Local people also sell souvenirs, o

Local people also sell souvenirs, or work in shops
that sell them, and locally purchased souvenirs are the major, and sometimes
only, direct expenditures of tourists at the locality itself beyond the pre-paid
package. Small cottage industries develop around traditional crafts now
directed towards the production of tourist souvenirs (van den Berghe, 1980:
383).
Obviously, the aforementioned occupations are at the bottom of the
employment scale. They are low-wage, seasonal and non-secure jobs. They
may be construed as indicators of economic marginality compared to other
groups and sectors engaged in the tourism industry. The tourism industry is
highly centralized and internationalized as part of the same globalization that
pushes it forward (Dieke, 2000: 416). The high level of vertical integration in
the tourism industry, involving western travel agencies, airlines and hotels,
means that much of the economic gains do not reach the country that is the
tourism destination. Even within that country, most of the profits go to the
elite, the middle people, persons already wealthy and with political influence.
Some of those are not even of the same ethnic group as the people who are
the objects of tourist attraction, as with Mestizos in Peru or Kikuyu in Kenya
(van den Berghe, 1980: 381–3; Sindiga, 1984: 33; Crick, 1989: 316–17; Bruner
and Kirshenblatt-Gimblett, 1994: 443).
Relatively little trickles down to the locality that is the tourist destination.
However, the little that does trickle down is still very significant

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประชาชนยังขายของที่ระลึก หรือทำงานในร้านที่ขายได้ และซื้อเฉพาะของที่ระลึกเป็นหลัก และบางครั้งเท่านั้น โดยตรงค่าใช้จ่ายของนักท่องเที่ยวในท้องถิ่นตัวเองนอกเหนือจากการชำระเงินล่วงหน้าแพคเกจ คอทเทจอุตสาหกรรมขนาดเล็กพัฒนาสถานงานฝีมือแบบดั้งเดิมนี้โดยตรงต่อการผลิตของที่ระลึกนักท่องเที่ยว (เดน Berghe, 1980:383)อย่างชัดเจน อาชีพดังกล่าวได้ที่ด้านล่างของใบอัตราจ้างงาน พวกเขามีงานค่า จ้างต่ำ ตามฤดูกาล และไม่ปลอดภัย พวกเขาอาจบังคับเป็นตัวบ่งชี้ของ marginality เศรษฐกิจเมื่อเทียบกับอื่น ๆภาครัฐและกลุ่มร่วมในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเป็นส่วนกลาง และ internationalized เป็นส่วนหนึ่งของโลกาภิวัตน์เดียวสูงที่ผลักดันมันไปข้างหน้า (Dieke, 2000:416) บูรณาการในแนวตั้งในระดับสูงอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว เกี่ยวข้องกับบริษัทเวสเทิร์น การบิน และการ โรงแรมหมายความว่ามากของกำไรทางเศรษฐกิจไม่ถึงประเทศที่มี การปลายทางท่องเที่ยว แม้แต่ภายในประเทศ ส่วนใหญ่ของกำไรไปอีลิท คนกลาง อยู่แล้วรวยและ มีอิทธิพลทางการเมืองบางคนไม่ได้ของกลุ่มชาติพันธุ์เดียวกันเป็นคนที่มีของสถานที่ท่องเที่ยว เป็น Mestizos ในเปรูหรือฮังการีในเคนยา(เดน Berghe, 1980:381-3 Sindiga, 1984:33 คริก 1989:316-17 Brunerก Kirshenblatt-Gimblett, 1994:443)ค่อนข้างน้อย trickles ไปยังท้องถิ่นที่เป็นปลายทางท่องเที่ยวอย่างไรก็ตาม เล็กน้อยที่ไหลลงจะยังคงสำคัญมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้คนในท้องถิ่นยังขายของที่ระลึกหรือทำงานในร้านค้า
ที่ขายพวกเขาและของที่ระลึกที่ซื้อในประเทศเป็นหลักและบางครั้ง
เท่านั้นค่าใช้จ่ายโดยตรงของนักท่องเที่ยวที่ท้องที่ของตัวเองเกินกว่า pre-paid
แพคเกจ อุตสาหกรรมกระท่อมขนาดเล็กพัฒนารอบงานฝีมือแบบดั้งเดิมในขณะนี้
โดยตรงต่อการผลิตของที่ระลึกการท่องเที่ยว (Van Den Berghe, 1980:
383).
เห็นได้ชัดว่าการประกอบอาชีพดังกล่าวข้างต้นอยู่ที่ด้านล่างของ
ระดับการจ้างงาน พวกเขามีค่าแรงต่ำงานตามฤดูกาลและไม่ปลอดภัย พวกเขา
อาจจะถูกตีความว่าเป็นตัวชี้วัดของขอบเขตทางเศรษฐกิจเมื่อเทียบกับ
กลุ่มและภาคส่วนมีส่วนร่วมในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเป็น
อย่างมากจากส่วนกลางและสากลเป็นส่วนหนึ่งของโลกาภิวัตน์เดียวกันกับที่
มันดันไปข้างหน้า (Dieke, 2000: 416) ระดับสูงของการรวมแนวตั้งใน
อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่เกี่ยวข้องกับหน่วยงานการท่องเที่ยวทางตะวันตกของสายการบินและโรงแรม
หมายความว่ามากของกำไรทางเศรษฐกิจไม่ถึงประเทศที่เป็น
แหล่งท่องเที่ยว แม้จะอยู่ในประเทศนั้นส่วนใหญ่ของกำไรไปที่
ยอดคนวัยกลางคนแล้วและความมั่งคั่งที่มีอิทธิพลทางการเมือง.
บางคนจะไม่ได้ของกลุ่มชาติพันธุ์เช่นเดียวกับคนที่เป็น
วัตถุแห่งสถานที่ท่องเที่ยวเช่นเดียวกับ เมสติซอสในเปรูหรือคิคุในเคนยา
(Van Den Berghe 1980: 381-3; Sindiga 1984: 33; ลำคลอง 1989: 316-17; บรูเนอร์
และ Kirshenblatt-Gimblett, 1994: 443).
ค่อนข้างน้อย trickles ลงไปบริเวณใกล้เคียง ที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยว.
แต่เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่หยดลงยังคงมีความสำคัญมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประชาชนในท้องถิ่นยังขายของที่ระลึก หรือทำงานในร้าน
ที่ขายพวกเขาและในประเทศซื้อของที่ระลึกเป็นหลัก และบางครั้ง
เท่านั้น รายจ่ายโดยตรงของนักท่องเที่ยวในท้องที่ตัวเองเกินก่อนจ่ายเงิน
แพคเกจ กระท่อมอุตสาหกรรมขนาดเล็กพัฒนารอบงานฝีมือแบบดั้งเดิมตอนนี้
โดยตรงต่อการผลิตของการท่องเที่ยวของที่ระลึก ( แวนเดน berghe , 1980 :

