Comparative studies with species of

Comparative studies with species of the same order have shown that these tropical freshwater species contain highly variable levels of n-3 and n-6 PUFA in their muscle tissues. However, it is important to distinguish between wild and farmed fish since the
latter tend to be fed diets which as well as containing higher lipid levels than found in natural food also have a high n-6 FA content derived from plant seed oils and meals. The predominance of C16:0, C18:1n-9, C18:2n-6, C20:4n-6, C22:6n-3 in the muscle
lipids of Thai catfish (C. macrocephalus) was also shown in a study by Shirai et al. (2002). However, in contrast to our findings, these cultured fish contained poor levels (

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาเปรียบเทียบกับพันธุ์ใบสั่งเดียวกันได้แสดงว่า พันธุ์ปลาเขตร้อนเหล่านี้ประกอบด้วยราคาสูงตัวแปรระดับ n 3 และ n 6 PUFA ในเนื้อเยื่อกล้ามเนื้อ อย่างไรก็ตาม จะต้องแยกความแตกต่างระหว่างปลาป่า และ farmed ตั้งแต่การหลังมีแนวโน้มที่จะเลี้ยงอาหารที่เป็นไขมันระดับสูงที่มีเป็นดีกว่าพบในอาหารธรรมชาติยัง มีราคาสูง n-6 FA เนื้อหามาจากน้ำมันเมล็ดพืชและอาหาร เด่นของ C16:0, C18:1n-9, C18:2n-6, C20:4n-6, C22:6n-3 ในกล้ามเนื้อโครงการปลาไทย (ลูกผสมระหว่าง C.) ถูกแสดงในการศึกษาโดยชิโอะ et al. (2002) อย่างไรก็ตาม ตรงข้ามเราพบ ปลาอ่างนี้อยู่ระดับดี (< 1% ของ FA รวม) ของ C22:6n-3, C20:5n-3 และ C20:4n-6 ในการศึกษาเดียวกัน ปลาญี่ปุ่นป่า (S. asotus) อยู่ระดับปานกลางของกรดไขมันดังกล่าว แอซอินน์โอบู Idoniboye et al. (1993) พบปริมาณเล็กน้อย C22:6n-3 และ C20:4n-6 ในสามพันธุ์ปลา clariid อ่าง ในข้อตกลง Rahman et al. (1995) การวิเคราะห์องค์ประกอบของ FA ของหลายปลาน้ำจืดรวมถึงปลาช่อน ปลาดุก และ แหล่ง พบเนื้อหามากของ C20:4n-6, C20:5n-3 และ C22:6n-3 ในส่วนใหญ่ของพวกเขา Dutta et al. (1985) พบว่า มีอิทธิพลตามฤดูกาลในระดับของ C20:5n-3 และ C22:6n-3 ในอินเดียปลาช่อน (C. punctatus), ซึ่งสูงขึ้นในรอบระยะเวลาหนาว ระดับสูงของ C20:4n-6 นอกจากนี้ยังพบในปลาช่อนชนิดต่าง ๆ: ซีอา (Choi et al., 1985), ช่อน C. และ C. melanosoma (Jais et al., 1995), C. gachua, C. punctatus และ C. งูเห่าอินเดีย (เซ็น et al., 1976) อย่างไรก็ตาม ระดับของ C20:5n-3 และ C22:6n-3 ในสายพันธุ์เหล่านี้มีน้อยมาก (Choi et al., 1985 Jais et al., 1995) องค์ประกอบของ FA ในปลาเป็นที่รู้จักกันแตกต่างกันมาก ทั้งภายใน และระ หว่างสปีชีส์ (Ackman, 1989 Henderson และ Tocher, 1987) ขึ้นอยู่กับว่าสายพันธุ์เป็นปลาหรือ ทะเล ในขณะที่มีการรายงานหลากหลายปัจจัยที่มีผลต่อความแปรผัน FA อุณหภูมิน้ำ seasonality ระยะสืบพันธุ์ ที่ป่า หรือผลิตภัณฑ์กุมหมู่อื่น ๆ (Ackman, 1989) ทั่วไป โครงการของพันธุ์ปลาน้ำจืดประกอบด้วยตามสัดส่วนที่สูงของไขมันอิ่มตัวและ C18 PUFA และระดับต่ำกว่า C20 และ C22 PUFA กว่าโครงการพันธุ์ปลาทะเล (Sargent et al., 2002) , FA ส่วนประกอบของปลาน้ำจืดมีลักษณะ โดยระดับสูงของ PUFA n-6 โดยเฉพาะอย่างยิ่ง C18:2n-6 และ C20:4n-6 และอัตราส่วนของของ PUFA n-3/n-6ต่ำลงกว่าที่ปลาทะเล ตั้งแต่ 0.5 4.0 (Henderson และ Tocher, 1987) มีค่าต่ำสุดโดยทั่วไปที่พบในสวน นี้สะท้อนให้เห็นถึงองค์ประกอบ FA ของโครงการอาหาร ปลาไมโครสาหร่าย เช่นสีเขียวสีน้ำเงินสาหร่าย อุดมไปด้วย C18:2n-6 แต่ PUFA โซ่ยาวมากกว่า C18 ไม่มีอยู่ในปริมาณมาก (Ahlgren et al., 1992) ใบไม้สีเขียวของพืชบกทั้งหลายที่เป็นการป้อนข้อมูลที่สำคัญกับระบบนิเวศน้ำจืดอุดมไปด้วยโดยทั่วไป C18:3n-3 ในขณะที่ C20:5n-3 อยู่ใน mosses ดั้งเดิม liverworts และเฟิร์น (Kenyon, 1972) แมลงและตัวอ่อนแมลงที่สามารถส่วนใหญ่ของอาหารของปลามากปลา จะอุดมไปด้วย C18:2n-6 