Mothers were divided into two group

Mothers were divided into two groups based on their
body mass index: underweight (BMI18.5) and the rest.
It has been well-established that body mass index is a
reliable indicator of chronic energy deficiency [33]. We
follow the standard practice of defining underweight
women as those whose BMI was less than 18.5 kg per
square metre. It would have been ideal to have measured
this variable during the preconception period to examine its
effect on birth weight of infants. But in the survey the BMI
of mothers was measured at the time of survey which could
be up to a year after the birth of the child included in the
analysis presented here.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม่ถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่มของพวกเขาขึ้นอยู่กับ
ดัชนีมวลกาย:. หนัก (BMI 18.5) และส่วนที่เหลือ
จะได้รับดีขึ้นที่ดัชนีมวลกายเป็น
ตัวบ่งชี้ความน่าเชื่อถือของการขาดพลังงานเรื้อรัง [33] เรา
ปฏิบัติตามมาตรฐานการปฏิบัติของการกำหนดความหนัก
ผู้หญิงเป็นผู้ที่มีดัชนีมวลกายน้อยกว่า 18.5 กิโลกรัมต่อ
ตารางเมตร ก็จะได้รับเหมาะที่จะมีการวัด
ตัวแปรนี้ในช่วงระยะเวลาอคติในการตรวจสอบของ
ผลกระทบต่อน้ำหนักแรกเกิดของทารก แต่ในการสำรวจค่าดัชนีมวลกาย
ของมารดาวัดในช่วงเวลาของการสำรวจซึ่งอาจ
จะขึ้นอยู่กับหนึ่งปีหลังจากการเกิดของเด็กรวมอยู่ใน
การวิเคราะห์นำเสนอที่นี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มารดาถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่มตาม
ร่างกายดัชนีมวล : ต่ำ ( BMI 18.5 ) และส่วนที่เหลือ .
มันได้รับดีขึ้นว่า ดัชนีมวลกายเป็น
บ่งชี้ความน่าเชื่อถือของขาดพลังงานเรื้อรัง [ 33 ] ตามมาตรฐานการปฏิบัติของเรา

เป็นผู้หญิงที่มีน้ำหนักต่ำกว่าเกณฑ์มาตรฐานกำหนดผู้ที่มีค่าดัชนีมวลกายน้อยกว่า 18.5 กิโลกรัมต่อ
ตารางเมตร มันน่าจะเหมาะที่จะมีวัด
ตัวแปรนี้ในช่วงระยะเวลาการตรวจสอบผลกระทบ
อคติต่อน้ำหนักแรกเกิดของทารก แต่ในการสำรวจดัชนีมวลกาย
ของมารดาเป็นวัดที่เวลาของการสำรวจซึ่งอาจ
จะถึงหนึ่งปีหลังจากการเกิดของเด็กรวมอยู่ใน
การวิเคราะห์ที่แสดงที่นี่