It is estimated that up to 85% of A

It is estimated that up to 85% of Anglo-Saxon words were lost as a result of the Viking and particularly the Norman invasions, and at one point the very existence of the English language looked to be in dire peril. In 1154, even the venerable “Anglo-Saxon Chronicle”, which for centuries had recorded the history of the English people, recorded its last entry. But, despite the shake-up the Normans had given English, it showed its resilience once again, and, two hundred years after the Norman Conquest, it was English not French that emerged as the language of England.

There were a number of contributing factors. The English, of necessity, had become “Normanized”, but, over time, the Normans also became “Anglicized”, particularly after 1204 when King John’s ineptness lost the French part of Normandy to the King of France and the Norman nobles were forced to look more to their English properties. Increasingly out of touch with their properties in France and with the French court and culture in general, they soon began to look on themselves as English. Norman French began gradually to degenerate and atrophy. While some in England spoke French and some spoke Latin (and a few spoke both), everyone, from the highest to the lowest, spoke English, and it gradually became the lingua franca of the nation once again.

The Hundred Year War against France (1337 - 1453) had the effect of branding French as the language of the enemy and the status of English rose as a consequence. The Black Death of 1349 - 1350 killed about a third of the English population (which was around 4 million at that time), including a disproportionate number of the Latin-speaking clergy. After the plague, the English-speaking labouring and merchant classes grew in economic and social importance and, within the short period of a decade, the linguistic division between the nobility and the commoners was largely over. The Statute of Pleading, which made English the official language of the courts and Parliament (although, paradoxically, it was written in French), was adopted in 1362, and in that same year Edward III became the first king to address Parliament in English, a crucial psychological turning point. By 1385, English had become the language of instruction in schools.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันคือประมาณว่าถึง 85% ของคำแองโกลแซกซอนถูกกลืนหายไปเป็นผลมาจากสแกนดิเนเวียนและโดยเฉพาะอย่างยิ่งการรุกรานนอร์แมนและเมื่อถึงจุดหนึ่งในการดำรงอยู่ของภาษาอังกฤษดูเหมือนจะตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง ใน 1154 แม้ที่เคารพ "แองโกลแซกซอนพงศาวดาร" ซึ่งมานานหลายศตวรรษได้บันทึกประวัติศาสตร์ของชาวอังกฤษที่บันทึกรายการสุดท้ายของมัน แต่แม้จะมีการสั่นขึ้นนอร์ได้รับภาษาอังกฤษก็แสดงให้เห็นความยืดหยุ่นของมันอีกครั้งหนึ่งและสองร้อยปีหลังจากที่พิชิตนอร์มันเป็นภาษาอังกฤษไม่ฝรั่งเศสที่โผล่ออกมาเป็นภาษาของประเทศอังกฤษ. มีจำนวนของปัจจัยที่มีผลอยู่ . ภาษาอังกฤษมีความจำเป็นได้กลายเป็น "Normanized" แต่เมื่อเวลาผ่านไปนอร์มันก็กลายเป็น "Anglicized" โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ 1204 เมื่อ ineptness พระเจ้าจอห์นที่หายไปส่วนหนึ่งของฝรั่งเศสนอร์มองดีต่อพระมหากษัตริย์ของฝรั่งเศสและขุนนางนอร์แมนถูกบังคับให้ ลักษณะคุณสมบัติของภาษาอังกฤษ เพิ่มมากขึ้นจากการสัมผัสกับคุณสมบัติของพวกเขาในประเทศฝรั่งเศสและมีศาลฝรั่งเศสและวัฒนธรรมโดยทั่วไปช้าพวกเขาก็เริ่มที่จะมองว่าตัวเองเป็นภาษาอังกฤษ นอร์แมนฝรั่งเศสเริ่มค่อยๆเสื่อมและฝ่อ ขณะที่บางคนในอังกฤษพูดภาษาฝรั่งเศสและบางคนพูดภาษาละติน (และไม่กี่พูดได้ทั้ง) ทุกคนจากสูงสุดไปต่ำสุด, พูดภาษาอังกฤษและจะค่อย ๆ กลายเป็นภาษากลางของประเทศอีกครั้ง. ร้อยปีสงครามกับฝรั่งเศส ( 1337 - 1453) มีผลของการสร้างตราสินค้าภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาของศัตรูและสถานะของภาษาอังกฤษที่เพิ่มขึ้นเป็นผล กาฬโรคของ 1349 - 1350 ฆ่าประมาณหนึ่งในสามของประชากรอังกฤษ (ซึ่งอยู่ที่ประมาณ 4 ล้านในเวลานั้น) รวมทั้งจำนวนสัดส่วนของพระสงฆ์ละตินที่พูด ภายหลังภัยพิบัติที่พูดภาษาอังกฤษแรงงานและผู้ประกอบการค้าการเรียนการเติบโตในความสำคัญทางเศรษฐกิจและสังคมและภายในระยะเวลาสั้น ๆ ของทศวรรษที่ผ่านมาส่วนทางภาษาระหว่างขุนนางและไพร่เป็นส่วนใหญ่มากกว่า เทพขอร้องซึ่งทำให้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของศาลและรัฐสภา (แม้ว่าขัดแย้งมันถูกเขียนในภาษาฝรั่งเศส) ถูกนำมาใช้ใน 1362 และในปีเดียวกันนั้นสมเด็จพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดกลายเป็นกษัตริย์องค์แรกที่จะอยู่ในรัฐสภาอังกฤษ เป็นจุดเปลี่ยนสำคัญทางจิตวิทยา 1385 โดยภาษาอังกฤษได้กลายเป็นภาษาที่ใช้ในการเรียนการสอนในโรงเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันคือประมาณว่าถึง 85% ของแองโกล แซกซันคำที่หายไปเป็นผลของไวกิ้ง และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง นอร์แมน การรุกราน และที่จุดหนึ่งมีอยู่มากของภาษาอังกฤษดูเหมือนจะตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง ใน 1 , 154 , แม้แต่ท่าน " แองโกลแซ็กซอนพงศาวดาร " ซึ่งสำหรับหลายศตวรรษได้บันทึกประวัติศาสตร์ของคนอังกฤษ บันทึกของรายการสุดท้าย แต่ แม้เขย่านอร์ได้รับภาษาอังกฤษ มีความยืดหยุ่นของอีกครั้ง และ สองร้อยปีหลังจากพิชิตนอร์มันเป็นภาษาอังกฤษไม่ใช่ฝรั่งเศสที่ออกมาเป็นภาษาอังกฤษมีจำนวนของปัจจัยที่เอื้อ . ภาษาอังกฤษ เป็น เป็น " normanized " แต่ ช่วงเวลา นอร์ยังกลายเป็น " anglicized " โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เกเมื่อกษัตริย์จอห์น ความไม่ชำนาญในการใช้สูญเสียส่วนหนึ่งของฝรั่งเศสนอร์มองดีไปยังกษัตริย์แห่งประเทศฝรั่งเศส และนอร์แมน ขุนนางต้องดูคุณสมบัติ ภาษาอังกฤษ เพิ่มขึ้นจากการติดต่อกับคุณสมบัติของพวกเขาในฝรั่งเศส และมีศาลฝรั่งเศสและวัฒนธรรมทั่วไป พวกเขาเร็ว ๆนี้เริ่มที่จะมองตัวเองเป็นภาษาอังกฤษ นอร์แมนฝรั่งเศสเริ่มค่อยๆ เสื่อมลง และอวัยวะ ขณะที่ในอังกฤษพูดภาษาฝรั่งเศสและบางพูดภาษาละติน ( และบางพูด ทั้งคู่ ) , ทุกคน , จากสูงสุดไปต่ำสุด พูดภาษาอังกฤษ และมันค่อยๆกลายเป็นภาษากลางของประเทศอีกครั้งร้อยปีสงครามกับฝรั่งเศส ( 1337 - 1189 ) ผลของการสร้างตราสินค้าภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาของศัตรู และสถานะของภาษาอังกฤษเพิ่มขึ้นตามมา สีดำ - 1350 ฆ่าตายแต่ 1 ใน 3 ของประชากรอังกฤษ ( ซึ่งเป็นรอบ 4 ล้านบาทในตอนนั้น ) ได้แก่ จำนวนมหาศาลของลาตินพระสงฆ์พูด หลังจากภัยพิบัติ , การพูดภาษาอังกฤษเรียนทำงานและพ่อค้าเติบโตในทางเศรษฐกิจและสังคมที่สำคัญ และ ภายในระยะเวลาสั้น ๆของทศวรรษ ส่วนภาษาระหว่างขุนนางและสามัญชนเป็นส่วนใหญ่มากกว่า ธรรมนูญอ้อนวอนซึ่งทำให้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาทางการของศาล และรัฐสภา ( แม้ว่า ความขัดแย้งมันเขียนในภาษาฝรั่งเศส ) เป็นลูกบุญธรรมในตอนนี้ และในปีเดียวกันนั้น Edward III กลายเป็นกษัตริย์องค์แรกที่อยู่ในรัฐสภา ภาษาอังกฤษ , สําคัญทางจิตวิทยาจุดเปลี่ยน โดย 821 , ภาษาอังกฤษ เป็น ภาษาของการเรียนการสอนในโรงเรียน