และ C18:3n-C20:4n ขนาดเล็กจำนวน 3-6 และ C20:5n-3 และบาง C22:6n-3 (Sargent et al., 2002) แหล่งที่ดีของ C22:6n-3 ในระบบนิเวศน้ำจืดเป็นบาง flagellates, Cryptomonas, Rhodomonas และ Peridinium (Ahlgren et al., 1992) ดังนั้น พันธุ์ปลาน้ำจืดมักจะ มีสัดส่วนสูงของ C18 PUFA และระดับต่ำกว่า C20 และ C22 PUFA ในโครงการของพวกเขาเมื่อเทียบกับปลาทะเลชนิดอุดมไปด้วยกรดไขมันหลัง (Henderson และ Tocher, 1987) ห่วงโซ่อาหาร ระบุว่าพืชและสัตว์เขตร้อนที่หลากหลายอย่างเหลือเชื่อ จึงไม่น่าแปลกใจว่า มีความแตกต่างที่ทำเครื่องหมายในโพรไฟล์ FA ของสัตว์น้ำที่เรียนที่นี่กับวรรณคดี โครงการสัตว์น้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งของปลาช่อน มาจากข้าวในตะวันออกเฉียงเหนือมีลักษณะค่อนข้างสูงระดับ C22:6n-C20:4n และ 3-6 พร้อมด้วยเนื้อหาที่พบของ C18:2n-6, C18:3n-3 และ C20:5n-3 ระดับของ C22:6n-3 ได้เปรียบเทียบได้กับปลาทะเลชนิด (ตาราง 4), แต่เช่นระดับสูงของ C20:4n-6 จะไม่เห็นในระบบนิเวศทางทะเล หรือน้ำจืด เช่นระดับสูงของ C20:4n-6 มีการรายงาน ในบางชนิดปลาทะเลออสเตรเลีย และมาเลเซีย (Dunstan et al., 1988) และ ในป่านิล (Oreochromis niloticus) จากประเทศไทย (Karapanagiotidis et al., 2006) ระดับสูงของ C22:6n-3 อาจมีต้นกำเนิดจากอาหารในอาหารที่อุดมไปด้วยสารอาหารเหล่านี้ได้ ทราบว่าสาหร่าย flagellated ประกอบด้วยพบระดับของ C22:6n-3 ในขณะที่บางเชื้อรา filamentous เช่น Mortierella alliacea มีชื่อเสียงเป็นแหล่งอุดมสมบูรณ์ของ C20:4n-6 (อากิและ al., 2001) ค่ากรดไขมันของไมโครสาหร่ายและ zooplankton จากสภาพแวดล้อมที่ปลาเขตร้อนรู้จักกันไม่ดี และเพิ่มเติม งานวิจัยจะต้องให้ข้อมูลในพื้นที่นี้ เราจะยังใส่ใจที่ปลาช่อน ซึ่งระดับของ C22:6n-3 และ C20:4n-6 ถูกต้องมีสูงสุด เป็นชนิด piscivore เพื่อให้ความเข้มข้นสูงของ FA เหล่านี้อาจเกิดขึ้นในห่วงโซ่อาหาร หรือ เหล่านี้ระดับสูงของ C22:6n-3 และ C20:4n-6 เป็นผลของเชน elongations และ desaturations ของพวกเขา precursors, C18:3n ได้แก่-3 และ C18:2n-6 ตามลำดับ เป็นที่รู้จักกันว่า พันธุ์ปลาน้ำจืดมีความสามารถในสัตว์ทดลองมากกว่าการแปลง C18 PUFA analogues ของ C20 และ C22 โดยการสืบทอดสลับ desaturation และ elongation (ทบทวนโดย Turchini et al., 2009) บางทีสายพันธุ์สัตว์น้ำจืดเหล่านี้ร้อนมีกำลัง bioconversions เหล่านี้สูงกว่าปลาทะเล ประการนี้ ต้องการข้อมูลเพิ่มเติมในวิธีการ หรือว่าสิ่งมีชีวิตในห่วงโซ่อาหารปลาเขตร้อนสามารถแปลงสั้นกว่าสาย n-3 และ n 6 PUFA แสดงใน phytoplankton เป็นอีกต่อไปPUFA ลูกโซ่ของคุณค่าทางโภชนาการสูง อย่างไรก็ตาม การศึกษาจนได้แสดงเช่น bioconversions โดยปลาไม่สามารถบรรลุระดับเนื้อเยื่อ C20 และ C22 PUFA พบในปลาเลี้ยงอาหารประกอบด้วย PUFA เหล่านี้ (เบลล์และดิ๊ก 2004 Karapanagiotidis et al., 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Comparative studies with species of the same order have shown that these tropical freshwater species contain highly variable levels of n-3 and n-6 PUFA in their muscle tissues. However, it is important to distinguish between wild and farmed fish since the
latter tend to be fed diets which as well as containing higher lipid levels than found in natural food also have a high n-6 FA content derived from plant seed oils and meals. The predominance of C16:0, C18:1n-9, C18:2n-6, C20:4n-6, C22:6n-3 in the muscle
lipids of Thai catfish (C. macrocephalus) was also shown in a study by Shirai et al. (2002). However, in contrast to our findings, these cultured fish contained poor levels (<1% of total FA) of C22:6n-3, C20:5n-3 and C20:4n-6. In the same study, wild Japanese catfish (S. asotus) contained moderate levels of the above fatty acids. Idoniboye-Obu et al. (1993) found small quantities of C22:6n-3 and C20:4n-6 in three species of cultured clariid fish. In agreement, Rahman et al. (1995) analysing the FA composition of several
