Xian Ni Chapter 8 – Stone BeadMARCH

Xian Ni Chapter 8 – Stone Bead
MARCH 19, 2015 VOIDTRANSLATIONS18 COMMENTS
ObligatoryTLNote: Stepping out from the shadow of the manhua we embark on a journey filled with weird and confusing wuxia terminology. I will try and be consistent, but i can’t promise anything beyond my meagre abilities. So, let’s work through this together and hope it all works out in the end. Anyways, enjoy.

Wang Lin’s face had turned pale, clenching his fists, he stood up and looked around to discover that he was in a small natural cave, sunlight was illuminating the cave’s mouth and the whole cave was strewn with the bones of birds and animals.

On the wall behind him, there is a black hole the size of a fist, it was pitch-dark and he couldn’t see how deep it was, tried to analyse it but he could only get to a vague answer, apparently, the suction force was originating from this hole and the bones of birds that were lying on the ground were probably those which were killed by the suction force.

The suction ought to occur at irregular intervals, at the exact time that he was falling, the suction force emerged which probably saved his life. Wang Lin fighting the pain in his right arm and was about to walk to the black hole, when suddenly the bones on the ground started rushing toward the back of the cave, even though there was no sign of any wind, seeing this Wang Lin hurriedly rolled to the side.
At this point, an unimaginably powerful suction force emerged from the black hole in the wall, the bird bones lying on the ground crashed and creaked as they were constantly being sucked into the black hole, some larger bones remained stuck on the wall plugging up the hole.

Nevertheless, the suction didn’t lose it’s force, a bird from outside the cave was sucked into the cave and with great speed hit the wall, causing snapping sound leaving blood to splatter everywhere.

After about an hour, the suction disappeared, Wang Lin was horrified looking at the bird corpses that lay strewn on the ground, he didn’t move one bit, just sat in his place quietly making a mental note of the passage of time.

After half an hour, the suction started again, and so on and so forth it repeated a few times, Wang Lin had by then grasped the pattern, the strange suction appeared with 30 minute intervals lasting a duration of 60 minutes.

While the suction force was gone, Wang Lin reluctantly moved to the cave mouth to look down, looking down he could not help but give a wry smile as he could see the forest below along with the myriad rock formations on the ground and the steepness of the cliff, considering his injured arm climbing up was impossible. The Cliff is about dozens of metres from the ground, and jumping down is akin to suicide.

Although he had brought along food packets, but he had taken them out to eat on the top of the hill, now food was the only problem that he had to tackle at the moment, Wang Lin pondered a little and calculating the suction time, quickly returned and sat down in a corner of the cave.
Time flew by, and soon it was getting dark Wang Lin could clearly feel his body weakening. He couldn’t feel his arm as it had gone completely numb. Pondering a while, smiled wryly to himself: “I am stuck here in this dead end, no other way than to jump off the cliff, sigh.”

He saw not far from his position some badly mutilated bodies of a few birds. Hesitatingly, clenching his teeth he picked it up and put it in his mouth, he caught a whiff of an pungent odour like that of urine, Wang Lin sighed loudly. [TLNote: Offtopic but, Man vs Wild, Ladies and Gentleman] However, without stopping he continued stuffing his mouth with the raw meat,

barely stopping to chew, choosing to swallow directly. His stomach turned with intermittent surges of warmth. He wolfed down half of the birds very quickly, immediately felt sick and nauseated. Wang Lin quickly stood up, took a deep breath, and tried to push down the nausea.

Shoving the left-over bird corpses to the side, Wang Lin sat down against the wall. A whirlwind of thoughts in his head, he thought about his parents, thought about his fourth uncle, thought about all the mocking relatives, thought about the merciless eyes of the Heng Yue Sect’s black clad middle-aged man,
feeling dizzy when suddenly his eye caught something besides the half-eaten corpses of the birds, without batting an eyelid, he grabbed it to take a closer look, and saw a red bead the size of a baby’s fist, in the bird’s corpse. Wang Lin took out the red bead, was greatly surprised,

as he wondered how could there be a bead in the bird’s body? His heartbeat grew faster, he remembered his teacher in the village one showing a book on myths called Shanhai Jing and according to it, many animals after reaching a certain age, are able to use neidan to form within their body, something called bǎobèi. [TLNote: bǎobèi literally translates to treasured object, but i left it in pinyin, because it will be used many times later] [TLNote2: Neidan translates to inner alchemy, I would watch and see how the author deals with this to decide upon an alternate translation, keep in mind that due to technicalities I might be interpreting wrongly, in that case, I would make a remark on it later]

If anybody eats this bǎobèi, then they can achieve great strength, longevity and can even regrow amputated limbs.

When he saw the description, he could not believe but laugh inwardly, but after having met an immortal, he could not help but believe that perhaps the myths and legends in Shanhai Jing had some truth in them.
Wang Lin could feel his heart racing, if this is really the neidan bead described in the Shanhai Jing, he would not only be able to heal his injuries, it would make getting out of here a lot easier, even getting into an immortal sect would not pose a problem, atleast would make him eligible to pass the stamina test.

The bead felt stiff and inedible, he frowned and cleaned it with his clothes restoring it’s original colour.

It is a grey stone bead, portrayed upon it are five white clouds, after some time, Wang Lin feels greatly disappointed as he unwillingly has to give up on his efforts in trying to bite it with his teeth, finally touching the bead with a wry smile, said softly: “Tie Zhu, stop wishing up pipe dreams, how can there be such coincidence in this world that a bird which literally fell to death infront of you, would have Neidan.”

Sighing, he looked to see that it was already dark outside, we a deep weariness, he gradually fell asleep in a corner, placing the stone bead near the bones.

It was the fall season, and the earth becomes cool very quickly, especially in the mountains, the constant influx of cold into Wang Lin’s body caused him to hug himself wishing the night time to pass by fast.

The next morning, the sunlight from the Sun rise, gently seeped in from the outside, illuminating the cave, with glistening dew being excreted from the stone bead lying to the side of Wang Lin, flowing slowly into the bird bones.
A moment later, Wang Lin woke up, his swollen arm instead of improving had gotten worse, Wang Lin sitting on the floor was feeling depressed.

