With the decline of the bustle, sle

With the decline of the bustle, sleeves began to increase in size and the 1830s silhouette of an hourglass shape became popular again. The fashionable silhouette in the early 1900s was that of a confident woman, with full low chest and curvy hips. The "health corset" of this period removed pressure from the abdomen and created an S-curve silhouette.[1]

In 1897, the silhouette slimmed and elongated by a considerable amount. Blouses and dresses were full in front and puffed into a "pigeon breast" shape of the early 20th century that looked over the narrow waist, which sloped from back to front and was often accented with a sash or belt. Necklines were supported by very high boned collars.[2]

Skirts brushed the floor, often with a train, even for day dresses, in mid-decade. The fashion houses of Paris began to show a new silhouette, with a thicker waist, flatter bust, and narrower hips. By the end of the decade the most fashionable skirts cleared the floor and approached the ankle. The overall silhouette narrowed and straightened, beginning a trend that would continue into the years leading up to the Great War.

An early 1910 survey of wealthy high school senior students at a private New York City girls' school found that each spent an average of $556 ($14,073 today[3]) annually for clothing excluding undergarments, and would have spent four times that amount with an unlimited budget

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการลดลงของความวุ่นวาย แขนเริ่มเพิ่มขนาด และรูปเงาดำ 1830s รูปร่างนาฬิกาทรายเป็นที่นิยมอีกครั้ง รูปเงาดำแฟชั่นในช่วงภาพกลายเป็นที่ของผู้หญิงที่มั่นใจ มีต่ำเต็มหน้าอกและสะโพกโค้ง "รัดสุขภาพ" รอบระยะเวลานี้ออกแรงดันจากช่องท้อง และสร้างเป็นรูปเงาดำโค้ง S[1]ใน 1897 รูปเงาดำที่ slimmed กอีลองเกต โดยจำนวนมาก บ้านและชุดได้เต็มหน้า และหลงไหลในรูปร่าง "เต้านมนกพิราบ" ของศตวรรษที่ 20 ช่วงที่มองผ่านเอวแคบ sloped จากด้านหลังไปด้านหน้า และมักจะเน้น sash หลังหรือเข็มขัด Necklines ได้รับการสนับสนุน โดยโคลลาร์ boned สูงมาก[2]กระโปรงทาสีพื้น มักจะ มีรถไฟ แม้สำหรับวันชุด ในกลางทศวรรษ บ้านแฟชั่นของปารีสเริ่มแสดงภาพเงาใหม่ เอวหนา หน้าอก flatter และสะโพกแคบลง โดยจุดสิ้นสุดของทศวรรษ กระโปรงแฟชั่นน่าล้างพื้น และประดับข้อเท้า รูปเงาดำโดยรวมจำกัด และ straightened เริ่มมีแนวโน้มที่จะยังคงเป็นปีที่นำไปสู่สงครามใหญ่การสำรวจ 1910 ช่วงมัธยมรวยนักเรียนอาวุโสที่เป็นส่วนตัวเมืองนิวยอร์คโรงเรียนหญิงพบว่า แต่ละใช้เวลาโดยเฉลี่ยของ $556 (today[3]) $14,073 เป็นประจำทุกปีสำหรับเสื้อผ้าไม่รวม undergarments และจะมีใช้ 4 ครั้งจำนวนเงินที่ มีงบประมาณที่จำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับการลดลงของความวุ่นวาย แขนเริ่มเพิ่มขึ้นในขนาดและรูปร่างของเงาของนาฬิกาทราย 1830 กลายเป็นที่นิยมอีกครั้ง ภาพเงาแฟชั่นในต้นตอ คือ ผู้หญิงที่มีหน้าอกน้อย มั่นใจเต็มและสะโพกโค้ง " รัดตัวสุขภาพ " ของช่วงเวลานี้ถูกกดดันจากช่องท้องและสร้างเงารูปร่างแบบ S . [ 1 ]

ในปี 1897 ,เงาร่างผอมยาวและโดยเป็นจํานวนมาก เสื้อและชุดเต็มด้านหน้าและป่อง เป็น " นม " นกพิราบรูปร่างของต้นศตวรรษที่ 20 ที่ได้ดูเอวแคบลง ซึ่งลาดจากด้านหลังไปด้านหน้าและก็มักจะเน้นเสียงกับสายสะพาย หรือเข็มขัด necklines ได้รับการสนับสนุนโดยมากหมดปก . [ 2 ]

กระโปรงทาสีพื้นบ่อยๆ ด้วยรถไฟแม้แต่วันชุดในทศวรรษกลาง บ้านแฟชั่นของปารีสเริ่มแสดงเงาใหม่ กับเอวหนายอหน้าอกและแคบกว่าสะโพก ในตอนท้ายของทศวรรษ กระโปรงแฟชั่นสุดล้างพื้นและใกล้ข้อเท้า เงาโดยรวมลดลง และตรง เริ่มมีแนวโน้มที่จะยังคงเป็นปีที่นำไปสู่สงคราม

ต้น 1910 สำรวจร่ำรวย รุ่นพี่ ม. 6 ที่โรงเรียนนิวยอร์กสตรีเอกชนพบว่า แต่ละการใช้จ่ายเฉลี่ยของ $ 599 ( $ 14073 วันนี้ [ 3 ] ) เป็นรายปีสำหรับเสื้อผ้าไม่รวมไว้ และจะต้องใช้สี่ครั้งจำนวนเงินที่มีงบประมาณจำกัด