freshwater fish including species of snakehead, catfish and carps, found very low contents of C20:4n-6, C20:5n-3 and C22:6n-3 in the majority of them. Dutta et al. (1985) showed that there was a seasonal influence on the levels of C20:5n-3 and C22:6n-3 in
Indian snakehead (C. punctatus), which were higher in the colder period. Very high levels of C20:4n-6 have also been found in various snakehead species: C. argus (Choi et al., 1985), C. striatus and C. melanosoma (Jais et al., 1995), C. gachua, C. punctatus and C. marulius (Sen et al., 1976). However, the levels of C20:5n-3 and C22:6n-3 in these species were very low (Choi et al., 1985; Jais et al., 1995). The FA composition in fish is known to vary considerably, both within and between species (Ackman, 1989; Henderson and Tocher, 1987). This depends on whether the species is freshwater
or marine, while a wide range of factors have been reported to affect the FA variability, including water temperature, seasonality, reproductive stage, wild or reared in captivity among others (Ackman, 1989). In general, the lipids of freshwater fish species are composed by higher proportions of saturated fat and C18 PUFA and
lower levels of C20 and C22 PUFA than the lipids of marine fish species (Sargent et al., 2002). In addition, the FA composition of freshwater fish is characterized by higher levels of n-6 PUFA, especially C18:2n-6 and C20:4n-6, and their ratio of n-3/n-6 PUFA
is lower than that of marine fish, ranging from 0.5 to 4.0 (Henderson and Tocher, 1987) with the lowest values generally being found in tropical species. This reflects the FA composition of their dietary lipids. Freshwater micro-algae, such as blue green
algae, are rich in C18:2n-6 but PUFA of chain lengths greater than C18 are not present in large amounts (Ahlgren et al., 1992). Green leaves of terrestrial plants that constitute a significant input to freshwater ecosystems are generally rich in C18:3n-3, while C20:5n-3 is contained in some primitive mosses, liverworts and ferns (Kenyon, 1972). Insects and insect larvae that can form a large part of the diet of many freshwater fish are rich in C18:2n-6 and C18:3n-3 with smaller amounts of C20:4n-6 and C20:5n-3, and some C22:6n-3 (Sargent et al., 2002). Good sources of C22:6n-3 in freshwater ecosystems are certain flagellates, such as Cryptomonas, Rhodomonas and Peridinium (Ahlgren et al., 1992). Thus, freshwater fish species tend to contain higher proportions of C18 PUFA and lower levels of C20 and C22 PUFA in their lipids compared to marine fish species where the food chain is rich in the latter fatty acids (Henderson and Tocher, 1987). Given that the flora and fauna of the tropics are incredibly diverse, it is not surprising that there were marked differences in the FA profiles of the aquatic animals studied here with those of the literature. The lipids of the aquatic animals, especially of snakehead, coming from the rice fields in Northeast Thailand were characterized by relatively high levels of C22:6n-3 and C20:4n-6 concurrently