อย่างชัดเจน , 383 )อาชีพดังกล่าวอยู่ที่ด้านล่างของ
งานขนาด พวกเขาเป็นค่าจ้างต่ำตามฤดูกาล และไม่ใช่งานรักษาความปลอดภัย . พวกเขาอาจจะถูกใช้เป็นตัวชี้วัดของ

เมื่อเทียบกับอื่น ๆอย่างมีขอบเขตเศรษฐกิจกลุ่มและภาคมีส่วนร่วมในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว
อย่างมากจากส่วนกลางและสากลเป็นส่วนหนึ่งของโลกาภิวัตน์ที่
ดันไปข้างหน้า ( dieke , 2000 : 416 )ระดับของการบูรณาการในแนวตั้ง
อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่เกี่ยวข้องกับท่องเที่ยวตะวันตก สายการบินและโรงแรม
หมายความว่ามากของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจไม่ถึงประเทศที่เป็นปลายทางการท่องเที่ยว
. แม้แต่ในประเทศที่ส่วนใหญ่ของกำไรไป
ยอดประชาชนกลาง คนร่ำรวยอยู่แล้ว และด้วยอิทธิพลของการเมือง
บางส่วนของผู้ที่ไม่ได้ของกลุ่มชาติพันธุ์เดียวกันเป็นคนที่
วัตถุของสถานที่ท่องเที่ยว เป็นเมสติโซในเปรู หรือ คิคูยูในเคนยา
( แวนเดน berghe , 1980 : 381 - 3 sindiga , 1984 : 33 ; กระตุก , 1989 : 316 – 17 ; บรูเนอร์และ gimblett
kirshenblatt , 1994 : 443 ) .
ค่อนข้างน้อย trickles ลงไปส่วนที่เป็นจุดหมายปลายทางของนักท่องเที่ยว
อย่างไรก็ตามเล็ก ๆน้อย ๆที่ไม่ไหลลงมายังที่สำคัญมาก