clean clothes to wipe dining tables

clean clothes to wipe dining tables and food utensils. But this is
totally contrasted with observation done by Abdul-Mutalib et al.
(2012) where more than 40% of their respondents wear jewelery
while working and use the same towel to clean many places. Sharif
and Al-Malki (2010) have found that over 50% of Taif University
students have negative attitude on food poisoning and they believe
there is no risk from eating raw egg or drinking raw milk of she
camel.
Many respondents in this study also will file for a leave if they
were unwell. Codex Alimentarius Commision (2003) stated that
sick food handlers who are known or suspected of having any
disease that might be transmitted by food are not allowed to work
nor deal with foods.
3.4. Food safety practices
Personal hygienic practice is extremely vital to ensure production
of safe food to consumers. The respondents’ responses in terms
of four types of practices have been summarized in Fig. 3. It was
found that respondents have poor personal hygiene practices
whereby only 46.6% maintained safe practices, such as wearing
uniforms, aprons, caps and suitable covered shoes; and not smoking,
coughing, sneezing or wearing jewelery that can contaminate
foods while working. Azanza, Gatchalian, and Ortega (2000) also
found similar results in their study that only half of the street
vendors (53.7%) in the Philippines knew that wearing accessories
could cause bacterial contamination. This was contradicts with
study by Çakiroglu & Uçar (2008) that reported 82.9% of their staffs
wore caps, masks and gloves while handling food and 84.2% indicated
that they did not wear jewelery during food production.
According to the Codex Alimentarius Commision (2003), improper
food handling is amajor cause of foodborne diseases and poor hand
hygiene is an important risk factor in the occurrence of food
contamination. Food handlers should always wash their hands at
every stage of food production, particularly before handling foods,
after eating, after touching contaminated materials, after using the
washroom, etc. In addition, food handlers should not smoke,
sneeze, spit, cough, eat, handle money or engage in any activity that
may contaminate foods. Although 86.4% respondents in this study
said that they always wash their hands with soap and water but not
many of them were observed in doing so when in actual practice. As
a matter of fact, handlers who directly prepare RTE foods should
wash their hands thoroughly using soap under hot running water
and dry with a single-use towel; hand sanitizers may be used as a
proper step in hand washing and wear waterproof gloves which
have been cleaned and disinfected during food handling (CDC,
2010). In present study, 63.4% stated that they wore protective
gloves to prevent cross-contamination. However, only a few of
them who assigned for certain tasks such as serving RTE chicken
rice or some Malay foods were observed to wear gloves while
preparing food. Similarly, study by Manning and Snider (1993) also
revealed food handlers admitted that they did not used gloves
while handling food. They also reported that 81% of respondents in
their study expressed awareness of the importance of hand
washing, but only 2% observed with the practice. This self-reported
study showed that respondents have satisfactory practices in the
prevention and control of food contamination hazards wherein
70.3% practiced the use of clean equipment, working in the proper
environment and were concerned about food hygiene and prevention
of cross-contamination between raw and cooked foods.
However, the validity of such behaviors could not be confirmed
since this study did not involve the observation on food handlers
for their food preparation activities in the kitchens. Study by
Giritlioglu, Batman, and Tetik (2011) found that 29.3% of their respondents
did not know that raw and cooked food should be kept
separately as keeping them together is the most prevalent cause of
food poisoning (Egan et al., 2007). Sharif and Al-Malki (2010) have
found that the response to practice questionnaires indicates good
hygienic practice except that 76% of the Taif University students eat
by hand rice and soup meal from one bowl shared by several persons.
According to McIntyre et al. (2013), FOODSAFE trained food
handlers’ in British Columbia, Canada, reported significantly better
handwashing practices and attitudes compared with the untrained
food handler group.
3.5. Association among knowledge, attitudes and practices of food
safety
Summary of correlation for the levels of knowledge, attitudes
and practices was shown in Table 4. A significant positive correlation
was observed between knowledge with attitudes (rs ¼ 0.356,
p < 0.05), knowledge with practices (rs ¼ 0.583, p < 0.05) and attitudes
with practices (rs ¼ 0.361, p < 0.05). These findings indicated
that food safety knowledge level of food handlers will
influence their attitudes and practices in handling food safely.
However, these results were in contrast with other study who
found that although food service employees had good knowledge
of food safety, respondents seldom applied this knowledge when
handling foods (Clayton, Griffith, Price, & Peters, 2002). Pilling,
Brannon, Shanklin, Howells, and Roberts (2008) also stated that
34.8
17.9
33
0
10
20
30
40
50
60
70
80
90
100
Storage for refrigeration (1-4oC) Storage for hot RTE foods (>60oC) Storage for cold RTE foods (

