับการศึกษานี้คือการขาดข้อมูลความจุกะโหลกระหว่าง2MA 2.5 มะ นอกจากนี้ยังมีการอภิปรายมากเกี่ยวกับการกำหนดสายพันธุ์ใหม่และจำพวก(Lordkipanidze et al., 2013) ซึ่งมีอิทธิพลต่อการที่เส้นโค้งที่นำเสนอความหลากหลายในรูป 6. อย่างไรก็ตามมหันต์หรือขยายสายพันธุ์ที่กำหนดไว้มีอิทธิพลโดยรวมเล็กๆ น้อย ๆ ในรูปแบบที่หลากหลายในขณะที่มันเป็นที่ชัดเจนเมื่อสายพันธุ์ใหม่โผล่ออกมาแต่ไม่จำเป็นต้องเป็นวิธีการที่หลาย อื่น ๆ ที่สำคัญคือการอภิปรายที่ทุกใหม่ชนิดhominin การพัฒนา บันทึกฟอสซิลในขณะนี้แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของสายพันธุ์ใหม่ที่พัฒนาในแอฟริกาตะวันออกและจากนั้นก็แยกย้ายกันออกไปด้านนอก นี้ได้รับการสนับสนุนโดยความสามารถในการทำงานของสมองในปัจจุบันหลักฐานซึ่งแสดงให้เห็นการขยายตัวของสมองที่เกิดขึ้นครั้งแรกในแอฟริกาตะวันออกและจะปรากฏเฉพาะอื่นๆ ที่ครั้งหนึ่งเคยได้มีการจัดกิจกรรมที่กระจาย. แต่มันควรจะตั้งข้อสังเกตว่าผู้เขียนอื่น ๆ แนะนำแอฟริกาใต้, ต้นกำเนิดของยุโรปและเอเชียสำหรับ speciation hominin . 7 การเชื่อมโยงแอฟริกัน palaeoclimate กับวิวัฒนาการของมนุษย์ในช่วงต้นของความสัมพันธ์ระหว่างสภาพภูมิอากาศและวิวัฒนาการของมนุษย์ดูเหมือนว่าปัจจัยที่ใช้งานง่ายและสิ่งแวดล้อมจริงได้รับการแนะนำเป็นแรงผลักดันในการวิวัฒนาการhominin โดยนักเขียนจำนวนมาก (ดูคิงส์ตันปี2007 สำหรับรายละเอียดประวัติ) Vrba (1985) ครั้งแรกที่ระบุการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลกเป็นสาเหตุของการเลี้ยงลูกด้วยนมวิวัฒนาการแอฟริกันโดยการจัดเก็บเอกสารในรูปรังสีbovid ที่ ~ 2.5 Ma ประจวบกับinHg ซึ่งนำไปสู่การพัฒนาของพัลส์ที่มูลค่าการซื้อขายสมมติฐาน แต่ด้วยความรู้ที่มากขึ้นของ palaeoclimates แอฟริกันและบันทึกฟอสซิลเลี้ยงลูกด้วยนมระยะเวลาหากไม่ได้อยู่ภายใต้กลไกการได้รับการสอบสวน เมื่อผลประกอบการเต้นของชีพจรสมมติฐานได้รับการพัฒนาครั้งแรกด้านการ palaeoclimatology อยู่ในวัยเด็กของตนและผ่านมหาสมุทรทางวิทยาศาสตร์ที่ตามมาเจาะมันได้กลายเป็นที่ชัดเจนว่า 1) iNHGwas แรงขึ้นในระยะยาวเริ่มต้นมากก่อนหน้านี้กว่า2.5 Ma (แมนน์ส et al., 1989) และ 2) การเชื่อมต่อระหว่างเส้นรุ้งที่สูงและต่ำจะละติจูดกลางไม่ตรงไปตรงมาที่สุดเท่าที่เป็นความคิดเดิม แนวคิดที่สำคัญการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลกเปลี่ยนแปลงบังคับวิวัฒนาการที่สำคัญในhominins ที่เกี่ยวข้องยังคงอยู่ แต่ทั้งสองความคิดของผลประกอบการและระยะเวลาของเหตุการณ์ดังกล่าวมีการเปลี่ยนแปลง ดูเหมือนว่า inHg มีน้อยส่งผลกระทบต่อภูมิภาค(เช่น Behrensmeyer et al, 1997. ความศรัทธาและความBehrensmeyer 2013) มากกว่าการพัฒนาของการไหลเวียนวอล์คเกอร์ที่~ 1.8 Ma (Ravelo et al, 2004). ด้วยความเข้าใจที่มากขึ้นของpalaeoclimates แอฟริกันมียังมาคิดใหม่เกี่ยวกับมนุษย์วิวัฒนาการ สมมติฐานเลือกแปรปรวน (Potts, 