So whilst material benefits from ec

So whilst material benefits from ecotourism are evident, they can only ever
be, by their nature, very limited. Whilst the literature on ecotourism emphasises
the non-consumptive utilisation of natural resources (see e.g. Fennell, 1999;
Scheyvens, 2002; UNEP & WTO, 2002) we should remember that the traditional
conception of development involves transforming the natural world for productive ends. Ecotourism’s symbiosis between conservation and development is a
static one – it eschews transformative, thoroughgoing development, typically as
‘unsustainable’. It fails to challenge, and in fact celebrates as ‘sustainable living’,
the direct relationship that rural Third World communities have to their natural
environment. Yet this relationship characterises their impoverishment.According to one author sympathetic to the ecotourism-for-conservation
viewpoint, Scheyvens (2002: 54): ‘A concern for livelihoods should be integral to
development efforts, based on the recognition that local people need to benefit
from the existence of natural resources in their area . . . ’. To argue that a concern
for livelihoods should be central to develop is uncontentious, but equally vague.
However, to suggest that local people need to benefit from the existence of natural resources in their area is more difficult to accept. In most contexts in deveoped countries, with an international division of labour and global trade, people
do not benefit from the natural resources in their area. They tend to benefit from
resources in the widest sense – every time they switch on a light, light the gas oven,
drive their car, read a book or visit a museum they are benefiting from resources
produced far from their own communities. Resources that communities in the
developed world have at their disposal, and the efficiency with which they can
transform them into goods, is very much shaped by modern development which
itself is premised on an international division of labour. Eco-development
eschews this legacy in favour of self-sufficiency and smallness of scale, not as a
stepping-stone to something else, but as a point of principle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้นในขณะที่สิทธิประโยชน์วัตถุดิบจากการท่องเที่ยวเชิงนิเวศจะชัด พวกเขาสามารถเพียงเคย
จะ ตามธรรมชาติของพวกเขา ทำเลที่ดี ในขณะที่วรรณคดีบนท่องเที่ยวเชิงนิเวศเน้น
อิเล็กทรอนิคส์ consumptive ไม่ใช่ทรัพยากรธรรมชาติ (ดูเช่น Fennell, 1999;
Scheyvens, 2002 UNEP &องค์การ 2002) เราควรจำไว้ว่า การดั้งเดิม
ความคิดของการพัฒนาเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนธรรมชาติสำหรับผลิตสิ้นสุด ท่องเที่ยวเชิงนิเวศของ symbiosis ระหว่างการอนุรักษ์และพัฒนาเป็นการ
หนึ่งคง – มัน eschews พัฒนาเปลี่ยนแปลง thoroughgoing โดยทั่วไปเป็น
'unsustainable' มันไม่ท้าทาย และเฉลิมฉลองในความเป็นจริงเป็น 'ชีวิตยั่งยืน',
ความสัมพันธ์โดยตรงที่ชนบทโลกที่สามต้องการธรรมชาติ
สภาพแวดล้อม แต่ความสัมพันธ์นี้ characterises impoverishment ของพวกเขาตามเห็นอกเห็นใจการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศสำหรับอนุรักษ์เขียน
จุด Scheyvens (2002:54): ' กังวลสำหรับวิถีชีวิตควรไป
ความพยายามพัฒนา ตามการรับรู้ที่ประชาชนต้องได้ประโยชน์
จากการดำรงอยู่ของทรัพยากรธรรมชาติในพื้นที่ของตน... ’. การโต้เถียงที่กังวล
สำหรับวิถีชีวิตควรเป็นศูนย์กลางเพื่อพัฒนา เป็น uncontentious แต่เท่า ๆ กันคลุม.
