In 2006, when Korean photographer T

In 2006, when Korean photographer Taewon Jang discovered an abandoned factory near the border of South Korea and North Korea, he was struck by the unusualness of the scene. Neither landscape nor cityscape, the sight was also strange because in South Korea the land is limited, explains the photographer, so it’s rare to see abandoned sites like this. Inspired by this anomaly, Jang began to actively seek out abandoned sites and photograph the disused industrial structures in the dead of night. To find them, he travelled not only across Korea, but in the US and Japan too, and has plans to extend the project to Europe.

Reflecting on the driving influences behind his work, Jang says: “I believe that my father had a big impact on me, as he worked in a cement manufacturing company for 36 years. He told me how roads and buildings were made in the age when South Korea was so poor, that even the transportation of cement was difficult. I think it’s because of this, that the basic industries such as energy, steel, and mining interest me more than today’s glistering IT industry.”

Though he photographs working factories too, Jang is always on the lookout for abandoned sites. Using the internet and books to source new locations, Jang then researches and plans thoroughly before each shoot, and has so far photographed somewhere in the realm of 450-500 sites. Because many of the places are not even recognized on today’s maps, detailed planning is necessary. Even more so, as Jang shoots with long exposures up to eight hours and is often limited to 1 or 3 sheets of film per shoot. “I often come across wild animals too, and all kinds of guards.” He adds, “I guess it’s only natural for both animals and people to be suspicious about a person roaming around at night.”

In the ghostly outlines of factories, mills, and power plants which make up Jang’s ongoing series Stained Ground, we imagine the sounds and activity of past years. Using the medium of photography, Jang urges us to absorb the intricate details of each scene, while at the same time reflect on the passage of time and the relentless cycle of construction, abandonment and demolition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 2006 เมื่อช่างภาพเกาหลี Taewon Jang พบที่โรงงานร้างใกล้ชายแดนเกาหลีใต้และเกาหลีเหนือ เขาถูกตี โดย unusualness ของฉาก ภูมิทัศน์ไม่ cityscape สายตาก็แปลกเนื่องจากในเกาหลีใต้ ที่ดินมีจำกัด อธิบายช่างภาพ ดังนั้นจึงยากที่จะเห็นเว็บไซต์ร้างเช่นนี้ แรงบันดาลใจจากความผิดปกตินี้ จางเริ่มค้นหาเว็บไซต์ที่ถูกทอดทิ้ง และถ่ายรูปโครงสร้างอุตสาหกรรมอเนกประสงค์เหน็บคืนอย่างแข็งขัน การหาพวกเขา เขาเดินทางไม่เพียงแต่ ในเกาหลี แต่ ในสหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่นมากเกินไป และมีแผนที่จะขยายโครงการไปยังยุโรปแจงถึงอิทธิพลขับเคลื่อนอยู่เบื้องหลังการทำงานของเขา กล่าวว่า: "ผมเชื่อว่า พ่อมีผลกระทบใหญ่กับฉัน เช่นเขาทำงานในบริษัทผลิตปูนซีเมนต์ปี 36 เขาบอกว่า ถนนและอาคารทำในยุคเมื่อเกาหลีใต้ได้ไม่ดีดังนั้น แม้แต่การขนส่งปูนซีเมนต์ลำบาก ผมคิดว่า มันเป็นเพราะเหตุนี้ ที่อุตสาหกรรมพื้นฐานเช่นพลังงาน เหล็ก และเหมืองสนใจฉันมากกว่าวันนี้ glistering อุตสาหกรรม"แม้ว่าเขาถ่ายภาพโรงงานทำงานมากเกินไป จางอยู่เสมอในระวังสำหรับเว็บไซต์ที่ถูกทอดทิ้ง ที่ใช้อินเทอร์เน็ตและหนังสือ แหล่งที่ตั้งใหม่ จางจากนั้นวิจัยและแผนอย่างละเอียดก่อนแต่ละยิง และได้ไกลถ่ายภาพอยู่ในขอบเขตของไซต์ 450-500 เนื่องจากหลายสถานที่ที่ไม่ได้รู้จักในวันนี้แผนที่ รายละเอียดการวางแผนเป็นสิ่งจำเป็น มากขึ้นดังนั้นแม้ แจงถ่ายภาพ ด้วยชัตเตอร์ขึ้นไปแปดชั่วโมง และมักจะ จำกัด 1 หรือ 3 แผ่นฟิล์มต่อยิง "ผมมักจะเจอสัตว์ป่ามากเกินไป และทุกชนิดของเจ้าหน้าที่" เขาเพิ่ม "ผมคิดว่า มันเป็นเพียงธรรมชาติทั้งสัตว์และคนจะสงสัยเกี่ยวกับบุคคลข้ามรอบดึก"ในเค้าร่างที่น่ากลัวของโรงงาน โรงงาน และโรงไฟฟ้าซึ่งเป็นชุดของจางสีพื้น เราจินตนาการเสียงและกิจกรรมของปีที่ผ่านมา ใช้สื่อของการถ่ายภาพ จางหรือที่เรียกร้องเราได้ซึมซับรายละเอียดซับซ้อนของฉาก ขณะที่ในเวลาเดียวกันสะท้อนถึงกาลเวลาและวงจรอย่างไม่หยุดยั้งของก่อสร้าง ขาย และรื้อถอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 2006 เมื่อช่างภาพเกาหลี Taewon จางค้นพบโรงงานร้างใกล้กับชายแดนของเกาหลีใต้และเกาหลีเหนือที่เขาถูกตีด้วย unusualness ของฉาก ทั้งภูมิทัศน์มิได้ cityscape สายตาก็ยังแปลกเพราะในเกาหลีใต้ที่ดินมี จำกัด อธิบายช่างภาพดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะเห็นเว็บไซต์ที่ถูกทอดทิ้งเช่นนี้ แรงบันดาลใจจากความผิดปกตินี้จางเริ่มที่จะกระตือรือร้นแสวงหาสอบเว็บไซต์ที่ถูกทอดทิ้งและถ่ายภาพโครงสร้างอุตสาหกรรมร้างในการตายของคืน . จะพบพวกเขาเขาเดินทางไม่เพียง แต่ทั่วเกาหลี แต่ในสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่นมากเกินไปและมีแผนการที่จะขยายโครงการไปยังยุโรป