1996, 1998, 2013) แสดงให้เห็นว่าแนวโน้มในระยะยาวที่มีความซับซ้อนมากขึ้นจุดตัดของการเปลี่ยนแปลงorbitally บังคับในไข้แดดและโลกที่แท้จริงข้อเสนอแนะผลการกลไกในการที่รุนแรงที่ไม่สอดคล้องกันแปรปรวนสิ่งแวดล้อมเลือกสำหรับพฤติกรรมและลักษณะทางสัณฐานวิทยากลไกที่ช่วยเพิ่มความแปรปรวนของการปรับตัว. แต่ขณะนี้เราไม่ได้มีหลักฐานแปรปรวนเพิ่มขึ้นของสภาพภูมิอากาศหรือไม่ก็อธิบายลักษณะชีพจรของมนุษย์วิวัฒนาการ. ขณะนี้มีหลักฐานที่นำเสนอข้างต้นของระยะเวลาของการที่รุนแรงแปรปรวนสิ่งแวดล้อมในช่วงปลิว-Pleistocene (Trauth et al,. 2005, 2007, 2010. Deino et al, 2006; คิงส์ตัน et al, 2007;. สลินและTrauth 2009; Magill et al, 2013;. Potts, 2013; et al, แอชลีย์. 2014) ช่วงเวลานี้ของสภาพอากาศแปรปรวนที่รุนแรงจะได้มีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อสภาพภูมิอากาศและพืชผักของแอฟริกาตะวันออกและเราขอแนะนำวิวัฒนาการของมนุษย์ วิวัฒนาการ hominin ในแอฟริกาตะวันออกมีเหตุการณ์speciation ที่แตกต่างกันบางส่วนที่จะเชื่อมโยงกับการเพิ่มขนาดของสมอง มะเดื่อ 5 และ 6 แสดงการสะสมใหม่ของความจุประมาณกะโหลก(Shultz et al., 2012) ที่มีอยู่ในปัจจุบันหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่า hominin encephalisation คือการรวมกันของกระบวนการที่มีแนวโน้มค่อยๆพื้นฐานที่มีต่อสมองขนาดใหญ่คั่นด้วยการเพิ่มขึ้นของขนาดใหญ่หลายขั้นตอนที่1.9 ~ แม่ ~ 200 กา(รูปที่. 5) โดยเรียงข้อมูลทั้งหมด palaeoclimate ใช้ได้ (เช่นโลกหน้าดินforaminifera บันทึก d18O ภูมิภาคข้อมูลการไหลของฝุ่นลมและภาคตะวันออกบันทึกทะเลสาบแอฟริกัน) Shultz และมาสลิน (2013) พบว่าเหตุการณ์ที่เกิดspeciation hominin และการเปลี่ยนแปลงในสมองขนาดดูเหมือนจะมีการเชื่อมโยงทางสถิติในการการเกิดน้ำลึกชั่วคราวทะเลสาบ (รูปที่. 6) ตัวอย่างคือการปรากฏตัวของเอช erectus วงศ์ซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับระยะเวลาของการสูงสุดคุ้มครองชั่วคราวทะเลสาบ (2 แม่) การขยายกำลังการผลิตในสมองเกิดขึ้นในช่วงหนึ่งในสองช่วงเวลาที่มีหลักฐานอย่างน้อย5 ของ 7 หลักภายในแตกแยกแอ่งทะเลสาบการใช้งาน ต่อจากนั้นมีแนวโน้มพื้นฐานไปสู่การเพิ่มขนาดของสมองในรักร่วมเพศเป็นส่วนใหญ่มีความสัมพันธ์อย่างมากกับทั้งสองลดลงในทะเลสาบปรากฏตัวและระดับสูงของการสะสมฝุ่นละอองในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนบันทึก(Shultz และมาสลิน 2013) แสดงให้เห็นสภาพที่แห้งในภาคตะวันออกของแอฟริกา(Larrasoa ~ na et อัล, 2003, 2013;.. Trauth et al, 2009) Shultz และมาสลิน(2013) ชี้ให้เห็นว่าขั้นตอนที่มีขนาดใหญ่ในการขยายตัวของสมองในภาคตะวันออกของแอฟริกาอาจจะได้รับแรงหนุนจากสภาพอากาศที่แปรปรวนในขณะที่ขั้นตอนที่มีขนาดเล็กได้เนื่องจากความแห้งแล้งในภูมิภาค. เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นระยะ ๆ กระจาย hominin