The long jump is the only known jum

The long jump is the only known jumping event of Ancient Greece's original Olympics' pentathlon events. All events that occurred at the Olympic Games were initially supposed to act as a form of training for warfare. The long jump emerged probably because it mirrored the crossing of obstacles such as streams and ravines.[2] After investigating the surviving depictions of the ancient event it is believed that unlike the modern day event, athletes were only allowed a short running start.[2] The athletes carried a weight in each hand, which were called halteres (between 1 and 4.5 kg). These weights were swung forward as the athlete jumped in order to increase momentum. It is commonly believed that the jumper would throw the weights behind him in mid-air to increase his forward momentum; however, halteres were held throughout the duration of the jump. Swinging them down and back at the end of the jump would change the athlete's center of gravity and allow the athlete to stretch his legs outward, increasing his distance. The jump itself was made from the bater ("that which is trod upon"). It was most likely a simple board placed on the stadium track which was removed after the event. The jumpers would land in what was called a skamma ("dug-up" area). The idea that this was a pit full of sand is wrong. Sand in the jumping pit is a modern invention.[3] The skamma was simply a temporary area dug up for that occasion and not something that remained over time. The long jump was considered one of the most difficult of the events held at the Games since a great deal of skill was required. Music was often played during the jump and Philostratus says that pipes at times would accompany the jump so as to provide a rhythm for the complex movements of the halteres by the athlete.[2] Philostratos is quoted as saying, "The rules regard jumping as the most difficult of the competitions, and they allow the jumper to be given advantages in rhythm by the use of the flute, and in weight by the use of the halter."[4] Most notable in the ancient sport was a man called Chionis, who in the 656BC Olympics staged a jump of 7.05 metres (23 feet and 1.7 inches).[5]

There has been some argument by modern scholars over the long jump. Some have attempted to recreate it as a triple jump. The images provide the only evidence for the action so it is more well received that it was much like today's long jump. The main reason some want to call it a triple jump is the presence of a source that claims there once was a fifty five ancient foot jump done by a man named Phayllos.[6]