“Am I going to be stuck here for my whole life?” He muttered when his eyes suddenly caught sight of dew on the bird bones lying to his side, feeling thirsty he gently picked up the bone and licked it clean of the dew accumulating on it.

The dew was sweet to drink, and he didn’t know if it was an illusion or not, but after drinking the dew his body felt very warm and comfortable.

Especially his arm injury, there was a burst of slight tingling and the swelling was reduced slightly, Wang Lin rubbed his eyes to look carefully and found that the arm’s swelling had disappeared quite a bit. He concentrated and tried to find other bones, but couldn’t find any other bones with dew on top.

Pondering slightly, it suddenly occurred to him and he looked to his side to find the stone bead, focusing slightly he could see dew drops forming on it, recalling that the bone he had picked up was the one that was next to the stone bead. He gently picked up the stone bead, his heart was beating fast, and without hesitation cleaned up the area where the swelling was and directly applied the stone bead’s dew on the swelling.

A slightly cool feeling came from the arm, Wang Lin blinking his eyes in surprise, stared at his arm for a while to see that miraculously the swelling had disappeared, he tried moving his arm around to find that although it still caused a bit pain, but it was no big deal.
“This stone bead certainly must be bǎobèi!” Wang Lin exclaimed in surprise.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

8 บทเซียน Ni – ลูกปัดหิน19 มีนาคม 2015 VOIDTRANSLATIONS18 ความคิดเห็นObligatoryTLNote: ก้าวออกจากเงาของการ์ตูนจีนที่เราดื่มด่ำเต็มไป ด้วยคำศัพท์แปลก ๆ และสับสนนิยายกำลังภายใน ผมจะพยายาม และจะสอดคล้องกัน แต่ฉันไม่สามารถสัญญาว่า อะไรเกินความสามารถของฉัน meagre ดังนั้น ลองทำงานผ่านทางนี้ร่วมกัน และหวังว่างานทั้งหมดออกในสุด อย่างไรก็ตาม เพลิดเพลินกับหลินวังหน้ามีเปิดซีด เด็กนอนกัดหมัดของเขา เขาลุกขึ้นยืน และมองรอบ ๆ พบว่า เขาอยู่ในถ้ำธรรมชาติขนาดเล็ก แสงแดดถูกพร่างปากของถ้ำ และถ้ำทั้งหมดถูกโรย ด้วยกระดูกของนกและสัตว์บนผนังด้านหลัง มีหลุมดำขนาดของกำปั้นเป็น ก็ pitch-dark และเขาไม่สามารถดูวิธีลึก พยายามวิเคราะห์มัน แต่เขาไม่ได้รับคำตอบที่คลุมเครือ เห็นได้ชัด แรงดูดเกิดจากหลุมนี้ และกระดูกของนกที่ได้นอนบนพื้นดินอาจถูกผู้ที่ถูกฆ่า ด้วยแรงดูดการดูดควรจะเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผิดปกติ เวลาแน่นอนที่เขาถูกล้ม แรงดูดเกิดซึ่งคงบันทึกชีวิตของเขา ต่อสู้ความเจ็บปวดในเขาหลินวังขวาแขน และเป็นการ เดินเมื่อจู่ ๆ กระดูกบนพื้นดินเริ่มวิ่งไปทางด้านหลังของถ้ำ แม้ไม่มีสัญญาณใด ๆ ลม หลุมดำ เห็นหลินวังนี้รีบสะสมด้านจุดนี้ แรงดูดการ unimaginably มีประสิทธิภาพเกิดจากหลุมดำในผนัง กระดูกนกที่นอนอยู่บนพื้นดินพัง และ creaked พวกเขาได้ตลอดเวลาถูกดูดเข้าไปในหลุมดำ กระดูกบางใหญ่ยังคงติดบนผนังต่อค่าหลุมอย่างไรก็ตาม ดูดไม่สูญเสียแรงของ นกจากนอกถ้ำถูกดูดเข้าไปในถ้ำ และ มีความเร็วมากตีกำแพง จัดระยะเสียงออกจากเลือด splatter ทุกสาเหตุหลังจากประมาณหนึ่งชั่วโมง ดูดหายไป หลินวังตกใจมองศพนกที่วาง strewn บนพื้นดิน เขาไม่ย้ายบิตหนึ่ง เพียงนั่งในของเขาอย่างเงียบ ๆ ทำให้ความจำของกาลเวลาหลังจากครึ่งชั่วโมง การเริ่มต้นอีกครั้ง และดูด และอื่น ๆ ซ้ำกี่ครั้ง หลินวังได้โดย แล้ว grasped ลวดลาย ดูดแปลกปรากฏขึ้นกับช่วงเวลา 30 นาทีที่ยาวนานระยะเวลา 60 นาทีขณะกำลังดูดหายไป วังหลินเต็มใจย้ายไปปากถ้ำดู มองลง ก็ไม่ช่วย แต่ให้ยิ้ม wry เขาได้เห็นป่าด้านล่างพร้อมกับหินพักบนพื้นดินและความสูงชันของหน้าผา ปีนเขาบาดเจ็บแขนขึ้นเป็นไปไม่ได้พิจารณา หน้าผาเป็นประมาณหลายสิบเมตรจากพื้นดิน และกระโดดลงเอคินเพื่อฆ่าตัวตายแต่เขาได้นำตามแพคเก็ตอาหาร เขาได้นำพวกเขาออกไปกินบนยอดเขา ตอนนี้อาหารมีปัญหาเท่านั้นที่เขาเล่นงานในขณะนี้ pondered ลินวังน้อย และคำนวณได้อย่างรวดเร็วกลับเวลาดูด และนั่งลงในมุมของถ้ำเวลาบินด้วย และเร็ว ๆ นี้ ก็คือการเข้มหลินวังอาจรู้สึกร่างกายของเขาลดลงอย่างชัดเจน เขาไม่รู้สึกว่าแขนของเขาเป็นมันก็หายไปทั้งหมด numb ขบคิดในขณะที่ ยิ้ม wryly ตนเอง: "ฉันกำลังติดนี่ในนี้ตายสิ้นสุด ไม่มีวิธีอื่น ๆ มากกว่าการกระโดดจากหน้าผา ถอนหายใจ"เขาเห็นไม่ไกลจากตำแหน่งของเขาร่างบาง