ก็ดูเหมือนว่าจะมีความสัมพันธ์กับระยะเวลาของสภาพอากาศแปรปรวนสูง มันได้รับการชี้ให้เห็นว่าการปรากฏตัวของทั้งทะเลสาบและขาดอาจจะเกี่ยวข้องกับสิ่งเหล่านี้เหตุการณ์การแพร่กระจาย(Trauth et al, 2010;. Shultz และมาสลิน 2013) สำหรับตัวอย่างเช่นเมื่อแอ่งทะเลสาบแห้งพวกเขากลายเป็น 'ไฮเปอร์แห้งแล้ง' จึงไม่เอื้ออำนวยและด้วยเหตุนี้ประชากร hominin จะได้ถูกบังคับให้อพยพไปทางทิศเหนือและทิศใต้(Trauth et al., 2010) แต่ขาดรุนแรงของทรัพยากรที่จะหมายถึงมีเพียงขนาดเล็กและอาจประชากรหดตัวที่สามารถโยกย้าย. ขาดของทะเลสาบอาจได้อำนวยความสะดวก speciation allopatric ในrefugia ที่สำคัญเช่น Turkana ซึ่งอาจจะยังคงเปียก. กระจายจึงมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้น เมื่ออ่างได้สมบูรณ์เต็มไปด้วยน้ำที่มีจะได้รับการจำกัดพื้นที่สำหรับประชากร hominin บนต้นไม้ปกคลุมไหล่ระแหงและแม่น้ำที่ราบน้ำท่วม(Shultz และมาสลิน 2013) เปียกเงื่อนไขที่จะได้รับมากขึ้นที่จะเอื้อต่อการแพร่กระจายเพราะประชากรhominin สามารถขยายเนื่องจากมีน้ำและอาหารและสามารถปฏิบัติตามแควแม่น้ำไนล์ทางทิศเหนือและผ่านภูมิภาคLavant สีเขียว (Larrasoa ~ na et al., 2013) ดังนั้นการเกิดขึ้นของทะเลสาบน้ำจืดลึกจะมีการบังคับให้การขยายตัวของประชากรhominin ทั้งทางเหนือและทางทิศใต้สร้างผลกระทบสูบน้ำผลักดันพวกเขาออกจากแอฟริกาตะวันออกไปสู่ที่ราบสูงเอธิโอเปียและคาบสมุทรไซนายหรือเข้าสู่ภาคใต้ของแอฟริกาที่มีวงจรprecessional แต่ละเนื่อง (Shultz และมาสลิน 2013 ). พื้นฐานความเข้าใจกลไกการวิวัฒนาการที่จะได้นำไปใช้กับ hominins ในแอฟริกาตะวันออกมีความเร็วและรูปแบบของการเปลี่ยนระหว่างทะเลสาบที่ปรากฏและหายไปจากภูมิทัศน์ ตอนแรกมันอาจดูเหมือนว่า orbitallyforced แนบแน่นภูมิอากาศที่อาจจะมากเกินไปในระยะยาวอย่างมีนัยสำคัญที่จะมีผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิต แต่นี้ไม่ได้ใช้บัญชีของซายน์ธรรมชาติของการโคจรบังคับหรือลักษณะเกณฑ์ของแอฟริกันระบบทะเลสาบ พารามิเตอร์ทั้งหมดอยู่ในวงโคจรซายน์ซึ่งหมายความว่ามีระยะเวลาของการเปลี่ยนแปลงน้อยหรือไม่มีเลยตามมาด้วยช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงที่มีขนาดใหญ่ ยกตัวอย่างเช่น precessional ไซน์บังคับที่เส้นศูนย์สูตรประกอบด้วยระยะเวลาน้อยกว่าปี2000 ในระหว่างที่ 60% ของการเปลี่ยนแปลงรวมในไข้แดดทุกวันและตามฤดูกาลที่เกิดขึ้น เหล่านี้จะตามมาด้วย ~ 8000 เมื่อปีที่ผ่านมาค่อนข้างมีการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อย ๆ ในชีวิตประจำวันที่เกิดขึ้นไข้แดด (สลิน et al., 2005) ด้วยเหตุนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

6.1 . ขอบเขตความรู้ในปัจจุบันของเรา
การขยายตัวล่าสุดของโฮมินินบันทึกซากฟอสซิลได้
ละคร กับ 11 สายพันธุ์ใหม่และสี่สกุลใหม่ชื่อ
ตั้งแต่ปี 1987 นี้รวยบันทึกซากฟอสซิลได้ให้สองการปรับปรุงที่สำคัญ .