สะท้อนให้เห็นถึงอิทธิพลผลักดันอยู่เบื้องหลังการทำงานของเขาจางกล่าวว่า "ผมเชื่อว่าพ่อของฉันมีขนาดใหญ่ ผลกระทบต่อผมในขณะที่เขาทำงานอยู่ใน บริษัท ผลิตปูนซีเมนต์สำหรับ 36 ปี เขาบอกผมว่าถนนและอาคารที่ถูกสร้างขึ้นในยุคเมื่อเกาหลีใต้ยากจนมากว่าแม้การขนส่งของซีเมนต์เป็นเรื่องยาก ฉันคิดว่ามันเป็นเพราะเรื่องนี้ว่าอุตสาหกรรมพื้นฐานเช่นพลังงานเหล็กและเหมืองแร่ที่สนใจฉันมากกว่าอุตสาหกรรมไอทีวันนี้เหน่ง. "

แม้ว่าเขาจะถ่ายภาพโรงงานทำงานมากเกินไปจางอยู่เสมอระวังสำหรับเว็บไซต์ที่ถูกทิ้งร้าง การใช้อินเทอร์เน็ตและหนังสือไปยังแหล่งสถานที่ใหม่จางแล้วงานวิจัยและแผนอย่างละเอียดก่อนที่จะยิงแต่ละและได้ถ่ายภาพเพื่อให้ห่างไกลที่ไหนสักแห่งในดินแดนของ 450-500 เว็บไซต์ เพราะหลายสถานที่ที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งบนแผนที่ของวันนี้รายละเอียดการวางแผนเป็นสิ่งที่จำเป็น มากยิ่งขึ้นเพื่อเป็น Jang ถ่ายภาพโดยเปิดรับนานถึงแปดชั่วโมงและมักจะถูก จำกัด ไว้ที่ 1 หรือ 3 แผ่นฟิล์มถ่ายต่อ "ผมมักจะเจอสัตว์ป่าเกินไปและทุกชนิดของยาม." เขากล่าวเสริมว่า "ผมคิดว่ามันเป็นเพียงธรรมชาติสำหรับทั้งสัตว์และผู้คนจะสงสัยเกี่ยวกับบุคคลโรมมิ่งรอบในเวลากลางคืน."

ในโครงร่างผีโรงงานโรงงาน และโรงไฟฟ้าที่ทำขึ้นจางซีรีส์อย่างต่อเนื่องสีพื้นเรานึกภาพเสียงและกิจกรรมของปีที่ผ่านมา โดยใช้สื่อของการถ่ายภาพจางเรียกร้องให้เราในการดูดซับรายละเอียดซับซ้อนของแต่ละฉากในขณะที่ในเวลาเดียวกันสะท้อนให้เห็นถึงเนื้อเรื่องของเวลาและวงจรอย่างไม่หยุดยั้งของการก่อสร้างและการละทิ้งการรื้อถอน