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ทำความสะอาดผ้าเช็ดโต๊ะและภาชนะอาหาร แต่นี้
ทั้งหมดต่างกับสังเกตโดย Abdul Mutalib et al.
(2012) ที่มากกว่า 40% ของผู้ตอบของพวกเขาสวมใส่ประดับ
ขณะทำงาน และใช้ผ้าเดียวกันเพื่อทำความสะอาดสถานต่าง ๆ ชารีฟ
อัล-Malki (2010) ได้พบว่ากว่า 50% ของมหาวิทยาลัย Taif
นักเรียนมีทัศนคติลบกับอาหารเป็นพิษ และพวกเขาเชื่อว่า
มีไม่มีความเสี่ยงจากการกินไข่ดิบ หรือดื่มน้ำนมดิบของเธอ
อูฐ
ผู้ตอบจำนวนมากในการศึกษานี้ยังจะแฟ้มสำหรับการปล่อยถ้าเขา
ได้สบาย ตซูบิชิ Alimentarius Commision (2003) ระบุที่
ป่วยจัดการอาหารที่ทราบ หรือสงสัยว่ามีใด ๆ
โรคที่อาจติดต่อได้ โดยอาหารจะไม่อนุญาตให้ทำงาน
หรือจัดการกับอาหาร
3.4 แนวทางปฏิบัติด้านความปลอดภัยอาหาร
สุขลักษณะส่วนบุคคลที่มีความสำคัญมากเพื่อให้ผลิต
อาหารปลอดภัยให้กับผู้บริโภค ผู้ตอบตอบในแง่
ปฏิบัติ 4 ชนิดมีการสรุปใน Fig. 3 มัน
พบว่า ผู้ตอบมีสุขอนามัยส่วนบุคคลไม่ดีปฏิบัติ
โดยเฉพาะ 46.6% รักษาปลอดภัยปฏิบัติ เช่นใส่
เครื่อง aprons หมวก และ รองเท้าครอบคลุมเหมาะสม และไม่สูบ บุหรี่,
ไอ จาม หรือสวมใส่ประดับที่สามารถปนเปื้อน
อาหารขณะทำงาน Azanza, Gatchalian และ Ortega (2000) ยัง
พบผลลัพธ์ที่คล้ายกันในการศึกษาว่าครึ่งเดียวของถนน
ผู้ขาย (ร้อยละ 53.7) ในฟิลิปปินส์รู้ว่าสวมใส่อุปกรณ์
อาจทำให้เกิดการปนเปื้อนของแบคทีเรียได้ นี้ทุกด้วย
ศึกษา โดย Çakiroglu & Uçar (2008) ที่รายงาน 82.9% ของพนักงานของพวกเขา
สวมหมวก มาสก์ และถุงมือในขณะที่การจัดการอาหารและ 84.2% ระบุ
ว่า พวกเขาไม่ได้สวมประดับระหว่างการผลิตอาหาร
ตามที่ตซูบิชิ Alimentarius Commision (2003), ไม่เหมาะสม
amajor สาเหตุโรค foodborne และมือดีจะจัดการอาหาร
สุขอนามัยเป็นปัจจัยเสี่ยงสำคัญในการเกิดขึ้นของอาหาร
ปนเปื้อน จัดการอาหารเสมอควรซักมือที่
ทุกขั้นตอนของการผลิตอาหาร โดยเฉพาะก่อนการจัดการอาหาร,
หลังจากรับประทานอาหาร หลังจากสัมผัสวัสดุปนเปื้อน หลังจากใช้การ
หายใจ ฯลฯ นอกจากนี้ ตัวจัดการอาหารควรไม่สูบบุหรี่,
จาม พ่น ไอ กิน จัดการเงิน หรือมีส่วนร่วมในกิจกรรมใด ๆ ที่
อาจปนเปื้อนอาหารได้ แม้ว่าผู้ตอบ 86.4% ในการศึกษานี้
กล่าวว่า พวกเขาเสมอการล้างมือ ด้วยสบู่ และน้ำแต่ไม่
หลายถูกสังเกตในการทำเช่นนั้นในทางปฏิบัติจริง เป็น
เรื่องของข้อเท็จจริง ควรจัดการที่ตรงเตรียม RTE อาหาร
ซักมือใช้สบู่ภายใต้เครื่องทำน้ำอุ่นสะอาด
และแห้ง ด้วยผ้าขนหนูใช้เดียว มือ sanitizers ที่อาจใช้เป็นแบบ
เฉพาะขั้นตอนในมือซักผ้า และกันน้ำสวมใส่ถุงมือที่
ทำความสะอาด และฆ่าเชื้อในระหว่างการจัดการอาหาร (CDC,
2010) ในการศึกษาปัจจุบัน ร้อยละ 63.4% ระบุว่า พวกเขาสวมป้องกัน
ถุงมือเพื่อป้องกันการปนเปื้อนข้าม อย่างไรก็ตาม เพียงเล็กน้อย
