ความสัมพันธ์ระหว่างภาครัฐและเอกชนคื

ความสัมพันธ์ระหว่างภาครัฐและเอกชนคือบทบาทของรัฐบาลที่มีส่วนเสริมการประกอบธุรกิจของเอกชนซึ่งจะส่งผลดีต่อเศรษฐกิจของชาติโดยรวม ซึ่งที่เห็นได้อย่างชัดเจนคือการที่ภาครัฐพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานทางเศรษฐกิจ เช่น การสร้างถนน,โรงไฟฟ้า, การคมนาคมและการขนส่ง,การสื่อสารและอื่นๆเพื่อเอื้ออำนวยประโยชน์ต่อการลงทุนของภาคเอกชนในอุตสาหกรรมต่างๆ ในกรณีที่เศรษฐกิจทรุดหนักก็จะมีนโยบายภาษีการเข้าไปช่วยธุรกิจเอกชนให้สามารถดำรงอยู่ต่อไปได้ที่เห็นเด่นชัดก็คือการใช้นโยบายการเงินการคลังด้วยการลดอัตราดอกเบี้ยง, นโยบายอัตราแลกเปลี่ยนและการใช้จ่ายของภาครัฐเพื่อกระตุ้นให้เศรษฐกิจดีขึ้น นั่นคือเมื่อมีการใช้จ่ายสร้างถนนก็จะมีการว่าจ้างแรงงานซึ่งจะนำไปสู่การมีรายได้ทำให้มีอำนาจซื้อเพื่อจับจ่ายใช้สอยอันจะนำไปสู่การเพิ่มผลผลิตและการว่าจ้างแรงงานที่เพิ่มขึ้นต่อกันเป็นลูกโซ่จนเศรษฐกิจฟื้นตัวและเกิดพลวัตในด้านธุรกิจการค้า ซึ่งวัตถุประสงค์การมีส่วนร่วมของภาครัฐคือ
1. เอกชนมีสิทธิ์เป็นเจ้าของทรัพย์สิน เป็นเจ้าของปัจจัยการผลิตหรือทรัพยากรต่างๆตามกฎหมายและในบางกิจการที่สำคัญ และมีผลกระทบต่อสาธารณะชน เช่น กิจการสาธารณูปโภค การสงเคราะห์ผู้ด้อยโอกาส เป็นต้น
2. การดำเนินการผลิต การจัดจำหน่ายและแลกเปลี่ยนต่างๆเป็นไปในรูปแบบเอกชนซึ่งมีเสรีภาพในระบบเศรษฐกิจแต่รัฐจะมีโอกาสแทรกแซงในกิจการที่สำคัญและมีผลกระทบต่อสาธารณะชนและมีบทบาทในการวางแผนเศรษฐกิจในลักษณะชี้นำภาคเอกชนและการดำเนินงานของภาครัฐ
3. การดำเนินกิจกรรมทางเศรษฐกิจมักอาศัยกลไกราคาในการจัดสรรทรัพยากรเพื่อแก้ปัญหาการขาดแคลน หรือแทรกแซงการกำหนดราคาสินค้ารายการสำคัญๆ เช่น ราคาสินค้าขั้นต่ำ ราคาพยุงของสินค้าเกษตร อาหาร กำหนดอัตราค่าแรงขั้นต่ำเพื่อช่วยเหลือให้ผู้ใช้แรงงาน เป็นต้น
4. การแข่งขันได้รับการยอมรับแต่รัฐจะแทรกแซงให้มีความเป็นธรรมเพื่อป้องกันการผูกขาด

ข้อดี
1. มีความคล่องตัวในการดำเนินการเพราะสามารถปรับตัวให้เข้ากับสภาพการณ์ทางเศรษฐกิจ
2. เอกชนมีบทบาททางเศรษฐกิจมีการแข่งขันกันผลิตสินค้าจึงมีคุณภาพประชาชนสามารถเลือกบริโภคได้
3. ประชาชนสามารถเข้าถึงบริการของรัฐ ได้แก่ ระบบสาธารณูปโภค, การศึกษา,สาธารณสุขและสวัสดิการอื่นๆ
4. ประชาชนมีเสรีภาพในการประกอบอาชีพ

ข้อเสีย
1. ความไม่แน่นอนของการบริหารจัดการของรัฐบาล
2. การบริหารงานของรัฐในกิจกรรมอุตสาหกรรมบางประเภทหรือการบริการจำนวนมากยังขาดประสิทธิภาพเมื่อเทียบกับภาคเอกชน
3. การวางแผนจากศูนย์กลางเพื่อประสานประโยชน์ของรัฐกับเอกชนให้เกิดผลดีต่อส่วนรวมเป็นสิ่งที่ทำได้ยาก
4. กำลังใจหรือแรงจูงใจสำหรับเอกชนมีไม่มากพอเพราะต้องเสี่ยงกับนโยบายที่ไม่แน่นอนและการถูกเข้าควบรวมของภาครัฐ

