Following his discovery of the elec

Following his discovery of the electron, JJ Thompson tried to explain matter as a purely electromagnetic phenomena. A paper by Searle, a colleague, in 1896 looked towards explaining inertia in purely electromagnetic terms. Challenged by this, after several years work, I completed my own theory in the summer of 19971. This explained how a spherical charge of no mass would resist acceleration. This theory was expressed in classical terms and showed how by assuming the substance of the magnetic field to be energy, it was possible to calculate the velocity with which magnetic flux emerged or sank back into the surface of a charge as it was accelerated. That movement generated an electric field which acted on the charge producing an inertial force proportional to the acceleration. The following year, I came across the work of Lorentz and Abraham. Both had derived similar theories, considering electrons moving at high velocity and predicting relativistic increases in mass. My theory was strictly classical, but unlike them, I had described the actual mechanism by which the inertial force is generated.

This paper combines ideas of Lorentz with my previous work to produce a theory explaining how inertial forces are generated and how these forces result in a relativistic increase in inertial mass. Conceptually, it takes us back to 1905 and the evolution of Lorentz-Poincare relativity into Einstein's SR. In this theory, the electron is assumed to have a definite velocity v against some background through which light travels at a constant speed. While personally preferring to identify that background as the presence of the electric fields of all charges2, this theory is consistent with an understanding of electromagnetism as described by the theory of relativity. In this context, v is the velocity of the charge in the observers inertial frame and the electric field of the charge and its surrounding magnetic field are the observed descriptors of its electromagnetic field as seen by that observer.

