Natural and Synthetic dyes, one gro

Natural and Synthetic dyes, one group of organic pollutants, are extensively used in several industries
such as textile, paper, printing and dye houses. The effluents of these industries are highly colored [1] and
discharge of dye containing effluents into the natural water bodies can pose hazardous effects on the
living systems because of carcinogenic, mutagenic, allergenic and toxic nature of dyes. The presence of
very small amounts of dyes in water (less than 1 mg. dm 3 for some dyes) is highly visible and
undesirable [2, 3]. These effluents are very difficult to treat since the dyes are synthetic origin complex
molecules, resistant to aerobic digestion, and are stable to light, heat and oxidizing agents [4, 2]. Among
the various kinds of dyes water-soluble and brightly colored acid and reactive dyes are the most
problematic as they tend to pass through conventional decolorization systems unaffected [1, 5].
Traditional physical or chemical decolorization techniques include membrane filtration, ion exchange,
ozonation, electrochemical destruction, electroflotation, irradiation, flocculation with Fe(II)/Ca(OH)2 and
physical chemical flocculation combined with flotation based on the use of activated carbon and air
mixtures [6]. However the applications of the above mentioned techniques in the large scale are usually
restricted due to several disadvantages such as relatively high price, high operating cost, regeneration
problem, formation of hazardous by-products and intensive energy requirements [2, 7, 8].
Therefore there is a growing interest to find cheap, renewable, available and effective alternative
materials for the decolorization of colored effluents. Recently some non-carbonized low cost adsorbents
such as: spent coffee grounds [9], Brasil nut shells [10], garlic peel [11], banana stalk waste [12], soybean
hull [13], peanut hull [14], mango seed [15], yellow passion fruit waste [16] are being studied for the
adsorption of dyes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สีย้อมธรรมชาติและสังเคราะห์กลุ่มหนึ่งของสารมลพิษอินทรีย์ที่มีการใช้อย่างกว้างขวางในหลายอุตสาหกรรมเช่นสิ่งทอ, กระดาษพิมพ์และย้อมบ้าน
น้ำทิ้งของอุตสาหกรรมเหล่านี้มีสีสูง [1] และการปล่อยน้ำทิ้งที่มีสีย้อมลงในแหล่งน้ำธรรมชาติที่ก่อให้เกิดผลกระทบที่สามารถเป็นอันตรายในระบบที่อยู่อาศัยเพราะสารก่อมะเร็งกลายพันธุ์ธรรมชาติที่เป็นภูมิแพ้และเป็นพิษของสีย้อม การปรากฏตัวของปริมาณที่น้อยมากของสีย้อมในน้ำ (น้อยกว่า 1 มก. dm 3 สำหรับบางสี) เป็นอย่างสูงที่มองเห็นและไม่พึงประสงค์[2, 3] สิ่งปฏิกูลเหล่านี้เป็นเรื่องยากมากในการรักษาตั้งแต่สีย้อมที่มีต้นกำเนิดที่ซับซ้อนสังเคราะห์โมเลกุลที่ทนต่อการย่อยอาหารแอโรบิกและมีความเสถียรต่อแสงความร้อนและสารออกซิไดซ์ [4, 2] ในบรรดาชนิดต่างๆของสีย้อมสีย้อมที่ละลายน้ำได้และกรดที่มีสีสันสดใสและมีปฏิกิริยาเป็นส่วนใหญ่ที่มีปัญหาที่พวกเขามีแนวโน้มที่จะผ่านระบบลดสีเดิมได้รับผลกระทบ[1, 5]. แบบดั้งเดิมเทคนิคการลดสีทางกายภาพหรือสารเคมีรวมถึงการกรองเมมเบรนแลกเปลี่ยนไอออนโอโซนทำลายไฟฟ้า, electroflotation การฉายรังสี, ตะกอนกับเฟ (II) / Ca (OH) 2 และตะกอนเคมีทางกายภาพรวมกับลอยอยู่บนพื้นฐานของการใช้งานของถ่านและอากาศผสม[6] แต่การใช้งานของเทคนิคดังกล่าวข้างต้นในระดับที่มีขนาดใหญ่มักจะถูก จำกัด เนื่องจากหลายข้อเสียเช่นราคาค่อนข้างสูงค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานสูง, การฟื้นฟูปัญหาการก่อตัวของอันตรายโดยผลิตภัณฑ์และความต้องการพลังงานอย่างเข้มข้น[2, 7, 8] ดังนั้นจึงมีความสนใจเพิ่มขึ้นในการหาราคาถูกทดแทนทางเลือกที่มีประสิทธิภาพและวัสดุอุปกรณ์ในการกำจัดสีของน้ำทิ้งสี เมื่อเร็ว ๆ นี้บางส่วนที่ไม่ได้ถ่านดูดซับต้นทุนต่ำเช่นการใช้จ่ายกากกาแฟ[9], บราซิลเปลือกถั่ว [10] เปลือกกระเทียม [11] กล้วยเสียก้าน [12] ถั่วเหลืองเรือ[13], เรือถั่วลิสง [14] เมล็ดมะม่วง [15], ความรักสีเหลืองเสียผลไม้ [16] มีการศึกษาสำหรับการดูดซับสีย้อม