mutilated ไม่กี่นก Hesitatingly เด็กนอนกัดฟันของเขาเขารับได้ และใส่ไว้ในปากของเขา เขาจับ whiff ของมีกลิ่นฉุนเช่นที่ปัสสาวะ หลินวังถอนหายใจดัง [TLNote: Offtopic แต่ คนกับป่า สุภาพสตรี และสุภาพบุรุษ] อย่างไรก็ตาม โดยไม่หยุด เขายังคงบรรจุปากกับเนื้อดิบเพิ่งจะหยุดเพื่อ ต้องกลืนโดยตรง กระเพาะอาหารของเขาเปิดกับกระชากไม่ต่อเนื่องของความอบอุ่น เขากะซวกครึ่งหนึ่งของนกได้อย่างรวดเร็ว ทันทีรู้สึกป่วย และ nauseated ลินวังอย่างรวดเร็วลุกขึ้นยืน เอาลมหายใจ และพยายามที่จะผลักดันลงอาการคลื่นไส้Shoving ศพซ้ายมากกว่านกข้าง หลินวังนั่งลงกับกำแพง ลมความคิดในหัวของเขา เขาคิดว่า เกี่ยวกับพ่อ คิดเกี่ยวกับลุงสี่ของเขา คิดเกี่ยวกับทั้งหมด mocking ญาติ คิดเกี่ยวกับตาของสำนักหยูเฮงดำ clad วัยกลางคน ไร้ความปรานีเขารู้สึกเวียนหัวเมื่อทันใดนั้นตาของเขาจับสิ่งที่นอกเหนือจากศพกินครึ่งของนก โดย batting เปลือกตา คว้าให้หลบ และเห็นลูกปัดสีแดงขนาดของกำปั้นของทารก ในศพของนก วังลินเอาออกลูกปัดแดง มากมากเขาสงสัยว่า วิธีอาจจะมีลูกปัดในร่างกายของนก ฮาร์ทบีทของเขาเติบโตเร็ว เขาจำได้ครูในหมู่บ้านแสดงหนังสือในตำนานเรียกว่าจิง Shanhai และตามนั้น ในสัตว์หลังถึงเป็นระยะเวลาหนึ่ง จะใช้ neidan แบบฟอร์มภายในร่างกายของพวกเขา สิ่งที่เรียกว่า bǎobèi [TLNote: bǎobèi อักษรแปลเอาวัตถุ แต่ฉันทิ้งมันไว้ใน pinyin เนื่องจากมันจะใช้ได้หลายครั้งในภายหลัง] [TLNote2: Neidan แปลขลังภายใน ฉันจะดู และเห็นว่าผู้เขียนข้อเสนอนี้เพื่อตัดสินใจเมื่อแปลเป็นอื่น โปรดจำไว้ว่า เนื่องจากผมอาจจะทำนายผิดข้อมูลทางเทคนิค ตัวอย่าง ฉันจะทำให้หมายเหตุไว้ในภายหลัง]ถ้าใครกินนี้ bǎobèi พวกเขาสามารถบรรลุความดี ลักษณะ และสามารถแม้ regrow แขนขา amputatedเมื่อเห็นคำอธิบาย เขาไม่อยากเชื่อแต่หัวเราะสองอย่างภายใน แต่หลังจากไม่ได้เป็นอมตะ เขาไม่ช่วยแต่เชื่อว่านั่นอาจเป็นตำนาน และตำนานใน Shanhai จิงมีความจริงบางอย่างในWang Lin อาจรู้สึกเขาแข่งหัวใจ ถ้านี้เป็นจริงลูกปัด neidan ที่อธิบายไว้ในจิง Shanhai เขาไม่เพียงจะสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของเขา มันจะทำให้ การออกของ ที่นี่มากขึ้น การเข้ารีตเป็นอมตะแม้จะไม่ก่อให้เกิดปัญหา อย่างน้อยจะทำให้เขาได้ผ่านการทดสอบความแข็งแกร่งลูกปัดที่รู้สึกแข็ง และทาน เขา frowned และทำความสะอาดเสื้อผ้าของเขาคืนสีเดิมของมันจะเป็นลูกปัดหินสีเทา เซ็กส์ไว้เป็นห้าเมฆขาว บางเวลา หลินวังรู้สึกผิดหวังมากเขามี unwillingly ในความพยายามของเขาในการพยายามกัดฟันของเขา สัมผัสสุดท้าย ลูกปัดดี wry พูดเบา ๆ: "ซูไท หยุดคิดค่าท่อดรีม มีจะบังเอิญเช่นในโลกนี้ที่นกที่ตกตาย infront ของคุณอย่างแท้จริง จะได้ Neidan "Sighing เขามองเห็นว่า มันถูกแล้วมืดนอก เราภายลึก เขาค่อย ๆ ตกหลับในมุม วางลูกปัดหินใกล้กระดูกมันเป็นฤดูใบไม้ร่วง และโลกจะเย็นได้อย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภูเขา หลั่งไหลคงที่ของเย็นเข้าไปในร่างกายของหลินวังเกิดเขากอดตัวเองปรารถนารัตติกาลผ่าน โดยเร็วเช้าวันถัดไป แสงแดดจากพระอาทิตย์ขึ้น seeped เบา ๆ ในจากภายนอก พร่างในถ้ำ อันดามันอย่างแท้จริง dew จะ excreted จากลูกปัดหินที่อยู่ข้างวังหลิน ไหลช้าลงกระดูกนกครู่ต่อมา หลินวังตื่น แขนของเขาบวมแทนการปรับปรุงมีอากาศแย่ หลินวังนั่งบนพื้นรู้สึกหดหู่"ผมจะไปติดที่นี่สำหรับชีวิตของฉัน" เขา muttered เมื่อตาของเขาก็จับหยดน้ำค้างบนกระดูกนกนอนข้างเขา ความรู้สึกกระหายน้ำเขาเบา ๆ หูกระดูก และได้เลียก็ทำความสะอาดหยดน้ำค้างสะสมบนเดอะดิวหวานดื่ม และเขาไม่รู้ว่าถ้ามันเป็นภาพลวงตา หรือไม่ แต่หลังจากดื่ม dew ร่างกายของเขารู้สึกอบอุ่น และสะดวกสบายโดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาแขนบาดเจ็บ มีระเบิดของหัวใจเล็กน้อย และบวมไม่ลดลงเล็กน้อย วัง Lin rubbed ตามองอย่างระมัดระวัง และพบว่า การบวมของแขนหายไม่น้อย เขาเข้มข้น และพยายามหากระดูกอื่น ๆ แต่ไม่พบกระดูกอื่น ๆ กับ dew ด้านบนขบคิดเล็กน้อย มันก็เกิดขึ้นกับเขา และเขามองด้านข้างของเขาหาลูกปัดหิน เน้นเล็กน้อยเขาได้เห็น dew หยดขึ้นบนนั้น เรียกว่า กระดูกที่เขาได้รับคือราคาถูกติดลูกปัดหิน เขาเบา ๆ หูลูกปัดหิน หัวใจของเขาถูกตีอย่างรวดเร็ว และโดย ไม่ลังเลล้างพื้นที่บวมถูก และตรงใช้ของลูกปัดหิน dew บวมความรู้สึกเย็นเล็กน้อยมาจากแขน หลินวังกะพริบตาในแปลกใจ จ้องไปที่แขนของเขาในขณะที่เมื่อต้องการดูว่า อัศจรรย์หายบวม เขาพยายามย้ายแขนของเขาประมาณการพบว่าแม้ว่าจะยังคงเกิดปวดบิต แต่มันเป็นเรื่องใหญ่ไม่"ลูกปัดหินนี้แน่นอนต้อง bǎobèi" ลินวังทางหลุดรอดในความประหลาดใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซีอาน Ni บทที่ 8 - ลูกปัดหิน