เหล่านั้นที่กำหนดบางงานเช่นให้บริการไก่ RTE
ข้าวหรืออาหารมลายูได้สังเกตการสวมถุงมือขณะ
เตรียมอาหาร ศึกษาทำนองเดียวกัน โดยแมนนิงและ Snider (1993) ยัง
เปิดเผยตัวจัดการอาหารยอมรับว่า พวกเขาไม่ได้ใช้ถุงมือ
ขณะจัดการอาหาร พวกเขายังรายงานว่า 81% ของผู้ตอบใน
การศึกษาแสดงความตระหนักในความสำคัญของมือ
ซักผ้า แต่เพียง 2% พบกับการปฏิบัติการ นี้รายงานตัว
การศึกษาพบว่า ผู้ตอบมีวิธีปฏิบัติเป็นที่พอใจในการ
ป้องกันและควบคุมอาหารปนเปื้อนอันตราย wherein
70.3% ฝึกฝนการใช้อุปกรณ์ทำความสะอาด ทำงานเหมาะสม
สภาพแวดล้อมเกี่ยวข้องเกี่ยวกับสุขอนามัยอาหารและป้องกัน
การปนเปื้อนข้ามระหว่าง กุ้งอาหารได้
อย่างไรก็ตาม มีผลบังคับใช้ของพฤติกรรมดังกล่าวไม่สามารถยืนยัน
เนื่องจากการศึกษานี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับสังเกตบนตัวจัดการอาหาร
สำหรับกิจกรรมการเตรียมอาหารในครัวได้ ศึกษาโดย
Giritlioglu นาย และ Tetik (2011) พบที่ 29.3% ของผู้ตอบ
ไม่รู้ว่า ควรเก็บอาหารสุก และดิบ
แยกรักษากันเป็น สาเหตุแพร่หลายมากที่สุด
อาหารเป็นพิษ (Egan et al., 2007) ชารีฟและอัล-Malki (2010)
พบว่า การตอบแบบสอบถามปฏิบัติบ่งชี้ดี
สุขลักษณะยกเว้นว่า 76% ของนักศึกษามหาวิทยาลัย Taif กิน
โดยมือข้าวและซุปอาหารจากชามหนึ่งที่ใช้ร่วมกันหลายคน
ตาม McIntyre et al. (2013), FOODSAFE ฝึกอบรมอาหาร
ตัวจัดการในบริติชโคลัมเบีย แคนาดา รายงานอย่างมีนัยสำคัญดีกว่า
ล้างมือปฏิบัติและทัศนคติเปรียบเทียบกับการฝึกฝน
กลุ่มจัดการอาหาร
3.5 ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติอาหาร
ปลอดภัย
สรุปของความสัมพันธ์ของระดับความรู้ ทัศนคติ
และปฏิบัติที่แสดงในตาราง 4 ความสัมพันธ์ในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญ
ถูกสังเกตระหว่างความรู้กับทัศนคติ (ศ.¼ 0.356,
p < 0.05), รู้ ด้วยการปฏิบัติ (ศ.¼ 0.583, p < 0.05) และทัศนคติ
กับปฏิบัติ (ศ.¼ 0.361, p < 0.05) ผลการวิจัยเหล่านี้ระบุ
จะว่าระดับความรู้ความปลอดภัยอาหารของตัวจัดการอาหาร
อิทธิพลของทัศนคติและการปฏิบัติในการจัดการอาหารปลอดภัย.
อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์เหล่านี้ถูก in contrast with การศึกษาอื่น ๆ ที่
พบว่าแม้พนักงานบริการอาหารมีความรู้ดี
อาหารปลอดภัย ตอบค่อยใช้ความรู้นี้เมื่อ
จัดการอาหาร (เคลย์ตัน มหานคร Griffith ราคา & Peters, 2002) Pilling,
Brannon, Shanklin, Howells และโรเบิตส์ (2008) ยังระบุที่
34.8
17.9
33
0
10
20
30
40
50
60
70
80
90
100
เก็บข้อมูลสำหรับเครื่องทำความเย็น (1-4oC) เก็บสำหรับอุ่นอาหาร RTE (> 60oC) เก็บสำหรับอุ่นอาหาร RTE (< 5oC)
เปอร์เซ็นต์ (%)
อุณหภูมิสำหรับจัดเก็บอาหาร
Fig. 2 ความรู้ของผู้ตอบเกี่ยวกับความปลอดภัยอาหารเก็บอุณหภูมิ (5 Ce60 C)

