The most workable way of both deali

The most workable way of both dealing with this problem and accommodating subnational
autonomy has generally been considered to be some variant of a state “piggy-back”
surcharge on a uniform national tax, with revenue being allocated through some transactionbased
“clearing-house” mechanism (McLure, 1993). Increasingly however, as noted below,
this approach has been considered to be impractical (particularly if there are many jurisdictions
or much rate differentiation), so such proposals have tended to specify basically
uniform rates and to allocate revenues on the basis of consumption statistics (Commission,
1996; Canada, 1996)—thus in effect approximating what Tait (1988) called “the simplest
practical way to run a federal-state sales tax system” by removing all (or most) room for
independent state action. In other words, the solution to the problems interstate trade create
for “dual VATs” is basically to turn them into single, central VATs. But what can be done
when the “single” VAT is and will remain at the state rather than the central level? This is
the problem in Europe.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีสามารถทำงานได้มากที่สุดทั้งสองจัดการกับปัญหานี้และ subnational รองโดยทั่วไปแล้วว่าอิสระเป็น บางตัวแปรของการรัฐ "กระปุกกลับ"คิดค่าบริการบนภาษีของประเทศเหมือนกัน มีรายได้จากการปันส่วนผ่านบาง transactionbasedกลไก "clearing-house" (McLure, 1993) มากขึ้นให้อย่างไรก็ตาม ตามที่ระบุด้านล่างวิธีการนี้ได้รับการพิจารณาจะทำไม่ได้ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามีหลายเขตพื้นที่หรือความแตกต่างของราคามาก), ดังนั้นข้อเสนอดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะ ระบุโดยทั่วไปชุดพนักงานราคาพิเศษและ การจัดสรรรายได้ตามสถิติการใช้ (ค่าคอมมิชชั่นปี 1996 แคนาดา 1996) ซึ่งทำให้ ผลใกล้เคียงสิ่งเมอร์แชนต์ (1988) ที่เรียกว่า "ง่ายที่สุดการเรียกใช้การขายของภาครัฐระบบภาษี" โดยการเอาห้องทั้งหมด (หรือส่วนใหญ่)การดำเนินการของรัฐอิสระ ในคำอื่น ๆ สร้างการแก้ไขปัญหาการค้าอินเตอร์สเตตสำหรับ "ภาชนะขนาดใหญคู่" เป็นพื้นเพื่อ เปลี่ยนให้เป็นเดี่ยว กลางภาชนะขนาดใหญ แต่สิ่งที่สามารถทำเมื่อ VAT "เดียว" และจะอยู่ในสถานะมากกว่าระดับกลาง นี้เป็นปัญหาในยุโรป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีที่สามารถทำงานได้มากที่สุดทั้งการจัดการกับปัญหานี้และรองรับ subnational
อิสระได้รับการพิจารณาโดยทั่วไปจะเป็นตัวแปรของรัฐ "ลูกหมูกลับ" บางคน
คิดค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับภาษีแห่งชาติเครื่องแบบมีรายได้ถูกจัดสรรผ่านบาง transactionbased
"การล้างบ้าน" กลไก (McLure, 1993) เพิ่มมากขึ้นอย่างไรก็ตามตามที่ระบุไว้ด้านล่าง
วิธีการนี้ได้รับการพิจารณาให้เป็นทำไม่ได้ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามีเขตอำนาจศาลหลาย
หรือความแตกต่างของอัตรามาก) ดังนั้นข้อเสนอดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะระบุโดยทั่วไป
อัตราค่าเครื่องแบบและการจัดสรรรายได้บนพื้นฐานของสถิติการบริโภค (คณะกรรมการ ,
1996 แคนาดา 1996) -thus มีผลใกล้เคียงกับสิ่งที่ Tait (1988) เรียกว่า "ที่ง่าย
วิธีการปฏิบัติในการทำงานของรัฐบาลกลางรัฐระบบภาษีการขาย" โดยถอดทั้งหมด (หรือส่วนใหญ่) ห้องพักสำหรับ
การกระทำของรัฐที่เป็นอิสระ ในคำอื่น ๆ วิธีการแก้ปัญหาการค้าระหว่างรัฐสร้าง
สำหรับ "ถังคู่" เป็นพื้นเพื่อเปิดให้เป็นหนึ่งเดียวถังกลาง แต่สิ่งที่สามารถทำได้
เมื่อภาษีมูลค่าเพิ่ม "เดี่ยว" เป็นและจะยังคงอยู่ที่รัฐมากกว่าระดับกลาง? นี่คือ
ปัญหาที่เกิดขึ้นในยุโรป