SI units are used throughout.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต่อไปนี้เขาค้นพบอิเล็กตรอน เจเจทอมป์สันพยายามอธิบายว่า เป็นปรากฏการณ์แม่เหล็กไฟฟ้าเพียงอย่างเดียว กระดาษ โดย Searle ร่วม ใน 1896 มองไปทางอธิบายความเฉื่อยในไฟฟ้าเพียงอย่างเดียว ท้าทาย โดยนี้ หลังจากทำงานหลายปี ฉันเสร็จสมบูรณ์ทฤษฎีของตัวเองในฤดูร้อนของ 19971 อธิบายว่า ทรงกลมประจุไม่มีมวลจะต่อต้านเร่ง ทฤษฎีนี้ถูกแสดงในเงื่อนไขคลาสสิก และแสดงให้เห็นว่า โดยสมมติว่าสารของสนามแม่เหล็กให้ พลังงาน ก็เป็นไปได้ในการคำนวณความเร็วที่เกิดฟลักซ์แม่เหล็ก หรือจมกลับเข้าไปในพื้นผิวของประจุจะถูกเร่ง การเคลื่อนไหวที่สร้างเป็นสนามไฟฟ้าที่ดำเนินการค่าธรรมเนียมการผลิตหน่วย inertial เป็นสัดส่วนกับความเร่ง ปีต่อไปนี้ ฉันมาในการทำงานของลอเรนซ์และอับราฮัม ทั้งสองได้มาคล้ายทฤษฎี พิจารณาอิเล็กตรอนเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง และคาดการณ์ relativistic เพิ่มมวล ทฤษฎีของฉันถูกคลาสสิกอย่างเคร่งครัด แต่แตกต่างจากพวกเขา ฉันได้อธิบายกลไกที่แท้จริงซึ่งสร้างแรง inertialกระดาษนี้รวมความคิดของลอเรนซ์กับงานก่อนหน้านี้การผลิตที่จะสร้างทฤษฎีที่อธิบายวิธี inertial กองและกองกำลังเหล่านี้ส่งผลในการเพิ่มมวล inertial relativistic วิธี ทางแนวคิด ก็ให้กลับ 1905 และวิวัฒนาการของทฤษฎีสัมพัทธภาพของลอเรนซ์ Poincare เป็น SR. ของไอน์สไตน์ ทฤษฎีนี้ สมมติอิเล็กตรอนที่ มี v เป็นความเร็วที่แน่นอนกับบางพื้นหลังผ่านการเดินทางที่เบาที่ความเร็วคง ทฤษฎีนี้จะไม่สอดคล้องกับความเข้าใจเกี่ยวกับแรงแม่เหล็กไฟฟ้าตามที่อธิบาย โดยทฤษฎีสัมพัทธภาพในขณะที่ตัวท่านที่ต้องการระบุพื้นหลังที่เป็นสถานะของฟิลด์ไฟฟ้าของ charges2 ทั้งหมด ในบริบทนี้ v คือ ความเร็วของประจุในเฟรม inertial ผู้สังเกตการณ์และสนามไฟฟ้าของประจุ และสนามแม่เหล็กรอบตัวเป็นตัวบอกสังเกตของฟิลด์ของสนามแม่เหล็กเห็นที่นักการหน่วยที่ใช้ตลอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่อไปนี้การค้นพบของอิเล็กตรอนเจเจทอมป์สันพยายามที่จะอธิบายว่าเป็นปรากฏการณ์แม่เหล็กไฟฟ้าอย่างหมดจด กระดาษโดยเซิล, เพื่อนร่วมงานในปี 1896 มองที่มีต่อการอธิบายแรงเฉื่อยในแง่ไฟฟ้าอย่างหมดจด ท้าทายจากนี้หลังจากที่ทำงานมาหลายปีผมเสร็จทฤษฎีของตัวเองในช่วงฤดูร้อนของ 19971. นี้อธิบายว่าค่าใช้จ่ายของทรงกลมมวลจะไม่ต่อต้านการเร่งความเร็ว ทฤษฎีนี้ได้รับการแสดงในแง่คลาสสิกและแสดงให้เห็นว่าโดยสมมติว่าสารของสนามแม่เหล็กที่จะเป็นพลังงานที่มันเป็นไปได้ในการคำนวณความเร็วที่สนามแม่เหล็กโผล่ออกมาหรือจมลงกลับเข้ามาในพื้นผิวของค่าใช้จ่ายในขณะที่มันได้รับการเร่ง การเคลื่อนไหวที่สร้างสนามไฟฟ้าซึ่งทำหน้าที่เกี่ยวกับค่าใช้จ่ายการผลิตแรงเฉื่อยสัดส่วนกับการเร่งความเร็ว ในปีต่อไปผมมาในการทำงานของลอเรนและอับราฮัม ทั้งสองคนได้มาทฤษฎีที่คล้ายกันพิจารณาอิเล็กตรอนที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงและการคาดการณ์การเพิ่มขึ้นของความสัมพันธ์ในมวล ทฤษฎีของฉันคือคลาสสิกอย่างเคร่งครัด แต่แตกต่างจากพวกเขาผมได้อธิบายกลไกที่เกิดขึ้นจริงโดยที่แรงเฉื่อยจะถูกสร้างขึ้น. กระดาษนี้จะรวมความคิดของอเรนซ์กับการทำงานของฉันก่อนหน้าในการผลิตทฤษฎีอธิบายว่ากองกำลังเฉื่อยถูกสร้างขึ้นและวิธีการที่กองกำลังเหล่านี้ส่งผลให้เกิด การเพิ่มขึ้นของความสัมพันธ์ในมวลเฉื่อย แนวคิดก็จะใช้เวลาเรากลับไปที่ 1905 และวิวัฒนาการของทฤษฎีสัมพัทธ Lorentz-Poincare เข้าไปในอาร์ไอสไตน์ของ ในทฤษฎีนี้อิเล็กตรอนจะถือว่ามีความเร็ว v ที่ชัดเจนกับพื้นหลังบางส่วนผ่านที่แสงเดินทางด้วยความเร็วคงที่ ขณะที่ส่วนตัวเลือกที่จะระบุว่าเป็นพื้นหลังการปรากฏตัวของสนามไฟฟ้าของ charges2 ทุกทฤษฎีนี้มีความสอดคล้องกับความเข้าใจของแม่เหล็กไฟฟ้าตามที่อธิบายทฤษฎีของความสัมพันธ์ ในบริบทนี้โวลต์คือความเร็วของค่าใช้จ่ายในการสังเกตการณ์กรอบเฉื่อยและสนามไฟฟ้าค่าใช้จ่ายและสนามแม่เหล็กรอบที่อธิบายเป็นข้อสังเกตของสนามแม่เหล็กไฟฟ้าที่เมื่อเห็นว่าผู้สังเกตการณ์. วย SI ใช้ตลอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต่อไปนี้การค้นพบของอิเล็กตรอน เจเจ ทอมป์สัน พยายามอธิบายเรื่องหมดจดแม่เหล็กไฟฟ้าเป็นปรากฏการณ์ กระดาษโดยเซิร์ล , เพื่อนร่วมงานในค.ศ. 1896 ดูต่ออธิบายความเฉื่อยในแง่หมดจดแม่เหล็กไฟฟ้า ท้าทายโดยนี้ หลังจากหลายปีงานผมเสร็จทฤษฎีของตัวเองในฤดูร้อนของ 19971 . นี้อธิบายวิธีการชาร์จทรงกลมไม่มีมวลจะขัดขืน เร่งทฤษฎีนี้ถูกแสดงในแง่ที่คลาสสิก และพบว่าโดยสมมติว่าสารแม่เหล็กเป็นพลังงาน มันเป็นไปได้ที่จะคำนวณความเร็วที่ฟลักซ์แม่เหล็กหรือเกิดขึ้นทรุดนั่งลงในพื้นผิวของค่าเป็นดอลลาร์ ที่เคลื่อนไหวสร้างสนามไฟฟ้า ซึ่งทำในค่าใช้จ่ายการผลิตแบบแรงเป็นสัดส่วนกับอัตราเร่งปีต่อไป , ฉันมาข้ามการทำงานของลอเรนซ์ และอับราฮัม ทั้งสองทฤษฎีมีที่มาคล้ายกันพิจารณาอิเล็กตรอนที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงและทำนายเชิงสัมพัทธภาพเพิ่มขึ้นในมวล ทฤษฎีของฉันคือคลาสสิกอย่างเคร่งครัด แต่ไม่เหมือนพวกเขา ผมได้อธิบายกลไกที่แท้จริงที่แรงเฉื่อย