อย่างไรก็ตาม การแนะนำว่า ประชาชนต้องได้รับประโยชน์จากการดำรงอยู่ของทรัพยากรธรรมชาติในพื้นที่ของตนเป็นยากต่อการยอมรับ ในบริบทส่วนใหญ่ในประเทศ deveoped กับการหารนานาชาติของการค้าแรงงาน และโลก คน
ไม่ได้รับประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติในพื้นที่ของตน พวกเขามักจะได้รับประโยชน์จาก
ทรัพยากรในแง่ที่กว้างที่สุด – ทุกครั้งที่พวกเขาเปิดไฟ ไฟเตาแก๊ส,
ขับรถของพวกเขา อ่านหนังสือ หรือชมพิพิธภัณฑ์ที่มีเกียรติยศจาก
ผลิตจากชุมชนของตนเอง ทรัพยากรที่ชุมชน
โลกพัฒนาได้ที่กำจัด และประสิทธิภาพที่จะสามารถ
แปลงให้เป็นสินค้า เป็นรูปมากจากการพัฒนาสมัยที่
ตัวเองจะ premised ในกองแรงงานที่ต่างประเทศ สิ่งแวดล้อมพัฒนา
eschews มรดกนี้ลงปรัชญาและ smallness ของขนาด ไม่เป็นการ
ก้าวหินอย่างอื่น แต่จุดหลัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นในขณะที่ผลประโยชน์ที่มีสาระสำคัญจากการท่องเที่ยวเชิงนิเวศจะเห็นได้ชัดว่าพวกเขาเท่านั้นที่เคยได้
จะเป็นไปตามธรรมชาติของพวกเขาที่ จำกัด มาก ในขณะที่เอกสารที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่เน้น
การใช้งานที่ไม่ได้บริโภคทรัพยากรธรรมชาติ (ดูเช่น Fennell 1999;
Scheyvens 2002; UNEP และองค์การการค้าโลก, 2002) เราควรจำไว้ว่าแบบดั้งเดิม
ของการพัฒนาความคิดเกี่ยวกับการเปลี่ยนโลกธรรมชาติสำหรับการสิ้นสุดการผลิต symbiosis การท่องเที่ยวเชิงนิเวศระหว่างการอนุรักษ์และการพัฒนาเป็น
หนึ่งคงที่ - มันหลีกเลี่ยงกระแสครบถ้วนพัฒนามักจะเป็น
'ไม่ยั่งยืน' มันล้มเหลวที่จะท้าทายและในความเป็นจริงพระราชนิพนธ์เป็น 'ชีวิตที่ยั่งยืน',
ความสัมพันธ์โดยตรงที่ชุมชนชนบทโลกที่สามต้องตามธรรมชาติของ
สภาพแวดล้อม แต่ความสัมพันธ์นี้ลักษณะ impoverishment.According ของพวกเขาหนึ่งที่ผู้เขียนเห็นด้วยกับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศสำหรับการอนุรักษ์
มุมมอง, Scheyvens (2002: 54): 'กังวลสำหรับวิถีชีวิตที่ควรจะเป็นหนึ่งที่จะ
พยายามในการพัฒนาอยู่บนพื้นฐานของการรับรู้ว่าคนในท้องถิ่นจะต้องได้รับประโยชน์
จากการดำรงอยู่ของทรัพยากรทางธรรมชาติในพื้นที่ของตน . . ' เพื่อยืนยันว่ากังวล
สำหรับวิถีชีวิตที่ควรจะเป็นศูนย์กลางของการพัฒนาเป็น uncontentious แต่คลุมเครืออย่างเท่าเทียมกัน
แต่เพื่อแสดงให้เห็นว่าประชาชนในท้องถิ่นจะต้องได้รับประโยชน์จากการดำรงอยู่ของทรัพยากรทางธรรมชาติในพื้นที่ของพวกเขาเป็นเรื่องยากมากที่จะยอมรับ ในบริบทมากที่สุดในประเทศ deveoped มีการแบ่งระหว่างประเทศของแรงงานและการค้าโลกคน
ไม่ได้รับประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติในพื้นที่ของตน พวกเขามีแนวโน้มที่จะได้รับประโยชน์จาก
ทรัพยากรในความหมายที่กว้างที่สุด - เวลาที่พวกเขาเปิดไฟทุกจุดเตาก๊าซ
ขับรถของพวกเขาอ่านหนังสือหรือเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ที่พวกเขาได้รับประโยชน์จากแหล่ง