19 มีนาคม 2015 VOIDTRANSLATIONS18 ความคิดเห็น
ObligatoryTLNote: ก้าวออกมาจากเงาของ manhua ที่เราเริ่มต้นการเดินทางที่เต็มไปด้วยคำศัพท์นิยายกำลังภายในที่แปลกและสับสน ผมจะพยายามและมีความสอดคล้องกัน แต่ฉันไม่สามารถสัญญาอะไรเกินความสามารถน้อยของฉัน ดังนั้นขอทำงานผ่านนี้ร่วมกันและหวังว่ามันทั้งหมดทำงานออกมาในท้ายที่สุด Anyways เพลิดเพลินกับ. ใบหน้าวังหลินหันอ่อนกำกำปั้นของเขาเขาลุกขึ้นยืนและมองไปรอบ ๆ ที่จะค้นพบว่าเขาอยู่ในถ้ำธรรมชาติขนาดเล็กแสงแดดเป็นแสงสว่างปากถ้ำและถ้ำทั้งหมดถูกโรยด้วยกระดูกของนกและ สัตว์. บนผนังด้านหลังเขาที่มีหลุมดำขนาดของกำปั้นก็คือดำมืดและเขาไม่สามารถมองเห็นว่าลึกที่มันเป็นความพยายามที่จะวิเคราะห์มัน แต่เขาเท่านั้นที่จะได้รับที่จะเป็นคำตอบที่คลุมเครือเห็นได้ชัด แรงดูดได้มาจากหลุมนี้และกระดูกของนกที่กำลังนอนอยู่บนพื้นดินอาจจะเป็นผู้ที่ถูกฆ่าตายโดยแรงดูด. ดูดควรจะเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผิดปกติในเวลาที่แน่นอนว่าเขากำลังตกอยู่ที่ แรงดูดโผล่ออกมาซึ่งอาจจะช่วยชีวิตเขาไว้ วังหลินต่อสู้ความเจ็บปวดในแขนข้างขวาของเขาและกำลังจะเดินไปที่หลุมดำเมื่อจู่กระดูกบนพื้นดินเริ่มวิ่งไปทางด้านหลังของถ้ำแม้ว่าจะมีสัญญาณของลมใด ๆ ที่เห็นนี้วังหลินรีบ กลิ้งไปด้านข้าง. ณ จุดนี้เป็นแรงดูดที่มีประสิทธิภาพเหลือล้นโผล่ออกมาจากหลุมดำในผนังกระดูกนกนอนอยู่บนพื้น crashed และ creaked ที่พวกเขาอย่างต่อเนื่องถูกดูดเข้าไปในหลุมดำบางกระดูกขนาดใหญ่ยังคงติดอยู่ใน ผนังเสียบขึ้นหลุม. แต่ดูดไม่ได้สูญเสียการบังคับมันนกจากภายนอกถ้ำถูกดูดเข้าไปในถ้ำและมีความเร็วที่ดีเยี่ยมชนกำแพงที่ก่อให้เกิดการหักเสียงออกจากเลือดไปสาดน้ำทุกที่. หลังจากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมง ดูดหายไปวังหลินถูกทำให้หวาดกลัวมองไปที่ศพนกที่วางเกลื่อนอยู่บนพื้นดินที่เขาไม่ได้ย้ายไปสักนิดเพียงแค่นั่งอยู่ในสถานที่ของเขาอย่างเงียบ ๆ ทำให้ทราบจิตของกาลเวลา. หลังจากครึ่งชั่วโมง ดูดเริ่มต้นอีกครั้งและอื่น ๆ และอื่น ๆ มันซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่กี่ครั้งวังหลินจากนั้นก็คว้ารูปแบบที่ดูดแปลกปรากฏที่มีระยะเวลายาวนานช่วงเวลา 30 นาทีของ 60 นาที. ในขณะที่แรงดูดก็หายไปวังหลิน อย่างไม่เต็มใจย้ายไปอยู่ที่ปากถ้ำจะมองลงมองลงมาที่เขาไม่สามารถช่วย แต่ให้รอยยิ้มบอกบุญในขณะที่เขาจะได้เห็นป่าไม้ที่อยู่ด้านล่างพร้อมกับหินมากมายบนพื้นดินและความสูงชันของหน้าผาพิจารณาแขนได้รับบาดเจ็บของเขาปีนขึ้นไป เป็นไปไม่ได้ เดอะคลิฟเป็นเรื่องเกี่ยวกับหลายสิบเมตรจากพื้นดินและกระโดดลงจะคล้ายกับการฆ่าตัวตาย. แม้ว่าเขาจะมาพร้อมแพ็คเก็ตอาหาร แต่เขาเอาพวกเขาออกไปกินที่ด้านบนของเนินเขาที่ตอนนี้อาหารที่เป็นปัญหา แต่เพียงว่าเขา มีการแก้ไขปัญหาในขณะนี้วังหลินครุ่นคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ และการคำนวณเวลาที่ดูดได้อย่างรวดเร็วและกลับมานั่งลงในมุมของถ้ำ. ที่เวลาบินด้วยและเร็วๆ นี้ก็คือการหลินวังมืดอย่างชัดเจนรู้สึกว่าร่างกายของเขาลดลง เขาไม่สามารถรู้สึกแขนของเขาในขณะที่มันได้หายไปอย่างสมบูรณ์ชา ขบคิดในขณะที่ถึงคราวยิ้มให้กับตัวเอง "ผมติดอยู่ที่นี่ในปลายตายนี้ไม่มีทางอื่นมากกว่าที่จะกระโดดลงมาจากหน้าผาถอนหายใจ." เขาเห็นอยู่ไม่ไกลจากตำแหน่งของเขาบางร่างกายขาดวิ่นไม่ดีของนกไม่กี่ รอรี, clenching ฟันของเขาที่เขาหยิบมันขึ้นมาและวางไว้ในปากของเขาเขาจับกระพือของกลิ่นฉุนเช่นนั้นของปัสสาวะวังหลินถอนหายใจเสียงดัง [TLNote: offtopic แต่คนเทียบกับป่าสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ] อย่างไรก็ตามโดยไม่ต้องหยุดเขายังคงบรรจุปากของเขากับเนื้อดิบแทบจะไม่หยุดที่จะเคี้ยวเลือกที่จะกลืนโดยตรง ท้องของเขาหันกับกระชากเนื่องของความอบอุ่น เขา wolfed ลงครึ่งหนึ่งของนกอย่างรวดเร็วทันทีที่รู้สึกป่วยและคลื่นไส้ วังหลินได้อย่างรวดเร็วลุกขึ้นยืนเอาลมหายใจลึกและพยายามที่จะผลักดันลงคลื่นไส้. ผลักซ้ายมากกว่าศพนกไปด้านข้างวังหลินนั่งลงกับผนัง ลมกรดของความคิดในหัวของเขาเขาคิดว่าเกี่ยวกับพ่อแม่ของเขาคิดเกี่ยวกับลุงที่สี่ของเขาคิดเกี่ยวกับทุกญาติเยาะเย้ยความคิดเกี่ยวกับสายตาเลือดเย็นของเฮงยูนิกายสีดำชายวัยกลางคนสวม, ความรู้สึกวิงเวียนเมื่อจู่ ๆ ดวงตาของเขา จับสิ่งที่นอกเหนือจากศพครึ่งกินของนกโดยไม่กะพริบตาเขาคว้ามันจะใช้เวลามองใกล้และเห็นลูกปัดสีแดงขนาดของกำปั้นของทารกในศพของนก วังหลินเอาลูกปัดสีแดงรู้สึกประหลาดใจอย่างมากในขณะที่เขาสงสัยว่าอาจมีลูกปัดในร่างกายของนกหรือไม่? การเต้นของหัวใจของเขาเติบโตได้เร็วขึ้นเขาจำครูของเขาในหมู่บ้านแสดงหนังสือในตำนานที่เรียกว่า