ประการแรกนี้ได้นำไปสู่ความเข้าใจมากขึ้นของ
ช่วงของการเปลี่ยนแปลงในโฮมินินการรวมทั้งใน ' จริง '
ประชากรชีววิทยากับหลักฐานจากถ้ำอาตาปวยร์กาที่มานีสิ และดาร์ ,
. ประการที่สอง การใช้ที่กว้างขวางของใหม่เทคนิคการนัดหมายมีความเชื่อมโยงเกิด
ลำดับเหล่านั้นเพื่อสภาพแวดล้อม
ที่พวกเขาพัฒนาขึ้น อย่างไรก็ตามบันทึกฟอสซิลยังคง
) ที่มีช่องว่างมากที่สุดที่สำคัญในการศึกษา
ขาดของความจุข้อมูลระหว่าง 2ma และมา 2.5 มี
ยังมากการอภิปรายเกี่ยวกับการกําหนดชนิดและสกุลใหม่
( lordkipanidze et al . , 2013 ) ซึ่งจะมีผลต่อ
ความหลากหลายเส้นโค้งนำเสนอในรูปที่ 6 อย่างไรก็ตาม conflating หรือ
ขยายกำหนดชนิดที่มีอิทธิพลโดยรวมต่อ
ความหลากหลายรูปแบบตามที่มันเป็นที่ชัดเจนเมื่อสายพันธุ์ใหม่โผล่ออกมา แต่ไม่ได้
จําเป็นเท่าไร การอภิปรายที่สำคัญอื่น ๆทั้งหมดใหม่
อยู่ที่ไหนโฮมินินสายพันธุ์ที่วิวัฒนาการ ซากดึกดำบรรพ์บันทึกในขณะนี้บ่งบอก
ที่ส่วนใหญ่ของสปีชีส์ใหม่ที่พัฒนาขึ้นในแอฟริกาตะวันออกและ
กระจายร่าง นี้ได้รับการสนับสนุนโดยปัจจุบันสมองความจุ
หลักฐานซึ่งแสดงให้เห็นการขยายตัวสมองเกิดขึ้นครั้งแรกในแอฟริกาตะวันออก
และจะปรากฏขึ้นเฉพาะเมื่อมีเหตุการณ์อื่น ๆกระจาย .
แต่มันควรจะสังเกตว่าผู้เขียนอื่น ๆแนะนำว่า แอฟริกาใต้ ยุโรป และเอเชีย
กำเนิดโฮมินินชนิด .
