Her blush soon spread to her neck.

Her blush soon spread to her neck. Furiously rubbing her lips, Chen Rong railed: “The rotten rogue! He dared to take liberties with me…”

At this point, Chen Rong noticed Old Shang’s curious and confused expression and clamped her mouth shut. She leaned on him to stand upright, her knees numbing, as she murmured: “Let’s go, let us leave now.” She repeated herself, sounding a little as though she was crying: “Old Shang, let’s go!”

The elderly man was completely flummoxed to see her angry, embarrassed, and crying. He quickly helped her, replying as he walked: “Aye, we’ll leave at once. We’ll leave at once.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อายเธอเร็ว ๆ นี้แพร่กระจายไปยังคอของเธอ กระโชกถูริมฝีปากของเธอ เฉินร้องด่า: "โกงเน่า เขากล้าที่จะใช้เสรีภาพกับฉัน... "ที่จุดนี้ เฉินรองสังเกตนิพจน์สงสัย และสับสนของ Shang และบีบปากของเธอ เธอเองเขาจะยืนตรง หัวเข่าของเธอทำให้มึนงง เป็นเธอ murmured: "เราไป เราออกตอนนี้" เธอซ้ำตัวเอง เสียงเล็กน้อยว่าเธอร้องไห้: "ซางเก่า ไปกันเถอะ"คนสูงอายุได้อย่างสมบูรณ์ flummoxed เห็นเธอโกรธ อาย และร้องไห้ เขาช่วยเธอ ตอบขณะที่เขาเดินอย่างรวดเร็ว: "อาย เราจะปล่อยให้ในครั้งเดียว เราจะเก็บในครั้งเดียว"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บลัชออเธอเร็ว ๆ นี้แพร่กระจายไปยังคอของเธอ คึกถูริมฝีปากของเธอเฉินร่องด่า "โกงเน่า! เขากล้าที่จะใช้เสรีภาพกับฉัน ... " ณ จุดนี้เฉินสังเกตเห็นร่องเก่าชางแสดงออกขี้สงสัยและสับสนและยึดปิดปากของเธอ เธอโน้มตัวเมื่อเขาไปยืนตรงหัวเข่าของเธอทำให้มึนงงขณะที่เธอบ่นอยู่: ". Let 's go ให้เราออกตอนนี้" เธอซ้ำตัวเองทำให้เกิดเสียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ราวกับว่าเธอกำลังร้องไห้: "เก่าชางให้เป็นไป" ชายสูงอายุ ได้อย่างสมบูรณ์ flummoxed ที่จะเห็นเธอโกรธอายและร้องไห้ เขาได้อย่างรวดเร็วช่วยให้เธอตอบกลับขณะที่เขาเดิน: "ใช่เราจะออกในครั้งเดียว เราจะออกในครั้งเดียว. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอหน้าแดงลามเร็วคอของเธอ ฟอกถูริมฝีปากของเธอ เฉิน โรง railed : " Rogue เน่า ! เขาบังอาจฉวยโอกาสกับผม . . . . . . . "ณจุดนี้ เฉินหยงสังเกตุของชางเก่าสงสัยและสับสนนิพจน์และบีบปากของเธอปิด เธอพิงเขายืนตรงเข่าของเธอมึนงง เมื่อเธอบ่น " ไป เราไปกันเถอะ " เธอย้ำตัวเอง เสียงเล็ก ๆน้อย ๆราวกับเธอกำลังร้องไห้ : เก่า " ชาง , ไปกันเถอะ ! "ชายสูงอายุเป็นความสับสนที่จะเห็นเธอโกรธ อับอาย และร้องไห้ เขารีบช่วยเธอตอบขณะที่เขาเดิน : " ใช่ เราจะไปเดี๋ยวนี้เลย เราจะออกไปเดี๋ยวนี้ "