Shanhai จิงและเป็นไปตามมันสัตว์หลายหลังจากที่ไปถึงอายุบางอย่างสามารถที่จะใช้ในรูปแบบ neidan ภายในร่างกายของพวกเขาสิ่งที่เรียกว่าbǎobèi [TLNote: bǎobèiแปลตามตัวอักษรไปยังวัตถุที่รัก แต่ฉันทิ้งมันไว้ในพินอินเพราะมันจะถูกนำมาใช้หลายครั้งในภายหลัง] [TLNote2: Neidan แปลเล่นแร่แปรธาตุภายในฉันจะดูและดูว่าข้อเสนอที่ผู้เขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ในการตัดสินใจเมื่อ แปลสำรองเก็บไว้ในใจว่าเนื่องจาก technicalities ฉันอาจจะตีความผิดในกรณีที่ผมจะทำให้คำพูดในภายหลัง] ถ้าใครกินbǎobèiนี้แล้วพวกเขาสามารถบรรลุความแข็งแรงมากยืนยาวและยังสามารถปลูกแขนขาด้วนเมื่อเขาเห็นคำอธิบายที่เขาไม่อยากจะเชื่อ แต่หัวเราะในใจ แต่หลังจากที่ได้พบกับอมตะเขาไม่สามารถช่วย แต่เชื่อว่าอาจจะเป็นตำนานและตำนานใน Shanhai จิงมีความจริงในพวกเขาบาง. วังหลินรู้สึกแข่งหัวใจของเขา ถ้าเรื่องนี้เป็นจริงลูกปัด neidan อธิบายไว้ใน Shanhai จิงเขาจะไม่เพียง แต่จะสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของเขาก็จะทำให้การเดินทางออกจากที่นี่มากขึ้นแม้จะได้รับในนิกายอมตะจะไม่ก่อให้เกิดปัญหาอย่างน้อยจะทำให้ เขามีสิทธิ์ที่จะผ่านการทดสอบความแข็งแกร่ง. ลูกปัดรู้สึกแข็งและกินไม่ได้เขาขมวดคิ้วและทำความสะอาดมันด้วยเสื้อผ้าของเขาคืนนั้นเป็นสีเดิม. มันเป็นลูกปัดหินสีเทาภาพบนมันห้าเมฆสีขาวหลังจากที่บางครั้งวังหลินรู้สึก มากผิดหวังที่เขาไม่เต็มใจมีที่จะให้ขึ้นอยู่กับความพยายามของเขาในการพยายามที่จะกัดด้วยฟันของเขาในที่สุดสัมผัสลูกปัดด้วยรอยยิ้มเบี้ยวพูดเบา ๆ "ผูกจู้หยุดประสงค์ฝันท่อวิธีที่สามารถจะมีความบังเอิญดังกล่าวใน โลกนี้ว่านกที่แท้จริงลดลงไปตายหน้าของคุณจะมี Neidan. "ถอนหายใจเขามองเห็นว่ามันมืดแล้วออกไปข้างนอกที่เราเหนื่อยล้าลึกเขาค่อยๆผล็อยหลับไปในมุมวางลูกปัดหินที่อยู่ใกล้กระดูก. มันเป็นฤดูใบไม้ร่วงและแผ่นดินโลกจะกลายเป็นเย็นมากได้อย่างรวดเร็วโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภูเขาไหลบ่าเข้ามาอย่างต่อเนื่องของความหนาวเย็นเข้าไปในร่างกายวังหลินทำให้เขาต้องกอดตัวเองที่ต้องการในเวลากลางคืนที่จะผ่านโดยเร็ว. เช้าวันรุ่งขึ้น แสงแดดจากดวงอาทิตย์ขึ้นเบา ๆ ซึมเข้ามาจากภายนอกส่องสว่างถ้ำที่มีวามน้ำค้างถูกขับออกมาจากลูกปัดหินนอนอยู่ด้านข้างของวังหลินไหลช้าลงในกระดูกนก. ช่วงเวลาต่อมาวังหลินตื่นขึ้นมา แขนบวมของเขาแทนของการปรับปรุงมีอากาศที่เลวร้ายยิ่งวังหลินนั่งอยู่บนพื้นรู้สึกหดหู่. "ฉันจะต้องติดอยู่ที่นี่ตลอดชีวิตของฉัน" เขาพึมพำเมื่อสายตาของเขาจับทันใดนั้นสายตาของน้ำค้างบนกระดูกนกโกหก ด้านข้างของเขารู้สึกกระหายน้ำที่เขาหยิบขึ้นมาเบา ๆ กระดูกและเลียมันสะอาดน้ำค้างสะสมในนั้น. น้ำค้างเป็นหวานที่จะดื่มและเขาก็ไม่ทราบว่ามันเป็นภาพลวงตาหรือไม่ แต่หลังจากดื่มน้ำค้างร่างกายของเขา รู้สึกอบอุ่นและสะดวกสบายมาก. โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาการบาดเจ็บของเขาแขนมีการระเบิดของรู้สึกเสียวซ่าเล็กน้อยและอาการบวมลดลงเล็กน้อยวังหลินลูบตาของเขาจะมองอย่างระมัดระวังและพบว่าอาการบวมของแขนได้หายไปไม่น้อย เขามีความเข้มข้นและความพยายามที่จะหากระดูกอื่น ๆ แต่ไม่พบกระดูกอื่น ๆ ที่มีน้ำค้างบน. ขบคิดเล็กน้อยมันก็เกิดขึ้นกับเขาและเขามองไปที่ด้านข้างของเขาเพื่อหาลูกปัดหินโดยมุ่งเน้นเล็กน้อยเขาจะได้เห็นการขึ้นรูปหยดน้ำค้าง ที่มันเรียกว่ากระดูกที่เขาหยิบขึ้นมาเป็นคนหนึ่งที่อยู่ถัดไปลูกปัดหิน เขาเบา ๆ หยิบขึ้นมาลูกปัดหินหัวใจของเขาได้รับการตีได้อย่างรวดเร็วและโดยไม่ลังเลทำความสะอาดบริเวณที่บวมได้และนำมาใช้โดยตรงน้ำค้างลูกปัดหินบนบวมที่. ความรู้สึกเย็นเล็กน้อยมาจากแขนวังหลินกระพริบตาของเขา ในความประหลาดใจจ้องที่แขนของเขาในขณะที่เห็นว่าน่าอัศจรรย์บวมได้หายไปเขาพยายามที่จะย้ายแขนของเขารอบ ๆ เพื่อหาว่าแม้ว่ามันจะยังคงก่อให้เกิดความเจ็บปวดน้อย แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่. "ลูกปัดหินนี้อย่างแน่นอนจะต้องเป็น bǎobèi! "วังหลินอุทานด้วยความประหลาดใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เซียนผมบทที่ 8 –ลูกปัดหิน
เมื่อวันที่ 19 มีนาคม 2015 voidtranslations18 ความคิดเห็น
obligatorytlnote : ก้าวออกมาจากเงาของการแข่งขันเราเริ่มต้นการเดินทางที่เต็มไปด้วยแปลกใจและสับสนศัพท์นิยายกำลังภายใน . ผมจะพยายามและสอดคล้อง แต่ฉันสัญญาอะไรไม่ได้เกินความสามารถประทังชีวิตของฉัน ดังนั้น เรามาทำงานนี้ด้วยกัน และหวังว่ามันจะได้ผล ในที่สุด อย่างไรก็ตาม สนุก

