One sleepless summer night, seven y

One sleepless summer night, seven years from the time when Hester stood in public shame on the scaffold, the priest sat up suddenly in his chair. An idea had come to him.
"There might be a moment's peace in it," he said to himself, and softly went down the stairs and out into the night.
He walked silently through the dark streets to the place of Hester Prynne's first hours of public shame the scaffold. The priest went up the steps to the platform.
It was midnight, and the town was asleep. Clouds covered the sky, and Mr Dimmesdale could stand there until morning without fear of discovery. Why, then, was he here? What had made him come? Guilt? Shame? He did not know but a feeling of great horror went through his whole body and he cried out a terrible scream, which echoed through the night, from one house to another and to the hills beyond the town.
‘It is done!’ whispered the priest, covering his face with his hands. "The whole town will wake up and find me here.
But the people of the town did not wake up, or if they did, they imagined the cry was something which came from their dreams. When he heard no sounds of feet hurrying towards him, the young priest uncovered his eyes and looked around. At a window in Governor Bellingham's house, which was not far away, he saw the Governor himself, in his white nightshirt, with a light in his hand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คืนหนึ่งซัมเมอร์โรส เจ็ดปีจากเวลาเมื่อ Hester ยืนในความอัปยศสาธารณะบนนั่งร้าน ปุโรหิตลุกขึ้นนั่งทันทีในเก้าอี้ของเขา ความคิดมาที่เขา "อาจมีช่วงเวลาสงบใน เขากล่าวถึงตัวเอง และเบาไป ลงบันได และออก ในเวลากลางคืน เขาเดินอย่างเงียบ ๆ ผ่านถนนมืดที่ Hester Prynne ชั่วโมงแรกของสาธารณะอัปยศนั่งร้าน ปุโรหิตไปขึ้นขั้นตอนแพลตฟอร์มมันเป็นเที่ยงคืน และเมืองก็หลับ เมฆปกคลุมท้องฟ้า และนาย Dimmesdale สามารถยืนจนถึงเช้าโดยไม่ต้องกลัวของการค้นพบ ทำไม แล้ว เขานี่ ได้ทำอะไรเขามา ความผิดหรือไม่ อับอาย เขาไม่รู้ แต่ความรู้สึกสยองขวัญดีเดินผ่านร่างกายของเขา และเขาทูลกรี๊ดน่ากลัว ซึ่งสะท้อนผ่านคืน เสียงจากบ้านหนึ่ง ไปยังอีก และ ไปบนเนินเขาเหนือเมือง 'เสร็จ ' กระซิบพระสงฆ์ ครอบคลุมใบหน้าของเขา ด้วยมือของเขา "เมืองทั้งจะตื่นขึ้น และค้นหาฉันที่นี่ แต่คนเมืองก็ไม่ปลุก หรือถ้าพวกเขา พวกเขาจะจินตนาการร้องเป็นสิ่งที่มาจากฝัน เมื่อเขาได้ยินเสียงเท้า hurrying เขา นักบวชหนุ่มเปิดตา และมองไปรอบ ๆ ที่หน้าต่างในบ้านผู้ว่าเบลลิงแฮม ซึ่งไม่ห่าง เขาเห็นผู้ว่าราชการจังหวัดตัวเอง ในเขา nightshirt สีขาว แสงในมือของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คืนหนึ่งในฤดูร้อนนอนไม่หลับเจ็ดปีนับจากเวลาที่เฮสเตอร์ยืนอยู่ในความอัปยศของประชาชนเกี่ยวกับนั่งร้านพระลุกขึ้นนั่งทันทีในเก้าอี้ของเขา ความคิดที่ได้มากับเขา.
"อาจจะมีความสงบสุขขณะอยู่ในนั้น" เขากล่าวกับตัวเองและเบา ๆ เดินลงบันไดและออกไปในเวลากลางคืน.
เขาเดินเงียบ ๆ ผ่านถนนที่มืดไปยังสถานที่ของชั่วโมงแรกเฮสเตอร์ Prynne ของ ของความอัปยศของประชาชนนั่งร้าน พระสงฆ์เดินขึ้นบันไดไปยังแพลตฟอร์ม.
มันเป็นเวลาเที่ยงคืนและเมืองกำลังนอนหลับ มีเมฆปกคลุมท้องฟ้าและนาย Dimmesdale สามารถยืนอยู่ที่นั่นจนกระทั่งตอนเช้าโดยไม่ต้องกลัวของการค้นพบ ทำไมจึงเป็นเขาที่นี่? สิ่งที่ทำให้เขามา? ความผิด? ความอัปยศ? เขาไม่ได้รู้ แต่ความรู้สึกของความสยองขวัญที่ดีผ่านไปทั้งร่างกายของเขาและเขาร้องออกมาเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวซึ่งสะท้อนผ่านคืนจากบ้านหลังหนึ่งไปยังอีกและไปที่เนินเกินเมือง.
'มันจะทำ!' กระซิบปุโรหิตครอบคลุมใบหน้าของเขาด้วยมือของเขา "เมืองทั้งเมืองจะตื่นขึ้นมาและพบเราที่นี่.
แต่คนของเมืองที่ไม่ได้ตื่นขึ้นมาหรือถ้าพวกเขาพวกเขาคิดร้องไห้เป็นสิ่งที่ออกมาจากความฝันของพวกเขา. เมื่อเขาได้ยินเสียงของฟุตรีบไปหาเขาไม่มี พระหนุ่มเปิดตาของเขาและมองไปรอบ ๆ . ที่หน้าต่างในบ้านข้าหลวงเบลลิงแฮมซึ่งก็ไม่ได้ห่างไกลเขาเห็นผู้ว่าราชการจังหวัดตัวเองในชุดนอนสีขาวของเขากับแสงในมือของเขา