สรุป

ความสัมพันธ์ระหว่างภาครัฐและเอกชนเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ถ้าภาครัฐไม่ให้การสนับสนุนภาคเอกชนก็จะนำไปสู่ปัญหาต่างๆ อย่างมากมาย เป็นต้นว่า ถ้าภาคเอกชนจะต้องสร้างโรงผลิตไฟฟ้า,น้ำประปาและถนนก็คงไม่สามารถจะลงทุนได้โดยมีผลกำไรเพราะค่าใช้จ่ายในการผลิตสินค้าจะสูงจนไม่สามารถแข่งขันในตลาดได้ ซึ่งในขณะเดียวกัน การพึ่งภาครัฐในทุกด้านก็จะเป็นไปไม่ได้เนื่องจากทรัพยากรจำกัด การสนับสนุนจากภาครัฐที่ไม่มีผลอย่างจริงจังเนื่องจากไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่นั้นก็จะไม่เกิดผลในทางบวกตามความมุ่งหมายแต่ข้อที่พึงระวังคือการสนับสนุนจากภาครัฐซึ่งมีข้อจำกัด เช่น การให้เงินสนับสนุนแก่ธุรกิจเอกชนอาจจะขัดกับข้อตกลงระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับการค้าเสรีและการบังคับใช้กฎหมายอย่างไม่จริงจัง เช่น ไม่สนใจการบำบัดน้ำเสียซึ่งเท่ากับเป็นการลดรายจ่ายของภาคเอกชนนั่นถือว่าเป็นการสนับสนุนภาคเอกชนโดยทางอ้อมซึ่งทำให้การแข่งขันในตลาดโลกเกิดความไม่ยุติธรรมเนื่องจากสินค้าจากประเทศอื่นต้องเสียค่าใช้จ่ายสูงเพราะค่าใช้จ่ายส่วนหนึ่งต้องนำไปรักษาสภาพแวดล้อมเช่นการบำบัดน้ำเสีย เป็นต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช่นการสร้างถนน, โรงไฟฟ้า,
เอกชนมีสิทธิ์เป็นเจ้าของทรัพย์สิน และมีผลกระทบต่อสาธารณะชนเช่นกิจการสาธารณูปโภคการสงเคราะห์ผู้ด้อยโอกาสเป็นต้น
2 การดำเนินการผลิต
เช่นราคาสินค้าขั้นต่ำราคาพยุงของสินค้าเกษตรอาหาร เป็นต้น
4 ประชาชนสามารถเข้าถึงบริการของรัฐ ได้แก่ ระบบสาธารณูปโภค, อย่างมากมายเป็นต้นว่า ซึ่งในขณะเดียวกัน เช่น เช่น เป็นต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสัมพันธ์ระหว่างภาครัฐและเอกชนคือบทบาทของรัฐบาลที่มีส่วนเสริมการประกอบธุรกิจของเอกชนซึ่งจะส่งผลดีต่อเศรษฐกิจของชาติโดยรวมซึ่งที่เห็นได้อย่างชัดเจนคือการที่ภาครัฐพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานทางเศรษฐกิจการสร้างถนน ,โรงไฟฟ้าการคมนาคมและการขนส่ง , ,การสื่อสารและอื่นๆเพื่อเอื้ออำนวยประโยชน์ต่อการลงทุนของภาคเอกชนในอุตสาหกรรมต่างๆนโยบายอัตราแลกเปลี่ยนและการใช้จ่ายของภาครัฐเพื่อกระตุ้นให้เศรษฐกิจดีขึ้นนั่นคือเมื่อมีการใช้จ่ายสร้างถนนก็จะมีการว่าจ้างแรงงานซึ่งจะนำไปสู่การมีรายได้ทำให้มีอำนาจซื้อเพื่อจับจ่ายใช้สอยอันจะนำไปสู่การเพิ่มผลผลิตและการว่าจ้างแรงงานที่เพิ่มขึ้นต่อกันเป็นลูกโซ่จนเศรษฐกิจฟื้นตัวและเกิดพลวัตในด้านธุรกิจการค้าซึ่งวัตถุประสงค์การมีส่วนร่วมของภาครัฐคือ
1 . เอกชนมีสิทธิ์เป็นเจ้าของทรัพย์สินเป็นเจ้าของปัจจัยการผลิตหรือทรัพยากรต่างๆตามกฎหมายและในบางกิจการที่สำคัญและมีผลกระทบต่อสาธารณะชนเช่นกิจการสาธารณูปโภคการสงเคราะห์ผู้ด้อยโอกาสเป็นต้น
2การดำเนินการผลิตการจัดจำหน่ายและแลกเปลี่ยนต่างๆเป็นไปในรูปแบบเอกชนซึ่งมีเสรีภาพในระบบเศรษฐกิจแต่รัฐจะมีโอกาสแทรกแซงในกิจการที่สำคัญและมีผลกระทบต่อสาธารณะชนและมีบทบาทในการวางแผนเศรษฐกิจในลักษณะชี้นำภาคเอกชนและการดำเนินงานของภาครัฐ
3 .การดำเนินกิจกรรมทางเศรษฐกิจมักอาศัยกลไกราคาในการจัดสรรทรัพยากรเพื่อแก้ปัญหาการขาดแคลนหรือแทรกแซงการกำหนดราคาสินค้ารายการสำคัญๆเช่นราคาสินค้าขั้นต่ำราคาพยุงของสินค้าเกษตรอาหาร