ใบหน้าของหวังหลินมีซีด clenching กำปั้นของเขา เขายืนขึ้นและมองไปรอบๆ พบว่าเขาอยู่ในถ้ำเล็ก ธรรมชาติ แสงแดด คือแสงสว่างของปากถ้ำ และถ้ำทั้งหมดเต็มไปด้วยกระดูกของนกและสัตว์

บนผนังข้างหลังเขา มีหลุมสีดำ ขนาดเท่ากำปั้น มันมืดมาก เขาไม่ได้ดูวิธีลึกเป็นพยายามวิเคราะห์มัน แต่เขาอาจจะได้รับคำตอบที่คลุมเครือ เห็นได้ชัดว่า ดูดแรงกำลังที่เกิดจากรูนี้ และกระดูกของนก ที่กำลังนอนอยู่ที่พื้น คงจะมีผู้ที่ถูกฆ่าตายโดยการดูดแรง

ดูดน่าจะเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผิดปกติในเวลาที่แน่นอนที่เขา ลดลง , ดูดแรงเกิดขึ้น ซึ่งอาจได้ช่วยชีวิตเขาไว้หวังหลินต่อสู้ความเจ็บปวดในแขนข้างขวาของเขา และกำลังจะเดินไปในหลุมดำ เมื่อจู่ ๆกระดูกบนพื้นดินเริ่ม วิ่ง ทางด้านหลังของถ้ำ ทั้งที่ไม่มีวี่แวว ลม , เห็นนี้หวังหลินรีบกลิ้งตัวไปด้านข้าง
ณจุดนี้ แรงดูดที่มีประสิทธิภาพ unimaginably โผล่ออกมาจากหลุมดำในผนังกระดูกนกนอนอยู่บนพื้น crashed และ creaked ตามที่พวกเขาอย่างต่อเนื่องจะถูกดูดเข้าไปในหลุมดำ กระดูกขนาดใหญ่บางส่วนยังคงติดอยู่บนผนังอุดรู