The long jump has been part of modern Olympic competition since the inception of the Games in 1896. In 1914, Dr. Harry Eaton Stewart recommended the "running broad jump" as a standardized track and field event for women.[7] However, it was not until 1948 that the women's long jump was added to the Olympic athletics programme.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระโดดไกลเป็นเหตุการณ์กระโดดเพียงทราบเหตุการณ์ปัญจกีฬาใหม่ของกรีซโบราณดั้งเดิมของโอลิมปิก เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในโอลิมปิกเกมส์เริ่มต้นควรเป็นแบบฝึกสำหรับสงคราม กระโดดไกลโผล่ออกมาอาจจะ เพราะมันตรงข้ามของอุปสรรคเช่นกระแส ravines [2] หลังจากตรวจสอบการแสดงภาพเหตุการณ์โบราณรอดตาย ก็เชื่อว่า แตกต่างจากเหตุการณ์สมัย นักกีฬาได้เท่าเริ่มต้นทำงานที่สั้น [2 นักกีฬา]ทำน้ำหนักในแต่ละมือ ซึ่งเรียกว่า halteres (ระหว่าง 1 และ 4.5 กก.) ตุ้มน้ำหนักเหล่านี้ถูกปรับไปข้างหน้าเป็นนักกีฬาที่เพิ่มขึ้นในการที่จะเพิ่มโมเมนตัม โดยทั่วไปเชื่อกันว่า จัมเปอร์จะโยนน้ำหนักหลังเขาในกลางอากาศเพื่อเพิ่มแรงผลักดันไปข้างหน้าของเขา อย่างไรก็ตาม halteres ถูกจัดขึ้นตลอดเวลาของการกระโดด ควงได้ลง และกลับไป ที่จุดสิ้นสุดของการกระโดดจะเปลี่ยนจุดศูนย์ถ่วงของนักกีฬา และให้นักกีฬาที่ต้องยืดขาออก การเพิ่มระยะทางของเขา กระโดดตัวเองทำจาก bater ที่ ("ที่เหยียบเมื่อ") มันเป็นมากที่สุดคณะธรรมดาที่วางตามสนามกีฬาที่ถูกเอาออกหลังจากเหตุการณ์ จัมเปอร์จะที่ดินถูกเรียกว่า skamma ("ขุด-อัพพื้นที่) ความคิดที่ว่า นี้เป็นหลุมทรายเต็มไม่ถูกต้อง ทรายในหลุมกระโดดเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ทันสมัย [3 skamma]ได้เพียงชั่วคราวบริเวณที่ขุดขึ้นครั้งนั้นและไม่ใช่อะไรที่ยังคงอยู่ตลอดเวลา กระโดดไกลเป็นหนึ่งยากที่สุดของเหตุการณ์จัดที่เกมตั้งแต่การทักษะจำเป็น เพลงมักจะเล่นในระหว่างการกระโดด และ Philostratus บอกว่า ท่อที่จะติดตามการกระโดดเพื่อให้จังหวะการเคลื่อนไหวที่ซับซ้อนของ halteres โดยนักกีฬา [2] ยกมาเป็นพูดว่า "กฎเรื่องการกระโดดที่ยากที่สุดของการแข่งขัน และอนุญาตให้จัมเปอร์เพื่อให้ข้อได้เปรียบในจังหวะ โดยใช้ขลุ่ย และน้ำหนักโดยการใช้เชือกแขวนคอการ" Philostratos [4] โดดเด่นส่วนใหญ่ในกีฬาโบราณถูกคนเรียกว่า Chionis ที่ 656BC ในการแบ่งระยะการกระโดด 7.05 เมตร (23 ฟุต และ 1.7 นิ้ว) [5]มีอาร์กิวเมนต์บาง โดยนักวิชาการสมัยใหม่กว่ากระโดดไกล บางคนได้พยายามที่จะสร้างเป็นเขย่งก้าวกระโดด ภาพให้หลักฐานเท่านั้นสำหรับการดำเนินการเพื่อให้ได้รับมากกว่ากันมันเป็นเหมือนวันนี้ยาวข้าม เหตุผลหลักที่บางคนต้องการเรียกการกระโดดสามเป็นของแหล่งที่มาที่อ้างว่า มีครั้งเดียวเป็นการกระโดดเท้าโบราณห้าสิบห้าโดยชายชื่อ Phayllos [6]กระโดดไกลได้เป็นส่วนหนึ่งของการแข่งขันโอลิมปิกสมัยใหม่ตั้งแต่เริ่มเกมใน 1896 ในปี 1914 ดร.