“Ahhh…” The young girl suddenly sho

“Ahhh…” The young girl suddenly shouted as she turned towards the south and gently said: “Little White, I think your owner has already woken up. Let’s go find him.”

She lightly flew out and put on the elegant phoenix robe back onto her mesmerizing jade body. She landed on the broad back of the Snow Phoenix as she shouted happily: “Let’s go.”

The Snow Phoenix cried happily as it stretched its wings and flew in Yun Che’s direction.

This time that Yun Che went into meditation, was another two whole days. By the time he regained consciousness, his internal and external injuries had already recovered by about thirty percent, his profound strength had also recovered by about twenty to thirty percent. In less than a week, he should more or less be completely healed as long as he does not engage against anyone in the meantime. Otherwise, his injuries would no doubt become worse… As such, this place, where he was never interrupted, was the best place to stay.

The prerequisite for him being here was to not let anyone know he was here, and this decision laid with Princess Snow, who thought that he was a Phoenix disciple.

A white figure flashed past the sky and circled above his head before slowly landing in front of him. Princess Snow jumped down from the back of the Snow Phoenix and looked at him with a blossoming smile: “You’re finally awake. Otherwise, Little White would be worried to death. Do you feel that your injuries are better?”

The girl’s smile was simply too mesmerizing. Yun Che lost concentration for a moment before frantically saying: “I’ve recovered a lot. I thank Princess Snow for her concern. Look.”

As he spoke, he stretched out his limbs which were already able to move freely.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Ahhh..." เด็กสาวก็ตะโกน ตามเธอหันไปทางใต้ และค่อย ๆ กล่าวว่า: "สีขาว ผมคิดว่า เจ้าของได้แล้วตื่นขึ้น ลองไปหาเขา"เธอเบา ๆ บินออก และสวมเสื้อคลุมหรูหราฟีนิกซ์กลับขึ้นไปบนร่างกายของเธอหยกตะลึง เธอร่อนบนกว้างหลังฟีนิกซ์หิมะเธอตะโกนอย่างมีความสุข: "ลองไป"ฟีนิกซ์หิมะที่ร้องอย่างมีความสุขมันยืดปีกของมัน และบินไปในทิศทางที่ Yun Cheเวลาที่ยุน Che ทำสมาธิ เป็นอีกวันที่ทั้งสอง โดยเวลาที่เขาคืนสติ บาดเจ็บภายใน และภายนอกของเขาได้แล้วหาย โดยประมาณสามสิบเปอร์เซ็นต์ ความแข็งแรงของเขาลึกซึ้งได้ยังหาย โดยประมาณยี่สิบถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์ ในน้อยกว่าหนึ่งสัปดาห์ เขาควรมากหรือน้อยจะหายดีตราบใดที่เขาไม่มีส่วนร่วมกับทุกคนในระหว่าง มิฉะนั้น อาการบาดเจ็บของเขาจะไม่ต้องสงสัยกลายเป็นเลว... เช่นนี้ ที่เขาไม่เคยหยุดชะงัก เป็นสถานที่พักที่ดีที่สุดข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับเขานี่คือไม่ให้ใครรู้ว่า เขาได้ที่นี่ และตัดสินใจนี้วางกับเจ้าหญิงหิมะ ที่คิดว่า เขาเป็นลูกศิษย์ในฟีนิกซ์ตัวเลขสีขาวประกายผ่านท้องฟ้า และวงกลมเหนือศีรษะของเขาก่อนขึ้นฝั่งหน้าเขาช้า ๆ เจ้าหญิงหิมะกระโดดลงจากหลังของหิมะ และมองเขา ด้วยรอยยิ้มบาน: "คุณกำลังตื่นตัวในที่สุด มิฉะนั้น ขาวน้อยจะกังวลตาย คุณรู้สึกว่า การบาดเจ็บจะดีขึ้น"รอยยิ้มของหญิงสาวเป็นเพียงเกินไปตะลึง Yun Che หายสมาธิครู่ก่อนว่าเมามัน: "ผมเคยกู้คืนมากขึ้น ผมขอขอบคุณเจ้าหญิงหิมะสำหรับความกังวลของเธอ ดู"ตามที่เขาพูดว่า เขาเหยียดแขนขาของเขาซึ่งสามารถเคลื่อนย้ายได้อย่างอิสระแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"Ahhh ... " เด็กสาวตะโกนขณะที่เธอหันไปทางทิศใต้และเบา ๆ กล่าวว่า "เล็ก ๆ สีขาวผมคิดว่าเจ้าของของคุณได้ตื่นขึ้นแล้ว ลองไปหาเขา. " เธอเบา ๆ บินออกและใส่เสื้อคลุม Phoenix สง่างามกลับเข้าสู่ร่างกายหยกเธอหลงใหล เธอเป็นเจ้าของที่ดินด้านหลังกว้างของหิมะฟินิกซ์ขณะที่เธอตะโกนอย่างมีความสุข: "Let 's go." หิมะฟินิกซ์ร้องอย่างมีความสุขในขณะที่มันยืดปีกและบินไปในทิศทาง Yun เจ๊. เวลาที่ยุนเจ๊เดินเข้าไปในการทำสมาธิเป็นอีกสองทั้งหมด วัน ตามเวลาที่เขาฟื้นคืนสติได้รับบาดเจ็บภายในและภายนอกของเขาได้หายไปแล้วประมาณร้อยละสามสิบแข็งแรงลึกซึ้งของเขาก็หายไปประมาณ 20-30 เปอร์เซ็นต์ ในเวลาน้อยกว่าหนึ่งสัปดาห์ที่เขาควรจะมากหรือน้อยได้รับการเยียวยาอย่างสมบูรณ์ตราบใดที่เขาไม่ได้มีส่วนร่วมกับทุกคนในขณะเดียวกัน มิฉะนั้นการบาดเจ็บของเขาไม่มีข้อสงสัยจะกลายเป็นเลวร้าย ... เช่นสถานที่แห่งนี้ซึ่งเขาก็ไม่เคยขัดจังหวะเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดที่จะเข้าพัก. จำเป็นสำหรับเขามาอยู่ที่นี่ก็จะไม่ปล่อยให้ใครรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่และการตัดสินใจครั้งนี้ปูด้วย เจ้าหญิงหิมะ, ใครที่คิดว่าเขาเป็นศิษย์ฟินิกซ์. รูปสีขาวประกายที่ผ่านมาท้องฟ้าและวงกลมเหนือศีรษะของเขาก่อนที่จะเชื่อมโยงไปถึงช้าในด้านหน้าของเขา เจ้าหญิงหิมะกระโดดลงจากด้านหลังของหิมะฟีนิกซ์และมองไปที่เขาด้วยรอยยิ้มบาน A: "คุณตื่นในที่สุด มิฉะนั้นเล็ก ๆ สีขาวจะเป็นกังวลไปสู่ความตาย คุณรู้สึกว่าการบาดเจ็บของคุณจะดีกว่า? " รอยยิ้มของหญิงสาวเป็นเพียง mesmerizing เกินไป Yun Che เสียสมาธิสักครู่ก่อนที่จะเมามันพูดว่า: "ฉันได้หายเป็นจำนวนมาก ผมขอขอบคุณเจ้าหญิงหิมะสำหรับความกังวลของเธอ ดู. " ในขณะที่เขาพูดเขายืดออกแขนขาของเขาซึ่งมีอยู่แล้วสามารถที่จะย้ายได้อย่างอิสระ