with substantial contents of C18:2n-6, C18:3n-3 and C20:5n-3. The levels of C22:6n-3 were comparable to those of marine fish species (Table 4), but such high levels of C20:4n-6 are not commonly seen in either marine or freshwater ecosystems. Such elevated levels of C20:4n-6 have been reported in some Australian and Malaysian marine fish species (Dunstan et al., 1988) and in wild Nile tilapia (Oreochromis niloticus) from Thailand (Karapanagiotidis et al., 2006). The high levels of C22:6n-3 could have originated directly from the feeding on food rich in these nutrients. Flagellated algae are known to contain substantial levels of C22:6n-3, while certain filamentous fungus, such as Mortierella alliacea, is known as a rich source of C20:4n-6 (Aki et al., 2001). The fatty acid profiles of micro-algae and zooplankton from tropical freshwater environments are poorly known and further research is required to give information on this area. We should also bear in mind that snakehead, in which the levels of C22:6n-3 and C20:4n- 6 were found to be the highest, is a piscivore species so that the high concentrations of these FA may have occurred up the food chain. Alternatively, these high levels of C22:6n-3 and C20:4n-6 could be the result of chain elongations and desaturations of their precursors, viz. C18:3n-3 and C18:2n-6, respectively. It is known
that freshwater fish species have greater in vivo abilities to convert C18 PUFA to their C20 and C22 analogues, by an alternating succession of desaturation and elongation (reviewed by Turchini et al., 2009). Perhaps these tropical freshwater animal species have greater capacities for these bioconversions than marine fish. In this respect, more information is needed on how or whether organisms in the tropical freshwater food chains can transform the shorter chain n-3 and n-6 PUFA present in phytoplankton into longer
chained PUFA of higher nutritional value. However, studies so far have shown that such bioconversions by fish cannot achieve the tissue levels of C20 and C22 PUFA found in fish fed diets containing these PUFA (Bell and Dick, 2004; Karapanagiotidis et al., 2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาเปรียบเทียบกับชนิดของคำสั่งเดียวกันได้แสดงให้เห็นว่าเหล่านี้ร้อนน้ำจืดชนิดประกอบด้วยตัวแปรระดับ n-3 PUFA มวลสูงและในเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อของพวกเขา อย่างไรก็ตาม , มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะแยกแยะระหว่างป่าและฟาร์มปลาตั้งแต่
หลังมักจะเป็นอาหารที่มีไขมันซึ่งเป็นระดับที่สูงกว่าที่พบในอาหารธรรมชาติยังมีสูง ไร้ฟ้า เนื้อหาที่ได้มาจากพืชเมล็ดน้ำมัน และอาหาร ความเด่นของ c16:0 c18:1n-9 c18:2n-6 c20:4n-6 , , , ,
c22:6n-3 ในกล้ามเนื้อไขมันของไทยที่เลี้ยงปลาดุกอุย ) ยังแสดงในการศึกษาโดยชิรา et al . ( 2002 ) แต่ในทางตรงกันข้ามเราได้ค้นพบพวกนี้เลี้ยงปลาที่อยู่ระดับไม่ดี ( < 1% ของเอฟเอ c22:6n-3 ทั้งหมด ) , และ c20:5n-3 c20:4n-6 . ในการศึกษาเดียวกัน ปลาดุกญี่ปุ่นป่า ( S . asotus ปานกลางระดับข้างต้น ) ประกอบด้วยกรดไขมัน idoniboye obu et al . ( 1993 ) พบปริมาณขนาดเล็กของ c22:6n-3 และ c20:4n-6 ในสามชนิดของปลา clariid เลี้ยง ในข้อตกลง , ราห์มาน et al . ( 1995 ) วิเคราะห์องค์ประกอบของหลาย
เอฟเอรวมทั้งชนิดของปลาช่อน ปลาดุก และ ปลาคาร์พ พบปริมาณต่ำมากและ c20:4n-6 c20:5n-3 , c22:6n-3 ในส่วนใหญ่ของพวกเขา อาทิ et al . ( 1985 ) พบว่ามีอิทธิพลของฤดูกาลต่อระดับของ c20:5n-3 c22:6n-3 ในอินเดียและปลาช่อน ( C .