ผลิตห่างไกลจากชุมชนของตนเอง ทรัพยากรที่ชุมชนใน
ประเทศที่พัฒนาแล้วมีที่จำหน่ายของพวกเขาและมีประสิทธิภาพกับที่พวกเขาสามารถ
เปลี่ยนพวกเขาเป็นสินค้าที่เป็นรูปเป็นอย่างมากจากการพัฒนาสมัยใหม่ที่
ตัวเองเป็น premised ในส่วนต่างประเทศของแรงงาน Eco-พัฒนา
eschews มรดกนี้ในความโปรดปรานของความพอเพียงและสัมปชัญญะขนาดไม่เป็น
หินก้าวไปเป็นอย่างอื่น แต่เป็นจุดของหลักการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้นในขณะที่วัสดุประโยชน์จากการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่เห็นได้ชัด พวกเขาจะเคย
เป็นโดยธรรมชาติของพวกเขา จำกัด มาก ขณะที่วรรณกรรมเกี่ยวกับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเน้น
ไม่การใช้ทรัพยากรธรรมชาติ ( ดู เช่น เฟนเนิลล์ , 1999 ;
scheyvens , 2002 ; ซึ่ง& WTO , 2002 ) เราควรจะจำไว้ว่า ความคิดแบบดั้งเดิม
พัฒนาเกี่ยวข้องกับเปลี่ยนธรรมชาติของโลกเพื่อสิ้นสุดการผลิตการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของ symbiosis ระหว่างการอนุรักษ์และการพัฒนาเป็นหนึ่ง eschews
ไฟฟ้าสถิตซึ่งพัฒนาเต็มที่ transformative , โดยทั่วไป
'unsustainable ' มันล้มเหลวที่จะท้าทาย , และในความเป็นจริงฉลองเป็น ' ชีวิต ' ยั่งยืน
ตรงความสัมพันธ์ที่ชุมชนโลกที่สามในชนบทมีสิ่งแวดล้อมธรรมชาติ
. แต่ความสัมพันธ์นี้เป็นเอกลักษณ์แห่งความหรูหราความแร้นแค้นของพวกเขาตามที่ผู้เขียนสงสารการท่องเที่ยวเชิงนิเวศสำหรับมุมมองการอนุรักษ์
, scheyvens ( 2545 : 54 ) : ' ความกังวลวิถีชีวิตควรส่วนหนึ่ง
ความพยายามในการพัฒนาบนพื้นฐานของการยอมรับว่า ประชาชนต้องได้ประโยชน์
จากการดำรงอยู่ของทรัพยากรทางธรรมชาติในพื้นที่ของตน . . . . . . . ' เพื่อยืนยันว่ากังวล
สำหรับวิถีชีวิตควรพัฒนาเป็น uncontentious กลาง ,แต่อย่างเท่าเทียมกันคลุมเครือ .
แต่แนะนำว่า ประชาชนต้องได้รับประโยชน์จากการดำรงอยู่ของทรัพยากรธรรมชาติในพื้นที่ของพวกเขาเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับ ในบริบทมากที่สุดในประเทศ deveoped กับแผนกระหว่างประเทศของแรงงานและการค้าโลก , คน
ไม่ได้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติในพื้นที่ของตน พวกเขามีแนวโน้มที่จะได้รับประโยชน์จาก
ทรัพยากรในความรู้สึกที่กว้างที่สุด และทุกครั้งที่พวกเขาเปิดแสง แสงแก๊สเตาอบ ,
ขับรถของพวกเขา อ่านหนังสือ หรือเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ที่พวกเขาจะได้รับประโยชน์จากทรัพยากร
ผลิต ไกลจากชุมชนของตนเอง ทรัพยากรในชุมชน
พัฒนาโลกไป และประสิทธิภาพที่พวกเขาสามารถ
เปลี่ยนให้กลายเป็นสินค้า มีเยอะมาก รูป โดยการพัฒนาที่ทันสมัย
ตัวเอง premised จากแผนกระหว่างประเทศของแรงงาน การพัฒนาโค eschews มรดกนี้ในความโปรดปรานของการพึ่งตนเอง และความเล็กของขนาดไม่เป็น
หินก้าวไปเป็นอย่างอื่น แต่เป็นประเด็นหลัก