แต่ดูดไม่ได้สูญเสียมันบังคับ นกนอกถ้ำจะถูกดูดเข้าไปในถ้ำและมีความเร็วมาก ตี ผนัง ทำให้ระยะเสียงออกจากเลือดกระเซ็นไปทั่ว

หลังจากที่ประมาณหนึ่งชั่วโมง ดูดหายไป หวังหลินกำลังหวาดกลัวมองนก ศพที่วางเกลื่อนบนพื้น เขาไม่ขยับเลยสักนิด แค่นั่งอยู่ในสถานที่ของเขาอย่างเงียบๆ ทำให้ทราบจิตของกาลเวลา

หลังจากครึ่งชั่วโมง เริ่มดูดอีกครั้ง ต่อไป แบบนี้มันซ้ำหลายครั้ง หวังหลินได้โดยยึดถือรูปแบบดูดประหลาดปรากฏกับ 30 นาทีช่วงเวลายาวนานเป็นเวลา 60 นาที

ในขณะที่ดูดแรงหายไป หวังหลินอย่างไม่เต็มใจย้ายไปยังปากถ้ำมองลง มองลงไปแล้ว เขาไม่สามารถช่วย แต่ให้รอยยิ้มบอกบุญไม่รับ เขาสามารถมองเห็นป่าด้านล่าง พร้อมกับมากมายบนพื้นดินและหินความชันของหน้าผาพิจารณาของเขาได้รับบาดเจ็บแขนปีนขึ้นไม่ได้ หน้าผาประมาณหลายสิบเมตรจากพื้นดิน และกระโดดลงคล้ายกับการฆ่าตัวตาย

ถึงแม้ว่าเขาได้เอาห่ออาหาร แต่เขาเอาพวกเขาไปกินบนยอดเขาแล้ว อาหารเป็นเพียงปัญหาที่เขาต้องแก้ไขปัญหาในขณะนี้ หวังหลินครุ่นคิดเล็กน้อย และหาที่ดูดเวลารีบกลับมานั่งในมุมของถ้ำ
เวลาบิน และเร็วๆนี้ มันกำลังจะมืดหวังหลินได้ชัดเจน รู้สึกว่าร่างกายของเขาอ่อนแอลง เขาไม่ได้รู้สึกว่าแขนมันได้หายไปอย่างสมบูรณ์ ชา ขบคิดในขณะที่ยิ้มอย่างบิดเบี้ยวกับตัวเอง : " ฉันติดอยู่ในทางตันนี้ ไม่มีวิธีอื่น กว่าจะกระโดดจากหน้าผา เฮ้อ

"เขาเห็นไม่ไกลจากตำแหน่งของเขาถูกร่างบางมาก ไม่กี่นก รอรีกัดฟัน , เขาหยิบมันขึ้นมาและใส่มันเข้าไปในปากของเขา เขาได้กลิ่นเป็นกลิ่นฉุนเหมือนปัสสาวะ หวังหลินถอนหายใจเสียงดัง [ tlnote : offtopic แต่ผู้ชายปะทะป่า สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ ] อย่างไรก็ตาม โดยไม่หยุด เขายังคงปากของเขากับเนื้อดิบ

แทบหยุดเคี้ยวเลือกที่จะกลืนกินโดยตรง ท้องของเขาหันกับจังหวะกระชากของความอบอุ่น เขา wolfed ลงครึ่งหนึ่งของนกอย่างรวดเร็วทันทีรู้สึกไม่สบายและคลื่นไส้ หวังหลินรีบยืนขึ้น สูดหายใจเข้าลึกๆ และพยายามที่จะผลักดันลงคลื่นไส้

ดันเหลือศพนกไปด้านข้างหวังหลินนั่งลงกับผนัง ลมกรดของความคิดในหัวของเขาเขาคิดเกี่ยวกับพ่อแม่ของเขา คิดถึงลุงสี่ของเขา ความคิดเรื่องล้อเลียนญาติ คิดถึงสายตาเหี้ยมของเฮง Yue นิกายสีดำของชายวัยกลางคน ,
รู้สึกเวียนหัว จู่ๆ สายตาของเขาจับอะไรได้นอกจากครึ่งกินศพของนก โดยไม่กระพริบตา เขาจับมันได้ดูใกล้ๆ เห็นลูกแก้วสีแดงขนาดเท่ากำปั้นของทารกในร่างของนก หวังหลินหยิบลูกแก้วสีแดง ก็ยิ่งแปลกใจ