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

เสื้อผ้าที่สะอาดเช็ดโต๊ะกินข้าวและภาชนะอาหาร แต่นี่คือทั้งหมดที่ทำโดยเทียบกับการสังเกต
อับดุล mutalib et al .
( 2012 ) ที่มากกว่า 40% ของผู้ตอบแบบสอบถามของพวกเขาสวม jewelery
ขณะทํางานและใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวกันทำความสะอาดสถานที่ต่างๆ ผู้สืบสกุลของพระมูฮัมหมัด
และอัล malki ( 2010 ) พบว่า กว่า 50 % ของนักศึกษามหาวิทยาลัย taif มีทัศนคติเชิงลบเกี่ยวกับอาหารเป็นพิษ

และพวกเขาเชื่อว่าไม่มีความเสี่ยงจากการรับประทานไข่ดิบ หรือดื่มนมดิบของเธอ

ส่วนใหญ่อูฐ มากมายในการศึกษานี้จะยื่นออกถ้าพวกเขา
กำลังไม่สบาย คณะกรรมการ Codex Alimentarius ( 2003 ) กล่าวว่า
ผู้สัมผัสอาหารป่วยที่เป็นที่รู้จักหรือสงสัยว่ามีใด ๆที่อาจถูกส่งโดย
โรคอาหารไม่ได้รับอนุญาตให้ทำงาน หรือจัดการกับอาหาร
.
3.4 . ความปลอดภัยอาหารการปฏิบัติ
สุขลักษณะส่วนบุคคลเป็นสิ่งสําคัญเพื่อให้แน่ใจว่าผลิต
ของอาหารปลอดภัยให้กับผู้บริโภค ผู้ตอบแบบสอบถามมีการตอบสนองในแง่
สี่ประเภทของการปฏิบัติได้สรุปไว้ในรูปที่ 3 มันก็พบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามมีน่าสงสาร