ถูกสร้างขึ้นกระดาษนี้จะรวมแนวคิดของลอเรนซ์กับงานของฉันก่อนหน้านี้เพื่อสร้างทฤษฎีที่อธิบายวิธีการสร้างและวิธีการ inertial บังคับกองกำลังเหล่านี้มีผลในการเพิ่มแสงในมวลเฉื่อย . แนวคิด มันนำเรากลับไป 1905 และวิวัฒนาการของลอเรนซ์ poincare สัมพัทธภาพเป็นซีเนียร์ของไอน์สไตน์ในทฤษฎีนี้อิเล็กตรอนจะถือว่ามีความเร็วแน่นอน V กับหลังบางผ่านทางที่แสงเดินทางด้วยความเร็วคงที่ ขณะที่โดยส่วนตัวพอใจที่จะระบุว่าพื้นหลังเป็นพระพักตร์ของสนามไฟฟ้าของ charges2 ทฤษฎีนี้สอดคล้องกับความเข้าใจของแม่เหล็กไฟฟ้าที่อธิบายโดยทฤษฎีสัมพัทธภาพ ในบริบทนี้v คือความเร็วของผู้สังเกตการณ์ในกรอบเฉื่อยและประจุในสนามไฟฟ้าของประจุและสนามแม่เหล็กโดยรอบจะพบในของสนามแม่เหล็กไฟฟ้าของเท่าที่เห็นจากที่สังเกตการณ์

หน่วยเอสไอมีใช้ตลอด