อย่างที่เขาสงสัยว่าอาจจะมีลูกปัดในร่างกายของนก การเต้นของหัวใจของเขาเติบโตขึ้น เขาจำได้ว่าครูของเขาในหมู่บ้านหนึ่งแสดงหนังสือในตำนานที่เรียกว่า Shanhai จิงและตามมัน สัตว์มากมายหลังจากถึงอายุที่แน่นอน สามารถใช้ neidan แบบฟอร์มภายในร่างกายของพวกเขา สิ่งที่เรียกว่า B ǎ OB . .[ tlnote : B ǎ OB . ฉันหมายแปล เพื่อเน้นวัตถุ แต่ผมทิ้งมันไว้ในพินอิน เพราะมันจะถูกใช้หลายครั้งต่อมา ] [ tlnote2 : neidan แปลว่าภายใน ขลัง ผมจะคอยดูว่า ผู้เขียนกับข้อเสนอนี้เพื่อตัดสินใจแปลสลับ เก็บไว้ในใจว่าเนื่องจาก technicalities ผมอาจจะแปลผิด ในกรณีนี้ ผมจะให้ความเห็นในภายหลัง ]

ถ้าใครกินนี้ B ǎ OB . ฉัน แล้วพวกเขาสามารถบรรลุความแข็งแรงมาก อายุการใช้งาน และยังสามารถงอกแขนขาด้วน

เมื่อเขาเห็นรายละเอียด เขาอาจไม่เชื่อ แต่หัวเราะอยู่ในใจ แต่หลังจากที่มีการพบเป็นอมตะ เขาไม่สามารถช่วย แต่เชื่อว่าบางทีเทพนิยายและตำนานใน Shanhai จิงได้ มีความจริงในพวกเขา .
หวังหลินรู้สึกหัวใจแข่งของเขาถ้าเป็น neidan ลูกปัดอธิบายใน Shanhai จิงจริงๆ เขาจะไม่เพียง แต่สามารถที่จะรักษาอาการบาดเจ็บของเขา มันจะทำให้จะออกจากที่นี่ได้ง่ายขึ้นมาก แม้จะเป็นนิกายอมตะจะไม่ก่อให้เกิดปัญหา อย่างน้อยก็จะทำให้เขามีสิทธิ์ที่จะผ่านความแข็งแกร่งทดสอบ

ลูกปัดรู้สึกแข็ง และกินไม่ได้ เขาขมวดคิ้ว และทำความสะอาดเสื้อผ้าคืนเป็นสีเดิม

มันเป็นลูกปัดหินสีเทาปรากฏขึ้นมันมีห้าเมฆสีขาว หลังจากเวลาผ่านไป หวังหลินรู้สึกผิดหวังอย่างมากที่เขาไม่ได้เต็มใจที่จะมีให้ขึ้นในความพยายามของเขาในการพยายามที่จะกัดมันด้วยฟันของเขาก็สัมผัสลูกปัดกับยิ้ม เบ้พูดเบาๆ " ไทจู้หยุดปรารถนาขึ้นฝันท่อ ,มันช่างบังเอิญในโลกนี้ ซึ่งหมายนกตกลงมาตายต่อหน้าคุณ คุณจะได้ neidan "

แล้วถอนหายใจ เขาดูเพื่อดูว่ามันมืดแล้วข้างนอก เราเหนื่อยล้าลึก เขาค่อยๆผล็อยหลับไปในมุมวางหินลูกปัด

ใกล้กระดูก มันคือฤดูใบไม้ร่วง และโลกจะเย็นเร็วมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภูเขาค่าคงที่การเย็นลงในร่างของหวังหลิน ทำให้เขาอดตัวเองปรารถนาคืนให้เวลาผ่านไปเร็วๆ

เช้าวันถัดไป แสงแดดจากดวงอาทิตย์ขึ้น ค่อย ๆซึมซ่านจากข้างนอก แสงสว่างในถ้ำ กับ น้ำค้าง ที่ถูกขับออกมาจากลูกปัดหินนอนอยู่ข้างๆ หวัง หลิน ไหลช้าๆ เข้ากระดูกนก
หลังจากนั้นสักครู่ หวังหลินตื่นแขนของเขาบวมแย่ลงแทนที่จะดีขึ้น หวัง หลิน นั่งบนพื้นรู้สึกหดหู่

" ผมต้องติดอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิตงั้นเหรอ " เขาพึมพำ เมื่อสายตาของเขาก็เห็นน้ำค้างบนนกกระดูกนอนด้านข้างของเขา รู้สึกหิวน้ำ เขาค่อยๆหยิบกระดูกและเลียทำความสะอาดของค้างสะสมอยู่

น้ำค้างหวานไปหน่อยและเขาไม่ได้รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาหรือไม่ แต่หลังจากดื่มน้ำค้างร่างกายของเขารู้สึกอบอุ่นและสบาย

โดยเฉพาะการบาดเจ็บที่แขน มีระเบิดเล็กน้อย รู้สึกเสียวซ่าและบวมลดลงเล็กน้อย หวังหลินขยี้ตาเพื่อดูอย่างละเอียด และพบว่า แขนบวม หายตัวไป ค่อนข้างเป็นบิต เขาเข้มข้นและพยายามหากระดูกอื่น ๆแต่ไม่สามารถหาใด ๆอื่น ๆกระดูกกับน้ำค้างบนยอด

ขบคิดเล็กน้อย มันก็เกิดขึ้นกับเขา และเขาดูด้านข้างของเขาที่จะหาลูกปัดหินน้ำค้างหยดไปเล็กน้อย เขาได้เห็นรูปแล้ว นึกถึงว่า กระดูกเขาหยิบขึ้นมาเป็นคนที่อยู่ข้างๆ หิน ลูกปัด เขาเบา ๆหยิบลูกปัดหิน หัวใจเต้นเร็วโดยไม่ลังเลและทำความสะอาดบริเวณที่บวมเป็นโดยตรงและใช้เป็นลูกปัดหินน้ำค้างบนบวม

รู้สึกเย็นเล็กน้อยออกมาจากแขน หวังหลินกระพริบตาของเขาอย่างประหลาดใจ จ้องมองแขนของเขา ในขณะที่เห็นที่น่าอัศจรรย์ที่บวมหายไป เขาพยายามขยับแขนของเขารอบ ๆ พบว่า ถึงแม้ว่ามันยังทำให้เป็นบิตเจ็บปวดแต่มันไม่มีเรื่องใหญ่ .
" ลูกปัดหินต้องมี B ǎ OB . ฉัน ! " หวังหลินอุทานด้วยความประหลาดใจ