แฮร์รี่ Eaton สจ๊วตแนะนำ "วิ่งกว้างกระโดด" ที่เป็นเหตุการณ์มาตรฐานสายพานสำหรับผู้หญิง [7] อย่างไรก็ตาม ไม่เสร็จจนถึงปี 1948 ว่า ผู้หญิงกระโดดไกลถูกเพิ่มไปโครงการโอลิมปิกกรีฑา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระโดดไกลเป็นเหตุการณ์กระโดดที่รู้จักกันเท่านั้นของกรีกโบราณของการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกเดิม 'เหตุการณ์ปัญจกรีฑา เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นที่การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกครั้งแรกที่ควรจะทำหน้าที่เป็นรูปแบบของการฝึกอบรมสำหรับสงคราม กระโดดไกลโผล่ออกมาอาจจะเป็นเพราะมันสะท้อนข้ามอุปสรรคเช่นลำธารและหุบเหว. [2] หลังจากการตรวจสอบวิถีชีวิตรอดจากเหตุการณ์ในสมัยโบราณมีความเชื่อกันว่าแตกต่างจากเหตุการณ์วันที่ทันสมัยนักกีฬาได้รับอนุญาตเพียงการเริ่มต้นทำงานสั้น. [ 2] นักกีฬาแบกน้ำหนักในแต่ละมือซึ่งถูกเรียกว่า halteres (ระหว่าง 1 และ 4.5 กิโลกรัม) น้ำหนักเหล่านี้ถูกเหวี่ยงไปข้างหน้าในฐานะนักกีฬาเพิ่มขึ้นเพื่อเพิ่มแรงผลักดัน เป็นที่เชื่อกันทั่วไปว่าจัมเปอร์จะโยนน้ำหนักหลังเขาอยู่กลางอากาศเพื่อเพิ่มแรงผลักดันไปข้างหน้าของเขา แต่ halteres ถูกจัดขึ้นตลอดระยะเวลาของการกระโดด แกว่งพวกเขาลงและกลับมาในตอนท้ายของการกระโดดจะเปลี่ยนศูนย์นักกีฬาของแรงโน้มถ่วงและช่วยให้นักกีฬาที่จะยืดขาของเขาออกไปด้านนอกเพิ่มขึ้นระยะทางของเขา กระโดดตัวเองได้ทำจาก BATER ( "สิ่งที่ถูกเหยียบบน") มันก็น่าจะเป็นคณะกรรมการวิวางอยู่บนแทร็คที่สนามกีฬาซึ่งจะถูกลบออกหลังจากเหตุการณ์ จัมเปอร์จะจอดในสิ่งที่ถูกเรียกว่า skamma ( "ขุดขึ้น" พื้นที่) ความคิดที่ว่านี่คือหลุมที่เต็มไปด้วยทรายเป็นสิ่งที่ผิด ทรายในบ่อกระโดดเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ทันสมัย. [3] skamma เป็นเพียงชั่วคราวขุดขึ้นสำหรับโอกาสและไม่ใช่สิ่งที่ยังคงอยู่ในช่วงเวลา กระโดดไกลได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งในที่ยากที่สุดของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเกมตั้งแต่การจัดการที่ดีของสกิลที่ถูกต้อง เพลงก็มักจะเล่นในช่วงกระโดดและฟิบอกว่าท่อในช่วงเวลาที่จะมาพร้อมกับกระโดดเพื่อให้จังหวะสำหรับการเคลื่อนไหวที่ซับซ้อนของ halteres โดยนักกีฬา. [2] Philostratos ก็อ้างว่า "กฎระเบียบที่เกี่ยวกระโดด ที่ยากที่สุดของการแข่งขันและพวกเขาช่วยให้จัมเปอร์ที่จะได้รับข้อได้เปรียบในจังหวะโดยการใช้ขลุ่ยและน้ำหนักโดยการใช้เชือกแขวนคอที่. "[4] ที่โดดเด่นมากที่สุดในกีฬาโบราณเป็นคนที่เรียกว่า Chionis ซึ่งในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก 656BC ฉากกระโดดจาก 7.05 เมตร (23 ฟุตและ 1.7 นิ้ว) ได้. [5] ได้มีการโต้แย้งโดยนักวิชาการสมัยใหม่มากกว่ากระโดดไกล บางคนมีความพยายามที่จะสร้างมันเป็นกระโดดสาม ภาพที่ให้เพียงหลักฐานสำหรับการดำเนินการเพื่อที่จะได้รับมากขึ้นกันดีว่ามันเป็นเหมือนกระโดดไกลของวันนี้ เหตุผลหลักที่บางคนต้องการจะเรียกมันว่ากระโดดสามคือการปรากฏตัวของแหล่งที่มาที่อ้างว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งกระโดดเท้าห้าหมื่นห้าโบราณทำโดยคนชื่อ Phayllos ที่. [6] กระโดดไกลได้เป็นส่วนหนึ่งของการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่ทันสมัยตั้งแต่ จุดเริ่มต้นของเกมในปี 1896 ในปี 1914 ดร. แฮร์รี่อีตันสจ๊วตแนะนำ "วิ่งกระโดดในวงกว้าง" เป็นแทร็คที่ได้มาตรฐานและเหตุการณ์ข้อมูลสำหรับผู้หญิง. [7] แต่มันไม่ได้จนกว่า 1948 ที่กระโดดไกลหญิงถูกเพิ่มเข้ามา โปรแกรมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กระโดดยาวเป็นที่รู้จักกันเท่านั้นกระโดดเหตุการณ์ของกรีกโบราณดั้งเดิม โอลิมปิก ' ปัญจกีฬาเหตุการณ์ เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นที่ โอลิมปิกในขั้นแรกควรทำในฐานะที่เป็นรูปแบบของการฝึกอบรมสำหรับสงคราม กระโดดยาวโผล่ออกมา คงเพราะมันสะท้อนข้ามอุปสรรคเช่นลำธารและหุบเหว [ 2 ] หลังจากตรวจสอบการสอดแทรกของเหตุการณ์โบราณเชื่อกันว่า ซึ่งแตกต่างจากเหตุการณ์วันที่ทันสมัยนักกีฬาอนุญาตเท่านั้นสั้นวิ่ง [ 2 ] นักกีฬายกน้ำหนักในแต่ละมือ ซึ่งถูกเรียกว่า halteres ( ระหว่าง 1 และ 4.5 กิโลกรัม ) น้ำหนักเหล่านี้ถูกเหวี่ยงไปข้างหน้าเป็นนักกีฬาที่เพิ่มขึ้นเพื่อเพิ่มโมเมนตัม เป็นที่เชื่อกันโดยทั่วไปว่าจัมเปอร์จะโยนน้ำหนักหลังเขาในกลางอากาศเพื่อเพิ่มโมเมนตัมไปข้างหน้าของเขา อย่างไรก็ตาม halteres ถูกจัดขึ้นตลอดระยะเวลาของการกระโดด ควงพวกเขาลงและกลับไปที่จุดสิ้นสุดของการกระโดด จะ เปลี่ยน ศูนย์ฝึกของแรงโน้มถ่วง และอนุญาตให้นักกีฬาที่จะยืดขาของเขาออกไปด้านนอก ระยะทางเพิ่มของเขา กระโดดตัวเองที่ทำจาก bater ( " ที่โดนเหยียบแบน " ) ส่วนใหญ่เป็นแบบกระดานที่วางอยู่บนสนามติดตามซึ่งจะถูกลบออกหลังจากเหตุการณ์ จัมเปอร์จะที่ดินในสิ่งที่ถูกเรียกว่า skamma ( " ขุด " พื้นที่ ) ความคิดที่ว่านี้เป็นบ่อที่เต็มไปด้วยทราย มันผิด ทรายในบ่อกระโดดเป็นสิ่งประดิษฐ์สมัยใหม่ [ 3 ] skamma เป็นเพียงชั่วคราว พื้นที่ที่ขุดขึ้นเพื่อโอกาสและไม่สิ่งที่ยังคงอยู่ตลอดเวลา กระโดดยาวเป็นหนึ่งในที่ยากที่สุดของเหตุการณ์ในเกมตั้งแต่ทักษะมากก็ต้อง เพลงก็มักจะเล่นในระหว่างการกระโดด และ philostratus บอกว่าท่อเวลาจะมาพร้อมกับกระโดดเพื่อให้จังหวะที่ซับซ้อนของ halteres โดยนักกีฬา [ 2 ] philostratos เป็นยกมาเป็นว่า " กฎเกี่ยวกับการกระโดดที่ยากที่สุดของการแข่งขัน พวกเขาอนุญาตให้กระโดดเป็น ได้รับประโยชน์ในจังหวะโดยการใช้ขลุ่ยและน้ำหนักโดยการใช้เชือกแขวนคอ " [ 4 ] ส่วนใหญ่เด่นในโบราณกีฬาเป็นคนเรียก chionis ใครใน 656bc 2006 ฉากกระโดด 7.05 เมตร ( 25 ฟุตและ 1.7 นิ้ว ) [ 5 ]มีการโต้แย้งโดยนักวิชาการสมัยใหม่ผ่านการกระโดดไกล บางรายได้พยายามที่จะสร้างมันเป็นกระโดด รูปภาพมีหลักฐานแต่การกระทำมันเป็นอย่างดี มันก็เหมือนกับการกระโดดไกลของวันนี้ เหตุผลหลักที่บางคนต้องการที่จะเรียกมันกระโดดคือการปรากฏตัวของแหล่งที่มาที่อ้างว่าเคยมีห้าสิบห้าโบราณเท้ากระโดดทำโดยผู้ชายที่ชื่อ phayllos [ 6 ]กระโดดยาวเป็นส่วนหนึ่งของการแข่งขันโอลิมปิกที่ทันสมัย ตั้งแต่การเริ่มเกมส์ในปี 1896 . ในปี 1914 , ดร. แฮร์รี่ Eaton สจ๊วตแนะนำ " กระโดดไกล วิ่ง " เป็นเพลงมาตรฐานและสนามกิจกรรมสำหรับผู้หญิง [ 7 ] แต่มันไม่ได้จนกว่า 1948 ที่หญิงกระโดดไกลกรีฑาโอลิมปิกที่ถูกเพิ่มลงในรายการ