punctatus ) ซึ่งสูงกว่าในช่วงเย็น . ระดับที่สูงมากของอย่างดี :4n-6 ยังพบในปลาช่อนชนิดต่างๆ : ซีอาร์กัส ( Choi et al . , 1985 ) , C และ C ( ใช้ melanosoma ิน et al . , 1995 ) , C . gachua , C . punctatus . marulius ( Sen et al . , 1976 ) อย่างไรก็ตาม ระดับและชนิดของ c20:5n-3 c22:6n-3 เหล่านี้ต่ำมาก ( Choi et al . , 1985 ; ิน et al . , 1995 ) องค์ประกอบในเอฟเอเรียกปลาแตกต่างกันมาก ,ทั้งภายในและระหว่างชนิด ( ackman , 1989 ; เฮนเดอร์สัน และ tocher , 1987 ) นี้ขึ้นอยู่กับว่าสายพันธุ์น้ำจืด
หรือทางทะเล ในขณะที่หลากหลายปัจจัยที่ได้รับการรายงานที่จะส่งผลกระทบต่อฟ้าแปรปรวน รวมถึงอุณหภูมิของน้ำ , ฤดูกาล , ระยะเจริญพันธุ์ ป่า หรือเลี้ยงในกรงของผู้อื่น ( ackman , 1989 ) โดยทั่วไปไขมันของปลาน้ำจืดจะประกอบด้วยสัดส่วนที่สูงของไขมันอิ่มตัวและ c18 PUFA และ
ระดับล่างและ PUFA c22 อย่างดีกว่าไขมันจากปลาทะเล ( ซาร์เจนท์ et al . , 2002 ) นอกจากนี้ เอฟเอ องค์ประกอบของปลาน้ำจืดเป็นลักษณะโดยระดับที่สูงขึ้นของ n-6 PUFA , และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง c18:2n-6 c20:4n-6 และอัตราส่วน n-3 / n-6 PUFA
ของต่ำกว่าปลาทะเลตั้งแต่ 0.5 ถึง 4.0 ( เฮนเดอร์สัน และ tocher , 1987 ) กับค่าต่ำสุด โดยทั่วไปจะพบในชนิดร้อน นี้สะท้อนให้เห็นถึง เอฟเอ องค์ประกอบของไขมันของพวกเขาอาหาร จุลสาหร่ายน้ำจืด เช่น สาหร่ายสีเขียว
สีฟ้าที่อุดมไปด้วย c18:2n-6 แต่ PUFA ของความยาวโซ่มากกว่า c18 ไม่ได้อยู่ในปริมาณมาก ( อัลเกรน et al . , 1992 )ใบสีเขียวของพืชที่เป็นข้อมูลสำคัญของระบบนิเวศน้ำจืด โดยทั่วไปจะเป็นใน c18:3n-3 ในขณะที่ c20:5n-3 ที่มีอยู่ในบางดั้งเดิมมอส , ลิเวอร์เวิร์ท และเฟิร์น ( เคนยอน , 1972 ) แมลงและหนอนแมลง ที่สามารถเป็นส่วนหนึ่งของอาหารของปลาขนาดใหญ่มากและอุดมไปด้วย c18:2n-6 c18:3n-3 เงินเล็ก และ c20:5n-3 c20:4n-6 ,และบาง c22:6n-3 ( ซาร์เจนท์ et al . , 2002 ) แหล่งที่ดีของ c22:6n-3 ในระบบนิเวศน้ำจืดมีแฟลกเจลเลท เช่น คริพโตโมแนส rhodomonas Peridinium , และ ( อัลเกรน et al . , 1992 ) ดังนั้นพันธุ์ปลาน้ำจืดมีแนวโน้มที่จะมีสัดส่วนที่สูงขึ้นของ c18 PUFA และลดระดับของไขมันและ PUFA ใน c22 อย่างดีของพวกเขาเมื่อเทียบกับปลาทะเลชนิดโซ่อาหารที่อุดมไปด้วยกรดไขมัน ( เฮนเดอร์สัน และ หลัง tocher , 1987 ) ระบุว่าพืชและสัตว์ของเขตเป็นอย่างเหลือเชื่อที่หลากหลายมันไม่น่าแปลกใจว่ามีเครื่องหมายความแตกต่างในฟ้าโปรไฟล์ของสัตว์น้ำเรียนที่นี่กับบรรดาของวรรณกรรม ไขมันของสัตว์น้ำ โดยเฉพาะปลาช่อนเข้ามาจากนาข้าวในภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีลักษณะและระดับค่อนข้างสูงของ c22:6n-3 c20:4n-6 พร้อมกัน