7 การเชื่อมโยงแอฟริกา palaeoclimate แต่เช้าด้วยวิวัฒนาการมนุษย์
ความสัมพันธ์ระหว่างบรรยากาศและวิวัฒนาการของมนุษย์ดูเหมือน
ง่ายและแน่นอนปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมได้รับการแนะนำ
เป็นแรงผลักดันในการวิวัฒนาการโฮมินิน โดยมากผู้เขียน ( ดู
Kingston , 2007สำหรับประวัติโดยละเอียด ) vrba ( 1985 ) ระบุก่อน
การเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศโลกเป็นสาเหตุของแอฟริกาสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมวิวัฒนาการ
โดยเอกสารการแผ่รังสีในวงศ์วัวและควายสายพันธุ์ที่ ~ ~ ~ มา 2.5 ประจวบ
กับ inhg ที่นำไปสู่การพัฒนาอัตราชีพจร
สมมติฐาน อย่างไรก็ตาม มีความรู้มากกว่า
palaeoclimates แอฟริกา และซากฟอสซิลสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม เวลาถ้าไม่อ้างอิง
กลไกได้รับการสอบสวน เมื่อมีการหมุนเวียน
ชีพจรสมมุติฐานแรกที่พัฒนา เขตภูมิอากาศบรรพกาลวิทยา
ในวัยเด็ก และผ่าน
เจาะมหาสมุทรวิทยาศาสตร์ต่อมามันได้กลายเป็นที่ชัดเจนว่า 1 ) inhgwas เป็น
แรงระยะยาวเริ่มต้นมากก่อนหน้านี้กว่ามา 2.5 ( ทิดเมิ่น et al . , 1989 ) และ 2 )
การเชื่อมต่อระหว่างละติจูดสูง ราคากลางที่จะมี
ละติจูดไม่ซับซ้อนอย่างที่คิดไว้ตอนแรก แนวคิดที่สำคัญของภูมิอากาศโลกเปลี่ยนแปลงบังคับหลักวิวัฒนาการการเปลี่ยนแปลง

โฮมินินยังคงอยู่ที่เกี่ยวข้อง แต่ทั้งความคิดของการหมุนเวียนและ
เวลาของเหตุการณ์เช่นมีการเปลี่ยนแปลง ดูเหมือนว่า inhg ได้น้อยกว่า
ผลกระทบต่อภูมิภาค เช่น behrensmeyer et al . , 1997 ; ศรัทธาและ behrensmeyer
,2013 ) มากกว่าการพัฒนาวอล์คเกอร์หมุนเวียน
ที่ ~ 1.8 มา ( ravelo et al . , 2004 ) ด้วยความเข้าใจมากขึ้น
palaeoclimates แอฟริกายังมีความคิดใหม่เกี่ยวกับวิวัฒนาการมนุษย์

การศึกษาการเลือกสมมุติฐาน ( Potts , 1996 , 1998 ,
2013 ) ชี้ให้เห็นว่าแนวโน้มระยะยาวมีมากขึ้นซับซ้อน
สี่แยก orbitally บังคับและการเปลี่ยนแปลงใน insolation
โลกกลไกความคิดเห็นภายในผลลัพธ์ในสุดโต่ง ไม่สอดคล้องกันของการเลือกสำหรับพฤติกรรมสิ่งแวดล้อม

ลักษณะและกลไกที่ช่วยเพิ่มความแปรปรวนของการปรับตัว .
แต่ปัจจุบันเราไม่ได้มีหลักฐานเพิ่มความแปรปรวน
บรรยากาศมันไม่อธิบายการวิวัฒนาการธรรมชาติของมนุษย์
.
ตอนนี้หลักฐานที่นำเสนอข้างต้น ระยะเวลามาก
ทางด้านสิ่งแวดล้อมระหว่างปลิวไพลสโตซีน ( trauth et al . ,
2005 , 2007 , 2010 ; ไดโนเ et al . , 2006 ; Kingston et al . , 2007 ; และ maslin
trauth , 2009 ; Magill et al . , 2013 ; Potts , 2013 ; แอชลี่ย์ et al . ,
2014 ) ระยะเวลาของความแปรปรวนสภาพภูมิอากาศเหล่านี้มากจะมี
มีผลลึกซึ้งในภูมิอากาศและพืชพรรณของแอฟริกาตะวันออก
และเราขอแนะนำให้ วิวัฒนาการมนุษย์โฮมินินวิวัฒนาการทางตะวันออกของทวีปแอฟริกา มีชนิดที่แตกต่างกันของเหตุการณ์

ซึ่งเชื่อมโยงกับการเพิ่มขนาดสมอง มะเดื่อ . 5 และ 6 แสดงการเรียบเรียงใหม่ของ
ประมาณความจุของ ( Shultz et al . , 2012 ) หลักฐานของ
ปัจจุบันแสดงให้เห็นว่า encephalisation โฮมินินคือการรวมกันของ
กระบวนการกับต้นแบบที่มีต่อสมอง
แนวโน้มค่อยๆใหญ่ขึ้น