โดยเฉพาะการปฏิบัติสุขอนามัยส่วนบุคคล X% รักษาปฏิบัติที่ปลอดภัย เช่น ใส่
ชุด ผ้ากันเปื้อน หมวก และรองเท้าที่เหมาะสมครอบคลุม และไม่สูบบุหรี่
ไอจาม หรือสวมใส่เครื่องประดับที่สามารถปนเปื้อน
อาหารในขณะที่ทำงาน azanza gatchalian , และ ออร์เตกา ( 2000 ) นอกจากนี้
พบผลที่คล้ายกันในการเรียนที่เพียงครึ่งหนึ่งของถนน
ผู้ขาย ( 53.7 % ) ในฟิลิปปินส์ว่า ใส่อุปกรณ์
อาจก่อให้เกิดการปนเปื้อนแบคทีเรีย นี้ขัดแย้งกับ
ศึกษาโดยÇ akiroglu & U 5 AR ( 2008 ) รายงาน 20.1 % ของพนักงาน
ใส่หมวก ,หน้ากาก และถุงมือเมื่อจัดการอาหารและ 84.2
% ระบุว่าพวกเขาไม่ได้สวมใส่เครื่องประดับระหว่างการผลิตอาหาร
ตาม Codex Alimentarius ค ( 2003 ) , การจัดการอาหารที่ไม่เหมาะสมเป็นสาเหตุของโรคอาหารเป็นพิษ

ดังนั้นมือและสุขอนามัยที่ดีเป็นปัจจัยเสี่ยงในการเกิดการปนเปื้อนในอาหาร

ผู้สัมผัสอาหารต้องล้างมือที่
ทุกขั้นตอนของการผลิตอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่งก่อนที่จะจัดการอาหาร
หลังจากรับประทาน หลังจากสัมผัสปนเปื้อนวัสดุหลังจากการใช้
ห้องน้ำ ฯลฯ นอกจากนี้ อาหาร ผู้ดูแลไม่ควรสูบบุหรี่
จาม ถุย ไอ , กิน , จับเงิน หรือมีส่วนร่วมในกิจกรรมใด ๆที่
อาจปนเปื้อนอาหาร แม้ว่าผู้ตอบแบบสอบถามในการศึกษา X%
กล่าวว่าพวกเขามักจะล้างมือด้วยสบู่และน้ำ แต่ไม่ได้
หลายของพวกเขาที่พบในการทำเช่นนั้นเมื่อมีการปฏิบัติจริง โดย
แท้ สัมผัสโดยตรง ควรเตรียมอาหาร RTE
ล้างมือโดยใช้สบู่และน้ำไหลใต้ร้อน
แห้ง ด้วยผ้าเช็ดตัวใช้น้ำยาล้างมือ เดียว อาจใช้เป็นขั้นตอนที่เหมาะสมในการซักมือ

และสวมถุงมือกันน้ำซึ่งกำลังทำความสะอาดและฆ่าเชื้อในการจัดการอาหาร ( CDC ,
2010 )ในการศึกษาปัจจุบัน 63.4 % กล่าวว่า พวกเขาสวมป้องกัน
ถุงมือเพื่อป้องกันการปนเปื้อนข้าม แต่เพียงไม่กี่ของพวกเขาที่ได้รับมอบหมายสำหรับ
งานบางอย่างเช่นบริการ RTE ไก่
ข้าวหรืออาหารมาเลย์พบสวมถุงมือขณะ
เตรียมอาหาร ในทำนองเดียวกันการศึกษาโดย Manning และ สไนเดอร์ ( 1993 )
พบผู้สัมผัสอาหาร ยอมรับว่า พวกเขาไม่ได้ใช้ถุงมือ
ในขณะที่การจัดการอาหารพวกเขายังมีรายงานว่า 81% ของผู้ตอบแบบสอบถามใน
การศึกษาของพวกเขาแสดงความตระหนักในความสำคัญของมือ
ล้างแต่เพียง 2% และการปฏิบัติ นี้ พบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามมี self-reported