ที่มีเนื้อหามากมาย c18:2n-6 c18:3n-3 c20:5n-3 , และ .ระดับของ c22:6n-3 ถูกเปรียบเทียบกับของปลาทะเล ( ตารางที่ 4 ) , แต่เช่นระดับสูงของ c20:4n-6 ไม่เห็นบ่อยในระบบนิเวศทั้งทางทะเลหรือน้ำจืด . เช่นระดับสูงของ c20:4n-6 มีรายงานในบางชนิดและปลาในทะเลออสเตรเลียมาเลเซีย ( ดันสแตน et al . , 1988 ) และในป่าปลานิลจากไทย ( karapanagiotidis et al . ,2006 ) ระดับสูงของ c22:6n-3 อาจมีที่มาโดยตรงจากการให้อาหารที่อุดมไปด้วยสารอาหารเหล่านี้ flagellated สาหร่ายเป็นที่รู้จักมีมากระดับของ c22:6n-3 ในขณะที่เชื้อราบางโรง เช่น mortierella alliacea เป็นที่รู้จักในฐานะที่เป็นแหล่งที่อุดมไปด้วย c20:4n-6 ( อากิ et al . , 2001 )โปรไฟล์ของกรดไขมัน สาหร่ายขนาดเล็กและแพลงก์ตอนน้ําจืดเขตร้อนจากสภาพแวดล้อมที่ไม่ดี หรือต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อให้ข้อมูลในพื้นที่นี้ นอกจากนี้เรายังควรจำไว้ว่าปลาช่อน ซึ่งในระดับของ c22:6n-3 และ c20:4n - 6 พบว่ามีมากที่สุดเป็น piscivore ชนิดเพื่อให้ความเข้มข้นสูงของเหล่านี้ เอฟเอ อาจเกิดขึ้นในห่วงโซ่อาหาร หรือเหล่านี้มีระดับสูงของ c22:6n-3 และ c20:4n-6 อาจเป็นผลของการขาดโซ่และ desaturations ของตน คือ และ c18:3n-3 c18:2n-6 ตามลำดับ มันเป็นที่รู้จักกัน
ชนิดปลามีมากขึ้นในความสามารถของร่างกายที่จะแปลง c18 ภูฟ้ามาอย่างดี และ c22 analogues โดยปฏิกิริยาการเติมพันธะคู่สลับกันและการยืดตัว ( ตรวจสอบโดย turchini et al . , 2009 ) บางทีเหล่านี้ร้อนน้ำจืดสายพันธุ์สัตว์มีมากขึ้นสามารถ bioconversions เหล่านี้มากกว่าปลาทะเล ในส่วนนี้ข้อมูลเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นในวิธีหรือว่าสิ่งมีชีวิตในเขตร้อนปลาอาหารโซ่สามารถแปลงตัวสั้นโซ่และ PUFA ในแพลงก์ตอนในมวลปัจจุบันอีกต่อไป
ล่ามโซ่ PUFA ของโภชนาการสูงกว่าค่า อย่างไรก็ตามศึกษาจนพบว่า bioconversions ดังกล่าวโดยปลาไม่สามารถบรรลุเนื้อเยื่อระดับอย่างดี c22 PUFA ที่พบในปลาและอาหารที่ประกอบด้วยเหล่านี้ PUFA ( เบลล์และดิ๊ก , 2004 ; karapanagiotidis et al . , 2007 )