พอใจการปฏิบัติในการป้องกันและควบคุมอันตรายจากการปนเปื้อนในอาหารซึ่ง
เหตุผล % ฝึกใช้อุปกรณ์ที่สะอาด การทำงานในที่เหมาะสม
สิ่งแวดล้อมและด้านสุขอนามัยอาหารและการป้องกันการปนเปื้อนข้าม
ของระหว่างอาหารดิบและสุก
แต่ความถูกต้องของพฤติกรรมดังกล่าวไม่ได้รับการยืนยัน
เนื่องจากการศึกษาครั้งนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสังเกตในผู้สัมผัสอาหาร
สำหรับกิจกรรมการเตรียมอาหารของพวกเขาในครัว การศึกษาโดย
giritlioglu แบทแมน และ tetik ( 2011 ) พบว่า 29.3 % ของผู้ตอบแบบสอบถามของพวกเขา
ไม่รู้ว่าวัตถุดิบและปรุงอาหารควรจะเก็บไว้
แยกเป็นรักษาด้วยกันคือสาเหตุที่แพร่หลายมากที่สุดของ
อาหารเป็นพิษ ( อีแกน et al . , 2007 ) ผู้สืบสกุลของพระมูฮัมหมัดและอัล malki ( 2010 ) พบว่า การตอบสนองต่อ

ฝึกปฏิบัติสุขอนามัยที่ดี ยกเว้นคนบ่งชี้ว่า 76% ของ taif นักศึกษามหาวิทยาลัยกินข้าวและซุป
โดยมืออาหารชามเดียวที่หลาย ๆคน
ตาม แมคอินไตย์ et al . ( 2013 ) , foodsafe ฝึกอาหาร
ผู้ดูแลในบริติชโคลัมเบีย , แคนาดา รายงานคะแนนเฉลี่ย
การการปฏิบัติและทัศนคติเมื่อเทียบกับกลุ่มผู้ดูแลอาหารมือใหม่
.
3.5 . ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติด้านความปลอดภัยของอาหาร

สรุปความสัมพันธ์กับระดับความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติ คือ
แสดงดังตารางที่ 4
มีความสัมพันธ์ทางบวกระหว่างความรู้กับทัศนคติ พบว่า ( RS ¼ 0.356
, p < 0.05 ) ความรู้กับการปฏิบัติ ( RS ¼ 0.583 , p < . 05 ) และทัศนคติ
กับการปฏิบัติ ( RS ¼ 0.421 , p < 0.05 ) การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าอาหารปลอดภัย
ระดับความรู้ของผู้สัมผัสอาหาร จะมีอิทธิพลต่อทัศนคติและการปฏิบัติใน

แต่การจัดการอาหารปลอดภัยผลนี้ในทางตรงกันข้ามกับการศึกษาอื่น ๆที่พบว่าถึงแม้ว่าพนักงานบริการอาหาร

มีความรู้ที่ดีของความปลอดภัยของอาหาร ส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้ใช้ความรู้นี้เมื่อ
การจัดการอาหาร ( Clayton , Griffith , ราคา , & Peters , 2002 ) พิลลิ่ง
แบรนเนิ่นแชงคลิน Howells , , , , และ โรเบิร์ต ( 2551 ) ยังระบุว่า

อบรมปี 33
0

10 20 30 40 50 60 70

100 90 80กระเป๋าสำหรับเครื่องทำความเย็น ( 1-4oc ) กระเป๋าสำหรับอาหาร RTE ร้อน ( > 60oc ) กระเป๋าสำหรับอาหาร RTE เย็น ( < 5oC ) ค่าร้อยละ ( % )

รูปที่ 2 อุณหภูมิสำหรับการเก็บรักษาอาหาร . ความรู้ของผู้ตอบแบบสอบถามเกี่ยวกับอาหารที่เก็บตู้อุณหภูมิ ( 5 ce60 C )

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.